پاورپوینت کامل فرهنگ القاب فاطمه(س) ۸۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فرهنگ القاب فاطمه(س) ۸۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فرهنگ القاب فاطمه(س) ۸۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل فرهنگ القاب فاطمه(س) ۸۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۴

نامگذاری نوزاد تنها رسمی دیرینه در میان بشر نیست، از سنتهای خدایی است که با آفرینش نخستین آفریده، همراه
بوده است. «آدم » و «حوا» اولین نامهای بشری است. بعد از آن نیز لازم ترین و مهمترین چیزهایی که به آدمی آموخته شد
اسمهایی چند بود. وعلم آدم الاسماء (پروردگار به آدم اسمهایی آموخت.)

پس از آن، بشر برای برقراری روابط خود هیچ راهی جز نامگذاری اشخاص و اشیا نداشت. چه اینکه گفتگوها و
آموختنهایش جز از طریق شناخت نامها میسر نمی شد.

در این میان، نامگذاری افراد آدمی از اهمیت ویژه ای برخوردار بود و چنین معلوم می شود که بعضی اسمها از سوی
خدای متعال برای افراد نهاده شده است. از جمله نام فرزند حضرت زکریا۷ است که پیش از تولد، از سوی خداوند، یحیی
خوانده شد. فهب لی من لدنک … سمیا ^(۱) [زکریا گفت]: پروردگارا، برایم یاور و جانشینی قرار ده که از من و آل یعقوب
ارث برد و او را مورد رضایت خویش گردان. (خدای متعال به وی فرمود:) تو را به داشتن فرزندی به نام یحیی بشارت
می دهیم که قبل از او کسی را به این نام ننهاده بودیم.

این در حالی است که برای بانو حضرت صدیقه طاهره(س) نامها و القابی است که برخی آسمانی اند و از سوی آفریدگار
تعیین شده و بعضی از سوی برگزیدگان الهی.

اما نامهای آسمانی نه (۹) اسم است که در حدیث ذیل آمده است.

امام جعفر صادق(ع) فرمود: برای فاطمه(س) نزد خدای عز و جل نه اسم است: «فاطمه، صدیقه، مبارکه، طاهره، زکیه،
راضیه، مرضیه، محدثه، زهرا» ^(۲)

آنچه این نامها را برای حضرت فضیلت قرار داده اینکه نامهای حضرتش حاکی از صفتی والاست که در وی وجود داشته
است و چون نامهای دیگر افراد نیست که صاحب نام از معنی نام خود هیچ بهره ای نبرده باشد.

ما در ذیل، نامها، لقبها و کنیه های آن حضرت را به ترتیب حروف الفبا یاد می کنیم.

ام الائمه ^(۳)

(مادر امامان):

به موجب روایات نقل شده از سوی اهل تسنن و شیعه، نسل پاک پیامبر به وسیله دخترش به وجود آمده و گسترش یافته
است. رسول اکرم(ص) فرموده است: پروردگار عزیز و بلند مرتبه نسل هر پیامبر را در صلب خود آن پیامبر قرار داد، حال
آنکه نسل مرا در صلب علی جای قرار داد. ^(۴)

آن حضرت چندین بار به دختر عزیزش فرمود: ای فاطمه، تو را بشارت می دهم که از نسل تو یازده فرزند معصوم، امام
مردم خواهد شد و آخرین آنها مهدی علیه السلام است.

ام ابیها ^(۵)

یعنی: مادر (و دلسوز) پدرش

کنیه ای است که پدر بزرگوارش حضرت رسول اکرم(ص) وی را بدان خواند. چه اینکه پیامبر در خردسالی مادر را از
دست داد و سراسر عمر عزیزش را بسختی گذراند و تا قبل از ازدواج با بانو خدیجه و حتی پس از آن، پیوسته مورد آزار
مشرکان بود، یا در جنگها به این سو و آن سو می رفت و دشواری تحمل می کرد. در این همه پس از تولد دختر عزیزش
فاطمه، با اینکه وی کودکی بیش نبود همواره چون پروانه به گرد شمع، از پدر جدا نمی شد و در رفع اندوه او آنچه
می توانست می کوشید و از پدر دلجویی می کرد. اگر آن بزرگوار در جنگی آسیب می دید فاطمه خردسالش بود که بر زخم
و رنج پدر مرهم می نهاد و بر آرامش و سلامت جانش اصرار داشت. چون رسول خدا(ص) دلسوزی وی را می دید اشک
می ریخت و می فرمود: او مادر پدرش است. ^(۶)

«ام » به معنی مادر و اصل و ریشه است و در حقیقت آن بانو را باید مادر نبوت دانست.

ام ابیها بود آن خوش خصال
چونکه بود بانوی کاخ جلال

(حیدر تهرانی)

این کنیه را شیعه و سنی نقل کرده ^(۷) و در معنای آن وجوهی بیان نموده اند. در میان معانی آن شاید بهترین وجه این
باشد که: «ام » در لغت به معنی مقصود و هدف نیز آمده است و چون فاطمه ثمره درخت نبوت و حاصل عمر حضرت
ختمی مرتبت بود او را ام ابیها گفتند. او بود که مقصود حقیقی و هدف و ثمره واقعی زندگانی پیغمبر بود و فرزندی
شناخته می شد که پیامبر می خواست. ^(۸)

ام الحسن. ام الحسین ^(۹)

(مادر حسن(ع). مادر حسین(ع))

امام مجتبی علیه السلام نخستین فرزند حضرت زهرا(س) است که در پانزدهم رمضان سال سوم هجرت (در حالی که
مادرش دوازده ساله بود) در مدینه به دنیا آمد.

ای فاطمه، تو را بشارت می دهم که از نسل تو یازده فرزند معصوم، امام مردم خواهد شد و آخرین آنها مهدی علیه السلام
است.

پس از شش ماه و اندی از این تاریخ، وجود مقدس حسین(ع) در سوم شعبان سال چهارم هجری به دنیا آمد.

ام المحسن ^(۱۰)

(مادر محسن(ع))

آن حضرت را پنج فرزند بود: حسن(ع)، حسین(ع)، زینب ۳، ام کلثوم علیها السلام و محسن(ع). محسن آخرین فرزند
آن بانو و اولین شهید اهل بیت: پس از پیامبر بود که در ماه آخر حمل، در رحم کشته و سقط شد.

بتول

(بتول یعنی جدا و ممتاز از دیگران، یا آن که حیض نبیند)

ابن اثیر در النهایه می نویسد: فاطمه را بتول نامیدند زیرا از زنان زمان خویش [و زمانهای قبل و بعد خود] از نظر فضیلت
و دین و حسب جدا و ممتاز بود. یا آنکه از دنیا منقطع گشته و به خدای تعالی روی آورده بود. ^(۱۱)

از حضرت رسول(ص) پرسیده شد به چه کسی بتول گویند؟ فرمود: آن که سرخی (حیض و…) نبیند. بدرستی که حیض
برای دختران پیامبران ناپسند است. ^(۱۲)

حانیه ^(۱۳)

(آن که به شوهر و فرزندانش بسیار مهربان است.)

الحره ^(۱۴)

(بانوی آزاد)

چون فاطمه ثمره درخت نبوت و حاصل عمر حضرت ختمی مرتبت بود او را ام ابیها گفتند.

حصان ^(۱۵)

(پارسا و عفیف)

حورا/حورای انسیه

(انسانی زمینی که از حوریان بهشتی است.) [حوریه ای شبیه آدمی]در یکی از معراجهای پیامبر اکرم(ص) به آسمان، آن
حضرت از میوه ها و از خرمای تازه و سیب بهشتی تناول کرد و خداوند متعال آن غذاهای بهشتی را در صلب پیامبر قرار
داد و هنگامی که ایشان از معراج به زمین بازگشت با حضرت خدیجه ۳ همبستر شد و بدین ترتیب حضرت فاطمه(س) در
رحم حضرت خدیجه قرار گرفت. بدین سبب حضرت فاطمه(س) «حورای انسیه » نام گرفت. ^(۱۶)

راضیه ^(۱۷)

(کسی که به تقدیر و قوانین الهی خشنود بود.)

این صفت از والاترین درجات ایمان است و آن حضرت در تمام مراحل زندگی به آنچه که از سوی خدای عزیز – از ترس و
آزار در راه دین و ظلم و اندوه و غم – برایش مقدر شده بود رضایت داشت و هیچ گاه از وضع خود گله نکرد تا آنکه این آیه
شریف از آن صفت وی یاد کرد: یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه: ای دارنده روان قدسی مطمئن،
به سوی پروردگارت بازگرد در حالی که تو از او راضی و خدا نیز از تو خشنود است.

زکیه

از دیگر نامهای حضرت است که به معنی پاک و پاکدامن یا وجود پربرکت است.

قرآن هر یک از این معانی را در سه آیه مختلف بیان فرموده است. در جایی از پاکدامنی و مقام عصمت حضرت عیسی علیه
السلام چنین یاد می کند: قال انما انا رسول ربک لاهب لک غلاما زکیا ^(۱۸) . یعنی جبرئیل به مریم گفت من فرستاده
پروردگار توام تا از جانب او پسری پاکیزه به تو بخشم.

در آیه دیگر آمده است: فانطلقا حتی اذا لقیا غلاما فقتله قال اقتلت نفسا زکیه بغیر نفس. ^(۱۹) یعنی چون خضر آن پسر را
کشت موسی گفت آیا جوانی پاکیزه و بی گناه را بی آنکه کسی را کشته باشد، کشتی؟

در جایی دیگر می فرماید: قد افلح من زکها ^(۲۰) . یعنی: رستگار شد هر که روان خود را پاک ساخت.

در حقیقت زکیه به بانویی گویند که از همه ناپاکیهای اخلاقی دور باشد و هرگز در وجودش هیچ صفت بد یافت نشود.

زهرا

(درخشان، نورانی و درخشنده)

«زهر» به معنی روشنی و درخشندگی است. امام عسکری(ع) فرموده است: اینکه فاطمه(س) را زهرا نامیدند بدان
لت بود که هر روز سه بار آن بانوی بزرگوار برای علی(ع) می درخشید.

امام صادق(ع) فرموده است: علت آنکه ایشان را زهرا نامیدند آن است که به او بارگاهی از یاقوت سرخ در بهشت
رحمت خواهد شد که اهل بهشت آن بارگاه را به بلندی و عظمتی که دارد مانند ستاره ای درخشان که در آسمان
ست خواهند دید و به یکدیگر می گویند این بارگاه درخشنده از آن فاطمه(س) است.

از امام صادق(ع) پرسیدند چرا فاطمه را زهرا نامیدند؟ فرمود: زیرا فاطمه چنان بود که چون در محراب می ایستاد
نوری از او برای اهل آسمان درخشش می کرد همان طور که ستارگان برای اهل زمین درخشش دارند.

سماویه ^(۲۱)

(گرانبها گوهری آسمانی)

سیده/سیده نساء العالمین

(بزرگ بانوی جهانیان) ^(۲۲)

شیخ صدوق در کتاب امالی حدیثی را از حضرت رسول خدا(ص) چنین نقل کرده که فرمود: ابنتی فاطمه سیده نساء
العالمین. یعنی: دخترم فاطمه بزرگ بانوی زنان جهانیان است.

رسول خدا(ص) به دخترش فرمود: ای فاطمه، بدرستی که خداوند تو را بر همه زنان جهان و بر همه زنان اسلام که
بهترین دین است برگزید. ^(۲۳)

چون رسول خدا(ص) از نزدیک بودن وفات خود از طریق وحی با اطلاع شد دخترش فاطمه را از این موضوع آگاه
ساخت و آن بانو گریست. در این حال رسول خدا(ص) به وی فرمود: تو اولین کسی از خانواده ام هستی که به من خواهی
پیوست. آیا دوست نداری که ارجمندترین زنان بهشت باشی! ^(۲۴)

صدیقه/صدیقه کبری

«صدیقه » یعنی کسی که در راستگویی کامل است. یا آن که هرگز دروغ نگفته است. یا کسی که سخن خود را با عمل
خویش تصدیق می کند. ^(۲۵)

فاطمه چنان بود که چون در محراب می ایستاد نوری از او برای اهل آسمان درخشش می کرد همان طور که ستارگان
برای اهل زمین درخشش دارند.

مرتبه صدیقین در ردیف پیامبران و شهیدان است. این مطلب را آیات بسیاری روشن می کنند که از آن جمله اند: و من
یطع الله و الرسول فاولئک مع الذین انعم الله علیهم من النبیین و الصدیقین و الشهداء و الصالحین و حسن اولئک رفیقا. ^(۲۶)

مریم(س) را از این نظر صدیقه می گفتند که آیات الهی را با گفتار و عملش تصدیق می کرد و آنچه که پروردگار درباره
فرزندش به وی خبر داد کاملا پذیرفت. در تایید این سخن حدیثی از رسول خدا(ص) اینچنین رسیده است که به علی(ع)
فرمود: «سه چیز به تو داده شده که به هیچ کس حتی به من داده نشده است:

۱ – تو داماد کسی مانند رسول خدا هستی و من داماد کسی نیستم که پدر زنم مانند پدر زن تو باشد.

۲ – همسری صدیقه مانند دختر من به تو داده شده که من چنین همسری ندارم.

۳ – به تو فرزندانی مانند حسن و حسین عنایت شد. در حالی که من فرزندانی مانند آنان ندارم. ولی با این حال شما از
من هستید و من از شما.»

مفضل بن عمر گوید از امام صادق(ع) سؤال کرد: چه کسی فاطمه را غسل داد؟ فرمود: امیرالمؤمنین. این مطلب بر من
سنگین آمد. فرمود: مثل اینکه این مطلب بر تو گران آمد! عرض کردم آری، فدایت شوم. فرمود: قبول این مطلب بر تو
دشوار نیاید زیرا که جده ام فاطمه زهرا صدیقه بود و کسی جز صدیق را نرسد که صدیقه را غسل دهد. آیا نمی دانستی که
مریم را جز عیسی هیچ کسی غسل نداد!

اهل تسنن از عایشه روایتی را چنین نقل کرده اند: ما رایت احدا اصدق من فاطمه(س) غیر ابیها: پس از رسول خدا(ص)
هرگز کسی را راستگوتر از فاطمه ندیدم. ^(۲۷)

طاهره

(به معنی پاکیزه، بی عیب، پاک و معصوم)

در حقیقت آیه شریفی که در پاکیزه دانستن اهل بیت نازل شده است این نام را برای حضرت زهرا(س) ثابت می کند.
خدای تعالی در سوره احزاب (آیه ۳۳) می فرماید: «انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا»
یعنی خداوند چنین می خواهد که پلیدی هر آلایش را از شما خاندان نبوت ببرد و از هر عیب پاکتان گرداند.

در این مطلب مفسران و محدثان شیعه و سنی به گونه ای انبوه روایاتی ذکر کرده اند که به مفاد آنها معنی اهل بیت هر چه
باشد صدیقه طاهره را شامل می شود. ^(۲۸)

آنچه از کتب لغت و تصریح روایات و گفتار مفسران برمی آید این است که نتیجه دور بودن «رجس » از اهل بیت همان دارا
بودن مقام عصمت است. در حقیقت نام طاهره با توجه به آیه مورد نظر تایید عصمت آن بانوست و آنکه آن حضرت حتی
پس از رحلت، طاهر خواهد بود و پیکر مطهرش نه در زمان حیات و نه پس از مرگ همچون دیگر مردم نجس نخواهد
شد و لمس پیکر پاکش غسل ندارد، چنانکه در روایتی بدین موضوع تصریح شده است. روایت چنین است: مردی به نام
حسن بن عمیر می گوید: به امام صادق(ع) گفتم: آیا امیرالمؤمنین پس از غسل دادن رسول خدا(ص) غسل کرد؟ فرمود:
با وجود آنکه نبی اکرم(ص) مطهر بود، امیرالمؤمنین(ع) غسل انجام داد تا این امر سنت گردد. (منظور آنکه سنت غسل
کردن پس از مس میت ترک نشود. ^(۲۹)

والاترین حدیث در مقام طهارت حضرت زهرا(س) حدیث شریف کساء است که شیعه و سنی با دهها سند صحت آن را
تایید کرده اند. ^(۳۰) بر پایه این حدیث، زمانی رسول اکرم(ص) به خانه دخترش فاطمه(س) آمد و خود را در چیزی شبیه
عبا پیچید. زمانی بعد امیرالمؤمنین علی(ع) و پس از وی حضرت مجتبی علیه السلام و حسین(ع) نزد حضرتش رفتند و
آنگاه فاطمه(س) به پیش ایشان رفت. در همین هنگام بود که آیه تطهیر (انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت ..
.) نازل شد.

ای فاطمه، بدرستی که خداوند تو را بر همه زنان جهان و بر همه زنان اسلام که بهترین دین است برگزید.

عذرا

(یعنی آن بانو پیوسته همچون دوشیزگان بود.)

از فرموده رسول خدا(ص) که آن بانو را حوریه ای به صورت انسان معرفی کرده است بر می آید که آن حضرت همچون
حوریان بهشت پیوسته دوشیزه باقی خواهد ماند. چه آن که حضرتش از طعام به