پاورپوینت کامل مردی از تبار ابراهیم(ع) ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مردی از تبار ابراهیم(ع) ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مردی از تبار ابراهیم(ع) ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مردی از تبار ابراهیم(ع) ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۷۷

به مناسبت ۱۲ جمادی الثانی سالروز وفات حضرت عبدالمطلب

عبدالمطلب در روز قیامت به صورت امت واحده محشور خواهد شد. سیمای انبیاء و شکوه شاهان را خواهد داشت.

در دل خاک پر گهر حجاز مردانی خفته اند که در یاری رساندن به رسالت پیامبر اکرم(ص) نقشی به سزا داشتند.

مرقد پاک حضرت عبدالمطلب در قبرستان حجون معروف به «جنه المعلی » واقع شده است.

این قبرستان امروزه در دو راهی خیابان مسجد الحرام – الحجون و سمت راست خیابان حجون، انتهای پل هوایی (منی)،
(معابده) قرار گرفته است. دیوار درازی که تا دامنه های کوه امتداد می یابد آن را از بخشهای دیگر جدا می کند.

قبور اجداد پیامبر و بنی هاشم در شمال (دره و دامنه کوه که از سه طرف بسته شده و طرف چهارم آن مقابل مسجد
الحرام واقع و باز می باشد) واقع شده است و توسط دیوار و نرده های آهنی از بقیه قبرستان جدا گردیده است.

عبدالمطلب همچون اجداد خویش از مسیر توحیدی ابراهیم خلیل الله خارج نشد و به سوی محرمات الهی روی نیاورد.
هرگز بت نپرستید و اولین شخصی بود که تاریخ مناجاتهایش در غار حرا را به یاد می آورد.

ایمانش را به خدا می توان در نیایشهای شبانه اش، در کنار خانه خدا دریافت آنگاه که سپاه ابرهه آن را به محاصره درآورده
بودند.

احسان و کرامت سنتهای پسندیده و اهتمام به آبادانی از ویژگیهای اوست که درخششی ویژه دارند. سخنانی که از وی بر
جای مانده، گویای روح توحیدی و جهان بینی وسیعی بود که در وجودش موج می زند. به فرزندانش می گفت: «هیچ
ستمکاری از دنیا نمی رود مگر این که از او انتقام گرفته شود حتی اگر قبل از عقوبت بمیرد، سزایش را در سرای دیگر
خواهد دید. به خدا قسم بعد از این دنیا سرایی است که نیکی را با احسان و زشتی را با بدی جواب خواهند داد.»

اینک که در آستانه سالگرد وفات این رادمرد تاریخ اسلام قرار گرفته ایم، خلاصه ای از زندگی سراسر فداکاریش را مرور
می کنیم:

نام اصلی عبدالمطلب «شیبه الحمد» است. او فرزند هاشم (جد دوم رسول خدا(ص)) و سلمی دختر عمر بن عائذ بود.
دوران کودکی را به همراه مادرش در مدینه در حالی سپری کرد که هاشم در سفری تجارتی وفات یافته بود. مطلب برادر
هاشم که در نبود او سرپرستی مکه را عهده دار بود، وقتی از وجود فرزند برادر آگاه شد، بی درنگ به مدینه شتافت و او را
به مکه آورد. مردمی که فرزند هاشم را نمی شناختند، با دیدن او گمان بردند مطلب برده ای خریده است از این روی به او
«عبدالمطلب » گفتند و بعدها نیز به همین نام هم شهرت یافت.

عبدالمطلب سالها را یکی پس از دیگری پشت سر می گذاشت تا این که سالی عمویش آهنگ سفر به یمن کرد. به او گفت:
«پسر برادر! تو به جانشینی پدرت سزاوارتر هستی. پس زمامداری شهر را به تو می سپارم.» و به این ترتیب عبدالمطلب به
جای عمویش که در همان سفر از دنیا رفت، نشست. او دوران ریاست خود را با خدمات زیادی همچون حفر مجدد چاه
زمزم سپری می کرد.

عبدالمطلب در طول زندگی با چند تن از بانوان ازدواج کرد که فاطمه دختر عمرو بن عائذ یکی از آنها بود. فاطمه چهار
پسر به نامهای زبیر، ابوطالب، عبدالله و مقوم و پنج دختر (ام حکیم، عاتکه، بره، اروی و امیه) به دنیا آورد.

سرپرستی محمد(ص)

عبدالمطلب در صدد بر آمد تا برای عبدالله همسری برگزیند; از این روی به خواستگاری آمنه، دختر وهب بن عبد مناف
رفت و او را به عقد ازدواج عبدالله در آورد. حاصل پیوند آن دو تولد یگانه هستی محمد مصطفی بود که بعد از رحلت پدر
در سفر به دنیا آمد.

عبدالمطلب خود با شنیدن خبر تولد به سوی آمنه شتافت و نام محمد را برای فرزند عبدالله برگزید. او مجلس جشنی
به مناسبت تولدش ترتیب داد. وقتی از علت نامگذاری محمد پرسیدند، گفت: «به این اسم نامیدم تا در زمین و آسمان
ستوده باشد.»

آنگاه محمد(ص) را با خود به خانه آورد و به دور کعبه طواف داد و خداوند را به خاطر تولدش سپاس گفت.

همزمان با تولد پیامبر(ص) که در هفده ربیع الاول عام الفیل روی داد، مسئولیت نگاهداری بر عهده عبدال