پاورپوینت کامل ستارگان حرم- ابن بابویه قمی (صدوق اول) ۹۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ستارگان حرم- ابن بابویه قمی (صدوق اول) ۹۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ستارگان حرم- ابن بابویه قمی (صدوق اول) ۹۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ستارگان حرم- ابن بابویه قمی (صدوق اول) ۹۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۸

ابن بابویه قمی

ابوالحسن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی، فقیه روشن ضمیر و محدث فرزانه قم در نیمه دوم قرن سوم و اوائل
قرن چهارم هجری قمری یعنی در زمان غیبت صغرای امام زمان(ارواحنا فداه) می زیست. گر چه لقب «ابن بابویه » بیشتر
به فرزندش ابوجعفر محمد(شیخ صدوق متوفی ۳۸۱ ق) گفته می شود ولی پدر و نیز فرزند دیگرش ابوعبدالله
حسین بدین لقب شهرت داشته اند و در کتابهای تراجم و نوشته های علم رجال، پدر و دوفرزندش به «ابن بابویه »
معروف اند.

بابویه، نام جد بزرگ او یک نام کهن ایرانی است که در روزگار پس از ظهور اسلام نیز افرادی به این نام موسوم بوده اند.
برخی این کلمه را منسوب به «بابو» یعنی بابا، پیر و مرشد می دانند و در زبان عربی هم به ضم با و فتح واو و سکون یاءتلفظ
می شود. بنابر این «ابن بابویه » به معنای پسر بابا می شود و هم اکنون نیزدر میان خانواده های ایرانی تعبیر «فرزند بابا» یا
«پسر بابا» برای فرزندمورد احترام و علاقه پدر، متداول است. ^(۱)

علی بن حسین به «صدوق اول » نیز معروف است که هر جا «صدوقین » یا «ابنابابویه » گفته شود او و فرزندش ابوجعفر
محمد در نظر است و تصور اینکه شیخ صدوق و برادرش مراد باشد اشتباه است. ^(۲)

ابن بابویه قمی این رادمرد بزرگ علم و دین در قم حرم اهل بیت عصمت و طهارت(ع)چشم به جهان گشود و به حیات پر
بار علمی و معنوی خویش ادامه داد.

گر چه تاریخ ولادتش معلوم نیست ولی با توجه به نامه ای که از امام حسن عسکری(ع)دریافت کرد و در آن از او تجلیل
شده است، حاکی از منزلت علمی و فقهی این محدث بزرگ شیعه در عصر امامت امام یازدهم(ع) دارد. بنابر این در سال
شهادت امام عسکری(ع) یعنی سال ۲۶۰ ق، حداقل بیست بهار از عمر خود را سپری کرده است وسالروز تولد وی ممکن
است از سال ۲۳۵ ق، به بعد باشد.

منشور حیات طیبه

فقیه بزرگوار ابن بابویه قمی، در جوار بارگاه ملکوتی فاطمه معصومه(ع) از فقها و محدثان بنام قم که از قله های فرازمند
فرهنگ تشیع به شمارمی آمدند و در فقه، حدیث و دیگر علوم و معارف اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام)سرآمد
روزگار بودند بهره می برد و به سرعت در حدیث و فقه و دیگر علوم اسلامی ونیز در تقوا و پارسایی و فضائل اخلاقی از
چهره های بی نظیر تاریخ اسلام گشت.

نامه ای که یازدهمین پیشوای انسانها(ع) برای وی نگاشت جایگاه رفیع ابن بابویه قمی را در بین دیگر دانشمندان و فقهای
قم و نیز موقعیت خاص و احترامی که در نزدائمه معصومین(علیهم السلام) داشت آشکار می سازد.

امام عسکری(ع) پس از حمد و ثنای ربوبی و صلوات بر پیامبر(ص) و عترت طاهرینش خطاب به او می نویسد:

«یا شیخی و معتمدی و فقیهی اباالحسن علی بن الحسین وفقک الله لمرضاته و جعل من صلبک اولادا صالحین برحمته ».

ای فقیه بزرگوار و مورد اعتمادم ابوالحسن علی بن حسین قمی! خداوند تو را برانجام افعال پسندیده حق توفیق دهد و از
نسلت به رحمت و کرمش فرزندان شایسته ای به وجود آورد.

امام(ع) در ادامه این پیام که به حق منشور عبادی، اخلاقی، اجتماعی و سیاسی برای یک زندگانی شرافتمندانه انسانی
است، در روزگار پر از مخاطره و گردابهای جهالت و هوسها چنین وصیت می کند:

تو را وصیت می کنم به تقوای الهی، بپا داشتن نماز و پرداخت زکات زیرا نمازکسانی که زکات نمی دهند پذیرفته نمی شود،
و تو را وصیت می کنم به گذشت از گناه دیگران، فرو بردن خشم، صله رحم، همدردی با برادران و کوشش در انجام
نیازمندیهای آنان در هنگامه سختی و گشایش، بردباری در برابر نادانی، تفقه در دین، استواری در کارها، هم پیمانی با
قرآن، خوش خلقی و امر به معروف و نهی از منکر چرا که خداوند متعال می فرماید:

«لا خیر فی کثیر من نجویهم الا من امر بصدقه او اصلاح بین الناس ». ^(۳)

در بسیاری از گفتگوهای درگوشی آنان خیری نیست جز آن کس که به صدقه یا معروفی امر کند و یا میان مردم اصلاح
نماید. و دوری از تمام پلیدیها و زشتیها.

و بر تو باد به نماز شب خواندن! زیرا پیامبر اکرم(ص) به امام علی(ع) چنین سفارش کرد و فرمود: ای علی! بر تو باد به
نماز شب خواندن و این جمله را سه بار تکرار نمود و هر کس نماز شب را سبک بشمارد از ما نیست. پس توصیه مرا بکاربند
و شیعیانم را بر انجام آن فرمان ده تا عمل کنند. و بر تو باد به صبر وانتظار فرج زیرا پیامبر اسلام(ص) فرمود: برترین
اعمال امت من انتظار فرج است.

امت من و شیعیان ما همواره اندوهگین خواهند بود تا فرزندم که پیامبر(ص) بشارت ظهور او را داده است قیام کند; او
زمین را پس از آنکه پر از ظلم و ستم شده است سرشار از عدالت و برابری خواهد بود.

ای شخصیت بزرگ من! (ابن بابویه قمی) پس صبر کن و شیعیانم را به صبر دستور ده،زیرا زمین از آن خداوند است به هر
کس از بندگانش که بخواهد واگذار می کند وفرجام نیک از متقین خواهد بود.

«والسلام علیک و علی جمیع شیعتنا و رحمه الله و برکاته ». ^(۴)

باری نامه رهبر دینی و معنوی و پیشوای به حق در روی زمین که بدست ابن بابویه قمی رسید، آن را بوسید و بر
چشمانش گذارد و فرامین و سفارشات مولایش آب حیات وسرچشمه جوشانی در روزگار طلایی اش شد.

از نگاه سروقامتان

در فضل و بزرگواری و مراتب دانش و تقوای ابن بابویه قمی،همین بس که امام معصوم(ع) با تعابیر زیبا و افتخارآمیز
تصریح به وثاقت وپاک سرشتی این ستاره شیعی می نماید و یادکردی ارزشمند از این محدث داشته باشد.

صفحات زرین زندگانی این مرد الهی، نگاه تحسین برانگیز تذکره نویسان را نیز به خود مجذوب ساخته و با جملات
برخاسته از اندیشه و فکر و بدون اغراق او را ستودند.

نجاشی می نویسد: ابوالحسن علی بن حسین بن موسی (رضوان خدا بر او باد) در روزگارخویش بزرگ، پیشوا و پیشرو،
فقیه و مورد اعتماد قمی ها بود، آنگاه هیجده اثر ازآثار محدث را می شمارد. ^(۵)

شیخ طوسی می نویسد:

ابوالحسن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی (رضوان خدا بر اوباد) فقیه بزرگوار و شخصیت مورد اعتمادی بود. آنگاه
بیست کتاب از آثارش را نام می برد و طریق روایی خویش را از کتابهای این محدث یادآور می شود. ^(۶)

علامه حلی و علامه مامقانی دو رجالی سرشناس نیز با عباراتی نظیر نجاشی و شیخ به ستایش این محدث و فقیه
برآمده اند. ^(۷)

محقق خوانساری می نویسد:

ابوالحسن علی بن حسین، استاد و پدر شیخ صدوق، صاحب همان رساله معروفی است که شیخ صدوق در کتاب «من لا
یحضره الفقیه » از آن حدیث نقل کرده است. وی از فقهای بزرگ شیعی و پویندگان ثابت و استوار راه نبوت و خاندان
عصمت وطهارت(علیهم السلام) و مشعل دار هدایت انسانها بر همان راه; بود غیرت دینی داشت ودر برابر تهاجمات
نااهلان، مرزبان مرزهای اعتقادی شیعه بود. از استادان بزرگوارشیعی و از ارکان و اساطین شریعت بشمار می رفت. دارای
کرامات و مقامات بلند اخلاقی و در خویشتن داری و حفظ نفس بسیار کوشا بود. در نهایت بزرگ منشی این شخصیت
همین بس که نامه ای از محضر مقدس مولایمان امام عسکری(ع) بدست مبارکش رسید. ^(۸)

شیخ عباس قمی محدث بزرگ از او چنین یاد کرده است: ابوالحسن علی بن حسین، ازاستوانه های بزرگ محدثین،
دانشمند و فقیه بلند مرتبه که در روزگار خویش بزرگ قمی ها، فقیه دین شناس و مورد اعتمادشان بوده است. فضل و
بزرگواری از او می درخشدو نامه شریف امام عسکری(ع) شاهد صادقی است بر قله های فرازمند کرامت و عظمت اوکه در
نوشته اش خطاب کرده است: یا شیخی و معتمدی و فقیهی یا اباالحسن. ^(۹)

سید حسن صدر در شمار دانشمندان و مفسرانی که در تفسیر قرآن از آنان اثری به یادگار مانده است می نویسد: از زمره
دانشورانی که در تفسیر قرآن از آنان اثری به یادگار مانده علی بن بابویه پدر شیخ صدوق است. وی بزرگ شیعیان در قم
بود و ازشخصیتهایی که مولای ما امام حسن عسکری(ع) با او مکاتبه داشت. زندگانی اش مشحون ازکرامات و حکایات
ارزنده و یکی از آثارش کتاب «التفسیر» است. ^(۱۰)

وثاقت ابن بابویه قمی تا بدانجا رسید که مورد اطمینان تمامی فقهای شیعه قرارگرفت که از یک سو برخی از فقهای
شیعی با توجه به سخن معصوم در حق این شخصیت قلمشان توانای نوشتن نداشت و از سوی دیگر، دانشمندان اهل
سنت چون ابن ندیم راواداشت که قلم به ستایش از او بردارد و بنویسد: علی، ابن بابویه قمی، از فقهای شیعه و شخصیت
مورد اطمینانی است. ^(۱۱)

منزلت دینی و اجتماعی

ابن بابویه قمی، در بین مردم قم از موقعیت خاصی برخورداربود و تعبیر دو رجالی معروف شیعی نجاشی و علامه حلی از
او به «شیخ القمیین فی عصره »، «متقدمهم » و «فقیههم » ^(۱۲) آشکار می سازد که او منصب مرجعیت و پیشوایی شیعیان قم و
اطراف آن را در روزگار خویش داشته است. به سبب همین مقام و منزلت دینی و اجتماعی ارزشمند و بس خطیر این فقیه
است که امام عسکری(ع) از سامرا برای شخص ایشان پیام می فرستد و به او وصایایی دارد که در ابتدا خود عمل کند و
آنگاه شیعیان و پیروان راستین اش را بر انجام آنها فرمان دهد.

او علاوه بر این مسوولیت بزرگ دینی که پاسخگوی مسائل شرعی مومنان بود و پرچم هدایت و ارشاد شیعیان را بر دوش
داشت; به کار تجارت نیز مشغول بود. از آغازتحصیل که در شهر قم فقه می آموخت مغازه ای داشت در آنجا به تجارت
اشتغال داشت.

صاحب ثروت و مال بود و از این راه زندگی روزمره اش را می گذراند. آن طور که فرزندش ابوعبدالله حسین نقل کرده
است، این شغل را تا اواخر عمر پربارش و نیز درزمان تصدی مرجعیت داشته است. ^(۱۳)

گر چه از چگونگی شغل شریف اش اطلاعی در دست نیست ولی این کار را برای اینکه دربیت المال تصرف نکند انتخاب
کرد تا با امکانات بیشتر و دست بازتری به نیازمندیهای شیعیان و دوستداران اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام)
اهتمام ورزد.

منزلت علمی

ابن بابویه قمی را در زمره پرکارترین محدثان در فرهنگ تشیع برشمرده اند و فقهای بزرگ برای نظریات اجتهادی و فقهی
او ارزش زیادی قائلند. اودر فقه، حدیث و دیگر علوم اسلامی آثار بسیاری از خویش به یادگار گذارد که ابن ندیم چنین
اعتراف می کند: من به خط ابوجعفر محمد بن علی (شیخ صدوق) پسرابن بابویه قمی، بر پشت کتابی خواندم که نوشته
بود: به فلانی اجازه کتابهای پدرم علی بن حسین را که دویست کتاب و نیز کتابهای خود را که هیجده اثر است، دادم. ^(۱۴)

گرچه در نقل این سخن ممکن است اشتباهی رخ داده و جابجا شده است، زیرا نجاشی وقتی آثار علمی ابن بابویه را یادآورد
می شود تنها هیجده اثر از آثار او را نام می برد، ولی جایگاه رفیع و دست به قلم بودن این دانشور را آشکار می سازد.

یکی از آثار ارزشمندش «الشرائع » همان رساله معروفی است که برای فرزندش نوشته و شیخ صدوق در کتابهایش از آن
بهره زیادی برده است.

دانشمندان و فقهای بزرگ هر وقت به حدیث و روایتی از امامان معصوم(علیهم السلام)دسترسی پیدا نمی کردند به فتاوی
و نظریاتی که در این رساله ارائه شده مراجعه می کردند و آراء مطرح شده در آن را به مثابه متن حدیث می دانستند و این
به سبب سخن نویسنده در آغاز کتاب است که فرموده:

آنچه در این کتاب موجود است از ائمه طاهرین(علیهم السلام) گرفته شده است. ^(۱۵)

دانشمندان و فرهیختگان حوزه علوم اسلامی، شیوه ابن بابویه قمی را در رساله الشرائع ستوده اند چرا که وی اولین
شخصیتی است که در این رساله مبتکر جمع روایات شبیه به هم بود و اصل حدیث را با قرائن آن یادآوری کرده است. ^(۱۶)

از آثار او می توان از الامامه من الحیره، الاملاء و النطق، الاخوان، التسلیم،التوحید، التفسیر، الجنائز، الصلاه، الطب، قرب
الاسناد، المعراج، مناسک الحج،المنطق، المواریث، النکاح، النساء و الولدان، الوضوء، الحج که کامل نیست والنوادر را نام
برد. ^(۱۷)

شاگردان و راویان

جمعی از محدثان و استادان اندیشمند از ابن بابویه قمی نقل کرده اند که از جمله آنها عبارتند از:

۱. فرزندش ابوجعفر محمد (شیخ صدوق متوفی ۳۸۱ ق) که بیشترین روایت را درکتابهایش از پدرش دارد.

۲. فرزند دیگرش ابوعبدالله حسین(متوفی ۳۸۱ به بعد).

۳. ابوالقاسم جعفر بن محمد بن قولویه قمی(متوفی ۳۶۸ ق) که در کامل الزیارات این محدث بزرگوار احادیث زیادی را از
این استادش نقل کرده است. ^(۱۸)

۴. احمد بن داوود بن علی قمی.

۵. فرزند خواهرش ابوعبدالله حسین بن حسن بن محمد.

۶. هارون بن موسی تعلکبری. ^(۱۹)

۷. محمد بن حسن بن بندار قمی. ^(۲۰)

۸. ابوالحسن عباس بن عمر بن عباس کلوذانی که خود می گوید:

زمانی که علی بن الحسین (ابن بابویه قمی) وارد بغداد شد به من اجازه تمام کتابهایش را داد. ^(۲۱)

استادان حدیث

ابن بابویه قمی، در محضر بسیاری از بزرگان و استادان فقه و حدیث شاگردی نمود و از دریای دانش و تقوای آنها عطش
درونی اش را سیراب کرد و به مقام نقل حدیث از آنان نایل گشت. وی بیشترین حدیث را از این محدثان و راویان شیعی نقل
کرده که عبارتند از:

ابوالقاسم سعد بن عبدالله اشعری قمی(متوفی ۳۰۱ ق); ابوالعباس عبدالله بن جعفرحمیری; علی بن ابراهیم بن هاشم
قمی(۳۰۷ ق); احمد بن ادریس قمی; محمد بن یحیی العطار; محمد بن حسن صفار قمی(متوفی ۲۹۰ ق); محمد
بن ابی القاسم ماجیلویه; علی بن موسی بن جعفر کمندانی; حسین بن احمد مالکی; عبدالله بن حسن مودب; حسین
بن محمدبن عامر; علی بن محمد بن قتیبه; علی بن حسن بن علی کوفی; علی بن حسین سعدآبادی. ^(۲۲)

در برابر اندیشه باطل

محدثان فقیه و آگاهان به احکام شرع و حلال و حرام،مرزبانی از مرزهای اعتقادی شیعی و اسلام ناب را بر عهده دارند.
سلامت دین وباورهای اعتقادی راستین از تهاجم نااهلان و عنادورزان مغرض در سایه تلاش وزحمتهای طاقت فرسای
شخصیتها و فقهای تیزبین و آگاه همچون ابن بابویه قمی پدر شیخ صدوق، ماندگار مانده است. او با تدبیر، بصیرت و
موقعیت شناسی تحسین برانگیز درهنگامه خطر با قاطعیت و صلابت در برابر اندیشه های باطل می ایستاد و مدعیان
دروغین را طرد می کرد.

حسین بن منصور حلاج، ادعای وکالت از جانب صاحب الزمان(عج) را داشت; از یک سو به سراغ افراد ضعیف الایمان
می رفت و با نیرنگها و معرکه گیریهای خود آنان را می فریفت و به پیروی از خویش دعوت می کرد و گاهی نیز به سراغ
شخصیتهای علمی که در میان مردم مشهور بودند و موقعیت خاصی داشتند می رفت! از این روی در بغداد نزد
ابوسهل بن اسماعیل نوبختی که از متکلمان بزرگ شیعی بود و در دانش و ادب شهرت فراوان داشت رفت به تصور اینکه
شاید نیرنگهای شیطانی اش در او مؤثر واقع شود ولی سرش به سنگ خورد و با رسوایی بغداد را به قصد قم ترک کرد.

در قم اطلاع پیدا کرد که خاندان ابن بابویه قمی و بویژه ابوالحسن علی بن حسین،بنیانگذار و شخصیت بزرگ علمی این
خاندان، بیشترین موقعیت را در میان فقها وشیعیان قم دارند، لذا دام شیطانی اش