پاورپوینت کامل هنرهای تجسمی در یک نگاه ۱۰۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هنرهای تجسمی در یک نگاه ۱۰۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هنرهای تجسمی در یک نگاه ۱۰۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل هنرهای تجسمی در یک نگاه ۱۰۳ اسلاید در PowerPoint :

>

گفتگویی با هنرمندان بنام هنر سفالگری، گرافیک، نقاشی، نگارگری و خوشنویسی

[انقلاب اسلامی ایران، فرصت های ارزنده ای را برای حضور مؤثر و سازنده بانوان در عرصه های هنری فراهم ساخت؛ از جمله در ساحت هنرهای تجسمی. دستاوردهای هنری زیادی نیز پیش روی جامعه گذاشته شده است. نقش و موقعیت زنان در عرصه هنرهای تجسمی، در سال های اخیر چگونه بوده و در مقایسه با پیش از انقلاب شاهد چه تغییراتی بوده و چشم انداز آن چیست؟ اینها از جمله پرسش هایی است که با چند نفر از هنرمندان شناخته شده و بنام کشور در زمینه سفالگری، گرافیک، نقاشی، نگارگری و خوشنویسی مطرح کردیم؛ خانم ها منیژه آرمین، فیروزه گل محمدی، فریده تطهیری مقدم، عذرا عقیقی بخشایش و نسرین عتیقه چی.]

حضور چشمگیر زنان در عرصه فعالیت های هنری، نیز در پژوهش های هنری، غیر قابل تردید است. اسامی زنان شرکت کننده در بینال (دوسالانه)ها و نمایشگاهها و طرح روی جلد کتاب ها دلیل بر این مدعاست.

مصاحبه زیر بیانگر گوشه ای است از حرکت بالنده زنان در عرصه هنرهای مختلف مانند نقاشی، گرافیک، سفال، نگارگری و خوشنویسی. هر چند هنرمندان بنام دیگری میان بانوان در سال های پس از انقلاب در عرصه های رقابت ملی و بین المللی خوش درخشیده اند، ولی گفتار موجود توان و بضاعت ما بود در گفتگو با چند تن از زنان هنرمند کشور.

منیژه آرمین: سفالگر و نویسنده

فوق لیسانس مشاوره از دانشگاه تربیت معلم

لیسانس روانشناسی از دانشگاه تهران، لیسانس هنرهای تجسمی (مجسمه سازی) از دانشگاه تهران با بیش از سی سال پیشینه تدریس، مشاوره تحصیلی و روانی، ۲۳ سال فعالیت مطبوعاتی، ۲۵ سال فعالیت در زمینه نگارش قصه و رمان، ۲۷ سال فعالیت هنری در زمینه نگارش نقاشی و سفال، برگزاری بیش از ۳۰ نمایشگاه انفرادی و گروهی در تهران و شهرهای مختلف و دو نمایشگاه خصوصی در خارج از کشور.

نویسنده، بیش از هشت رمان و قصه و مقالات بسیار و داستان های کوتاه زیادی در کارنامه هنری خود دارد.

«خداوند برای من تقدیر زیبایی مقرر فرمود که عمرم را صرف هنر و ادبیات ایرانی کنم. از سفال برای نشان دادن تفکر پر رمز و راز ایرانی استفاده می کنم. مضامین عرفانی، فلسفی و مذهبی، نیز پرداختن به نقوش اصیل ایرانی شناسه بسیاری از کارهایم است.»

نقش زنان در سفالگری

نقش زنان را در هنر سفالگری در سال های اخیر چطور ارزیابی می کنید؟

حضور زنان در هنر سفال معاصر، با ابعاد بسیار گسترده مطرح شده است. شماری از زنان در رشته مواد و سرامیک، دارای تحصیلات دانشگاهی بوده، با علاقه بسیار به رشد و پیشرفت سفال در زمینه تکنولوژی و حتی گاه هنر کمک می کنند. بعضی از فارغ التحصیلان این رشته ها به تولیدات سفال و سرامیک، حتی از جنبه هنری علاقه مند شده و کارهای بدیعی از خود ارائه داده اند؛ به عنوان نمونه خانم فلاح زاده (مهندس سرامیک) که به همراه همسر خود در میبد کارگاه سفال ترتیب داده و چند نفری از فارغ التحصیلان این رشته را نیز به کارگاه خود جذب کرده اند.

اگر بخواهیم به فعالیت زنان پس از انقلاب اشاره کنیم بهترین دستاورد عملی آن وجود دوسالانه های سفال است که بخصوص بعد از انقلاب، رونق بیشتری یافته است. به ویژه حضور چشمگیر زنان در این عرصه، شایان توجه است.

در گزیده آثار پنجمین نمایشگاه سفالگران معاصر ایران که در تاریخ ۱۳۷۵ به چاپ رسیده، از ۷۷ نفر شرکت کننده، سی و دو نفر آنها زن بوده اند یعنی کمتر از نیمی از شرکت کنندگان؛ در حالی که در گزیده دوسالانه سفالگران معاصر که در بهار ۸۰ به چاپ رسیده، از ۱۱۱ نفر شرکت کننده، ۶۷ نفر زن هستند. شایان ذکر است تعدادی از این زنان، دارای تحصیلات دانشگاهی در رشته هنری می باشند، از جمله: مهین نوره ماه (مجسمه سازی)، فریده تطهیری مقدم (طراحی صنعتی)، منیژه آرمین (مجسمه سازی)، پروین حیدری نسب، لیدا قدسی، خواهران سلطانی نسب و مریم سالور. همچنین تعدادی دارای تحصیلات دانشگاهی که به شکل حرفه ای به سفال پرداخته اند، مثل فخری گلستان، منیر قان بیگی و.. ..

تعدادی از زنان به همراه همسران خود به تولید سفال می پردازند و به شکل زوج های هنری در عرصه سفال حضور دارند مثل منیر قان بیگی، پروین حیدری نسب، شبنم حجازی، رضوان مسئله دان و.. . این گروه می توانند یادآور سفالگری در دوره های پیشین باشند. با نگاهی به مجموعه دوسالانه هفتم یعنی آخرین دوسالانه سفال می توان تا حدی به موقعیت زنان در سفال معاصر پی برد.

آنچه در این زمینه قابل توجه است، دیدگاههای متفاوت نسبت به سفال است. سفال، تنها به شکل فرم های سنتی قدیم مطرح نیست بلکه به عنوان شیوه ای در بیان هنری به کار می رود. از جمله کسانی که از سفال به عنوان شیوه ای میان فرم استفاده کرده اند می توان از مریم سالور، نغمه بهارگیلانی، سکینه آقانسب، منیژه آرمین، عشرت سیروس، شهیده فروغی، مرضیه قره داغی، روح انگیز نعمتی و.. . نام برد. گروه بعدی کسانی هستند که سفال را با قالب های سنّتی، اما با نگاهی تازه و با تجربه های بدیع پرداخته اند از جمله: فریده تطهیری مقدم، پریسا حیدری، مینا رسول زاده، پروین حیدری نسب، روشنک محمدعلی، رضوان مسئله دان و.. ..

شایان ذکر است تعدادی از زنان در گوشه و کنار ایران به تولید سفال و حتی به جنبه های هنری می پردازند که متأسفانه به دلایل مختلف در دوسالانه های سفال ها شرکت ندارند.

نتیجه گیری

از آنچه گفته شد می توان نتیجه گرفت:

۱- وجود دیدگاه های تازه و هنرمندانه زنان سفالگر معاصر.

۲- انجام پژوهش هایی در زمینه تاریخچه سفال، مواد، لعاب و شیوه های مختلف به کارگیری مواد.

۳- طراحی سفال های سنتی به راههای بدیع.

اکنون تعدادی از خانم های فارغ التحصیل رشته های سرامیک و سفال در کارخانه های مختلف سرامیک مشغول به کار می باشند.

۴- شایان ذکر است به رغم وجود توان بالای خانم های سفالگر، آثار آنها در مکان های نمایشی کمتر استفاده شده است. به نظر می رسد به دلیل عدم حضور زنان در سیاستگذاری ها با وجود حضور کمّی و کیفی سفالگران زن، وجود آنان در عرصه های اجتماعی نادیده گرفته شده است.

عذرا عقیقی بخشایشی

خوشنویس و گرافیست

متولد ۱۳۴۷، ممتاز انجمن خوشنویسان ایران ۱۳۶۳، لیسانس گرافیک ۱۳۷۱، همکاری با دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران، مرکز، انجمن خوشنویسان ایران، مرکز تربیت معلم شهید رجایی و شهید شرافت، طراح و صفحه آرای مجله زن روز از ۱۳۶۹ تا سال ۱۳۷۷.

انگیزه هنری

علت انتخاب این (هنر) توسط شما چه بود؟

به دلیل علاقه بسیار به خوشنویسی در سن نوجوانی وارد دنیای پر رمز و راز هنر شدم. با تشویق پدر و نیز مادرم (که خود از نسل خوشنویسان است) در ۱۶ سالگی موفق به اخذ مدرک ممتاز انجمن خوشنویسان ایران شدم که در آن زمان بسیار کم نظیر بود کسی با سن کم به این موفقیت نائل شود و این مسیر زندگی مرا تا حدودی روشن ساخت.

علاقه مند بودم بتوانم از هنر خوشنویسی، این هنر شریف و مقدس برای نسل امروز پیام تازه ای بدهم. با راهنمایی پدرم رشته گرافیک را برای ادامه تحصیل انتخاب کردم چون فقط در این رشته بود که می توانستم با مبانی هنرهای تجسمی آشنا شده و از خط و آنچه که فرا گرفته بودم نهایت استفاده را ببرم. از اوان کودکی خطهای نو و طراحی نام مجلات نظر مرا به خود جلب می کرد. به زبان ساده بگویم خیلی دوست داشتم کلمه را به گونه ای بنویسم که شکلی جدید داشته باشد و پیش از آن کسی کلمه را آن گونه ندیده باشد. چیزی که بعداً یاد گرفتم به آن طراحی حروف یا لوگوتایپ می گویند.

ویژگی و ابتکارات

ویژگی کار شما چیست؟ در این زمینه به چه ابتکاراتی دست زده اید؟

همان انگیزه که باعث شده بود وارد رشته گرافیک شوم به من می گفت که باید تحقیق جامعی از هنر خوشنویسی و پیشینه آن که به خط کوفی می رسید انجام دهم. چون جای این مقوله در رشته گرافیک و آنچه که واحدهای درسی این رشته را تشکیل می دهد خالی است. با راهنمایی استاد افجه ای این مهم را به انجام رساندم و پایان نامه خود را با عنوان کوفی نگاری ارائه دادم. در آنجا حروف کوفی را پیشنهاد کردم که قابلیت جمله نویسی برای همه را دارد. در واقع نوعی طراحی فونت خط کوفی بود. در بخش عملی قطعات خوشنویسی را طراحی کردم که در آنجا بسم اللَّه را با انواع خطوط سنتی ارائه دادم. با این دستمایه بعد از گرفتن مدرک لیسانس، نمایشگاهی ترتیب دادم با عنوان نقش و بسمله (۱۳۷۴) که شاید جزء اولین نمایشگاههایی بود که با مضمون «بسم اللَّه» برپا گردید. این شروع مبارکی بود بر کار و فعالیت امروز من که طراحی و نگارش آیات نورانی قرآن کریم است. روش کار مرا بعضی خط – نقاشی اطلاق می کنند. در کارهایم سهم خط بسیار بیشتر از نقش است؛ البته تا جایی که نقش به خوانایی و صلابت و زیبایی خط غلبه نکند، از رنگ و نقش بهره می برم.

به نظر من قطعات و خطوطی که قدما و اساتید ما نقش زده اند به عنوان گنجینه های فاخر هنر ایرانی – اسلامی قابل ارج و احترام هستند و با قدرت تمام باید از آنها پاسداری کنیم و به اصولی که تثبیت شده پای بند باشیم. اما زندگی امروز و شرایط حاضر (که پیام رسانی با سرعت هر چه بیشتر حرف اوّل را می زند) کارهای تازه ای را می طلبد. باید بتوانیم آثاری را خلق کنیم که در عین برخورداری از تناسبات و قواعد خوشنویسی و رعایت اصول زیبایی شناسی بتواند پیام خود را خیلی سریع به بیننده ای که دچار زندگی ماشینی است القا کند. با مخاطب خط استاد کلهر در زمان خودش فرق کرده است. پس به عنوان خوشنویس عصر سرعت، وظیفه دیگری داریم.

آنچه در هنر گرافیک بااهمیت است، خلاصه گویی است. «کم گوی و گزیده گوی چون دُر». من به شدت پای بند این فرمایش حکیمانه هستم و تا آنجایی که ممکن است سعی می کنم اثرم ضمن خلاصه گویی و به دور از جنجال تصویری با بیننده ارتباط برقرار کند. حال تا چه اندازه در این مهم موفق بوده ام، دیگران باید قضاوت کنند.

جایگاه بانوان پس از انقلاب

موقعیت زنان خوشنویس پس از انقلاب به چه صورتی است؟

در دو دهه اخیر شاهد رشد چشمگیر فعالیت زنان در رشته خوشنویسی هستیم. خوب یادم هست زمانی که به جمع زنان خوشنویس پیوستم تعداد بانوان در این رشته انگشت شمار بود. امروز بعد از گذشت بیست سال از آن زمان رشد کمّی و کیفی حضور زنان حیرت آور است. بانوان خوب توانسته اند توانایی ها و قابلیت های خود را بروز دهند. نگارش قرآن کریم توسط چند نفر از بانوان و نمایشگاههای متعددی که از آثار زنان در جای جای مملکت برگزار می شود گواه این مدعاست.

موانع پیش رو

آیا زنان در این رشته با موانع خاصی روبه رو هستند؟

موانعی که وجود دارد ربطی به جنسیت ندارد. آنچه مانع راه هنرمند است فرق نمی کند، چه زن باشد چه مرد. هنرمند با عشق به هنرش و با وظیفه و رسالتی که به واسطه هنرش احساس می کند دست به خلق اثر می زند و الحق که هنرمندان جامعه ما بخصوص خوشنویسان، اخلاص خود را در کار همواره ثابت کرده اند. متأسفانه حمایت لازم در جهت تأمین زندگی آنان صورت نگرفته یا بسیار ناچیز است. بعد از سال ها اخیراً مجلس طرحی را تصویب کرد که دستگاههای دولتی بودجه اندکی به خرید آثار هنری اختصاص دهند. آیا اجرا شدن این طرح بدون کم و کاست امکان دارد؟ چه کسی متولی این حرکت است؟ هنوز آثار هنرمندان در هیچ جا به طور کامل ثبت و ضبط نشده است.

جامعه ای که در حال توسعه است همان طور که در بخش های زیربنایی اقتصادی سرمایه گذاری می کند باید بیشتر از آن در بخش فرهنگی سرمایه گذاری کند. هنرمند در جامعه پیشرفته، اندیشه ساز اجتماع است، متأسفانه هنرمندان در برنامه ریزی های کلان جامعه به فراموشی سپرده شده اند. باید به آنان امکان هنرآفرینی و حضور در رده های بالای تصمیم گیری داده شود.

پیشینه

تاریخچه کوتاهی از تحول این هنر در قبل و بعد از انقلاب را بگویید.

ده ساله بودم که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید و خاطرات زیادی از هنر خوشنویسی پیش از انقلاب ندارم. هنر خوشنویسی از صدر اسلام دارای پایگاه والایی بود. در منزلت این هنر مقدس همین بس که امام اوّل ما شیعیان حضرت علی(ع) کاتب قرآن و خوشنویس بود. رسول گرامی اسلام نیز به جوانان خط نوشتن را توصیه فرموده است.

زنان مسلمان از صدر اسلام تا کنون با هنر خط انس و ارتباط قابل توجهی داشته اند. این علاقه و شوق گاهی به صورت های بسیار عالی تجلی پیدا کرده است. آنان با داشتن روحیه ایمان و تقوا و با عشق و اخلاصی که نسبت به قرآن و حدیث داشته اند روح حساس و ظریف خود را در راه خدمتگزاری قرآن و حدیث به کار گرفته و در این زمینه پدیده های زیبایی آفریده اند.

بیشتر زنان مسلمان هنر خط را می آموختند تا در ترویج قرآن و حدیث به کار گیرند. نمونه قرآن های خطی به جا مانده از زنان خوشنویس در کتابخانه آستان قدس رضوی و موزه آستان حضرت معصومه(ع) در قم از پرارزش ترین سرمایه های فرهنگی کشور محسوب می گردد.

متأسفانه تذکره نامه ها و تاریخ نگاری از زنان خوشنویس در پیش از انقلاب بسیار ضعیف و کمرنگ است. زمانی که برای جمع آوری و تألیف کتاب زنان خوشنویس با همراهی و مشاوره پدرم به کنکاش و جستجو پرداختیم به تعدادی از آثار زنان به طور جسته و گریخته دسترسی پیدا کردم، نیز قرآن ها و ادعیه ای که به خط نسخ یا ثلث با پختگی و قوّت تمام تحریر شده بود تا جایی که از نظر ارزش هنری چیزی از آثار مردان کم نداشت، که در مجموعه ای با عنوان «زنان خوشنویس در تمدن اسلامی» جمع آوری کردم. در ادامه پژوهش تعدادی از زنان خوشنویس، پس از انقلاب معرفی شده اند تا قطره ای باشد از دریا.

چشم انداز آینده

چشم انداز آینده هنر خوشنویسی را چگونه می بینید؟

هنر خوشنویسی در پیش از انقلاب دچار رکود عجیبی شده بود تا آنجا که طرح و برنامه تغییر زبان رسمی به میان آمده بود. پیروزی انقلاب اسلامی همان طور که در خیلی از زمینه ها باعث نجات ارزش های مقدس در جامعه شد، در زمینه خوشنویسی نیز این هنر شریف را که رو به فراموشی بود، زنده کرد و به رشد و بالندگی آن جهت داد. پیوسته این حرکت ادامه دارد و با نیروهای جوان که در این رشته هنرجویی کرده و خوب توانسته اند با ذوق و استعداد سرشار خود، الفت و دوستی با هنرهای دیگر مثل گرافیک و نقاشی برقرار کنند، روز به روز در حال توسعه و گسترش است.

نسرین عتیقه چی

نقاش و استاد دانشگاه

استاد نقاشی، طراحی و تاریخ هنر با چهارده سال سابقه کار هنری در دانشگاهها و آتلیه های هنری، کارشناسی ارشد در رشته نقاشی، محقق و پژوهشگر در زمینه نقش مایه های اساطیری، برنده جایزه هیئت داوران در نمایشگاه نقاشی هنرمندان معاصر در فرهنگسرای بهمن ۱۳۷۷، استاد نمونه سال ۱۳۸۱ در دانشگاه آزاد اسلامی، عضو هیئت علمی در دانشگاه آزاد اسلامی، نگارش مقالاتی با عناوین:

قرص بالدار، مقاله پست مدرنیسم و نقاشی، پاپی کوله و کولاژ، هنرمند و خلاقیت بیدارشده، برگزاری نمایشگاههای مختلف انفرادی و جمعی در گالری سپیده، سیحون، نگارخانه، نیاوران، گالری دریابیگی، خانه آفتاب و.. ..

جایگاه نقاشی

خانم عتیقه چی، موقعیت نقاشی میان سایر هنرها به چه صورتی است؟

نقاشی را شاید بتوان مادر دیگر رشته های هنری همچون سینما، عکاسی، تئاتر و هنرهای دستی و تجسمی دانست. با مطالعه دقیق در تاریخ هنر نقاشی از دوران های بسیار کهن، دوران غارنشینی می بینیم انسان ها با کشیدن تصاویری آئینی و جادویی بر دیواره غارها به نوعی با طبیعت و سایر افراد ارتباط برقرار می کردند؛ اولین نگاره های دوران های تاریخی نیز به صورت تصویری بر سنگ ها حَجّاری و نوشته شده اند و گویای ارتباط میان انسان ها، بیان کننده احوال درونی آدم ها، سنت ها، آئین ها، فرهنگ و ملل مختلف می باشد.

با گذشت دوران مختلف تاریخی و حتی اختراع خط، نقاشی جایگاه خود را در کنار سایر هنرها و صنایع حفظ کرده و به عنوان یک اثر هنری زبان اقوام مختلف به شمار می آید. به نوعی نقش های به جای مانده ا