پاورپوینت کامل مبارزات منفی ائمه(علیهم السلام) در برابر حکام اموی( بخش اول) ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مبارزات منفی ائمه(علیهم السلام) در برابر حکام اموی( بخش اول) ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مبارزات منفی ائمه(علیهم السلام) در برابر حکام اموی( بخش اول) ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مبارزات منفی ائمه(علیهم السلام) در برابر حکام اموی( بخش اول) ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۴

امویان سرانجام به پذیرش اسلام و اطاعت از پیامبر گرامی(ص) گردن نهادند. این تسلیم با انگیزه هایی چون ترس از
کشته شدن و جستجوی راههای آسان تر برای مبارزه با اسلام تحقق یافت.

روشن است که چنین انگیزه ای، در پذیرش اسلام، به ایمان کامل و اعتقاد راستین در فرد نمی انجامد. اسلام ستیزی و
دین گریزی امویان چنان روشن بود که حتی شخصیت های برجسته ای مانند سلمان، عمار، ابن مسعود و ابوذر را علیه
آنان برانگیخت و در برابر شیوه حکومتی شان به اعتراض واداشت.

امامان معصوم(علیهم السلام ) در سایه روشن بینی، هوشیاری و شجاعت ویژه خویش بیشترین و حقیقی ترین یورشهای
فرهنگی و نظامی را علیه امویان انجام دادند. معصومان(علیهم السلام ) گاه به عکس العملهای فردی و سیاسی بسنده
می کردند وزمانی برای از بین بردن ریشه های فساد و کفر به حرکتهای نظامی روی می آوردند.

خطبه های حضرت علی(ع) ، نامه هایی که برای برخی از امویان نگاشتند و برخورد آن حضرت در جنگ صفین با معاویه
نشان دهنده سه شیوه گوناگون در رویارویی باستمگران است.

گاهی تشکیل حوزه های علمی برای شناساندن معارف و حقایق اسلام ناب، به عنوان یکی از راههای مبارزه با طاغوت،
مورد توجه ائمه(علیهم السلام ) قرار می گرفت وزمانی ذکر و دعا و جلب توجه مردم به خداترسی و یکتاپرستی و پرهیز از
گناه راهی برای موضع گیری در برابر وضعیت موجود شناخته می شد. کلاسهای درس امام حسن(ع) ، امام باقر(ع) و امام
صادق(ع) و دعاهای حضرت سجاد(ع) نمونه های روشن این روشهای مبارزه است.

در این نوشتار مبارزات منفی امامان معصوم(علیهم السلام ) و واکنشهای پیامبر(ص) را با عنوانهای موضع گیری فردی،
سیاسی، فرهنگی و نظامی، مورد بررسی قرار می دهیم.

۱- موضع گیری فردی

مهمترین ویژگی امویان ضدیت با اسلام و عدم پذیرش واقعی خدا و رسالت انبیا بود. پیش از ورود به اصل بحث، بیان چند
روایت از حضرت رسول(ص) درباره بنی امیه و واکنش آن حضرت در برابر معاویه سودمندمی نماید.

ابن عقیل در کتاب «النصایح الکافیه » روایاتی از کتب اهل سنت نقل کرده که در آن پیامبر گرامی اسلام(ص) امویان را
مورد سرزنش قرار داده است. به نوشته این کتاب رسول خدا(ص) فرموده است:

«هر گاه شمار افراد بنی امیه به چهل رسد، بندگان خدا را به بردگی کشند واموال خدا را فاسد کنند و در کتاب خدا شک
و تردید پدید آورند.»

ابن مسعودنقل می کند که پیامبر اکرم(ص) بنی امیه را آفت دین دانسته است.

آن حضرت همچنین فرمود: «همانا اهل بیت من بزودی با مردمی رو به رو می شوندکه با آنان ستیز می کنند و آنها را
آواره می سازند.»

پیامبر گرامی اسلام درباره معاویه فرمود:

«هرگاه معاویه را بر فراز منبرم دیدید، بکشید.»

و نیز از آن حضرت روایت شده که فرمود:

«با بودن تو «معاویه » چه روزهای بدی در انتظار امت من است و فرزندانم چه روزهای سختی را از فرزندان تو مشاهده
خواهند کرد; کسانی که آیات خدا را به تمسخر می گیرند و حرام خدا را حلال می کنند.»

علی(ع) ، در روزگار خود، همواره از این قوم دلتنگ بود و از وجود و گسترش سلطه آنان بر جامعه اسلامی نگران می نمود;
زیرا ماهیت بنی امیه برای امام(ع) روشن بود و آن حضرت بخوبی کردارهای ضد دینی آنها را، که رنگ اسلامیت داشت،
تشخیص می داد. علی(ع) ، چه در ایامی که به دلیل فشارهای سیاسی و اجتماعی خانه نشین شد و چه آن زمان که زمام
امورمسلمانان را به دست گرفت، همواره نفاق بنی امیه در پذیرش اسلام را گوشزد می کردو در برابر آنها موضع می گرفت.

پیش از آنکه به بیان موضع گیری امام(ع) بپردازیم، باید یادآوری کنیم که وقتی حضرت در راس حکومت قرار گرفت، با
سه گروه عمده به مبارزه برخاست و برای ازمیان بردن بنیاد تفکر ضد دینی شان بسیار تلاش کرد. عده ای چون طلحه و
زبیر که بدون شایستگی خواهان حکومت بودند، گروه خوارج (مقدس نمایان جاهل) که به وسیله معاویه فریب خوردند و
در برابر امام(ع) صف آرایی کردند و حکومت معاویه که بساط ستمگری اش را در شام گسترده بود. امام(ع) مشکل اول و
دوم را بزودی ازمیان برد; اما مشکل سوم همچنان مانع بزرگی در راه اجرای عدالت اجتماعی آن حضرت به شمار می رفت.

امویان به سرگردگی معاویه بسیار کوشیدند تا خلافت در خاندان بنی امیه پایداربماند و برای رسیدن به این هدف از
ترفندهای مختلفی استفاده کردند. یکی ازاین ترفندها زیرک، عاقل و هوشمند معرفی کردن معاویه بود. او چنان القا
می کردکه با داشتن چنین ویژگیهای برجسته ای، تنها فرد صالح برای خلافت است. علی(ع)در برابر این تلقی کودکانه
موضع گرفته، فرمود:

«به خدا سوگند، معاویه زیرک تر از من نیست، لیکن شیوه او پیمان شکنی و ستمگری است. اگر نیرنگ ناخوشانید شمرده
نمی شد، زیرک تر از من کسی نبود. اما خداوند پیمان شکنان را در رستاخیز معرفی خواهد کرد.»

امام صادق(ع) نیزدرباره زیرکی و عقل معاویه فرمود:

«آن نوعی شیطنت و زرنگی است که شباهت با عقل دارد، ولی عقل نیست. عقل چیزی است که با آن خدای را عبادت
کنند.»

علی(ع) فریب خوردگان را به دلیل داشتن این باور غلط و بیعت با معاویه، مورد سرزنش قرار می دهد و می فرماید:

«چه نادان مردمی هستند کسانی که رهبرشان معاویه و آموزگارشان عمرو بن عاص است. معاویه گروهی نادان را به دنبال
خود می کشد و حقیقت را از آنان مخفی می سازد. آنها کورکورانه در پی او می روند تا خود را به کام مرگ افکنند.»

حضرت با این سخن، زیرکی و عقل معاویه را پندار مردمانی نادان دانسته و آنهارا ملامت کرده است. آن بزرگوار، که
می دانست معاویه هوس جانشینی پیامبر را درسر می پروراند، در این باره چنین فرمود:

«ای معاویه، شما از چه وقت در شمار زمامداران رعیت و فرماندهان امت جای داشته اید؟ نه پیشینه ای در دین دارید و نه
شرفی والا و مهین. از گرفتار شدن به شقاوت دیرین شما به خدا پناه می برم و تو را از نفاق و فریب آرزو خوردن می ترسانم.
ای معاویه تو بسیاری از مردم را تباه ساختی، به گمراهی خود فریفتی و در موج دریای سرگشتگی خویش انداختی; به
گونه ای که تاریکیهای نادانی آنان را پوشانید و شبهه های اعتقادی، آنها را در برزخ تردید نهاد. پس از راه حق بازماندند، به
گذشته جاهلی روی آوردند، به حق پشت کردند و به بزرگی خاندان خود نازیدند; جز اندکی که راه بصیرت یافتند، تو را
شناختند و دست از یاری ات کشیدند. ای معاویه، از خدا بترس و مهار خود را از کف شیطان برهان که دنیا ازتو بریده،
رشته اش باریک گشته و آخرت به تو نزدیک شده است.» از سوی دیگر،معاویه با طرح مساله خویشاوندی خود با
پیامبر(ص) و علی(ع) می خواست راهی برای بقای حکومتش بیابد و شایستگی خود را برای خلافت به نمایش بگذارد.

امام(ع) به وی چنین نوشت: «طرح خویشاوندی با شما عزت دیرین و فضیلت پیشین را از ما باز نمی دارد و ما و شما را در
یک رتبه قرار نمی دهد. شما چگونه باما برابرید، در حالی که پیامبر از میان ما برخاست و ابوجهل دروغگو از میان شما;
حمزه سیدالشهدا از ماست و ابوسفیان از شما; دو سید جوانان اهل بهشت ازما هستند و کودکانی که آتش نصیبشان
گردید از شما، بهترین زنان جهان از ماست و هیزم کش دوزخیان از شما. این فضیلتها از ماست و آن رسواییها از شما.»

موضع گیری های بموقع و شایسته امام(ع) در برابر بنی امیه نمونه های بسیار دارد. آن بزرگوار در پاسخ کسی که بقای
حکومت معاویه بر شام را به وی پیشنهاد داده بود، فرمود: «به خدا قسم هرگز حتی دو روز هم معاویه را به کار
نخواهم گرفت.» و نیز فرمود: گمراهان را به کمک نمی گیرم. عکس العمل امام در مقابل مروان بن حکم نیز قابل توجه است.
در روایات می خوانیم که آن حضرت به مروان نگریست و فرمود: «وای بر تو و امت محمد(ص) ، چه روزگاری از تو و
فرزندانت در انتظار آنهاست.» امام حسن(ع) نیز، چون پدر گرامی اش، در مقابل اعمال وروشهای ضد دینی بنی امیه و در
راس آنها معاویه موضع گرفته و به روشهای گونه گون با آنان به مبارزه برخاست. آن حضرت در سخنانی به معاویه فرمود: