پاورپوینت کامل مصاحبه با حضرت آیت الله جعفر سبحانی ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مصاحبه با حضرت آیت الله جعفر سبحانی ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مصاحبه با حضرت آیت الله جعفر سبحانی ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مصاحبه با حضرت آیت الله جعفر سبحانی ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۶

با زائران عارف

یادداشت:

حضرت آیت الله جعفر سبحانی از اساتید بنام حوزه علمیه قم از سال ۱۳۲۳ش تاکنون به تحقیق، تالیف و تدریس
پرداخته اند.

حاصل بیش از ۵۰ سال تلاش استاد، تربیت صدها شاگرد و دهها کتاب در زمینه های تفسیر، تاریخ اسلام، عقاید، مذاهب،
کلام، فقه، فلسفه و تراجم می باشد. از جمله آثار ارزشمند استاد می توان به این کتابها اشاره کرد:

المحاضرات فی الالهیات (۴ جلد) – بحوث فی الملل و النحل (۷ جلد) – الشفاعه و مفهومها – التوسل – منشور جاوید (۲
جلد) – مفاهیم القرآن (۷ جلد) – مرزهای اعجاز – فروغ ابدیت (۲ جلد) – تاریخ حدیث.

ایشان پایه گذار مرکز تحقیقاتی امام صادق(ع) می باشند و گروه تخصصی کلام در حوزه علمیه قم با نظارت و اشراف
ایشان به تحصیل و پژوهش مشغول اند. آنچه در پی می آید حاصل گفتگوی ماهنامه با استاد است که تقدیم حضورتان
می شود.

کوثر: با تشکر از حضرت عالی که مصاحبه با مجله کوثر را پذیرفتید، در ابتدای گفتگو مفهوم توسل از دیدگاه اسلام را
بیان بفرمایید.

استاد: بسم الله الرحمن الرحیم

وسیله در لغت به این معنی است که انسان چیزی را مقدمه دست یافتن به چیز دیگر قرار بدهد. مثل دنیا که وسیله
ست یافتن به آخرت است. به آنچه که انسان از طریق آلی به او نگاه کند، نه از طریق استقلالی، وسیله یا وصله (به ضم واو)
می گویند همانطور که خداوند در قرآن کریم می فرماید: «یا ایها الذین امنوا اتقوا الله »، ای کسانی که ایمان آورده اید تقوای
الهی پیشه سازید. و «وابتغوا الیه الوسیله » (مائده، ۳۵) یعنی سراغ چیزهایی که رضایت خدا را جلب می کند برویم.
بنابراین، هر چیزی که در مقدمه هدفی قرار گرفت و جنبه آلی و طریقی داشت وسیله است.

البته وسیله اقسامی دارد. زندگی بشر در این جهان، بر اسباب و مسببات استوار است. امام صادق(ع) می فرمایند: «ان
الله قد جعل لکل شی ء سببا» برای هر مسببی سببی قرار دادیم. این سبب، در حقیقت وسیله است. مانند نماز، برای
کسب رضای خدا. روزه نیز وسیله است چون سبب می شود که انسان به کمالات بیشتری برسد. حال اگر هدف مقدس
بود، وسیله هم باید مقدس باشد. و اگر هدف نامقدس بود وسیله نیز نامقدس خواهد بود.

کوثر: از دیدگاه جناب عالی فلسفه توسل به اولیاء خدا چیست؟

استاد: مشیت الهی بر این استوار است که فیض را از طریق اسباب به ما برساند. مثلا حیات انسانها را وابسته به نور
خورشید، هوا و آب قرار داده است. در عالم آفرینش سنت الهی بر این است; کسانی که بخواهند زندگیشان را تامین کنند
باید ابتدا اسباب آن را فراهم کنند. در عالم «معنا» نیز آن فیض الهی که انسان باید به دست آورد، بدون سبب ممکن
نخواهد بود. حاصل سخن اینکه، توسل به هر چیزی که مقدس است و ما را به ذی المقدمه می رساند، بر اساس سنت حق
تعالی است. حال سؤال این است که آیا ما باید در رسیدن به رضای الهی و کسب تقرب فقط به «اولیا» می توانیم متوسل
بشویم، یا نه؟ دلیل می خواهد، چه بر اساس قانون، اگر بخواهیم رضای الهی را کسب کنیم باید در پی اسبابش باشیم و
این اسباب را باید در قرآن و سنت جستجو کنیم.

بنابر این دامنه توسل به زمان بعد از وفات پیامبر نیز گسترش می یابد.

پس در جواب اینکه فسلفه توسل به اولیاء الهی چیست; باید گفت: این سنت الهی است و اگر سنت الهی بر این نبود «نه
در تکوین و نه در تشریع » هیچگاه ما دنبال اسباب نمی رفتیم. وقتی به قرآن مراجعه می کنیم می بینیم، خداوند
می فرماید: «ولو انهم اذ ظلموا انفسهم جاءوک فاستغفروالله واستغفر لهم الرسول لوجدوا الله توابا رحیما» خدا، پیامبر
اکرم(ص) را وسیله تقرب قرار داده است و به گناهکاران توصیه می کند به محضر رسول خدا بروند و خودشان استغفار
کنند، پیامبر اکرم هم استغفار کند. در این صورت، خدا آنها را می بخشد. فیض توبه در طول مغفرت است. ولی مستقیم
نیست. می فرماید اول توبه کنید، آنگاه نزد پیامبر بروید، پیامبر در حق شما استغفار کند تا مورد بخشش من واقع شوید.

خدا منافقان را نیز مذمت می کند آنجا که به آنها می فرماید: «و اذا قیل لهم تعالوا یستغفر لکم رسول الله لووا رؤسهم و
رایتهم یصدون و هم مستکبرون » به اینها می گوییم: بروید پیش پیامبر تا برایتان استغفار کند. سرهایشان را به عنوان
اعتراض تکان می دهند و قیافه استکباری به خود می گیرند.

این سنت الهی نه تنها در اسلام بلکه در آئینهای دیگر نیز وجود دارد; وقتی که به فرزندان یعقوب می رسیم، می بینیم; با
اینکه در خانه پیامبر خدا پرورش یافته اند و این را می دانستند، وقتی که گناهشان آشکار و ثابت شد، نزد پدر «قالوا یا ابانا
استغفر لنا ذنوبنا انا کنا خاطئین » قال «سوف استغفر لکم ربی انه هو الغفور الرحیم »

بنابراین; اگر ما متوسل به اولیاء الهی شویم، معنایش این نیست که بدون اینها نمی شود خدا را خواند. بلکه راهها مختلف
است. ما ماموریم مستقیما خدا را بخوانیم «ادعونی استجب لکم » در عین حال هم وظیفه داریم «از طریق استغفار پیامبر
و انبیاء و اولیاء الهی » به خدا برسیم، همان طور که در روایات شیعه و سنی آمده است: اگر یک نفر بمیرد چهل نفر مؤمن
در حق او بگوید; اللهم انا لا نعلم منه الا خیرا. خدایا ما به غیر خوبی از او سراغ نداریم، خداوند می گوید: من شهادت
چهل مؤمن را رد نمی کنم.

بنابراین، کسانی که تصور می کنند توسل به اهل بیت معنایش این است که ما راهی به سوی خداوند غیر از این طریق
نداریم تفکر صحیحی نیست.

کوثر: حضرت استاد، جناب عالی به آیات و روایاتی استناد فرمودید که به زمان حیات پیامبر و اولیاء خدا مربوط می شود.
آیا بعد از وفات ایشان این مساله صدق می کند؟ و کسب رضایت الهی از طریق توسل به اولیاء الهی جایز است؟

استاد: این سؤال دو جواب دارد. یکی اینکه، اولیاء الهی زنده اند. رسول خدا پیغمبر شهدا هم است; وقتی شهید زنده است،
پیامبر به طریق اولی زنده است. به این جهت در نماز می گوییم السلام علیک ایها النبی و رحمه الله و برکاته. نه تنها
پیامبر و اولیا، بلکه مؤمنین نیز زنده هستند. دلیل آن تلقین میت است; متفق علیه فقهاست چون اگر میت واقعا مرد و
زندگی نداشت، پس تلقین برای چیست؟

پاسخ دیگر اینکه، روایات زیادی داریم که توسل به اولیاء و پیامبران را توصیه می کند. عثمان بن حنیف می گوید: مردی
نابینا حضور پیامبر رسید. درخواست کرد حضرت دعایی کند تا چشمش خوب شود. پیامبر فرمود: میان دو چیز مخیر
هستی; یا دعا کنم چشمت خوب شود، یا به همین حال بمانی و ثواب صبر و تحمل درد را ببری. آن مرد سلامت چشم را
ترجیح داد. پبامبر اکرم فرمود: دو رکعت نماز به جای بیاور و اینگونه دعا کن، «اللهم انی اسئلک و اتوجه الیک بنبیک نبی
الرحمه یا محمد انی اتوجه الی ربی فی حاجتی لیقضی، اللهم شفعه فی ». او دستور پیامبر را اجرا کرد. عثمان بن حنیف
می گوید: «فوالله ما تفرقنا و طال بنا الحدیث حتی دخل علینا کان لم یکن به ضد» مجلس به هم نخورده بود که این مرد بر
ما وارد شد و همه دیدیم که چشمش خوب شده است.

این خبر از احادیث صحیح است. حتی ابن تیمیه، این حدیث را صحیح می داند. عثمان بن حنیف بعد از وفات پیامبر این
حدیث را به مردم آموخت و گفت: هر گاه گرفتار شدید دو رکعت نماز بخوانید و همین دعا را بخوانید.

به تعبیر دیگر; در شفاعت، انبیاء و اولیاء سراغ گنهکار می روند و در توسل گنهکاران در پی اولیاء می دوند.

عثمان بن حنیف معنای گسترده ای از این دعا فهمیده است که شامل زمان حیات و حال ممات پیامبر می شود. بنابر این
دامنه توسل به زمان بعد از وفات پیامبر نیز گسترش می یابد.

کوثر: چه دلیلی بر استمداد و توسل به «ارواح علماء و مؤمنین » در اسلام داریم؟

استاد: یاری خواستن از ارواح علماء در حقیقت، درخواست دعا از آنان است. خداوند می فرماید: دعا کنید «و یستغفرون
للذین آمنوا». چون ارتباط برقرار است و آنان زنده اند. دلیل بقاء زنده بودن، سلام در نماز بر پیامبر و تلقین هنگام مردن
میت است.

کوثر: