پاورپوینت کامل ضیافت و مهمانی ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ضیافت و مهمانی ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ضیافت و مهمانی ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ضیافت و مهمانی ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۲

مهمانی برای مردم مسلمان ایران در عید نوروز اهمیتی ویژه می یابد. به این منظور بر آن شدیم تا در خصوص ضیافت و
سفره داری نظری کوتاه به آداب اسلامی بیفکنیم.

سخاوت

سخاوت از صفات پسندیده ای است که در فرهنگ اسلام ارزش بالایی دارد، امام جعفر صادق(ع) فرمود:

«السخاء من اخلاق الانبیاء و هو عماد الایمان و لا یکون مؤمن الا سخیا»سخاوت از اخلاق پیامبران و ستون ایمان است و
مؤمن نمی تواند سخی نباشد. مهمانداری و سفره انداختن یکی از جلوه های بزرگ سخاوت است، این کار با ارزش آنجا
می تواند جلوه ای الهی داشته باشد که حدود اسلامی آن رعایت شود.

فضیلت ضیافت

از پیامبر اسلام(ص) روایت شده است: «لا خیر فیمن لا یضیف »در کسی که ضیافت نمی کند، خیری نیست.

حضرت ابراهیم خلیل(ع) وقتی می خواست غذایی تناول کند، یکی دو میل راه می رفت تا کسی را پیدا کند و با هم غذا
بخورند، به همین جهت کنیه ابوالضیفان (پدر مهمانها) به او داده شد.

در قرآن کریم نیز داستان مهمانان حضرت ابراهیم(ع) را می خوانیم: «هل اتیک حدیث ضیف ابراهیم » که پس از وارد
شدن مهمانان و احوالپرسی با آنها، پنهانی به سوی خانواده خود رفت و گوساله چاقی را بریان کرد و برای آنان آورد.

از امام صادق(ع) روایت شده است که:

«مهمانان وقتی بر میزبان وارد می شوند، روزی بسیاری با خود می آورند و وقتی می روند آمرزش الهی را به میزبان
می دهند.»

تکلف، عامل بازدارنده

از جمله نکاتی که در برخی از ضیافتها وجود دارد این است که میزبان خود را به زحمت طاقت فرسایی می اندازد. از رسول
گرامی اسلام روایت شده است که:

«خویش را برای مهمانی به تکلف و زحمت زیاد نیندازید چون این امر موجب می شود که مهمان و مهمانی مورد دشمنی
شما قرار گیرد و هر کس نسبت به مهمان بغض داشته باشد خداوند را مبغوض داشته است و هر کس خداوند را مبغوض
بدارد، خداوند هم او را مورد غضب خویش قرار می دهد.»

از این روی پیامبر اکرم(ص) اهل تکلف نبود.

«و ما انا من المتکلفین » کما اینکه متکلفین را هم دوست ندارد.

آنچه بیان شد به معنای تنگ نظری نیست که خود صفتی مذموم است بلکه به این معناست که باید به اندازه قدرت مالی
پذیرایی کرد. حال اگر کسی توانایی داشت باید بهتر از مهمانان پذیرایی کند و هر چه در این زمینه مورد بهره برداری
درست واقع شود، اسراف نخواهد بود. در روایتی آمده است که:

«اگر غذایی را به صد هزار درهم! تهیه کنی و از آن فقط یک مؤمن بخورد، اسراف نکرده ای!»مقصود این است که در
صورت توانایی، پذیرایی خوب کردن، اسراف محسوب نمی شود.

وظایف میزبان

۱ – دعوت به ضیافت

دعوت از مؤمنین برای ضیافت، سنتی ریشه دار، و سیره ای رایج نزد پیشوایان، بزرگان و عالمان ما است بنابراین سزاوار
است ارزش این سنت بیش از گذشته حفظ شود. مهم آن است که دعوتها و ضیافتها به قشر و طبقه خاصی تعلق نداشته
باشد و نیازمندان و انسانهای پرهیزگار و شریف در لیست دعوتها وارد شوند زیرا رسول گرامی اسلام فرمودند: «لا تاکل الا
طعام تقی و لا یاکل طعامک الا تقی »تنها، غذای پرهیزکار را بخور و غذای تو را تنها، پرهیزکار باید بخورد.

۲ – پرهیز از فخرفروشی

امیرالمؤمنین(ع) فرمود: «من صنع شیئا للمفاخره حشره الله یوم القیامه اسود».

هر کس سفره ای را برای فخرفروشی ساخته و پرداخته کند، خداوند روز قیامت او را سیاه محشور می کند.

چون فخرفروشی در میهمانی سبب ریخت و پاش می شود، دیگران را به این امر تشویق می کند، آنگاه عده ای هم به خاطر
عدم توانایی، از میهمانی صرف نظر می کنند.

۳ – احترام به مهمان

رسول گرامی اسلام(ص) فرمود: «من کان یؤمن بالله و الیوم الآخر فلیکرم ضیفه ».

هر کس به خداوند و روز قیامت ایمان دارد به مهمانش احترام کند.

این دستور نورانی موجب می شود مهمان از نظر روحی خود را در حالت انفعالی احساس نکند، در نتیجه، مودت و
حبت بین مسلمانان ریشه دارتر و پیوندهای دینی و برادری محکمتر خواهد شد.

۴ – پذیرایی خوب

میزبان در حد توانایی باید غذایی که مهمان را به اشتهاء درآورد تهیه کند.

ابوحمزه می گوید: ما با جماعتی نزد امام صادق(ع) بودیم، امام صادق(ع) فرمود، طعامی آوردند که از نظر لذیذ و
پاکیزه بودن، چنان غذایی ندیده بودیم، و خرمایی آوردند که از خوبی و تمیزی آن، به چهره یکدیگر نگاه می کردیم.

۵ – رفع موانع

میزبان علاوه بر ایجاد زمینه مناسب برای مهمان، باید به رفع موانعی که مانع پذیرایی کامل از او می شود، بپردازد.
روایات نکات گوناگونی در این باره آمده است از جمله اینکه;

میزبان اولین نفری باشد که دست به سفره می برد و آخرین نفری باشد که از سفره دست برمی دارد.

در روایتی می خوانیم;

هنگامی که رسول گرامی اسلام(ص) با جماعتی غذا می خوردند، اولین کسی بود که دست به طرف سفره می برد و
آخرین نفری بود که از سفره دست برمی داشت، تا مهمانان غذا بخورند.

۶ – از مهمان کار نکشید

میزبان نباید در امور مربوط به مهمانی یا دیگر کارها از مهمان کار بکشد. حتی در برخی روایات آمده است که خود
مهمان بدون آنکه از او تقاضایی شده باشد می خواست کاری انجام بدهد، امام(ع) مانع شد.

الف – مهمان امام صادق(ع) برخاست تا برخی از نیازمندیهای منزل حضرت را برآورده سازد، امام(ع) مانع شد و خود به
انجام آن پرداخت آنگاه فرمود: «نهی رسول الله عن ان یستخدم الضیف » رسول الله(ص) از بکارگیری مهمان نهی فرموده
است.

ب – شب هنگام امام رضا(ع) با مهمانش گفتگو می کرد، ناگهان در بین صحبت روشنی چراغ از حالت طبیعی خارج شد،
مهمان دست برد تا آن را اصلاح کند، امام رضا(ع) مانع شد و خود آن حضرت به اصلاح و تنظیم چراغ اقدام کرد و فرمود:
«انا قوم لا نستخدم اضیافنا»ما مردمی هستیم که مهمانان خود را به کار نمی گیریم.

۷ – سفره را زود جمع نکنید

در روایتی از امام صادق(ع) آمده است که:

«نشستن بر سر سفره را طول بدهید، این ساعتی است که از عمر شما حساب نمی شود.»

و در مهمانی و ضیافت این مساله از تاکید بیشتری برخوردار می گردد تا همه بتوانند غذای خود را بخورند و کسی گرسنه
از سر سفره برنخیزد.

وظایف مهمانها

مهمانها نیز آداب و وظایفی دارند از جمله;

۱ – بدون دعوت، مهمان نشوید!

اگر شما را به مجلسی دعوت نکرده اند، نروید، در غیر این صورت چنانچه اگر با بی اعتنایی روبرو شدید، باید خود را
سرزنش کنید. در روایتی از پیامبر(ص) آمده است که: هشت گروه اگر مورد اهانت ق