پاورپوینت کامل بانوی بهشتی ۸۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بانوی بهشتی ۸۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بانوی بهشتی ۸۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بانوی بهشتی ۸۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۸

زنان اسوه

در دامن پر مهر اسلام، شیر زنانی پرورش یافته اند که نامشان چون ستاره در آسمان فضایل می درخشد. چهره های پر
فروغی که از چشمه های معرفت جرعه ها نوشیدند و تشنگان کوثر عشق و ایمان را از زلال ولایت سیراب نمودند. در ژرفای
روحشان دریایی از عشق به اهل بیت(ع) موج می زند و تاریخ گویای نقش ارزنده شان در نهضت عظیم نبوی و برافراشتن
پرچم ولایت علوی است.

«اسماء بنت عمیس » یکی از پیشگامان در اسلام، مهاجرت، جهاد و یاری اهل بیت(ع) است که عمر خود را وقف پایداری
اسلام و تداوم ولایت کرد. در این مقاله با زندگی سراسر حماسه و ایثار این پاورپوینت کامل بانوی بهشتی ۸۹ اسلاید در PowerPoint آشنا می شویم. و شما را نیز در
این زیارت به دیدار بانوان قبیله ابرار می بریم.

تبار اسماء

پدرش عمیس فرزند معد بن تیم، بود که نسبتش با چند واسطه به عفرس بن افتل (سرسلسله قبیله خثعم) منتهی
می شد و مادرش هند (و خوله جرشیه) نامیده می شد. وی دختر عوف بن زهیر از قبیله جرش بود. چون در میان عرب
بهترین دامادها را داشت، پیامبر(ص) او را ستوده است. وی قبل از عمیس با حارث بن جون ازدواج کرده بود. در روایات از
اسماء و خواهرنش با عنوان خواهران بهشتی یاد شده است.

پرستوی مهاجر

در زمانی که دعوت پنهانی پیامبر اکرم(ص) ادامه داشت و هسته نخستین امت اسلامی بآرامی در حال شکل گرفتن بود
اسماء به همراه همسرش جعفر بن ابیطالب به محضر پیامبر(ص) شتافت و به یگانگی معبود و رسالت رسول(ص) شهادت
داد و در روزگاری که یاران دین خدا بسیار اندک بودند، نام خود را جزو پیشگامان اسلام ثبت کرد.

رفته رفته به شمار پیروان دین آسمانی افزوده می شد. پیامبر خانه «ارقم » را پایگاه تبلیغی خود ساخت. مشرکان با
احساس خطر عظیمی که در انتظارشان بود، گرد هم آمده، پیمان بستند که تازه مسلمانان قبایل خود را شکنجه کنند.
رفتار وحشیانه آنان از جدی بودن نهضتی حکایت می کرد که با سرعتی چون برق به پیش می تاخت. آنها ایمان آورندگان را
تحت فشار قرار دادند، به طوری که گروهی زیر شکنجه های ایشان جان باختند، یا دچار محنتهای فراوان شدند. یاسر،
عمار، سمیه، بلال، خباب بن ارث و صهیب بن سنان رومی، تنها نمونه هایی هستند که تاریخ نام آنان را به حافظه سپرده
است.

سیاست جدید قریشیان جامعه را به دو گروه معارض هم تقسیم کرد. با توجه به بنیانهای به ظاهر مستحکم مشرکان از
نظر سابقه تاریخی و تعصبهای قومی و نژادی، گمان می رفت که بزودی بساط دعوت جدید پرچیده شود. با رویکرد
قدرتمندان به رفتار خشونت آمیز از گرایش روزافزون به اسلام کاسته می شد، زیرا کینه توزیهای اهل مکه منظره های
دردناکی پیش روی مؤمنان مجسم کرده بود و گاه به رعب و وحشت آنان می انجامید.

«اسماء بنت عمیس » یکی از پیشگامان در اسلام، مهاجرت، جهاد و یاری اهل بیت(ع) است که عمر خود را وقف پایداری
اسلام و تداوم ولایت کرد.

هجرت مؤمنان از مرکز تشنج و تنش، اصولی ترین اقدامی بود که رهبری نهضت می توانست در پیش گیرد. از این روی
آنگاه که در باره مهاجرت از ایشان کسب تکلیف شد فرمود «هر گاه به خاک حبشه سفر کنید، برایتان سودمند خواهد بود
زیرا با وجود زمامداری نیرومند و دادگر، در آنجا به کسی ظلم نمی شود و آنجا سرزمین صدق و پاکی است و می توانید در
آن دیار به سر برید تا خدا گشایشی پیش آورد.» گروهی ده الی پانزده نفر که چهار زن در میانشان به چشم می خورد اولین
مهاجران به آن سرزمین بودند. آنان در ماه رجب سال پنجم بعثت حرکت کرده، شعبان و رمضان را در حبشه ماندند ولی
در پی بروز شایعه ای مبنی بر تغییر سیاست قریش، در ماه شوال به مکه باز گشتند افرادی همچون رقیه دختر رسول
خدا(ص)، در ماه شوال و همسرش عثمان بن عفان در نخستین گروه مهاجران حضور داشتند.

آنها پس از با خبر شدن از ناآرامی مکه بار دیگر در همان روزهای نخست بازگشت رو به سوی حبشه کردند و به این ترتیب
مهاجرت اصلی شکل پذیرفت. آنان ۸۳ نفر یاد شده اند که ۱۱ نفرشان زن بودند و به سرپرستی جعفر بن ابیطالب و همراهی
همسرش اسماء وارد حبشه شدند.

این اقدام مهاجران چند فایده عمده داشت. نخست آنکه نیرویی معتقد و آماده برای نهضت در مقابل هر نوع قتل عام به
حساب می آمدند و از شدت یافتن دامنه اختلاف میان مشرکان و مؤمنان تا به بار نشستن نهضت جلوگیری می کرد و به
علاوه تبلیغ اسلام در فرامرزهای مکه می شد. و در نهایت دست مشرکان را از آنان کوتاه کرده، به اقدامات انفعالی وا
می داشت; که با شکست مشرکان مبنی بر بازگرداندن مهاجران، بر اوج ذلتشان افزوده شد.

سالهای فراق از خورشید رسالت

روایاتی که نحوه زندگی مهاجران حبشه را ترسیم می کند، برخی به وضعیت خوب و گاه ایده آل آن سرزمین برای
مسلمانان اشاره دارد، مانند فرموده پیامبر(ص) که حبشه را سرزمین سودمند دانسته بود. و سخن ام سلمه (همسر
ابی سلمه که بعدها به افتخار همسری پیامبر دست یافت) که می گفت: وقتی به حبشه رسیدیم با نجاشی همچون بهترین
همسایه بودیم. او به دین ما گروید و ما بدون اینکه اذیت شویم یا چیزی بشنویم خدا را عبادت می کردیم.

و شعر عبدالله بن حرث که گفت:

هر یک از بندگان خدا در مکه مغلوب شد ما سرزمین خدا را گسترده یافتیم انسانها را از لذت و خواری نجات می دهد و
به ذلت زندگی و مرگ همراه با عار صبر نکنید.

از طرف دیگر بانو اسماء بنت عمیس در پاسخ طعنه یکی از صحابه می گوید: شما با رسول خدا بودید. او گرسنه هایتان را
سیر و نادانهایتان را راهنمایی می کرد و ما [به لطف پروردگار از رنج آفرینی شما] دور افتاده بودیم …

سیاست جدید قریشیان جامعه را به دو گروه معارض هم تقسیم کرد. با توجه به بنیانهای به ظاهر مستحکم مشرکان از
نظر سابقه تاریخی و تعصبهای قومی و نژادی، گمان می رفت که بزودی بساط دعوت جدید پرچیده شود.

حقیقت این است که محیط حبشه نسبت به جو پر خفقان و فشار مکه که کانون تشنج بود محیطی آرام به نظر می رسید.
علاوه بر اینکه وجود پادشاه عادل آن، میزان امنیت و عدالت اجتماعی و سیاسی را تا حد درخور ملاحظه افزایش می داد.
اما عوامل مخالف که در ارکان حکومت هم دست داشتند با تشنج آفرینی موجبات نگرانی مهاجران را فراهم می ساختند.
از جمله زمانی که نمایندگان قریش به قصد استرداد مهاجران به نزد نجاشی آمدند. غالب وزیران وی با سفیران قریش
هماواز خواستار بازگرداندن مهاجران شدند. همچنین وقتی نجاشی سخن قرآن را در مورد عیسی بن مریم زبان جعفر
شنید و در مقابل آن سر تسلیم فرود آورد و بر اثر تاثر فراوان گریست. کینه توزیها علیه جعفر – خصوصا در میان درباریان
که از سوی گروه قریش تطمیع شده بودند – پدید آمد. ام سلمه از واقعیات فوق چنین پرده برمی دارد: زمانی که هدایای
قریش به کشیشان مؤثر افتاد آنان پس از اسلام آوردن نجاشی با همدستی برخی رجال منطقه علیه وی شوریدند. به خدا
سوگند هرگز اندوهی سنگین تر از آن ندیدیم که خبر شورش علیه نجاشی به ما رسید; از بیم آنکه مبادا آنها بر نجاشی
غلبه کنند و در نتیجه مردی بر سر کار آید که، همانند نجاشی که حقانیت ما را درک می کرد با ما رفتار نکند. به همین
دلیل مسلمانان همیشه آرزوی پیروزی نجاشی بر دشمنانش را داشتند.

وجود جو ستیز علیه مسلمانان و پیامبر را می توان در رفتار نجاشی دوم به طور محسوس مشاهده کرد که به محض
رسیدن نامه پیامبر آن را از هم درید و کمال بی احترامی را به آن نوشته ابراز داشت.

از سویی آنان به سبب مهاجر بودنشان از داشتن زمین و سرمایه اولیه محروم می گشتند. بر اساس نوشته تاریخ نگاران
نجاشی اول شخصی را به خانه جعفر بن ابیطالب فرستاد تا از وضع زندگانی وی گزارش بدهد و او نتیجه تحقیقات خود را
چنین بیان کرد: جعفر در شدت فقر و بر روی خاک می نشیند و در منزل فرش او تنها خاک است.»

به هر روی اسماء مدت پانزده سال (از سال پنجم بعثت تا هفتم بعد از هجرت) بدین گونه زندگی می گذراند و به موجب
اینکه همسرش نمایندگی پیامبر(ص) را بر عهده داشت ای بسا مورد رجوع زنان مهاجر بوده است.

نوید بازگشت

مهاجران همچنان منتظر دستور رسول خدا(ص) بودند. رسول اکرم(ص) طی نامه ای به نجاشی وی را به اسلام دعوت
کرد و خواستار برگرداندن مسلمانان شد. نجاشی نیز ضمن نامه ای که به رسول خدا(ص) نوشت اسلام آوردنش به دست
جعفر را اعلام کرد و هدایایی را به جعفر سپرد تا به خدمت پیامبر برساند چون دستور رسول اکرم(ص) به اطلاع
مهاجران رسید همگی به عشق پیامبری که سالها پیش برای آخرین بار با سیمای نورانیش وداع گفته بودند روی به سوی
مدینه آوردند.

جنگ خیبر

بازگشت مهاجران همزمان با جنگ خیبر بود. در یکی از روزها پیامبر پرچم جنگ را به دست عمر و روز دیگر به ابوبکر داد
اما هر دو در فتح قلعه های مستحکم خیبر ناکام ماندند و بر اثر حملات دشمن ناچار به عقب نشستند. پیامبر(ص) بعد از
این دو اتفاق فرمود «ارونیه ترونی رجلا یحب الله و رسوله و یحبه الله و رسوله یاخدها بحقها لیس بفرار» او (علی) را به من
نشان دهید تا مردی را ببینید که خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسولش نیز او را دوست دارند. این پرچم را بسزا
بگیرد و فرار نکند به هر تقدیر جنگ با فتح قلعه خیبر به دست امیرمؤمنان (ع) پایان یافت و درست در همین زمان
کاروان مهاجران خود را به محل جنگ رساند. رسول خدا(ص) که از فتح خیبر بسیار شادمان بود با دیدن کاروان و
نماینده اش جعفر شادیش دوچندان شد و با جعفر روبوسی کرد و فرمود: «ما ادری بایهما انا اشد فرحا بقدوم جعفر ام
بفتح خیبر» نمی دانم به کدام بیشتر خوشحالی کنم، به آمدن جعفر یا فتح خیبر!

در این روز دو برادر هر یک در جبهه ای ویژه توانسته بودند سکانداری مطمئن و پیروز باشند. علی(ع) در جبهه جنگ و
جعفر در جبهه هجرت و مبارزه سیاسی و برون مرزی. در آنجا پیامبر(ص) به مثابه هدیه ای جاودانه نمازی را که به نام
جعفر طیار معروف است به او یاد داد.

آزرده از آشنا!

اسماء نیز از دیدار رسول(ص) شادمان بود اما این خوشحالی با دیدن عمر بن خطاب و برخورد نامناسب وی با اسماء به
یکباره فرو ریخت. عمر به نزد اسماء آمد و گفت: «ای حبشیه، ما بر شما در هجرت سبقت گرفتیم » دریغ! وی زمانی پیشرتر
در پی فرار از میدان کارزار به «گریز پا» مورد شماتت قرار گرفته بود و اینک این گونه به سخنی نسنجیده قلبی آسمانی را
به رنج می آورد. اسماء خسته از سالها رنج و غربت که انتظار خیر مقدم از آنان داشت به یک باره برافروخت و گفت «به جان
خودم سوگند راست گفتی، شما با رسول خدا بودید، به خدا قسم الان به نزد رسول خدا(ص) می روم و اینها را به او باز
می گویم.

او نزد رسول(ص) آمد و آنچه را که شنیده بود گفت و افزود: ای رسول خدا، مردان بر ما تفاخر می کنند و گمان می برند
که ما از نخستین مهاجران نیستیم!»پیامبر فرمود: «بل لکم هجرتان الی ارض حبشه و نحن مرهونون بکه ثم هاجرتم بعد
ذلک » بلکه برای شما دو هجرت است به سوی حبشه هجرت کردید و ما مرهون به مکه بودیم آنگاه شما بار دیگر هجرت
کردید. بر اساس روایتی دیگر فرمود: دروغ گفت آن که اینچنین سخن راند. برای شما دو هجرت است: به سوی نجاشی و
به سوی من.

بدین طریق اسماء از دستاورد عظیم هجرت که همانا «محفوظ ماندن مؤمنان از گزند دشمنان و حفظ ستون اسلام بود»
دفاع کرد و در میدان افکار عمومی، مجالی برای پایمال شدن این حقوق نداد. هجرتی که برای رهایی از شکنجه ها، حفظ
عقیده، آرمانهای دینی، گسترش مکتب انجام گرفت دارای ارزشی درخشان بود و خداوند متعال بارها از آن به شایستگی
یاد کرده است.

هدیه خدا

جان پاک اسماء ریشه در آسمان داشت و به حق پیوسته بود. او که از آغاز پیوند زناشویی خویشتن را وقف مکتب نبوی
نمود و ارزشها را چراغ راه خود ساخته بود همواره مرزبان حق شناخته می شد. از جمله در ماجرایی که منجر به نزول آیه
۳۵ سوره احزاب شد. پاکیزه بانوی مهاجر در نخستین روزهای بازگشت با زنان پیامبر دیدار کرد و آنان به خاطر مقاومتها
و صبر و تحمل او را ستودند. اما خود او از ناگفته ها، دوران دوری از رسول خدا، مردم حبشه و هر آنچه دیده بود، سخن
گفت. در آن حال زنان از آیات نازل شده سخن گفتند. اسماء پرسید: آیا در باره ما هم چیزی نازل شده است؟! گروهی
اظهار بی اطلاعی کردند و برخی نیز به صراحت جواب منفی دادند. اسماء که از نزدیک با درد سالها حضور در صحنه آشنا
بود و خود نیز تندیس تلاش شناخته می شد با قلبی شکسته و دیدگانی نمدار به حضور پیامبر(ص) آمد و عرضه داشت:
ای رسول خدا(ص)، گویا زنان پیوسته زیانکارند و از هیچ بهره ای نصیب ندارند! رسول اکرم(ص) علت را پرسید، گفت: در
قرآن بخوبی از آنان یاد نشده است!

هنوز فروغ کلام اسماء خاموش نشده و جانش آرام نگرفته بود که فرشته وحی هدیه ای برای زنان فرو فرستاد و از مهر
پروردگار به ایشان خبر آورد: آیت نازل شده چنین بود:

«ان المسلمین و المسلمات و المؤمنین و المؤمنات و القانتین و القانتات و الصادقین و الصادقات و الصابرین و الصابرات و
الخاشعین و الخاشعات و المتصدقین و المتصدقات و الصائمین و الصائمات و الحافظین فروجهم و الحافظات و الذاکرین
الله کثیرا و الذاکرین اعدالله مغفره و اجرا عظیما»

بی گمان مردان و زنان ملسمان، مردان و زنان مؤمن، مردان و زنان فرمانبر و مردان و زنان درستکار و مردان و زنان شکیبا
و مردان و زنان فروتن و مردان و زنان صدقه بخش، و مردان و زنان روزه دار و مردان و زنان پاکدامن و مردان و زنانی که
خداوند را بسیار یاد می کنند خداوند برای همگیشان آمرزش و پاداشی بزرگ آماده ساخته است. نزول این آیه در حقیقت
تکریم و پاسداشت تلاشهای بانوان در عرصه فعالیتهایشان بود و با عنایت به فرهنگ آفرینی قرآن کریم این انتظار می رفت
که دیدگاه یک جانبه مردان تا حدی تعدیل شود. روح آیه دفاع از حق بدون لغزش به طرفی خاص است. و بر نفس عمل –
بدون توجه یا با توجه یکسان – به جنسیت تکیه دارد. بنابر این