پاورپوینت کامل مردم سالاری، آزادی و منع بی حجابی ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مردم سالاری، آزادی و منع بی حجابی ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مردم سالاری، آزادی و منع بی حجابی ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مردم سالاری، آزادی و منع بی حجابی ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

>

درآمد

حکم لزوم پوشش و حریم داشتن زن در معاشرت اجتماعی از دیرباز مورد انتقاد و اعتراض برخی قرار داشته است. مخالفان لزوم پوشش گاهی حکم حجاب را با آزادی و حیثیت انسانی زن ناهمگون برمی شمرند و به بهانه دفاع از آزادی زن، لزوم و وجوب پوشش را منکر می شوند. گاهی اقدام حکومت های اسلامی در جلوگیری از بی حجابی را مخالف موازین مردم سالاری و مصداق تحمیل ممنوع می شمارند.

متأسفانه به غلط، دموکراسی و مردم سالاری در فرهنگ غربی با بی دینی مترادف گشته، آزادی غربی به معنای آزادی بی دینی تعریف شده است، نه آزادی دینداری یا بی دینی. به بیان رهبر معظم انقلاب:

«غرب جمهوری اسلامی را به عنوان کشوری که در آن لباس زن شکل الزامی دارد، مورد انتقاد قرار می دهد اما آن دولت هایی که برهنگی و نبودن حجاب میان زن و مرد را الزامی می کنند، آنها را مورد انتقاد قرار نمی دهد. این برای چیست؟ برای همین است که این بر خلاف فرهنگ پذیرفته شده غرب است. .. آزادی در مفهوم غربی یعنی مخالفت با هر چیزی که جلوی هوس و کام انسان را بگیرد، یعنی رهایی از هر قید و بندی. البته قید و بند قانونی را که پذیرفته اند قبول می کنند اما همان قانون هم با توجه و با ملاحظه به اینکه «اخلاق قید نیست»، «مذهب قید نیست» و «حفظ آزادی ملت ها قید نیست» تدوین می شود. .. مثلاً در آمریکا همه آزادند که فساد کنند، همه آزادند که زندگی خود را طبق هوس و شهوت خود بگذرانند.»

«از آنجا که ملت الجزایر اسلام و نظام اسلامی را انتخاب کرده است، محافل سیاسی وابسته به استکبار و رسانه های خبری صهیونیستی با وقاحت تمام فریاد پایمال شدن دموکراسی در الجزایر را سر داده اند و این در حالی است که مردم مسلمان آن کشور در واضح ترین نوع دموکراسی به اسلام رأی داده اند.»

با توجه به چنین تعریفی از آزادی است که حکومت های غربی به خود حق می دهند افراد جامعه را از تظاهر به احکام دینی باز دارند و احکام دینی را به حوزه زندگی فردی محصور کنند و حضور زن با حجاب شرعی را مخالف آزادی، دموکراسی و مردم سالاری معرفی کنند.

از طرف دیگر چون مردم سالاری با تحمیل مخالف است، گاه برخی، الزام و اجبار هر هنجاری را مخالف اصل «مردم سالاری» و مصداق «تحمیل ممنوع» شمرده اند، از این رو اقدام دولت های اسلامی در مخالفت با بی حجابی را شبیه مبارزه دولت های غربی با حجاب شمرده، هر دو را ممنوع و اقدامی مخالف مردم سالاری می شمارند.

متأسفانه این استدلال از زبان برخی علاقه مندان به اسلام نیز مطرح شده و دستاویز دشمنان قرار گرفته است. آقای محسن کدیور می گوید:

«همان طور که ممنوعیت پوشش مورد انتقاد است، اجبار آن نیز قابل دفاع نیست.»[۱]

برای اینکه بدانیم این قیاس نادرست است و منع بی حجابی با منع حجاب تفاوت فراوان دارد و اوّلی مطابق اصول انسانی و مردم سالاری است و دومی مخالف، باید به چند نکته توجه داشت:

مردم سالاری یعنی چیرگی خواست مردم

۱- مردم سالاری یعنی «پایه ریزی حکومت و قانون طبق خواست و اراده اکثر مردم». برای اداره جامعه دو چیز لازم است: قانون و مجری. قانون تعیین کننده حقوق و وظایف حاکمان و مردم و بیان کننده شرایط حاکمان و رأی دهندگان است. در نظام مردم سالار قانون باید مقبول اکثر باشد. تعیین مجریان قانون که همخوان با شرایط مندرج در آن صورت می گیرد نیز توسط مردم است. اگر افرادی بدون خواست و پذیرش عمومی بر مردم حاکم شوند و یا قانونی وضع کنند که مورد خواست و تأیید اکثر مردم نباشد، آن نظام نمی تواند خود را «مردم سالار» بداند.

تفاوت مردم سالاری لیبرال و دینی

۲- مردم سالاری لیبرال و مردم سالاری دینی دو نوع مردم سالاری هستند. در مردم سالاری لیبرال قانون و مجری، ناشی از اراده، خواست و انتخاب اکثر است. اینان خود را مجاز می دانند خواسته های نفسانی بی قید و رهای خود را در قالب قانون بریزند و تصویب کنند.

در مقابل آن، مردم سالاری دینی است که مردم چون معتقد به دینی هستند، قانون را از آموزه های آن دین می گیرند و با اراده و خواست خود، چارچوب های دین را در جامعه حاکم می گردانند.

متأسفانه در غرب به گونه ای تبلیغ می شود که گویا دموکراسی فقط جایی است که خواسته های نفسانی رها و بی قیدِ اکثریت، قالب قانون به خود گرفته باشد و چنانچه اکثر – آن هم اکثریت قوی و نزدیک به اتفاق – بخواهند احکام دین حاکم باشد، دیگر نمی توان آن حکومت را «مردم سالار» نامید! اما این تفکر غلط است و باید بر نادرست بودن آن پافشاری کرد. اگر جایی که مردم به خواست و اراده خود، حاکمیت قوانین دین را پذیرفته اند مردم سالاری ندانیم، در حقیقت مردم سالاری را نپذیرفته و ردّ کرده ایم.

امام خمینی(قدس سره) با توجه به معتبر بودن خواست مردم و خطاب به کسانی که ولایت فقیه را دیکتاتوری می نامیدند، فرمود:

«این ملت است، ملت می خواهد، ما چه بکنیم؟ شما فرض بکنید که [ولایت فقیه ]یک فاجعه است، ما