پاورپوینت کامل گفتگویی کوتاه با آیت الله العظمی اراکی(ره) ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفتگویی کوتاه با آیت الله العظمی اراکی(ره) ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفتگویی کوتاه با آیت الله العظمی اراکی(ره) ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفتگویی کوتاه با آیت الله العظمی اراکی(ره) ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۲

حضرت آیه الله العظمی حاج شیخ محمدعلی اراکی(قده) در سال ۱۳۱۲ه ق در اراک در خانواده ای مذهبی متولدشد.
تحصیلات حوزوی خویش را در همانجا آغازکرد و از سال ۱۳۳۲ه ق که حضرت آیه الله حائری در اراک حوزه علمیه
تشکیل داد در محضر آن مرد بزرگ بود و در سال ۱۳۴۰قمری همراه استادش حاج شیخ عبدالکریم حائری از اراک به قم
آمد و تا پایان عمر (۱۴۱۵قمری) در جوار کریمه اهل بیت به سربرد. او حریم آسمانی حضرت معصومه(س) را پناهگاه
خویش می دانست و حضور در حرم را غنیمتی گرانبها به شمار می آورد. زمانی که در حوزه اراک بود، سالی چندبار، بویژه
در ایام عید نوروز به زیارت مشرف می شد و در سالهای اقامتش در قم سعی داشت حتی المقدور روزی یک بار در حرم
حضوریابد. وقتی استادش در حرم مظهر به تدریس و اقامه نماز جماعت پرداخت، بسیار شادمان شد، زیرا می توانست
توفیق حضور بیشتر بیابد.

البته آن بزرگوار به این بسنده نکرد، درسها و بحثهای روزانه اش را نیز در همان مکان مقدس برپا ساخت تا در سایه
عنایتهای حضرت معصومه(س) توفیق بیشتری بیابد. او در مقدمه حاشیه «دررالاصول » چنین می نگارد:

«وانی وان کنت غیر اهل لهذا الشان لقله الاستعداد مضافا الی ضیق الوقت ولکن اعتمادی علی توجه الحضره المقدسه
الفاطمیه … حیث اتفق ذلک فی جوار تلک البقعه المنوره مع توسلی باذیال لطفهم فان جاء مطلوبا کان من برکات البقعه
المنوره والا من سوء حظی وقله استعدادی.»

هرچند به خاطر کمی استعداد و اندک بودن وقت، من شایسته این کار [نوشتن این حاشیه] نبودم، ولی با تکیه به توجه
حضرت فاطمه(س)، این کار را در جوار این بقعه منوره و با توسل به لطف و عنایت آن بزرگوار انجام دادم. اگر مطلوب
دانشوران واقع شد، از برکات این بقعه نورانی است وگرنه از بی بهرگی و کم استعدادی من است.

توفیقات خود را رهین توجهات حضرت معصومه(س) می دانست; بالای صفحات بیشتر تقریرات و نوشته هایش را با
عبارت «یا فاطمه » مزین می کرد و با آنکه شاعر نبود، به خاطر اظهار علاقه به حضرت معصومه(س) قطعاتی می سرود. ^(۱)

پس از فوت آیه الله حائری، در حرم مطهر توفیق اقامه نماز جماعت یافت. او ابتدا در مقبره حاج شیخ و سپس در مقبره
شاه عباسی، (مسجد امام خمینی)، بدین فریضه الهی پرداخت. این مکان بسیار کوچک بود و بارها به وی گفته شد که بهتر
است در مساجد بزرگ بیرون حرم اقامه جماعت کند، ولی در پاسخ فرمود: من بدان جهت اینجا را می پسندم که قبل از
نماز توفیق زیارت پیدامی کنم.

هنگامی که به خاطر برخی از تعمیرات نماز جماعتهای داخل حرم برای مدتی تعطیل شد، او برای نماز به نزدیکترین
مسجد به حرم می شتافت تا پس از نماز به فیض زیارت نائل شود.

آرزوی دیرینش این بود که، او نیز همچون استادانش در جوار کریمه اهل بیت مدفنی یابد.

در رژیم طاغوت، مدتی دفن اموات در حرم ممنوع شد، او وقتی این خبر را شنید، بشدت نگران شد و همواره می گفت.
خدایا، پس قبر ما چه می شود؟!

او زیارت را در کمال خشوع می خواند چنان گریه می کرد و توجه می یافت که هر صاحبدلی مجذوب می شد. آیه الله شهید
سیدمصطفی خمینی وقتی او را با این حال در کنار قبر علی بن ابی طالب مشاهده کرد، گفت: عجب حالی دارد! خوشا
بحالش. او مقید بود که زیارت را، هرچند زیارت جامعه کبیره باشد، در حال ایستاده و درنهایت ادب بخواند و به هنگام
تشرف به حرم امام رضا(ع) همیشه زیارت جامعه کبیره را می خواند.

او به حق زائری عارف، مجاوری قدرشناس و عالمی عامل بود. امید آنکه خداوند، چنانکه در این دنیا آرزویش را
برآورده ساخت و در کنار کریمه اهل بیت مدفن عطایش کرد، در سرای جاوید نیز او را همجوار فاطمه معصومه و اجداد
طاهرینش سازد.

آنچه می آید گفتگوی کوتاهی است که با آن عزیز سفرکرده انجام شده است.

لطفا: چنانچه خاطره ای از کرامات حضرت معصومه(س) دیده یا شنیدید و در خاطر شریف مانده است، برایمان
بفرمایید.

یک مورد، که مربوط به خودم می شود، این است که مدتی بود دستهایم ورم کرده، پوست آن ترک برداشته بود به طوری
که نمی توانستم وضو بگیرم و ناچار باید تیمم می کردم. معالجات بی اثر شده بود، تا اینکه به حضرت معصومه(س)
متوسل شدم. در همان حال مثل اینکه به من الهام شد دستکش به دست کنم; همین کار را کردم، دستم خوب شد.

مورد دیگر را آقاسیدحسن احتشام، فرزند آقاسید جعفر احتشام که هردو ازمنبریهای قم بودند، برایم نقل کرد. او گفت:
شیخ ابراهیم صاحب الزمانی تبریزی شبی در خواب می بیند به حرم حضرت معصومه(س) مشرف شده، می خواهد داخل
حرم شود نمی گذارند و به او می گویند: حضرت فاطمه(س) و حضرت معصومه(س) به گفتگو نشسته اند، به این خاطر
کسی نباید داخل شود.

آقا شیخ ابراهیم می گوید: من مادرم سید هست و با آنها محرم هستم، من چرا؟

وقتی این را می گوید به او اجازه می دهند داخل شود. داخل حرم که می شود می بیند آن دو بزرگوار با هم صحبت
می کنند، از جمله حضرت معصومه(س) به ف