پاورپوینت کامل احمد بن موسی(ع) آفتاب شیراز ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل احمد بن موسی(ع) آفتاب شیراز ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل احمد بن موسی(ع) آفتاب شیراز ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل احمد بن موسی(ع) آفتاب شیراز ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

>

بیش از هزار و دویست سال است که منطقه فارس متبرک به وجود احمد بن موسی است. او یکی از شخصیتهای معنوی و از رجال بزرگ شیعه به شمار می رود. احمد فرزند و برادر امام و فرزند و برادر شهید است. پدرش موسی بن جعفر(ع) یگانه عصر و هفتمین ستاره آسمان ولایت و مادرش ام احمد از زنان فاضله دوران خویش بود.

احمد بن موسی در عبادت حق، پرهیزگاری، زهد، کرامت نفس و جوانمردی زبانزد همگان بود و بزرگواریش سبب گردید، در طول حیاتش مردم دو بار به عنوان امام با او بیعت کنند و در هر دو بار او مردم را به مسیر صحیح هدایت کرد.

پس از هجرت حضرت رضا(ع) چون تحمل فراق برادر برایش ناگوار شد، با جمعی کثیر، راهی ایران شد در نزدیکی شیراز گرفتار حیله گریهای مأمون شد و احمد پس از نبردی نابرابر به شهادت رسید و به دلیل خفقان موجود سالها قبرش بر شیعیان مخفی ماند تا اینکه در زمان «عضدالدوله دیلمی» و در پی واقعه ای شگفت، قبر آن بزرگوار آشکار شد.

از آن زمان تاکنون شیعیان، به ویژه فارس نشینان مانند پروانگان، گرد بارگاه نورانی آن حضرت در طواف اند. کرامتی که شیعیان با توسل به این بزرگوار مشاهده کرده اند موجب شده است تا علاقه مندان آن حضرت از راههای دور و نزدیک به زیارت او بیایند و کسب فیض نمایند. مردم فارس نیز از اینکه پذیرای زیارت کنندگان اویند همیشه بر خود می بالند.

از نگاه نور

امام کاظم(ع) عنایت ویژه ای به احمد بن موسی(ع) داشت و او را بر برخی دیگر از فرزندانش مقدم می داشت.

شیخ مفید از علمای قرن چهارم درباره شخصیت احمد بن موسی و علاقه امام کاظم(ع) به او می گوید: «احمد بن موسی مردی کریم و پرهیزگار بود و حضرت موسی بن جعفر(ع) او را دوست می داشت و آبادیی که به «یسیره» شهرت داشت به او هبه نمود. گفته می شود یک هزار بنده در راه خدا آزاد نمود.»[۱]

«احمد بن موسی(ع) یکی از پنج نفری است که امام موسی کاظم(ع) او را در اجرای وصیتش با امام رضا(ع) شریک دانسته است.»[۲]

شیخ مفید در ضمن روایتی از اسماعیل بن موسی بن جعفر توجه و علاقه فراوان امام نسبت به احمد بن موسی(ع) را این گونه نقل می کند: پدرم همراه فرزندانش به قصد دیدن اموالش از مدینه بیرون آمد. اطراف برادرم احمد را بیست نفر از خدمتگزاران پدرم گرفته بودند، به صورتی که اگر احمد می ایستاد آنان نیز به احترامش می ایستادند و اگر می نشست آنان هم می نشستند. در چنین شرایطی تا احمد از پدرم غافل می شد، پدرم مخفیانه با گوشه چشم، نگاههای محبت آمیزی به او می کرد و چشم از او برنمی داشت و ما متفرق نمی شدیم، تا آن گاه که احمد از جمع ما بیرون می رفت.»[۳]

ام احمد

مادر احمد بن موسی به «ام احمد» شهرت داشت. امام موسی بن جعفر(ع) نیز در وصایا و سخنانش از او با همین لقب یاد نمود.[۴]

ام احمد سه فرزند داشته است: احمد، محمد و حمزه. وی از داناترین و باتقواترین زنان روزگار خویش شمرده می شد و امام کاظم(ع) او را بسیار دوست می داشت. پس از سفر هارون الرشید به مدینه و مشاهده نفوذ معنوی امام کاظم(ع) وترس از فرو ریختن حکومت غاصبانه خویش، فرمان دستگیری امام را صادر کرد. ام احمد در بین همسران آن حضرت نزد امام کاظم(ع) احترام و موقعیت ویژه ای داشت؛ از این رو امام قبل از حرکت به سوی بغداد، ودیعه های امامت را اشیای موروثی از پیامبر به او سپرد و رازهای امامت را فقط به او بیان کرد. آن گاه حضرت امام کاظم(ع) را در پی فرمان هارون، درس ال ۱۷۹ به سوی بغداد بردند. ام احمد که مورد وثوق و اعتماد کامل امام بود، سالها رازهای حضرت را مخفی داشت تا آن گاه که متوجه شهادت امام کاظم(ع) گردید.

امام در لحظه سفر به سوی بغداد، به ام احمد فرمود: «کلّ من جانک و طالب منک هذه الامانه فی ای وقت من الاوقات، فاعلمی بانّی قد استشهدتُ و انه هو الخلیفه من بعدی و الامام المقرض الطاعه علیک و علی سائر النّاس؛[۵] هر شخصی که به تو مراجعه کرد و این امانت را خواست در هر زمانی که باشد، بدان که من شهید شده ام و آن شخص، جانشین بعد از من و امام واجب الطاعه بر تو و دیگر مردمان است.»

امام کاظم(ع) دوبار دوبار گرفتار زندان هارون شد که مرحله دوم، چهار سال به درازا کشید تا اینکه در سال ۱۸۳ ق روز ۲۵ رجب، در زندان پس از تحمل سختی های فراوان به دست سندی بن شاهد به شهادت رسید. علی بن موسی(ع) اولین کسی بود که به شهادت پدر آگاهی یافت.

از دیگر فضایل ام احمد این بود که امام(ع) در مدت چهار سالی که در زندان بود، امام رضا(ع) را مأمور کرد که شبها در خانه ام احمد بخوابد.

شیخ کلینی به سند خود از خدمتکار خانه امام موسی بن جعفر(ع) مسافر، نقل می کند آن گاه که ابو ابراهیم، موسی بن جعفر(ع) را به سوی بغداد می بردند، آن حضرت به فرزندش، امام رضا(ع) دستور داد: همیشه تا وقتی که زنده است شبها در منزل آن حضرت بخوابد.

مسافر می گوید: ما هر شب بستر امام رضا(ع) را در دهلیز خانه می انداختیم و آن حضرت بعد از صرف شام در آنجا می خوابید و صبح به خانه خویش می رفت. یک شب که بستر حضرت را انداخته بودیم حضرت نیامد. اهل خانه نگران و هراسان شدند و ما نیز از نیامدن آن حضرت سخت پریشان شدیم. وقتی روز شد، آن حضرت به منزل آمد و نزد ام احمد رفت و فرمود: «هر آنچه پدر به تو سپرده، بیاور.» ام احمد بی درنگ فریادی کشید و سیلی بر رخسارش زد و گریبانش را درید و گفت: «به خدا مولایم وفات کرد.» حضرت رضا(ع) مانع گریه و زاری او شد و فرمود: «مبادا سخنی بگویی و آن را اظهار کنی تا خبر شهادت پدرم به حاکم مدینه برسد. آن گاه ام احمد زنبیلی را با دو یا چهار هزار دینار نزد ایشان آورد و به امام رضا(ع) تحویل داد.

ام احمد که برگزیده و محرم راز امام هفتم بود، این گونه ماجرای فوق را بیان می کند: آن حضرت روزی محرمانه به من فرمود: «این امانت را نزد خود حفظ کن. کسی را از آن آگاه نساز، تا مرگ من فرا رسد، چون من درگذشتم، هر کس از فرزندان من نزد تو آمد و آن را مطالبه کرد، به او تحویل بده و بدان که من از دنیا رفته ام.» اکنون به خدا نشانه ای که آقایم فرموده بود ظاهر شد. امام رضا(ع) آن امانتها را گرفته و همه را دستور به خودداری داد تا اینکه خبر درگذشت امام هفتم به مدینه رسید… روزها را شمردیم و حساب کردیم معلوم شد که همان وقتی که امام رضا(ع) برای خوابیدن نیامد آن حضرت به شهادت رسیده بود.[۶]

پس از شهادت امام هفتم(ع) اولین کسی که با وی بیعت نمود، ام احمد بود. مردم مدینه نیز برای عرض تسلیت به خانه «ام احمد» مراجعه می کردند و این همه، دلایل آشکار بر شخصیت والای این بانو است.

جلوه های پارسایی در سیمای احمد

احمد از پارساترین و عابدترین صالحان زمان خود و مردی کریم و پرهیزگار بود. می گویند یک هزار بنده در راه خدا آزاد کرد، چنان که برخی شعرا این مطلب را به نظم کشیده و گفته اند:

شاه چراغ احمد بن کاظم

اعتق الفاً سید الاعاظم[۷]

در تقوا و پارسایی او همین بس که پس از شهادت پدرش، با اینکه مردم مدینه برای عرض تسلیت به خانه مادر او آمدند و با او به عنوان جانشینی امام هفتم(ع) بیعت کردند. اما او از آنان برای برادرش علی بن موسی(ع) بیعت گرفت.

جوانمردی احمد بن موسی

منزلت احمد بن موسی(ع) سبب شد

پس از شهادت امام هفتم، مردم به در خانه مادرش بیایند و گمان ببرند که احمد، جانشین پدر است. احمد بن موسی(ع) که متوجه منظور مردم گردید، و خود هم می دانست که علی بن موسی الرضا(ع) جانشین پدر است، چیزی به مردم مدینه نگفت. مردم هم با وی بیعت کردند. پس از بیعت گرفتن، احمد بر فراز منبر قرار گرفت و خطبه ای در