پاورپوینت کامل در نیمه راه هستیم؛ آینده روشن است ۹۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در نیمه راه هستیم؛ آینده روشن است ۹۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در نیمه راه هستیم؛ آینده روشن است ۹۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در نیمه راه هستیم؛ آینده روشن است ۹۴ اسلاید در PowerPoint :

>

گفتگو با خانم منیره نوبخت، رئیس شورای فرهنگی اجتماعی زنان

[شورای فرهنگی اجتماعی زنان، وابسته به شورای عالی انقلاب فرهنگی، یکی از نهادهای فعال در مسائل زنان و خانواده است که گزارشی از ساختار و فعالیت آن را جداگانه آورده ایم. گفتگوی با خانم منیره نوبخت که خود یکی از فعالان شناخته شده در این عرصه می باشد می توانست در آگاهی بیشتر از جایگاه و نقش عملکر این شورا مفید افتد. این گفتگو را با هم می خوانیم.]

شورای فرهنگی اجتماعی زنان از اولین نهادهای فعال در امور زنان پس از انقلاب بود که تاکنون دایر است و ریاست آن در حال حاضر تنها عضو زن شورای عالی انقلاب فرهنگی به شمار می آید.

ریاست شورای فرهنگی اجتماعی زنان اینک بر عهده خانم منیره نوبخت است. وی از فعالان امور زنان طی سال های پس از انقلاب بوده، اگر چه آغاز فعالیت های او به سال ۱۳۵۵ با تبلیغ، تدریس و مدیریت مدارس دخترانه، مراکز تربیت معلم و نیز مراکز فرهنگی و آموزشی باز می گردد. خانم نوبخت امروز با سابقه دو دوره نمایندگی مجلس شورای اسلامی (دوره های چهارم و پنجم) و عضو هیئت مؤسس جامعه زینب(س) و جامعه اسلامی فرهنگیان همچنان در گیر و دار امور زنان است. دوران نمایندگی او در مجلس شورای اسلامی نیز همخوان با سوابقش در کمیسیون های فرهنگ و آموزش عالی و زنان، جوانان و خانواده سپری شده است.

عضویت در شورای فرهنگ عمومی کشور، شورای اسلامی شدن دانشگاهها، هیئت امنای سازمان فرهنگی هنری شهرداری ها و مؤسس مدرسه علمیه عقیله بنی هاشم نیز نشان از فعالیت های فرهنگی خانم نوبخت دارد. با این چهره فعال در امور زنان و در عرصه فرهنگ به عنوان رئیس شورای فرهنگی اجتماعی زنان گفتگویی داشتیم که می خوانید:

خانم نوبخت، با تشکر از وقتی که در اختیار مجله قرار دادید، اجازه دهید ابتدا از چگونگی ضمانت اجرایی مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی در خصوص آنچه توسط شورای فرهنگی – اجتماعی زنان ارائه شده، آغاز کنیم.

بسم اللَّه الرحمن الرحیم. شورای فرهنگی اجتماعی زنان ابتدا طرح های پیشنهادی در این شورا را به تصویب رسانده، سپس برای تصویب نهایی به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارسال می کند. پس از تصویب با امضای رئیس شورا که رئیس جمهوری است، به دستگاههای مربوط برای اجرا ابلاغ می شود. پس از آن مصوبات ابلاغ شده در روزنامه رسمی به چاپ می رسد تا به عنوان سند رسمی به ثبت رسد. سپس در دستگاههای اجرایی یا مجموعه نظام برای اجرا به جریان خواهد افتاد.

بنابراین همان گونه که مصوبات دولت با امضای رئیس جمهور برای اجرا به دستگاهها ابلاغ می شود و ضمانت اجرایی آن موافقت رئیس جمهور است، امضای وی به عنوان رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز ضامن اجرایی مصوبات است. دستگاههای مربوط موظف هستند پس از تأیید ایشان، مصوبات ابلاغی را در چرخه اجرایی قرار دهند.

البته نوع مصوبات این شورا بیشتر از جنس سیاستگذاری است، به ویژه مسائل کلی که در دستگاههای اجرایی به برنامه و برخی به آئین نامه تبدیل می شود.

شورای عالی انقلاب فرهنگی برای پیگیری اینکه تا چه حدی مصوبات اجرا شده، یا با چه مشکلاتی روبه روست، اقدام به ایجاد هیئت نظارت و بازرسی کرده که مهم ترین وظایف آن، نظارت و پیگیری اجرای مصوبات بوده، هر چند وقت گزارشی را در مورد اقدامات خود به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارائه می کند. در این گزارش روند طی شده مصوبات، مشکلات احتمالی بر سر راه اجرا و یا به خوبی اجرا نشدن مصوبات بیان شده است.

مصوَّبات اجرا نشده

اشاره کردید به اجرای نشدن یا مشکلات احتمالی بر سر راه اجرا شدن برخی مصوبات و گزارش هایی که هیئت نظارت به عنوان مسئول پیگیری مصوبات اجرایی ارائه داده است. تا کنون چه تعداد مصوبات شورای فرهنگی اجتماعی زنان که برای تصویب نهایی به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارسال شده و باید در روند اجرا قرار می گرفته، تحقق نیافته است؟

شاید برشمردن این موضوع (که به زمان طولانی باز می گردد) به صورت دقیق چندان ممکن نباشد. اطلاعات من نیز به عنوان عضوی از شورای عالی انقلاب فرهنگی (که نزدیک به شش سال است در آن حضور دارم و در خصوص فعالیت هایش از زمان تأسیس، مطالعاتی داشته ام) به طور دقیق متعلق به دوران عضویت است.

مهم ترین موردی که بسیار از شورای فرهنگی اجتماعی زنان پیگیر بوده ایم و اخیراً هم با پیگیری ها و با دستور ریاست شورا دوباره برای بررسی در دستور کار قرار گرفته، عدم اجرای صحیح «طرح توسعه عفاف» است که اسم کامل آن «طرح اصول و مبانی نحوه توسعه عفاف و فرهنگ عفاف در جامعه» است. این اولین مصوبه ای بود که با مسئولیت من در شورای فرهنگی اجتماعی زنان و عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی در دستور کار شورای عالی قرار گرفت. برای این طرح جلسات کارشناسی طولانی برگزار کردیم که در نهایت طرح مصوب و ابلاغ شد. اما در طول شش سال آن گونه که متوقع بودیم، مصوَّب اجرا نشد. البته یک نوبت هم هیئت نظارت و بازرسی با درخواستی که شورای فرهنگی اجتماعی زنان کرده بود به این طرح رسیدگی کرد و گزارشی را به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارائه داد. آنچه در گزارش از سوی هیئت نظارت و بازرسی به عنوان دلیل عمده برای عدم اجرای این مصوبه آمده، تبدیل نشدن آن به دستور عمل و آئین نامه و برنامه اجرایی بوده است. به عبارتی در بیشتر دستگاهها، به عنوان سندی که اصول و مبانی را مشخص کرده بود، تبدیل به برنامه اجرایی نشد. از این رو با بررسی هیئت نظارت و نیز پیگیری هایی که شورای فرهنگی اجتماعی زنان داشته، این طرح اکنون در دستور شورای عالی انقلاب فرهنگی قرار گرفته است که ان شاءاللَّه در آینده نزدیک موانع اجرا شناخته شود. اگر نیاز به تصمیم جدید و یا تکمیل مصوبه قبلی باشد، این کار را انجام دهیم.

درصد و میزان مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی که به صورت کامل اجرا شده قابل ملاحظه است، ولی مواردی هم وجود دارد که اجرا نشده و شاید نتوان دلیل مشترک و کلی برای همه این موارد پیدا کرد، جز اینکه هنوز برنامه ریزی مبتنی بر سیاست نویسی جای خود را در دستگاههای اجرایی نظام آن گونه که باید، باز نکرده، بیشتر برنامه ریزی ها مبتنی بر تصمیمات مدیریت و درون دستگاهی و درون سازمانی است؛ پیش از آنکه فرا دستگاهی و مبتنی بر سیاست ها باشد. این روندی بوده که در گذشته به عنوان یک مشکل با آن روبه رو بودیم و هنوز شاید این خلأ وجود داشته باشد. حل این موضوع زمان می برد تا بتوانیم فرآیند حرکت را تثبیت کنیم. یعنی از سیاستگذاری به برنامه ریزی های استراتژیک و مبتنی بر اهداف و سیاست ها برسیم.

طرح های پذیرفته نشده

چه طرح هایی به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارسال شده ولی مورد تأیید قرار نگرفته است و چرا؟

خوشبختانه مصوبه رد شده نداشته ایم یعنی مجموعه مواردی که به شورای عالی انقلاب فرهنگی طی این سال ها رفته به تصویب رسیده، اما دو مورد از مصوبات شورای فرهنگی اجتماعی زنان را به شورای عالی انقلاب فرهنگی فرستاده ایم که هنوز مورد بحث قرار نگرفته است. یکی، سندی با عنوان «سیاست های پیشگیری و مقابله با آسیب های اجتماعی» است که سند بسیار مشروح و جامعی بوده، اوایل سال ۸۳ به شورای عالی انقلاب فرهنگی فرستاده ایم. این سند یک بار در دستور کار قرار گرفت و پس از بحث محدودی پیشنهاد شد در جلسات کارشناسی با برخی دستگاهها که از آنها نام برده بودند مثل وزارت کشور روی آن کار کنیم؛ مورد دیگری مصوبه ای تحت عنوان «منشور زن و سینما» بوده است که در سال ۸۲ آن را به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارسال کردیم.

جایگاه زنان در ساحت هنر

تحقیقات و مطالعات بسیار خوبی را شورای فرهنگی اجتماعی زنان طی سال های ۷۹ تا ۸۲ در مورد وضعیت و جایگاه زنان در عرصه سینما انجام داده بود. گفتنی است این شورا طرحی کلی را در مورد جایگاه زنان در عرصه های مختلف هنر برای ارائه به شورای عالی انقلاب فرهنگی در نظر دارد که سینما اولین گام در این عرصه بود.

در سال ۸۱ اقدام به برپایی همایشی در این زمینه کردیم که در آن دست اندرکاران عرصه سینما حضور داشتند و کمیته علمی نیز تشکیل شد و به مدت دو سال روی این موضوع کار کرد که در نهایت، حاصل آن به صورت «منشور زن و سینما» تهیه و به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارسال شد.

این طرح هنوز در دستور کار شورای عالی انقلاب فرهنگی قرار نگرفته زیرا به خاطر ارتباط آن با شورای هنر در انتظار بررسی و نظر کارشناسی آن شورا هستیم. در واقع همین دو مورد است که هنوز موفق نشده ایم آن را در شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب برسانیم.

ارزیابی کارکرد

شورای فرهنگی – اجتماعی زنان تا چه حد تلاش های خود را در امور اجرایی مربوط به زنان مؤثر ارزیابی می کند؟

شورای فرهنگی اجتماعی زنان حالت صنفی و اجرایی ندارد. همان طور که اطلاع دارید اعضای این شورا بانوانی از بخش های مختلف نظام اعم از مجلس، قوه قضائیه و دستگاههای دولتی و اجرایی هستند که در سطح بسیار خوب و تأثیرگذاری طی جلساتی منظم و مستمر حضور دارند و فعال هستند. بنابراین وقتی در شورایی به منظور سیاستگذاری و بخصوص برای هماهنگی، چنین جمعی موظف هستند اقداماتی را انجام دهند، این اتفاق بسیار خوبی است.

به نظر من در طول این سال ها یعنی از آغاز کار تاکنون شورا تأثیرگذار بوده و نمی توان گفت هیچ تأثیری نداشته است. اگر برخی این قضاوت را داشته باشند که شورا تأثیرگذاری و نقش خود را در حد مطلوب ایفا نکرده است، مشکل و کاستی را تنها متوجه شورای فرهنگی اجتماعی زنان نمی دانم، خیلی از نهادهای کشور همین طور بوده است. مجمع تشخیص مصلحت نظام یک رکن بسیار مهم است که در قانون اساسی پیش بینی شده، ولی امروزه وقتی باز می گردیم و به عملکرد ۲۵ ساله آن نگاه می کنیم شاید چنین قضاوتی در خصوص این مجمع هم صادق باشد، یا نهادهای دیگری حتی خودِ شورای عالی انقلاب فرهنگی.

بنابراین در مورد ضرورت وجود شورای فرهنگی – اجتماعی، روشن است حتماً به هماهنگی و مرکزیت نیاز داریم و در حد نسبتاً خوبی تأثیرگذار بوده، اما اینکه از تمام توان شورا استفاده شده باشد، قطعاً پاسخ منفی است. ان شاءاللَّه در آینده باید مورد استفاده قرار گیرد.

از حرف تا عمل!

به هر حال احساس می شود مباحث زنان در عرصه سیاستگذاری با عرصه اجرایی هماهنگ نیست.

البته این موضوع نسبی است نه مطلق؛ به دلایلی که در صحبت هایم اشاره کردم. به علاوه مهم ترین موضوع در مسائل زنان به نظر من تفاوت دیدگاههایی است که در این عرصه از سطوح بالا تا سطوح میانی که تأثیرگذار هستند، وجود دارد. می بایست راهی را طی کنیم که تفاوت دیدگاهها بتواند در حد امکان به نزدیکی و تقریب دیدگاهها تبدیل شود، تا حدی که تفاوت عملکردها در حد گسترده و گاه مختلف و ناهمگون نباشد.

لازم است اشاره کنم شورای فرهنگی اجتماعی زنان در همین راستا «منشور حقوق و مسئولیت های زن در نظام جمهوری اسلامی» را که سابقه ای ۱۵ ساله در شورا دارد، تدوین کرد. سعی کردیم محوریت این سند را با اصول و مبانی برگرفته از آیات و روایات و قانون اساسی و دیدگاههای حضرت امام (رضوان اللَّه علیه) و مقام معظم رهبری قرار دهیم و این جایگاه را تعریف کنیم. تصور ما این است که این منشور شاید بتواند تأثیر مثبتی در همسان کردن و تقریب دیدگاهها داشته باشد و مبنای برنامه و عمل قرار گیرد.

منشور زنان

خانم نوبخت، آینده منشور حقوق و مسئولیت های زن در نظام جمهوری اسلامی را چگونه می بینید و شرایط تحقق این منشور را چه می دانید؟

قطعاً آینده آن را روشن می بینم، چون آن را از قرآن، روایات و به عبارتی از دیدگاههای اسلامی استخراج کرده ایم. یعنی حقوق و مسئولیت های زن را از نظام سیاسی، نظام اجتماعی، نظام حقوقی و خانوادگی اسلام استخراج کرده ایم. پیش از این بسیاری از موارد در این عرصه بوده که مورد توجه قرار نگرفته، شفاف و یا بیان نشده است. سعی کرده ایم مجموعه آنها را به صورت جامع در یک جا ببینیم. به همین دلیل مخالفت جدی را بر این سند پیش بینی نمی کنیم. به نظر نمی رسد برای اجرایی شدن آن با مشکل روبه رو شویم. به طور مثال برای اصلاح، تکمیل یا وضع قوانین جدید که تأمین کننده حقوق مندرج در سند باشد، اگر از طریق قوه مقننه بخواهیم قانونی را تصویب کنیم پیش بینی نمی شود به مشکلی برخورد کنیم.

در مورد تحقق آن باید گفت بخش زیادی از زمینه های تحقق منشور اکنون فراهم است و فکر می کنم در حال حاضر در شرایط مناسبی قرار داریم.

در واقع می توانیم جایگاهی را که در نظام اسلامی برای زنان متصور شده، اجرا و محقق کنیم. باید گفت بخشی از آن محقق شده و بخش دیگری هنوز محقق نشده است.

امتیازی که این منشور دارد عدم نگاه یک سویه به حقوق زنان است، یعنی در کنار حقوق، به مسئولیت های آنان نیز توجه شده است. زنان به عنوان بخش فعال و مؤثر در جامعه مسئولیت هایی را بر عهده دارند که مسئولیت ها باید در تمام عرصه ها ایفا شود.

برآیند موفقیت آمیز مصوبات

فکر می کنید تاکنون کدام مصوبات شورا به نتایج پیدایی رسیده و موفق بوده است؟

این موضوع هم یک امر نسبی است. هر تصمیمی در زمان خودش، تصمیم به موقعی بوده و تأثیر خود را داشته است. می توانم به مصوبه ای در مورد رفع محدودیت از تحصیل زنان در برخی از رشته های تحصیلی اشاره کنم که تصمیم به موقعی بود و تأثیر خوبی برای افزایش ورود دختران به آموزش عالی داشت.

از دیگر مصوبات می توان به بحث سیاست های فرهنگی، اجتماعی و ورزشی بانوان اشاره کرد. در سال های آغازین پس از پیروزی انقلاب اسلامی، بحث ورزش بانوان یکی از موضوعاتی بود که در مورد آن ابهام و سؤالات زیاد مطرح بود و اینکه چگونه می توانیم به این عرصه بپردازیم و آیا حد و مرزی دارد؟ این سند از جمله سندهایی بود که بسیار به موقع تصویب شد و تا حد زیادی مبنای عمل قرار گرفت. به عبارتی پیشرفت هایی که در ورزش بانوان در سازمان تربیت بدنی داشتیم و یا تشکیلاتی که برای ورزش بانوان ایجاد شد و سازمان تربیت بدنی در ساختار خود، اداره زنان را لحاظ کرد، این اداره به سرعت تا سطح معاون سازمان ارتقا یافت، که از نتایج آن مصوبه بود.

همچنین شورای فرهنگی اجتماعی زنان در سال ۷۸ از شورای عالی انقلاب فرهنگی اجازه تشکیل مرکز اطلاعات و آمار زنان را گرفت.

یکی از مشکلاتی که با آن روبه رو بودیم، عدم تمرکز اطلاعات و آمار بود. اکثر کارشناسان در بررسی موضوعات مورد نظر با این کاستی مواجه بودند. بنابراین پیشنهادی مبنی بر ایجاد مرکز ا