پاورپوینت کامل نماز در سیره امامان معصوم(علیهم السلام) ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نماز در سیره امامان معصوم(علیهم السلام) ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نماز در سیره امامان معصوم(علیهم السلام) ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نماز در سیره امامان معصوم(علیهم السلام) ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۲

بر بال اشتیاق

مکتب زیارت(۲

در شماره پیشین به یکی از اصول زیارت بنام الهام از اسوه ها پرداختیم و در تبیین و توضیح اینکه چگونه زیارت منبع و
مرکز این الهام است به ویژگیهای اسوه در فرهنگ عظیم و خلاق زیارت اشاره نمودیم ویژگیهایی که هر زائر و عاشق و
شیفته کوی دوست آن را در قالب زیارتنامه ها بر مراد و محبوب خویش عرضه می دارد و ایده آل و اسوه خویش را در آن
مجموعه و صفات می نگرد – و در این نگاه نمونه هایی را مطرح می کنیم که در تمامی زیارتنامه ها بر آن تاکید شده است
که این بخش به جلوه های نماز در سیره امامان معصوم (علیهم السلام) می پردازد همانی که زائر با جمله «اشهد انک قد
اقمت الصلاه » آن را زمزمه می کند و عبودیت و بندگی و عشق به الله را از او الهام می گیرد تا خود فلسفه اصیل بر حرکت
عرفانی و دل انگیز زائر به سوی دیار قبور اولیاء الهی بوده باشد.

امام، قرآن ناطق است، زندگی اش جلوه ای عملی از کتاب نورانی خداوند است و بالاتر اینکه نفس عمل و رفتارش شان
نزول بعضی از آیات حق قرار گرفته است. به نقل بسیاری از نویسندگان شیعه و سنی آیه «انما ولیکم الله و رسوله و الذین
آمنوا الذین یقیمون الصلاه » ولی امر و سرپرست شما تنها خدا و رسولش و آن مؤمنانی هستند که نماز به پای می دارند; در
باره امیر مؤمنان علی – علیه السلام – نازل شده است.

امام آن عاشق شیفته و لداده حق است که بر قله های عرفان و عشق و عبودیت استقرار یافته، نیایش و نمازش مظهری از
سیر و سلوک معرفتی و شهودی اوست. از آنجا که نماز حضور است، شهود و ظهور زیباترین جلوه های اصیل فطری انسان
و هنگامه ایستادن او بر جایگاه ذکر یار و مکالمه با رب الارباب است، اسوه می طلبد و دلیل راه تا با الهام گرفتن از سیر و
سلوک او به چشمه سار پاکی و عبودیت حق هر چه بیشتر نزدیک شد. بر این اساس شناخت سیره عملی امامان معصوم
زادراه هر سالک الی الله بوده و خواهد بود که در حدیث آمده است: بعلی قامت الصلاه; نماز به علی(ع) استوار شده است.
اکنون به نظاره گوشه هایی از کردار زیبا و پرمعنای آن پاکان می نشینیم.

۱. اوج اخلاص و عشق در نماز معصومین علیهم السلام

محتوا و مشخصه اصلی عمل «نیت » و انگیزه انجام دادن آن است. در بسیاری از موارد صورت کارها یکی است، ولی از
جهت هویت و واقعیت فاصله فراوان بین آنهاست. از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است که، دو نفر از امت من به نماز
می ایستند رکوع و سجودشان یکی است، ولی میان نماز آنها مثل مسافت بین زمین و آسمان فاصله است.

آن بزرگوار با توجه بدین حقیقت فرمود: برای هر کس همان چیزی است که نیت کرده است. پس هر که مقصدش خدا و
رسول او باشد هجرتش به سوی خدا و رسول اوست و کسی که هجرتش برای رسیدن به دنیا یا ازدواج با زنی می باشد
هجرتش به سوی همان چیز است.

امام خمینی در این باره می نویسد: «کمال عمل اولیاء علیهم السلام به واسطه جهات باطنیه آن بوده و الا صورت عمل
چندان مهم نیست مثلا ورود چندین آیه شریفه از سوره مبارکه «هل اتی » در مدح علی علیه السلام و اهل بیت طاهرینش
علیهم السلام به واسطه چند قرص نان و ایثار آنها نبوده بلکه برای جهات باطنیه و نورانیت صورت عمل بوده، چنانچه در
آیه شریفه اشاره ای به آن فرموده آنجا که فرماید: انما نطعمکم لوجه الله لا نرید منکم جزاء و لا شکورا: ما فقط برای وجه
خدا «رضای خدا» شما را اطعام می کنیم و هیچ پاداش و سپاسی از شما نمی خواهیم. بلکه یک ضربت علی علیه السلام که
افضل از عبادت ثقلین می باشد نه به واسطه همان صورت دنیایی عمل بوده که کسی دیگر اگر آن ضربت را زده بود باز
افضل بود… ولی عمده فضیلت و کمال عمل آن حضرت به واسطه حقیقت خلوص و حضور قلب آن حضرت بوده در انجام
این وظیفه الهیه.

این اوج اخلاص و عشق و عبودیت را هنگامی درک می کنیم که بدانیم آن بزرگواران عبادات خویش را نه به خاطر ترس
از دوزخ یا اشتیاق به بهشت، بلکه به خاطر شناخت عمیق و معرفت بالایی که از خداوند متعال داشتند، انجام می دادند.
بخشی از ویژگیهای عبادت معصومان(ع) چنین است:

الف) عبادت به خاطر شایستگی و استحقاق ذات باری تعالی

امام علی – علیه السلام – در این زمینه می فرمایند: خدایا، من تو را به خاطر ترس از دوزخ و یا اشتیاق به بهشت عبادت
نمی کنم، بلکه «وجدتک اهلا للعباده فعبدتک; من تو را شایسته عبادت و بندگی یافتم و عبادتت را برگزیدم ».

ب) شکرگزاری پروردگار

در روایتی این چنین می خوانیم: روزی جابر به دیدن امام زین العابدین رفت و گفت: فرزند رسول خدا، مگر نمی دانی که
خدا بهشت را برای شما و دوستدارانتان و دوزخ را برای دشمنان شما آفریده است؟ این چه رنجی است که بر خود هموار
می کنی و خود را چنین به سختی می افکنی؟ امام پاسخ داد: ای یار رسول خدا(ص)، نمی دانی که پروردگار گناهان رسول
خدا را بخشید ولی او کوشش خود در عبادت را از دست نداد و چندان خدا را عبادت کرد که ساقهایش متورم شد؟ او در
پاسخ کسانی که می گفتند: تو چنین می کنی در حالی که خدا گناهان گذشته و آینده ات را آمرزیده است. فرمود: آیا بنده
سپاسگزاری نباشم; «افلا اکون عبدا شکورا».

ج) عشق و محبت الهی

امام صادق – علیه السلام – فرمود: مردم عبادت خدای عز و جل را به سه گونه انجام می دهند: یک طبقه برای رغبت و
میل به ثواب عبادت می کنند; این عبادت حریصان است و خود طمع است. دسته ای دیگر به خاطر ترس از آتش عبادت
می کنند; این عبادت بندگان است و خود ترس است. و لکنی اعبده حبا له عز و جل; ولی من خدا را برای عشق و محبت به
او عبادت می کنم; این عبات کریمان و مایه امنیت و آرامش است. چنانکه خداوند متعال می فرماید: «و هم من فزع یومئذ
آمنون; آنها از هول و هراس روز قیامت ایمن باشند.

این همان فرهنگ ناب اسلامی است که در چهره اهل بیت پیامبر(ص) تجلی یافته است. زیارت کننده بر این ارزش الهی
تاکید می ورزد و در زیارتنامه معصومین(ع) می گوید: فعظمتم جلاله و اکبرتم شانه و مجدتم کرمه; شما جلال خدا را به
عظمت یاد کردید و مقام او را بزرگ داشته، لطف و کرمش را به مجد و بزرگی ستودید.

این همان نماز قرآن کریم است که می فرماید: اقم الصلاه لذکری; نماز را برای ذکر و یاد من به پا دار.

۲. اهتمام به وقت در نماز معصومان(ع)

نماز راه یافتن به بارگاه یار و سر بر آستان حضرت دوست نهادن است. نماز معراج انسان مؤمنی است که با براق نیایش به
سوی کمال و قرب الهی پرواز می کند. وقت نماز زمان ظهور بارقه های عشق و قرار گرفتن در معرض تابش انوار الهی
است. بدین جهت اولیای الهی فرا رسیدن وقت نماز و لحظه های اولیه آن را پاس می داشتند و برای آن منزلت ویژه ای
قایل بوده اند. یکی از زنان رسول خدا(ص) می گوید: آن بزرگوار با ما مشغول صحبت بود و ما هم با او مکالمه می کردیم
ولی همین که وقت نماز داخل می شد گویا ما را نمی شناخت و ما او را نمی شناختیم; از همه چیز روی برمی تافت و به حق
مشغول می شد. همین شیفتگی و شیدایی را در سیره امیرمؤمنان، این بنده دلداده حق رسته از همه وابستگیهای مادی،
مشاهده می کنیم. در کتاب ارشاد القلوب می نویسد: در یکی از روزها در جنگ صفین امیر مؤمنان – علیه السلام – در
حال جنگ بودند اما همواره خورشید را مورد نظر و مراقبت ویژه قرار می داد. ابن عباس علت را از حضرت جویا شد،
امام(ع) فرمود: این کار برای این است که بدانم کی وقت نماز فرا می رسد تا آن را انجام دهیم. ابن عباس با تعجب پرسید:
آیا اکنون وقت نماز است در حالی که جنگ ما را از نماز باز می دارد; حضرت پاسخ داد: «انما نقاتلهم علی الصلاه; ما برای
نماز با اینها می جنگیم همچنین از امیرمؤمنان روایت شده که چون وقت نماز فرا می رسید مضطرب می شد و چهره اش
تغییر می کرد. وقتی علت این امر را از حضرت پرسیدند، فرمود: وقت امانتی که خداوند آن را بر آسمانها و زمین و کوهها
عرضه داشت اما آنها از به دوش کشیدن سرباز زدند، فرا رسید. اینک نمی دانم که در این امانت نیکوکار خواهم بود یا نه.

در ظهر عاشورا، در حالی که اهل بیت سخت ترین لحظات را می گذراند و تیرهای دشمن قامت راست قامتان جاودانه
تاریخ را نشانه گرفته بود، ابوثمامه صیداوی به حضرت عرض کرد: وقت نماز است و دوست دارم در حالی شهید شوم که
نماز خود را خوانده باشم. حضرت فرمود: نماز را به یادم آوردی خدا تو را از نمازگزاران قرار دهد. سپس پیشاپیش اصحاب
خویش به نماز ایستاد. نمازی که تبلور زیباترین روح نیایش انسانی و ظهور معنویت متعالی او در قرآن ناطق امام
حسین(ع) است. در این نماز یکی از یاوران حضرت به نام سعید ابن عبدالله حنفی شهید شد.

به گفته بعضی از راویان وقتی حضرت و اصحاب شرایط سخت کارزار دیدند و در یافتند که نمی توانند طبق معمول نماز
بخوانند با اشاره و به صورت فرادی نماز را گزاردند.

آنها نماز خواندند تا این پیام را به همه جهانیان ابلاغ کنند که شقایقهای سرخ فام کربلا در سایه عبادت و نماز به زندگی و
نیکبختی جاودان دست یافتند.

امام صادق(ع) و وقت نماز

آنها که قلبی نورانی و دیده ای حقیقت بین دارند نزول برکات الهی و حقیقت اعمال را احساس می کنند. اینان همان
خاندان وحی و صاحبان آیه تطهیرند که صفحه دل آنها جام جهان بین و آیینه تمام نمای آفرینش است. امام صادق(ع)
می فرماید: هنگامی که وقت نماز فرا می رسد، درهای آسمان گشوده می شود و من دوست ندارم که عملی قبل از عمل من
بالا رود و کاری زودتر از کار من در صحیفه اعمال نگاشته شود.

و پیامبر گرامی اسلام(ص) فرمود: