پاورپوینت کامل ایران و نگین آن، در دوره قاجار ۷۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ایران و نگین آن، در دوره قاجار ۷۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ایران و نگین آن، در دوره قاجار ۷۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ایران و نگین آن، در دوره قاجار ۷۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۲

مناسبت ها

قم از نگاه بیگانگان (۱۱)

زندگی یک زن

کارلاسرنا یک زن ایتالیایی است که در سال ۱۸۷۷م / ۱۲۹۴ه .ق پس از سیر وسیاحتی دراز و خسته کننده در قفقاز به شهر
باکو می رسد و بیمار می شود، او به علت ضعف مزاج از بازگشت به اروپا منصرف می گردد و برای رهایی از هوای ناخوش
باکو، به توصیه برخی آشنایان به ایران سفر می کند.

کارلا از طریق دریای خزر به بابلسر کنونی می آید و از آنجا عازم تهران می شود.

سفر خانم کارلاسرنا از تهران و برخی شهرهای شمالی ایران باسی امین سال سلطنت ناصرالدین شاه و گماشته شدن
میرزا حسین خان سپهسالار در سمت وزیرخارجه مصادف بوده است، این بانوی اروپایی اوضاع اجتماعی و سیاسی ایران در
یک صد سال پیش را به دقت مورد مطالعه قرار داده و گزارش هایی روشن از حکومت استبدادی ناصرالدین شاه وعیاشی و
ستمگری و غارتگری او و همچنین شیوه زندگانی طبقات مختلف مردم پایتخت ایران و اهالی شهرهای بین راه و فرهنگ
و آداب و شیوه مسافرت و وضع معیشت آنهارا از نزدیک مشاهده کرده است.

وی نخستین سیاحتگری است که از کیفیت روزنامه نویسی نوپای ایران و اولین روزنامه های منتشره در دوران قاجار
سخن گفته است.

نفوذ سیاست های خارجی و بخصوص رقابت سفارتخانه های روس و انگلیس و سیطره آنان بر سیاست و جامعه آن روزگار
ایران از نکات مهم دیگری است که وی متذکر آن گردیده است. این سفرنامه که برای اولین بار در سال ۱۸۸۳م / ۱۳۰۱ ه .ق
با عنوان «انسان ها و اشیاء در ایران » در پاریس انتشار یافته است، گذشته از آنکه ازلحاظ تاریخی و جامعه شناسی ایران دوره
قاجاریه اهمیت بسیار دارد، در نوشتن آن نیز نوعی دقت و ظرافت زنانه به کار رفته که کتاب را همچون رمانی مستند و
شیرین و دلچسب کرده است.

نخستین سفر شاه به فرنگ

یکی از فرازهای مهم سفرنامه کارلاسرنا گزارشی است ازنخستین سفر ناصرالدین شاه به اروپا، و واکنشهایی که این رویداد
در داخل ایران برانگیخته است او در این باره می نویسد: «درست است که ناصرالدین شاه اولین سفرخود به اروپا را برای
سرگرمی و تسکین حسن کنجکاوی انجام داد، اما این نیز مسلم است که میل داشت از وضع دربارهای اروپا آگاه شود و
بین پادشاهان آن دیار،دوستان و در صورت امکان متفقینی برای خود دست و پا کند.

اما چون پادشاهی مستبد و مطلق العنان است شکی نیست که باید برای بستن دهان ناراضیان هر گونه احتیاط لازم را به
جای می آورد زیرا وی اولین پادشاه ایران است که به فکر دیدن بلاد کفر افتاده بود، به همین جهت در اجرای این اندیشه
ابتدا بامشکلات بسیار روبرو شد. او ابتدا باید با روحانیون قدرتمند کشور دست و پنجه نرم می کرد اما از پس آنها
برمی آمد، همان طور که سابقا هم برآمده بود.»

البته روحانیون در مقاطع گوناگون تاریخ ایران بویژه در دوره قاجار با رفتارهای ناشایست خودکامگان، به مخالفت
می پرداختند و همان گونه که می دانیم و در شماره پیش از قول دکتر فوریه خواندیم، مقاومت شاه مقتدر قاجار ناصرالدین
شاه دربسیاری از این موارد اروپاییها، را در هم می شکست و ناگزیر از تسلیم می گشت چنان که در حادثه نور بلژیکی و
واقعه رژی ملاحظه شد.

به هر حال کارلاسرنا، از مقدماتی که برای این سفر شوم تدارک شده بود، سخنان تازه ای گفته است، از جمله تعلیم آداب و
رسوم اجتماعی بویژه شیوه غذا خوردن اروپاییان به شاه، همچنین حرکت موکب اعلیحضرت و انبوه زنان همراه او، که
بامخالفت شدید روحانیون مواجه گردیده، سخن می گوید. البته شاه پس از رسیدن به مسکودریافت که به دنبال کشیدن
این زنان بسیار مشکل آفرین و بویژه برای میزبانانش غیرقابل تحمل و دشوار است، افزون بر این، او در روسیه دریافت که
در بیرون از ایران این متاع چندان نادر و کمیاب نیست. به همین جهات آنها را زود بازگرداند. مراجعت این انبوه زنان از
نیمه راه به حرمسرا، البته که با شادی و اظهار رضایت مخالفان شاه روبرو گردید.

موضع روحانیون در برابر شاه

کارلاسرنا، در سفرنامه خود جابجا از قدرت روحانیون در ایران حکایت می کند، او از نظارت علمای دینی بر امور حکومت،
مداخله آنان درسیاست و نفوذ گسترده روحانیت در مردم، آگاهیهای نسبتا خوبی عرضه می کند. به همین جهت مخالفت
روحانیون با سفر شاه به اروپا را مثال می آورد. هر چند که وی، علت مقاومت روحانیان در برابر این رویداد را، دیدار شاه از
کشورهای ناپاک (نجس)وانمود می کند در حالی که برخورد روحانیون، اینگونه ساده لوحانه نبود، بلکه نخست اعتراض
آنان متوجه کیفیت و کمیت همراهان شاه و ترکیب این کاروان پرجمعیت، که بخش مهم آن صدها زن همراه و تعداد
بسیار خدمتکاران و عمله خلوت و جلوت و افرادعیاش بودند، می شد و دیگر آنکه روحانیون به جهت آگاهی از ضعفهای
اخلاقی وبی ارادگی ناصرالدین شاه در برابر سیاستمداران و استعمارگران غربی، با این سفرمخالفت ورزیدند و به گفته
کارلاسرنا از صدر اعظم که محرک وی در این سفر بود،انتقام کشیدند.

کارلاسرنا در باره ایران دوره قاجاریه چنین می نویسد:

«ایران از نظر تمدن جدید هنوز یکی از عقب افتاده ترین کشورهای آسیایی است.

موقعیت جغرافیایی و دوری مملکت از مراکز تمدن جهان از علل این عقب ماندگی است ونداشتن راه و وسایل حمل و نقل
نیز موید آنهاست. مردم کشور از لحاظ سواد و تعلیم و تربیت بسیار عقب مانده و فاقد هر گونه معلوماتند. حتی ایرانیانی
که تعلیمات مرسوم مملکت را دیده اند، از همه چیز بی خبرند و همین جهل و بی خبری موجب گردیده است که هیچگاه
حس کنجکاوی آنان برانگیخته نشود و چون بسیار خرافی اند دراویش ومنجمان و امثالهم را عالم تصور می کنند.» گرچه
کارلاسرنا در این داوری، راه مبالغه پیموده ولی تا حدود زیادی به واقعیت نزدیک شده است. اما عامل این عقب افتادگی چه
بود؟ ریشه بی سوادی و جهل و فقر را باید در کجا جستجو کرد؟

هیچ کس تردید ندارد، که نظامهای اجتماعی سیاسی، نقش عمده ای در هنجارها ونابه هنجاریهای جامعه دارند، و به
همین جهت، نظام استبدادی فاسد و مفسد قاجار درسیه روزی مردم و نابسامانیها جامعه نقش اصلی را ایفا می کرد و در
مرحله بعد این قدتهای غرب صنعتی استعمارگر بودند که برای به دست آوردن مواد اولیه و بازارمصرف و غارت ثروتهای
ملی مردم این سرزمین، پاسدار جهل و بیسوادی بودند و ازآگاهی و بیداری و ترقی و خودخواهی مردم می ترسیدند.

و آنها که در این زمینه با استبداد داخلی و استعمار خارجی هم آوا بودند، درهر لباسی که می زیسته اند هرگز مورد تایید
روحانیان و علمای وارسته نبوده اند.

روحانیان راستین شیعه، همواره خواهان آزادی و استقلال و عزت و تمدن و ترقی ملت ومملکت بوده اند، علمای
اصلاح طلب ایران اگر چه با فساد حکومتهای مخالف بودند اماپیوسته از طرحهای اصلاحی پشتیبانی می کرده اند. به قول
سید جمال الدین اسدآبادی:

«کی دولت ایران خواست در مملکت راه آهن بسازد و علمای دین مقاومت کردند و اورا از نیل به این مقصود که هم برای
دولت و هم برای وطن مفید است، باز داشتند؟

کی دولت خواست مکاتب و مدارس را انشاء نماید و برای تهذیب نسل، و انتشارتعلیم، کاخ علم را بنا کند و علمای ایران
این نوری که قلوب را منور می سازد وتاریکی جهل را فراری می کند، خاموش ساختند و گفتند علم صحیح با شرع مقدس
مغایرت دارد؟

کی دولت ایران خواست عدالت را در میان مردم استوار کند، محاکم عدلیه راتاسیس نماید، مجلس شورا ایجاد کند تا
تمام احکام با عدالت و موافق احتیاجات عصر حاضر جریان پیدا نماید، و علما در مقابل اراده دولت قیام نموده و با عدالت و
قانون، آغاز ستیز کردند؟

کی دولت خواست مریضخانه های جدید تاسیس کند و آن را برای پرستاری بیماران مهیا سازد و هر چه در تخفیف آلام
مردم لازم است موافق اقتضای فنی حاضر کند ودارالعجزه ها و دارالایتامها تاسیس نماید و علما از این کارهای جدید
خشنود نشدندو یا گفتند این کار تازه، بدعت است و هر بدعتی باعث هلاکت؟ کی دولت ایران خواست قوای خود را
بیفزاید، قشون خود را منظم کند و عده آن را به دویست هزار نفررسانیده، برای دفاع مملکت موافق علم امروزه و مطابق
اقتضای زمان ما به اسلحه جدید مسلح سازد و علما مخالفت کردند؟»

به هر حال مخالفت روحانیون با سفرشاه،آنگونه که کارلاسرنا ادعا کرده است به جهت ناپاکی مغرب زمین و یا به خاطر
مخالفت با تمدن و ترقی ایران نبود، بلکه به دلیل شناخت درستی بود که آنان از خلقیات وروحیات شاه و مکر و فریب
مغرب زمین داشتند.

سه جلد سفرنامه ناصرالدین شاه که خاطرات سه سفر او به فرنگ است، بهترین شاهدبر صدق گفتار و موضع درست
روحانیان در این رویداد است.

بازتاب سفر شاه به فرنگستان

خانم کارلاسرنا در باره سفرشاه به فرنگ می نویسد:

«با این که ناصرالدین شاه ناظری دقیق نبود، در بازگشت از اروپا دریافت که کشورش نیازمند تحولی اساسی است و برای
وصول به منزلت ممالک متمدن باید به کلی شیوه حکومت خود را عوض کند.

بزرگترین ابتکارش بعد از بازگشت، تاسیس شورای عالی است که موظف است همه مسائل مملکتی را مورد بحث و نظر
قرار دهد.

این شورا مرکب از وزرا و گروهی از بزرگان کشور است که در دو اثر مختلف ممکلت مقامات عالی را بر عهده دارند.

همه اعضاء حق دارند که نظریه های خود را در شورا ابراز کنند و با استقبال کامل در هر مساله ای به بحث و جدل بپردازند.

آیین نامه شورا به وسیله خود شاه تدوین و انشاء شد.» متن این مکتوب رسمی که خطاب به رئیس دبیرخانه شورای
دولتی، صادر شده است چنین است:

«امروز خودمان به این مجلس آمدیم که افتتاح مشورتخانه دولت را خودمان کرده باشیم. در این اتاق که از سابق به
مجلس وزراء دارالشوری اختصاص داشته، هفته ای دو روز شنبه و سه شنبه مستمرا بدون تعطیل باید شوری منعقد شود.
امین الملک به نظم و ترتیب مجلس مراقبت کند. احکام ما را در مجلس تقریر نماید، رای مجلس را به عرض برساند. در
سایر دول هم این مجلس در کمال قوت و دوام برقرار است و بایدعلاوه بر تکلیف دولتی به حکم تاکیدات شرع شریف،
مشاوره در امور و حفظ مجلس شوری را نظیر واجبات بدانیم. البته فکرها و عقول در هر جزوه کار چیزها می بیند
که هرگز از یک عقل کامل آن درجه بینایی متصور نیست.

این همان مجلسی است که در هر جا به اصطلاحات مختلفه تسمیه کرده اند و مادارالشوری و مجلس وزراء می گوییم.»…

روشن است که مجلسی را که شاه به میل و اراده شخصی خود تشکیل دهد و اعضای آن را از میان همان رجال فاسدی که
ایران و ایرانی را به «ثمن بخس » می فروختند،انتخاب کند، چیزی جز تقلید کورکورانه از عرف دنیای جدید نبود.

به گزارش کارلاسرنا، حتی صندوق شکایات و پیشنهاداتی که در ولایات گذاشته بودند،وسیله ای برای شناسایی افراد
معترض شده بود و فراشان حکام و ولایات در کنار این صندوقها همواره در کمین شاکیان و منتقدان می نشستند و آنها را
به دام می انداختندو به ضرب چوب تنبیه می کردند!

گوشه هایی از فساد شاه و دربار

یکی از مسایلی که کارلاسرنا بدان پاسخ گفته است منابع مالی شاه و دربار است، او بر این باور است:

رشوه هایی که کارمندان عالی رتبه برای حفظ موقعیت خود به شاه می پرداختند به همراه بخش معتنابهی از عواید مالیاتی،
به اضافه مصادر اموال افراد معترض و پولهایی که به زور و اجحاف از طبقات مختلف اخذ می گردید، نیازهای دربار را
مرتفع می ساخت.

کارلاسرنا می نویسد: فرض این است که پولهایی که به شاه پرداخت می گردد صرف مخارج وی می شود. اما قسمت اعظم
این پولها به سردابه ها می رود و برای ابد روی هم انباشته می شود زیرا وی جز به ندرت بدانها دست نمی زند، بدین ترتیب
می توان گفت که اگر ناصرالدین شاه از آسای