پاورپوینت کامل هفت گام تا حضور ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هفت گام تا حضور ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هفت گام تا حضور ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هفت گام تا حضور ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۸۴

چگونه از فرصت ماه رمضان، بهره بیشتر ببریم؟

بزرگان، پیوسته ماه شعبان را مقدمه ورود به «ضیافه الله » در ماه رمضان دانسته اند.

از این رو، کسب آمادگیهای فکری و روحی برای درک هر چه بیشتر فیض معنوی از این «مهمانی خدا»، لازم است.

برنامه ریزی برای استفاده از این فرصت ناب، ضروری است و اینکه چه باید کرد؟

چه می توان کرد؟ چه کاری بهتر و با فضیلت تر است؟ سؤالاتی است که برای یک مؤمن دل آگاه مطرح است. در این نوشته،
با گوشه هایی از «آداب بهره وری بهتر از ماه رمضان »آشنا می شویم:

۱ – خودسازی

همه برنامه های دینی برای تربیت نفس و تهذیب اخلاق و الهی شدن و وارسته گشتن است. ماه مبارک رمضان، فرصتی
مناسب برای چنین کاری است. کنترل امیال و خواسته ها، مهارزدن بر غرایز طوفانی و خشمها و شهوتها و تمنیات
نفسانی از آن جمله است. یافتن حالات روحانی و معنوی در توجه بیشتر به عبادت و نیایش و ذکر، ثمره درک فیض این
ماه است. «توبه »، برنامه مهم دیگری است که در این ماه می توان داشت و از گناهان پاک شد و «استغفار» و «احیاء» در
«شبهای قدر» را وسیله آن قرار داد.

کسانی که هشیار و بصیر باشند، رمضان را فرصتی برای یک «تحول اخلاقی و روحی » در زندگی خویش قرار می دهند.
رسول خدا(ص) نیز در «خطبه شعبانیه » بر محورهای عمده ای در پیشواز از ماه رمضان تاکید فرمود که مسائل اخلاقی و
دوری از گناه و انجام وظایف در قبال خدا و مردم و عبادات شرعی از جمله آنهاست.

۲ – دین شناسی

آشنایی با معارف دینی، چه در حیطه مباحث اعتقادی، چه اخلاقی و تربیتی و اجتماعی، برای یک مسلمان، بخصوص
«جوان »، ضروری است. برای تامین این «نیاز»، همه ایام و فصول سال مناسب است، ولی حال و هوای ماه مبارک و
برنامه های تبلیغی و معارفی که در مساجد و منابر و جلسات و رسانه های عمومی و مدارس و … فراهم می شود، ویژگی
خاصی دارد.

باید کوشید تا رمضان را به یک «کلاس معارف » تبدیل کرد. در جلسات و سخنرانیهایی شرکت کرد که بار معارفی بیشتری
دارد. نوع مطالعات را باید بر اساس این هدف، تنظیم و برنامه ریزی کرد. بدون آگاهی عمیق از مبانی مکتبی و پایه های
دین، جوانان عزیز در معرض شبهه آفرینیها و القاءات سوء دشمنان قرار می گیرند و چه بسا شبهه پراکنی های مغرضان،
میان نسل جوان و مکتب فاصله بیندازد.

از این رو، باید یکی از برنامه های ماه مبارک رمضان را تقویت «معرفت شناسی » در حوزه معارف اسلام و مباحث عقیدتی
قرار داد. دست اندرکاران مجالس و محافل و برنامه ریزی های دینی نیز باید بکوشند تا از این فرصت ناب، بهره وری
بیشتری داشته باشند و تدبیر و درایت و نوآوری را در «پربار» ساختن اینگونه مجالس و مراسم، در نظر بگیرند.

۳ – آموزش احکام

هر چند «احکام » و «مسائل فقهی » نیز بخشی از «دین » است و در فصل گذشته که به دین شناسی اشاره شد، می گنجد، اما
به لحاظ اهمیت آن جداگانه طرح می گردد.

یک مسلمان مکتبی، باید متعبد و متشرع باشد، یعنی برای هر عمل خود، در ریزترین برنامه های روزانه و تکالیف فردی،
تا مهمترین وظایف اجتماعی و عمومی، «حجت » داشته باشد و عمل بر طبق «فقه » کند.

شناخت حلال و حرام الهی و واجبات و تکالیف و نحوه صحیح انجام وظایف عبادی و عبادات و معاملات و معاهدات و …
«آشنایی با احکام » را می طلبد. «مساله دانی » برای یک مسلمان، هم لازم است، هم مایه آبرو و امتیاز است.

در ماه رمضان، فرصتی پیش می آید تا بخشی از احکام شرعی و فقهی (و عمدتا بر محور نماز و روزه) طرح شود. اشخاصی
مساله می گویند. خود مسلمانان روزه دار هم به فراگیری احکام، بیشتر رغبت نشان می دهند.

از این جهت، از موقعیت ماه رمضان باید استفاده کرد و برای مساله آموزی، آن هم نه فقط بر محور احکام روزه و مبطلات
آن، بلکه در قلمرو گسترده ای از احکام که در زندگی فردی و اجتماعی با آن مواجهیم، تلاش کرد.

آنان هم که کار تبلیغی و سخنرانی و برنامه های فرهنگی دارند، بجاست که سهمی و بخشی از وقت و برنامه را به این امر
اختصاص دهند. متاسفانه در میان اقشار مختلف مردم، کسانی که با مسائل شرعی آشنایی کافی و لازم را ندارند، کم
نیستند. بعضی به دلیل عدم احساس لزوم، و بعضی به خاطر شرم و حیا از پرسیدن و یاد گرفتن، در پی این آشنایی
نمی روند. تکلیف واعظان و مربیان و مجلس گردانان سنگین است. شایسته است که «آموزش احکام » را، آن هم با
شیوه های جدیدتر و جذاب، در برنامه های خود بگنجانند. قبل از آغاز هر برنامه، گفتن و شنیدن چند مساله، بسیار مفید
می تواند باشد.

۴ – احیای مساجد

احیای واقعی آن به این است که مرکزی برای عبادت و آموزش و تهذیب نفوس و آگاهی بخشی اجتماعی و سیاسی و
جذب جوانان به دین و خدا و اهل بیت(ع) باشد.

چنین هدفی، نظارت و دقت در برنامه های محتوایی مساجد از یک سو و نظافت و مجهز بودن و فضای دوست داشتنی و
پرجاذبه مساجد از سوی دیگر، و نحوه برخورد مطلوب و جاذب با مردم، بویژه جوانان و نوجوانان از سوی سوم را
می طلبد.

«هفته غبارروبی مساجد» که در آستانه فرا رسیدن ماه رمضان برگزار می شود، هر چند گرد و غبار غربت، از سیمای
مساجد می زداید و ورود به آن را برای جوانان، مطلوب تر می سازد، ولی این تنها یک گوشه از کار است.

برای جذب جوانان به این کانونهای معنویت، باید جاذبه به حدی باشد که بتواند کشش جوانان را به مراکز تفریحی و
احیانا فساد، کاهش دهد و «شوق بندگی » در آنان بیافریند. این خواسته، بخشی از طریق رفتارهای پسندیده و شوق انگیز
دست اندرکاران مساجد تامین می شود (اعم از رفتار خادم، متولی، هیات امنا، مؤذن، پیشنماز و …) و بخشی از راه نظم
کارها و نظافت حیاط و دستشویی و وضوخانه و فضای مسجد و فرشها و موکتها و کفشداریها و … به دست می آید، بخشی
نیز، در گرو برنامه های متنوع و آموزنده و کلاسهای سودمند و خدمات مختلف و جلسات پربار و سخنرانیهای پرمایه
است، و بالاخره، قسمتی هم در سایه جاذبه های برنامه های جنبی و فوق برنامه و مسابقات