پاورپوینت کامل مسافران کشتی نجات ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مسافران کشتی نجات ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مسافران کشتی نجات ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مسافران کشتی نجات ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۸

نیمه شب بود و ابرهای سیاه روی ماه را پوشانده بودند. موجهای بلند با صدای وهم انگیز خود در دل دریای ظلمانی پیچ
و تاب می خوردند. کشتی بزرگ بی محابا دل امواج را می شکافت و راه خود را باز می کرد. در قسمت جلوی کشتی مردی
سبزپوش ایستاده بود که چراغی در دست داشت. چراغ را بالای سرش گرفته بود و روبرو را نگاه می کرد. پرتوهای
درخشنده چراغ، تا دور دستهای نگاه مرد را روشن ساخته بود. در این هنگام جزیره ای بسیار کوچک پدیدار شد.ناخدای
سبزپوش کشتی را به سمت ساحل جزیره هدایت کرد. پسرک مفلوجی که در ساحل بود با دیدن کشتی و سرنشین
سبزپوش و چراغ به دست آن ذوق زده شد. می خواست حرکت کند اما نتوانست. خودش را روی زمین کشید. با
ست شنهای ساحل را چنگ می زد اما تلاشش بی نتیجه بود. مرد سبزپوش پیاده شد. دست پسرک را گرفت و او را از روی
زمین بلند کرد. هر دو به سمت کشتی رفتند و سوار شدند. پسرک روی عرشه ایستاد و ناگهان با شگفتی به پاهای خود
خیره شد.

حرم اباعبدالله شلوغ بود. سید عبدالحسین کلیددار حرم در میان زوار حرکت می کرد و نگاهش جمعیت را دور می زد.
ناگاه چشمش به عربی بیابانی افتاد که کنار ضریح ایستاده بود و پاهای برهنه، کثیف و خونین خود را به ضریح می زد و
عرض حال می کرد. سید نزدیک رفت. کنار عرب ایستاد و با عصبانیت گفت:

– چکار می کنی مرد؟ چرا پای خون آلود و نجس خود را به ضریح مبارک می زنی؟

عرب نگاهی به سید انداخت و بدون آنکه چیزی بگوید دوباره به کار خود ادامه داد. سید که از کوره در رفته بود و
فریادزنان خدام حرم را صدا کرد. خدام که آمدند به عرب اشاره کرد و گفت:

– این بنده خدا را از حرم بیرون ببرید.

خدام بازوهای مرد را گرفته و او را از ضریح دور کردند. عرب بیابانی نگاهی به ضریح انداخت و نگاهی به سید. ناله کنان
گفت:

– یا حسین من گمان می کردم اینجا خانه توست اما معلوم شد خانه دیگری است.

آن شب سید پس از قفل کردن دربهای حرم به خانه رفت و چون خوابید در خواب دید در صحن مقدس است و امام
حسین(ع) روی منبر هستند. در اطراف آن حضرت، ارواح مؤمنان حضور داشتند. در این هنگام امام فرمود:

– از خادمان خود شکایت دارم. سید نزدیک رفت و گفت:

– یا جدا مگر چه خلاف ادبی از ما صادر شده است؟

– امشب عزیزترین مهمان مرا از حرم بیرون کردی. من از تو راضی نیستم و خدا هم از تو راضی نیست مگر اینکه آن عرب
بیابانی را راضی کنی.

– یا جدا او را نمی شناسم و نمی دانم الآن کجاست.

– او اکنون در محله حسن پاشا نزدیک خیمه گاه خوابیده است او به حرم ما خواهد آمد. او را با ما کاری بود که انجام دادیم.
و آن شفای فرزند مفلوج اوست. فردا نزدیکانش برای بردن پسر شفا یافته می آیند به استقبالشان بشتاب.

سید سراسیمه از خواب پرید. خود را به خیمه گاه رساند. عرب آنجا بود. سید دستش را بوسید و او را با احترام به خانه
خود برد و پذیرایی کرد. روز بعد همراه با سی نفر از خدام به استقبال قبیله مرد عرب شتافت. آنان شادی کنان نزدیک
می شدند. عرب بیابانی پسر مفلوجش را دید که شفا یافته بود و شادمانه به سمتش می دوید.

کشتی در ادامه مسیر به جزیره دیگری رسید. کودکی چهار ساله و گوژپشت در ساحل روی تخته سنگی نشسته بود و با
چشمان اندوهگین خود به دریا نگاه می کرد. با دیدن کشتی و ناخدای سبزپوش از جا بلند شد. برآمدگی زیادی در پشت و
جلوی سینه اش دیده می شد. مرد سبزپوش پیاده شد و کودک گوژپشت را با خود به کشتی برد. وقتی پسرک روی عرشه
ایستاد با تعجب نگاهی به بدنش انداخت. به پشت و سینه اش دست کشید. اثری از برآمدگی نبود.

شب عاشورا بود. مردم در حسینیه بزرگ شهر قندهار مشغول عزاداری بودند. عالمتاب و شوهرش از خانه بیرون آمدند و
به سمت حسینیه رفتند. زن، کودک چهارساله اش را در