پاورپوینت کامل کمیسیون های امور بانوان؛ روند تشکیل، دستاوردها ۸۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کمیسیون های امور بانوان؛ روند تشکیل، دستاوردها ۸۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کمیسیون های امور بانوان؛ روند تشکیل، دستاوردها ۸۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کمیسیون های امور بانوان؛ روند تشکیل، دستاوردها ۸۸ اسلاید در PowerPoint :

>

[کمیسیون امور بانوان نهادی رسمی وابسته به وزارت کشور است که به ریاست معاون سیاسی – امنیتی استاندار در تمام استان های کشور تشکیل شده، برنامه ریزی و سازماندهی مسائل مربوط به زنان را به عهده دارند. اعضای این کمیسیون که نمایندگان دستگاههای اجرایی می باشند دیدگاههای کارشناسی خود پیرامون مسایل مختلف بانوان در زمینه های اجتماعی، سیاسی، آموزشی، اشتغال و. .. را جهت تصمیم گیری نهایی به شورای اجتماعی استانها ارائه می نمایند.

دفتر امور بانوان در وزارت کشور نیز هدایت و نظارت بر فعالیت این کمیسیون ها را عهده دار می باشد. در این نوشتار روند تشکیل این کمیسیونها، فعالیت های انجام شده و مشکلات پیش رو بررسی شده است.]

برنامه ریزی و سازماندهی، برای جامعه بانوان نیازمند ایجاد تشکیلاتی منسجم و هماهنگ است. به همین منظور با عنایت به نبود سازمان اجرایی مستقلی جهت رسیدگی به امور زنان ضروری می نمود مجموعه ای فرهنگی اجتماعی، پدید آید و این وظیفه مهم را به عهده گیرد.

تأکید مدیران کل امور اجتماعی استانداری ها در گردهمایی اردیبهشت ۱۳۶۹ و اعضای کمیسیون اجتماعی در سمینار معاونان سیاسی استانداری ها بر ضرورت پرداختن به مسایل بانوان و ایجاد تشکیلاتی به عنوان زیرمجموعه شورای اجتماعی استان ها را می توان زمینه ساز تشکیل کمیسیون امور بانوان به شمار آورد.

به دنبال پیشنهاد فوق و با استناد به بند «ز» ماده ۲ آیین نامه شورای اجتماعی استان ها (تشکیل کمیته های تخصصی در صورت ضرورت و ارجاع مسایل مطرح از شورای اجتماعی استان به کمیته های مذکور جهت ارائه تحلیل ها، نظریات، پیشنهادها و راه حل های لازم) و مصوبه ۲۳/ ۱۰/ ۱۳۶۹ هیأت وزیران دستور عمل کمیسیون امور بانوان وزارت کشور به استان ها ابلاغ شد. براساس دستور عمل مجموعه ای وابسته به شورای اجتماعی استان تحت عنوان کمیسیون امور بانوان شکل گرفت که ریاست آن بر عهده معاون سیاسی، امنیتی استاندار و دبیرخانه آن در دفتر امور اجتماعی استانداری مستقر است. اعضای این کمیسیون نمایندگان دستگاه های اجرایی هستند که با تکیه بر شناخت مسایل بانوان سعی در برنامه ریزی فراگیر و اساسی جهت ایجاد زمینه مساعد برای رشد شخصیت حقیقی زن و حل مسایل و مشکلات جامعه زنان را دارند.

روند و سیر دگرگونی کمیسیون های امور بانوان

پس از ابلاغ دستور عمل اجرایی، اولین استان «بوشهر» بود که نسبت به ایجاد کمیسیون امور بانوان اقدام و فعالیت خود را در ۲۱/ ۸/ ۶۹ آغاز کرد و به ترتیب دیگر استان ها در ۱۳۶۹ به شرح زیر کار خود را شروع کردند:

۲- هرمزگان ۲۵/ ۹/ ۶۹

۳- مازندران ۱۸/ ۹/ ۶۹

۴- همدان ۲۲/ ۹/ ۶۹

۵- خراسان ۲۵/ ۹/ ۶۹

۶- کهکیلویه و بویراحمد ۲۷/ ۹/ ۶۹

۷ و ۸- آذربایجان شرقی و یزد ۴/ ۱۰/ ۶۹

۹- تهران ۹/ ۱۰/ ۶۹

۱۰ و ۱۱- آذربایجان غربی، سیستان و بلوچستان ۱۶/ ۱۰/ ۶۹

۱۲- کرمانشاه ۱۷/ ۱۰/ ۶۹

۱۳- سمنان ۱/ ۱۰/ ۶۹

۱۴- فارس ۸/ ۱۱/ ۶۹

۱۵- لرستان ۳۰/ ۱۱/ ۶۹.

بنابراین در سال ۶۹ از مجموع ۲۴ استان ۱۵ استان (۵/ ۶۲%) شروع به فعالیت کرده و ۸ استان (۳/ ۳۳%) هیچ گونه فعالیت نداشتند. در استان کرمان نیز کمیسیون راه اندازی شد، اما فعالیت خود را در زمینه تشکیل جلسات آغاز نکرد.

پس از گذشت چند ماهی از شروع فعالیت کمیسیون و جمع آوری اطلاعاتی در زمینه مسایل و مشکلات زنان در سطح استان ها، وزارت کشور درصدد برآمد از طریق معرفی و حضور نماینده ای در شورای فرهنگی، اجتماعی زنان نسبت به بازتاب مسایل بانوان به این مرجع سیاستگذار اقدام کند، چرا که شورا به عنوان تنها مرجع سیاستگذار – و نه اجرایی – در ۲۴ شهریور ۱۳۶۶ تشکیل شده بود. این مهم در آبان ۱۳۷۰ با معرفی اولین نماینده وزارت کشور در شورای فرهنگی، اجتماعی زنان تحقق یافت و در اواخر ۱۳۷۰ کمیسیون امور بانوان از نظارت دفتر امور اجتماعی خارج شد.

همزمان با معرفی دومین نماینده وزارت کشور در شورای فرهنگی اجتماعی زنان تصمیم بر آن شد به منظور هدایت و نظارت بر فعالیت کمیسیون های امور بانوان، دفتری در وزارت کشور تحت عنوان مشاور وزیر و رئیس کمیسیون های امور بانوان با زیرمجموعه ۲۴ استانداری تشکیل شود. از جمله برنامه های دفتر، مشارکت بیشتر زنان در امور اجتماعی، فرهنگی، آموزشی و اقتصادی با حفظ شئون خانواده و ارزش های والای شخصیت اسلامی زن بود.

در تیر ۱۳۷۱ گردهمایی باحضور دبیران کمیسیون ها در مراکز استان برگزار شد و طی آن رهیافت های مناسبی برای رفع مشکلات، اتخاذ گردید و به صورت بخشنامه در هجدهم آذر همان سال جهت اجرا به استانداران ابلاغ شد. این بخشنامه به شرح زیر بود:

۱- با توجه به ضرورت تحقیق و بررسی و انجام کار کارشناسی پیرامون مسایل مختلف بانوان در زمینه های اجتماعی، سیاسی، آموزشی، اشتغال، ازدواج، خانواده و مواردی از این قبیل، کمیسیون می تواند با تشکیل کمیته های فرعی، مسایل ویژه زنان را در قلمرو و تخصص هر یک از آن کمیته ها بحث و بررسی کند و تصمیمات و طرح های پیشنهادی کمیته ها جهت بررسی و تصمیم نهایی به کمیسیون و شورای اجتماعی ارجاع شود.

۲- با توجه به ضرورت واگذاری انجام امور مربوط به دبیرخانه کمیسیون به خانم ها، مقتضی است یکی از پست های کارشناسی دفتر امور اجتماعی به کمیسیون امور بانوان اختصاص یابد.

۳- با عنایت به اهمیت موضوع و لزوم پرداختن بیشتر به امور زنان ضروری است استانداران به انتصاب فردی مناسب و صاحب نظر در مسایل اجتماعی، سیاسی، از بانوان و ترجیحاً به پیشنهاد اعضای کمیسیون، به عنوان مشاور در امور زنان اقدام کنند.

۴- به منظور رفع اشکالات و انجام کارشناسی بیشتر، موضوعات و طرح هایی که در دستور کار جلسات شورای اجتماعی قرار می گیرد و به گونه ای مرتبط با مسایل بانوان می باشد، جهت بررسی و نظرخواهی به کمیسیون امور بانوان ارجاع و نظریات اعضای کمیسیون گرفته شود. نیز برحسب موضوع از یکی از اعضای کمیسیون در جلسه شورای اجتماعی دعوت گردد.

۵- به منظور بهبود کار و برداشتن گام های مؤثرتر در زمینه امور مربوط به بانوان، امکانات و تسهیلات لازم در اختیار کمیسیون قرار گیرد.

۶- نماینده اداره کل کار و امور اجتماعی به اعضای کمیسیون اضافه گردد. (بند ج).

در پی این ابلاغیه استانداران موظف به انتصاب فردی مناسب و صاحب نظر در مسایل سیاسی، اجتماعی از بانوان و ترجیحاً به پیشنهاد اعضای کمیسیون به عنوان مشاور در امور بانوان شدند که اولین استان ها اصفهان، فارس، خوزستان، کرمان، گیلان و یزد، اقدام به انتصاب فردی با عنوان: مشاور استاندار و رئیس دبیرخانه کمیسیون امور بانوان کردند. کمیسیون ها دارای ۱۴ عضو از ادارات و نهادهای مختلف هستند.

همچنین راه اندازی کانون های فرهنگی، اجتماعی زنان به عنوان بازوهای اجرایی کمیسیون های امور بانوان پس از طی مراحل خود در پاییز ۱۳۷۱ تصویب و اولین کانون در ۴/ ۳/ ۷۲ در شهرستان اراک افتتاح شد. به دنبال آن ۳۷ کانون در برخی از استان ها و شهرستان ها راه اندازی گردید.

– کمیسیون های امور بانوان با سرعت بسیار چشمگیری گسترش یافت به گونه ای که طی سال های ۱۳۶۹ – ۱۳۷۰ در کل مراکز استانداری ها و در ۱۳۷۱ علاوه بر مراکز استان ها در اکثر شهرستان ها نیز کمیسیون امور بانوان در فرمانداری ها و تحت عنوان دبیر کمیسیون امور بانوان فعالیت خود را آغاز کردند. بنابراین در مجموع ۲۴ استان در استانداری ها ۲۴ کمیسیون امور بانوان و در شهرستان ها ۱۵۱ کمیسیون امور بانوان فعالیت داشته اند.

– تا پایان دوره فعالیت دومین نماینده وزارت کشور در شورای فرهنگی، اجتماعی زنان تعداد ۱۷۵ دفتر امور بانوان و تعداد ۳۷ کانون فرهنگی، اجتماعی بانوان در مراکز استان ها و شهرستان ها مشغول به فعالیت بوده اند.

اما در سال ۱۳۷۳ با تغییر مدیریت، کمیسیون ها به تعداد ۲۲۸ و کانون های فرهنگی، اجتماعی بانوان به ۱۱۳ کانون در مراکز استان ها و شهرستان ها افزایش یافت.

این تشکیلات در سال ۱۳۷۴ نیاز به تثبیت برای ادامه فعالیت داشت که با پیگیری های مکرر دفتر امور بانوان وزارت کشور و مسئولان وزارتخانه به ویژه وزیر کشور، منجر به صدور ابلاغیه ای توسط سازمان امور اداری و استخدامی کشور در ۲۸ آذر ۱۳۷۴ شد. بر این اساس رئیس کمیسیون به مدیر کل دفتر امور بانوان تغییر یافته و با چهارده پست سازمانی به عنوان یکی از واحدهای تابعه وزارتخانه وظایفی را عهده دار شد.

تثبیت دفتر امور بانوان در وزارت کشور با چهارده پست سازمانی تحت عنوان مشاور وزیر و مدیر کل دفتر امور بانوان با شرح وظایف مشخص و تعیین محل ردیف بودجه و در مرکز استانداری ها با عنوان مشاور استاندار و دبیر کمیسیون امور بانوان و سه پست سازمانی کارشناسی مسئول، کارشناس و کاردان در زیرمجموعه معاونت سیاسی امنیتی در محل استانداری ها و یک پست سازمانی کارشناس در فرمانداری ها صورت گرفت.

در سال ۱۳۷۶ با تغییر مدیریت و برنامه ها، این دفتر در زمینه های پژوهشی، حقوقی، فرهنگی، آموزشی و سیاستگذاری برای رشد تشکل های غیردولتی و ساختار و تشکیلات به فعالیت های خود ادامه داد. اما پس از تثبیت جایگاه دفتر امور بانوان، به شرح وظایف کمیسیون های امور بانوان در استانداری ها و شرح وظایف کلیه پست های سازمانی ایجاد شده، همچنین جذب نیرو برای اشغال این پست های سازمانی نیاز بود.

نیز پس از بررسی های به عمل آمده ضرورت شرکت مشاوران در شورای اداری و اجتماعی استان و همچنین سایر شوراها در تاریخ ۲۱/ ۱۰/ ۷۶ از استان ها خواسته شد. اقدامات بعدی دفتر درخصوص جذب نیروی انسانی منجر به موافقت سازمان امور اداری و استخدامی کشور به صورت موردی شد که با جذب ۱۶ نفر از نیروهایی که دارای اولویت ویژه بودند صورت گرفت.

– نیاز به ایجاد پست مشاور و تثبیت جایگاه آن نیز در تاریخ ۴/ ۴/ ۷۹ با ایجاد پست سازمانی مشاور استاندار در امور بانوان و همچنین انتقال سه پست کارشناس مسئول، کارشناس و کاردان زیر نظر مشاور در حوزه استاندار موافقت و ابلاغ شد. طی این ابلاغیه سه پست سازمانی از زیر مجموعه معاون سیاسی، امنیتی خارج و زیرنظر مشاور استاندار قرار گرفت. از دیگر برنامه ها تجدیدنظر در شرح وظایف دفتر امور بانوان وزارت کشور بود که در تاریخ ۲/ ۸/ ۷۹ اقدام و جهت اجرا ارسال شد.

همچنین در اواخر سال ۱۳۷۹ از سوی سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور به استناد تبصره (۱) ماده ۷۰ قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، وظایف شورای جوانان استان و کمیسیون امور بانوان استان ها ادغام گردید و رسیدگی به این وظایف به کارگروه کمیته زنان و جوانان به ریاست معاون سیاسی و امنیتی و دبیری مشاور استاندار در امور بانوان و اعضای آن واگذار شد. آخرین اطلاعات موجود در پایان سال ۱۳۷۹ در ۲۸ استان و ۲۹۱ فرمانداری نشان می دهد که به گونه جداگانه در استانداری ها چهار پست سازمانی: مشاور در امور بانوان، کارشناس مسؤول، کارشناس و کاردان و در فرمانداری ها یک پست کارشناس امور بانوان فعال بوده است.

فعالیت دفاتر امور بانوان در ۱۳۸۰ در ۲۸ استان و ۲۹۹ شهرستان در زمینه های پژوهشی، حقوقی، فرهنگی و آموزش های لازم برای خانواده ها و جوانان و تشکل ها از طریق اجرای طرح ها تداوم یافت. همچنین مسایل مربوط به ساختار تشکیلاتی این دفاتر شامل تدوین شرح وظایف دفاتر امور بانوان استانداری ها و نیز شرح وظایف پست های سازمانی ایجاد شده و اشغال این پست ها از طریق جذب نیروی انسانی بوده است.

تعداد کل نیروها در سال ۱۳۸۰ در دفاتر امور بانوان استانداری ها ۴۳۴ نفر بوده که ۴ نفر دکترا، ۳۳ نفر فوق لیسانس، ۲۳۴ نفر لیسانس، ۴۸ نفر فوق دیپلم و ۱۱۵ نفر دیپلم بوده اند.

از سال ۷۷ به بعد با سیاست رشد تشکل های غیر دولتی با هدف گسترش مشارکت آگاهانه زنان و زمینه سازی افزایش مشارکت اجتماعی آنان، طرح و برنامه های مختلفی مطرح و اجرا شد که در جدول مربوطه ارائه شده است.

در سال ۱۳۸۱ فعالیت ها در ۲۸ استان و ۳۰۹ شهرستان تداوم یافته و با توجه به گستردگی کار و کمبود نیروی انسانی در فرمانداری ها قرار شد یک نفر با عنوان مشاور فرماندار (به صورت انشایی) فعالیت کند.

در سال ۱۳۸۲ و تا کنون نیز این فعالیت ها در ۲۸ استان و ۳۱۶ شهرستان تداوم یافته است.

اما آنچه تا اینجا به شرح آن پرداختیم نیازمند توضیحاتی است که گفتگو با مشاور وزیر کشور آن را میسر می ساخت.

* *

گفتگو با مشاور وزیر کشور و رئیس دفتر امور بانوان

خانم فخرالسادات محتشمی پور اینک به عنوان مشاور وزیر کشور و نیز رئیس دفتر امور بانوان وزارت کشور مشغول فعالیت است. اگر چه بسیاری او را از فعالان عرصه غیردولتی ها و امور اجتماعی، علمی و پژوهشی می دانند.

در دفتر وی در وزارت کشور و بدون دردسرهای مرسوم با او به گفتگو می نشینیم. خانم محتشمی پور بدون اتلاف وقت سخن را آغاز می کند:

«دفتر امور بانوان وزارت کشور در ساختار تشکیلاتی وزارت کشور در حوزه وزارتی تشکیل شده؛ یعنی مستقیماً زیر نظر وزیر است و این وضعیت پشتوانه محکمی را برای آن ایجاد می کند. این دفتر ارتباط تشکیلاتی با بخش های مختلف حوزه های مالی – اداری، پشتیبانی، رفاهی دارد و به لحاظ موضوعی با حوزه های سیاسی، امنیتی و اجتماعی مرتبط است. در نمودار تشکیلاتی آن مدیر کل، یا یک معاون و ۱۴ پست سازمانی تعریف شده است. طی مطالعات انجام شده با توجه به حجم فعالیت های دفتر که باید متناسب با شرایط اجتماعی جامعه، افزایش مأموریت ها و تنوع کار متناسب باشد، پیشنهاد بهینه سازی اداره امور بانوان را داشته ایم. اداره امور بانوان با ۲۰ پست سا