پاورپوینت کامل ایرانگردان فرانسوی(قم از نگاه بیگانگان(۷)) ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ایرانگردان فرانسوی(قم از نگاه بیگانگان(۷)) ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ایرانگردان فرانسوی(قم از نگاه بیگانگان(۷)) ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ایرانگردان فرانسوی(قم از نگاه بیگانگان(۷)) ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۷۱

نخستین افراد بیگانه ای که در زمان صفویه به سرزمین ایران گام نهادند مبلغین مسیحی بودند که از سوی کشورهای
فرانسه و پرتقال و ایتالیا به دربار شاه عباس بزرگ بار یافتند و مورد لطف و عنایت پادشاه قرار گرفتند.

فلاندن در این باره می گوید: «تقریبا می توان گفت عموم مبلغینی که به ایران آمده اند، فرانسه بدانها ماموریت داده است.
چه بیشتر اشخاصی که جانفشانی کرده اند تا مردمان وحشی آسیا!! را به کیش عیسوی درآورند از فرانسه بوده اند».

در میان مبلغانی که امید داشتند ایرانیان شیعه مذهب را به تغییر عقیده وادارند، یسوعی ها، کبوشن ها و کشیشان
عبدالاحد، بیشتر از دیگران جدیت داشتند ولی عدم توفیق در این امر و هراسی که چیرگی محمود افغان بر صفویان، در
دل آنها افکنده بود، سبب شد که از تبلیغ دست بردارند و ایران را ترک کنند. اما قدرت یافتن ناپلئون بناپارت در فرانسه، و
طمع ورزی او به مستعمرات بریتانیا بویژه هندوستان، سیاست این کشور را به دولت ایران نزدیک می ساخت. نیاز فرانسه
به ایران برای دستیابی به هندوستان و احتیاج مبرم حکومت قاجار به حمایت فرانسویان، زمینه ارتباط و همکاری دو
دولت را فراهم آورد و کار به جایی رسید که در سال ۱۸۰۵، شاه وقت را تحریک کردند که کمک هایی از ناپلئون بخواهد و
در پی آن ناپلئون هم موسیو ژوبر را به ایران گسیل دارد که هم ارتش ایران سر و صورتی یابد و هم عقد اتحادی میان
فتحعلیشاه و ناپلئون برقرار شود.

امپراطور فرانسه دانست که روسیه و انگلستان چشم را به کمترین حرکات مامورینش دوخته اند، از این رو با احتیاط
کامل سرهنگ رومیو را به ایران فرستاد، اما وی هنوز به دربار ایران نرسیده بود که در میانه راه بگونه مشکوکی از
دنیارفت.

در پی این رخداد ناپلئون به ماجراجوییهایی دست زد و سرانجام سرهنگ گاردان را در۱۸۰۷ به دربار ایران اعزام داشت.

اما حضور انگلیسیان در خلیج فارس و نفوذ آنها در مرکز، دولت ایران را وا می داشت که روابط با انگلیس را در اولویت قرار
دهد، بویژه که انگلیسیها دیپلمات نیرومندی چون سرجان ملکم را در برابر سرهنگ گاردان قرار داده بودند، از این رو
گاردان بدون آنکه کاری از پیش ببرد در سال ۱۸۰۹، ایران را ترک کرده و تا مدت سی سال مناسبات ایران و فرانسه به
تعلیق افتاد. ^(۱)

اما در دوره حکومت محمد شاه قاجار، زمینه هایی بوجود آمد که بازگشایی مناسبات را ضروری می ساخت یکی از عوامل
مهم از سرگیری روابط، درخواست مستشار نظامی برای تربیت ارتش ایران از فرانسه بود که آن را حسین خان از سوی
شاه ایران به دربار لویی فیلیپ تقدیم داشت. و این بهانه خوبی شد برای این که فرانسه هیات کارشناسی مهمی را
هت بررسی اوضاع ایران اعزام کند.

به هر حال در میان کشمکش سیاسی دو ابر قدرت روس و انگلیس بر سر تحکیم سلطه سیاسی، اقتصادی و غارت منابع و
ثروتهای ملی سرزمین ما، دولت فرانسه نیز مطالعات کارشناسی برای نفوذ و حضور در ایران را آغاز کرد.

هیات اعزامی

هیات اعزامی فرانسه که ترکیبی از نیروهای زبده و کارکشته در زمینه های مختلف بود، به جمع آوری آگاهیهایی از وضع
حکومت، مردم، ارتش، صنایع و فرهنگ مردم ایران پرداختند.

به همین جهت، حضور دو هنرمند در این هیات موضوعیت یافت، یکی موسیو پاسکال کست، معمار و دیگری اوژن فلاندن،
نقاش. که باید هر یک پژوهشهایی در باب ساختمانها و نقاشی های ایران بویژه کاوشهایی در زمینه باستان شناسی به
عمل آورند.

دانشمند و جهانگرد فرانسوی اوژن فلاندن که در زمان محمد شاه قاجار در سالهای ۱۸۴۰ – ۱۸۴۱ میلادی (برابر۱۲۵۶ –
۱۲۵۸ ق،۱۲۱۹ – ۱۲۲۱ ش) به اتفاق هنرمند هموطن خود پاسکال کست به ایران آمده و آثار تخت جمشید و نقش رستم را
مانند بسیاری آثار تاریخی دیگر ایران به دقت دیده و بررسی نموده، ماجراهای این مسافرت و دست آوردهای آن را به
تفصیل نگاشته است.

اوژن فلاندن می نویسد: «پس از این که نمایندگان سفارت که باید به ایران بروند معین شدند ما هم از طرف «انجمن
صنایع مستظرفه » انتخاب گردیدیم. تنها سختی ما این بود که باید تحقیقات کامل و باستانی در خاک قدیم اکباتان، تخت
جمشید و بابل بنماییم. گر چه در این موقع وسایل کار بهتر از پیش آماده گشته و مسلما تحقیقات و کاوشهای ما از
پیشینیان بهتر عملی است لیکن نمی شود پنهان داشت که چقدر مشکل است.

در حقیقت بررسی آنچه که از یادبودها و ابنیه قدیم مانده و آثار عالم قدیم آسیایی را نشان می دهد خیلی زحمت دارد.

از مدتی پیش هیات سیاسیون انگلیس و ارتش های شرکت هندوستان، درهای آسیای مرکزی را به روی سیاحان و
باستان شناسان بازکردند اما چگونه می توان جرات کرد در جاهایی که آنها قدم گذاشته اند پا نهاد… بنابر این ما از طرف
«انجمن صنایع مستظرفه » معین شدیم که به ایران مسافرت کنیم. باید آثار باستانی ایران، خواه بزرگ یا کوچک را مورد
تحقیق قرار داده از کوچکترین چیزی که می شود به روحیات و احوال اجتماعی، صنعتی و تاریخ ملل پی برد صرف نظر
نکنیم، به علاوه در ابنیه و تمدن قدیم و جدید پارت و ایران دقت کامل کنیم ». ^(۲)

فلاندن نخست شرحی از کارهای سیاحان پیش از خود ارایه می کند و دست آوردهای آنان را در شناخت مردم، جامعه و
آثار تمدن ایران، می ستاید و آنگاه به نتایج سفر خود اشاره می کند، سفری که پس از دو سال و نیم مشقت و خطر، سرانجام
با اکتشافات و مطالعات مفید و غنایم فراوان به پایان رسیده است.

حاصل این گشت و گذار در ایران، کارتن های بزرگی بوده که پس از حمل به فرانسه، فورا تحویل انجمن خطوط و صنایع
مستظرفه شده و در پی آن در «مجمع ویژه ای » که به همین منظور تشکیل گردیده مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است.

اما آنچه از این سفر دور و دراز نصیب ملت ایران شده است، سفرنامه ای است، که آمیزه ای از نکته سنجی ها، موشکافیها،
بددلی ها، کینه توزی ها و ناسپاسی های خاص اروپایی در آن موج می زند.

فلاندن مانند اغلب جهانگردان اروپایی، به جای سپاسگزاری از مهمان نوازی ایرانیان در طول اقامت دو سال و نیمه خود،
علی رغم ستایش هایی که از هنر و ذوق و استعداد و هوشمندی ایرانیان به عمل می آورد، کوشش دارد تا چهره زشتی از
روحیات و اخلاقیات و آداب و رسوم وبه طور کلی فرهنگ ایرانی ارائه کنند، بویژه آنجا که سخن از عقاید و احکام اسلامی
به میان می آورد ابن بدبینی و بدنمایی افزون تر می شود. او جابجا نمایی از خشونت در سیمای مردم ایران تصویر می کند.
که بی تردید برای کسانی که ایران و ایرانیان را از نزدیک مشاهده نکرده اند ناخوشایند است.

قم از نگاه اوژن فلاندن