پاورپوینت کامل گزارشی از عتبات عالیات(۳) ۷۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گزارشی از عتبات عالیات(۳) ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گزارشی از عتبات عالیات(۳) ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گزارشی از عتبات عالیات(۳) ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۸۲

حرم هانی

دولت آن یافت که در پای تو سر داد ولی …
از حرم با صفای مسلم که خارج می شویم به صحن کوچکی وارد می شویم که مشترک میان حرم مسلم و هانی است و از
این صحن کوچک که بگذری وارد حرم کوچک هانی بن عروه می شوی. ضریح هانی بر خلاف ضریحهای متعارف مدور
ساخته شده است. هانی سردار بزرگ قبیله مذحج است، از پیشتازان نهضت حسینی و از اولین گروه شهدای عاشوراست.
مردی که تا پای جان از مسلم و آرمان مقدس او دفاع کرد: پیش از شهادت، چهره و دندانهایش به وسیله دژخیم کوفه
عبیدالله بن زیاد در هم کوبیده شد و سرانجام در راه عقیده اش، به جرم میزبانی از نماینده امام حسین(ع) و تحویل
ندادن وی به حاکمان یزیدی، شربت شهادت نوشید.

اگرچه آن روز بدن وی با نهایت بی احترامی در کناسه کوفه افکنده شد; اما حافظه تاریخ بشری عظمت او را فراموش نکرد
و دادگاه وجدان انسانی برترین مدالها را به سینه اش آویخت. آرامگاه او یادآور این سخن حافظ است:

هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق

اکنون که در حرم باصفای هانی بن عروه هستیم، بد نیست اندکی به تاریخ زندگی این مرد بزرگ اشاره کنیم. هانی بن
عروه و پدرش در محبت و طرفداری از مولی(ع) سابقه ای درخشان دارند. هر دو در تمامی نبردهای امیرمؤمنان(ع)
(جمل، صفین و نهروان) در خدمت آن حضرت بودند و در کنارش فداکاری و جانبازی کردند. عروه در مبارزات حجر بن
عدی علیه معاویه نیز شرکت داشت; از طرف معاویه به اعدام محکوم شد و سپس به سبب شفاعت برخی مورد عفو قرار
گرفت. برخی از کتابهای معتبر تاریخی، نظیر مزار سید بن طاوس و مزار شهید اول، برای هانی زیارت ویژه ای ذکر
کرده اند که عظمت مقام و اهمیت بسیار زیارت او را نشان می دهد. (فرسان الهیجاء، ج ۲، ص ۱۳۹)

همراهان عراقی، که تقریبا در تمام این مدت بیکار بودند، به شدت خسته به نظر می رسند; ولی زائران، که پیوسته به
نماز و دعا و گریه پرداخته اند، هنوز حاضر به ترک مسجد کوفه و این جایگاههای مقدس نیستند. با تذکرهای مکرر کم کم
همه را گرد می آورم و به طرف نجف راه می افتیم. در کنار مسجد کوفه، حرم کوچکی است که مردم آن را حرم دختری از
امیرمؤمنان(ع) به نام خدیجه می دانند; متاسفانه به سبب گذشتن وقت و موافقت نکردن ماموران عراقی موفق به زیارت
آن نشدیم هر چند کوفه و نجف در تاریخ دو شهر شمرده می شوند; ولی اکنون به هم پیوسته اند و تنها یک بلوار سرسبز
بین این دو فاصله است; به طوری که اگر انسان قبلا اطلاعاتی در این باره نداشته باشد، نمی تواند تشخیص دهد شهر
نجف از کجا شروع شده و شهر کوفه در کجا پایان می پذیرد.

چون از شب خیلی گذشته است، از زیارت حرم مطهر امیر مؤمنان(ع) چشم می پوشیم و به هتل برمی گردیم و با صرف
شام به استراحت می پردازیم.

شنبه چهاردهم شهریور

ساعتی تا اذان صبح باقی مانده است. قرار است همه زائران در سالن انتظار هتل جمع شوند و به دیدار مولی بشتابند.
متاسفانه تا همگی جمع شوند، دقایقی بسیار تلف می شود; ولی باز هم توفیق الهی رفیق راه ما می شود و قبل از طلوع
فجر و اذان صبح، در ایوان زیبای حرم امیر مؤمنان(ع) حضور می یابیم. هر کس به سویی می رود. نافله، مناجات و گریه تا
اذان صبح ادامه پیدا می کند. هنگام اذان، دوباره گرد هم می آییم و در ایوان حرم به اقامه نماز جماعت می پردازیم و پس از
نماز، به زیارت و درد دل با مولا(ع) ادامه می دهیم.

در ایوان طلا و سایر قسمتهای حرم مولا، آثار گلوله های جنایتکاران بعثی، که در انقلاب مردم عراق پناهندگان به حرم
مولا را به گلوله بستند، به طور مشخص قابل مشاهده است.

البته جای گلوله ها را با سنگ و چسب مخصوص تا حد امکان ترمیم کرده اند; ولی این ترمیمها مانع از تشخیص محل
گلوله ها نیست. گفته می شود، در انقلاب مردم عراق، تنها در حرم مطهر امیر مؤمنان(ع) دو هزار تن به شهادت
رسیده اند.

پس از زیارت امیر مؤمنان(ع)، که دو سه ساعتی طول می کشد، برای صرف صبحانه مجددا به هتل برمی گردیم. طبق
برنامه، قرار است پس از صبحانه به بازار نجف برویم; برای اقامه نماز ظهر به حرم برگردیم و با امیر مؤمنان(ع)
خداحافظی کنیم.

بازار نجف

پیرامون حرم مطهر امیر مؤمنان را از سه طرف بازارها و مغازه ها فرا گرفته است. در طرف دیگر آن، چنانکه پیشتر اشاره
شد، میدان بسیار وسیعی برای استراحت و تجمع زائران ساخته اند. البته در این میدان وسیع جایگاههایی چون مقام امام
سجاد(ع) و مرقد صافی الصفا به چشم می خورد. گفته می شود امام سجاد(ع) چون به زیارت مولا مشرف می شد در این
مکان، که به مقام زین العابدین معروف است، اقامت می گزید. صافی الصفا یکی از ارادتمندان مولا(ع) و یاران او بود که در
این مکان، نزدیک حرم، دفن شده و مزارش زیارتگاه زائران مولاست.

یکی از درهای صحن مطهر مولی(ع)، که باب الکبیر نام دارد، به طرف بازار بزرگ نجف باز می شود. بیشتر زائران را برای
خرید به «السوق الکبیر» (بازار بزرگ) می برند. مغازه ها اغلب کوچک و کم زرق و برق است. بیشتر مشتریان هم زائران
ایرانی اند. این زائران اغلب لباس و انگشتر در نجف، که سوغاتی منحصر به فرد نجف شمرده می شود، می خرند. در نجف
سنگی است که به طور کامل شبیه شیشه است و تشخیص آن برای انسانهای معمولی دشوار. درباره این سنگ و
انگشتری آن روایاتی نقل شده است.

مرحوم مجلسی(ره) در کتاب حلیه المتقین می نویسد: امام صادق(ع) به یکی از اصحابش به نام مفضل بن عمر فرمود:
من دوست دارم هر مؤمنی پنج نگین در انگشتر خود داشته باشد; یاقوت، عقیق، فیروزه و حدید صینی و در نجف. کسی
که انگشتری از در نجف در دست داشته باشد، خداوند با هر نگاه به آن، ثواب زیارت یا حج یا عمره ای به او عنایت می کند.
(حلیه المتقین، ص ۱۹)

مغازه داران نجفی با اصرار و احترام فراوان زائران را به مغازه ها فرا می خوانند; گاه با آب سرد یا چای از آنان پذیرایی
می کنند و اگر چشم ماموران را دور ببینند، به درد دل می پردازند.

دیداری با بزرگان علم و عمل

ثواب روزه و حج قبول آنکس برد
که خاک میکده عشق را زیارت کرد

«حافظ »

تا زائران سرگرم خرید سوغاتند و ماموران عراقی نیز سرگرم آنها، از فرصت استفاده می کنم و به عنوان رفتن به حرم، به
سوی حرم مطهر مولا می آیم; از دری دیگر بیرون می روم و سمت مدفن برخی از بزرگان شیعه می شتابم.

نزدیک یکی از درهای حرم مطهر، که باب الطوسی خوانده می شود، مسجدی به نام جامع طوسی قرار دارد که آرامگاه
شیخ طوسی است. از خادم نشانی این مسجد را می پرسم، جوانی جلو می آید و می گوید: من تو را راهنمایی می کنم.
همراهش به راه می افتم. می خواهم خیلی مزاحمش نشوم، می گویم: اشاره کن، من می روم; ولی او حاضر نمی شود و
همراهم تا مسجد می آید. مسجد صحن کوچکی دارد و در طرف قبله و طرف مشرق آن دو سالن دیده می شود. قبله، در
سالن طرف آرامگاه شیخ طوسی است. بر مزار او سنگی مرمرین، که درون آن لامپهایی نصب کرده اند، به چشم می خورد.
بر روی سنگ القاب و فضایل شیخ طوسی حک شده است.

شیخ طوسی، که متولد سال ۳۸۵ ه. ق است و در سال ۴۶۰ وفات یافت، مؤسس حوزه بزرگ و هزار ساله نجف به شمار
می آید. دو کتاب بسیار بزرگ و باعظمت او «تهذیب » و «استبصار» از منابع مهم چهارگانه روایی شیعه شمرده می شود.
شیخ طوسی در تفسیر و رجال و اصول فقه نیز آثاری گرانبها دارد. بزرگترین یادگار او همان حوزه مقدس نجف است. این
فقیه بزرگ، پس از هجوم دشمنان به خانه اش در بغداد و به آتش کشیده شدن کتابخانه ارزشمندش، به شهر نجف
کوچید و دانشگاه عظیم آن دیار را بنیان نهاد. هر چند این مرکز علمی اکنون به سبب بیدادگری فرمانروایان عراق
مظلوم و غریب است; اما در طول تاریخ پرافتخار تشیع هزاران دانشمند سترگ به جامعه بشری تقدیم کرده است.

آرامگاه آیه الله سید مهدی بحرالعلوم در سالن کوچکتر سمت شرق مسجد است. او همان بزرگواری است که از تشرفش به
محضر حضرت بقیه الله(عج) داستانهای بسیار نقل می کنند. بحرالعلوم در سال ۱۱۵۴ در کربلا تولد یافت; سالیان دراز
ریاست پایگاه فکری شیعه را به عهده داشت; شاگردان برجسته ای تربیت کرد; سرانجام در سال ۱۲۱۲ در نجف اشرف دیده
از جهان فرو بست و در این مکان مقدس، به خاک سپرده شد.

از مسجد طوسی با عجله بیرون می آیم و به طرف گنبد آبی رنگ و زیبایی که آثار غربت و خرابی اش از دور آشکار است، به
راه می افتم. با پرسش از افراد درمی یابم که اینجا مسجد و مدفن شیخ محمد حسن نجفی است. او مؤلف دائره المعارف
بزرگ فقهی جواهر الکلام است و «صاحب جواهر» شهرت دارد. این کتاب، که اکنون در چهل و سه جلد به چاپ رسیده
است، محصول تلاش بی وقفه و شگفت این محقق نامور است. چنان مشهور است که او حتی در نخستین شب وفات، فرزند
جوانش نیز کنار مرقد فرزند نشست و به تالیف ادامه داد. این عالم بزرگوار از استادان «شیخ اعظم انصاری » است و
شاگردان بسیار تربیت کرد. او در زمان خویش مسئولیت سنگین مرجعیت شیعه را به عهده گرفت; سرانجام در سال ۱۲۶۶
هجری قمری رخ در نقاب خاک کشید و در این مکان، که مسجد بزرگی بود، به خاک سپرده شد. اکنون مسجد بزرگ
جواهری از میان رفته است و تنها بقعه کوچک آرامگاه او پا برجاست.

اندکی آن سوتر گنبد دیگری است. شتابان بدان سمت می روم. آنجا را مقبره آل کاشف الغطا می خوانند. طلبه جوانی،
که گویا در همین مکان اقامت دارد، با خوشرویی تمام راهنمایی ام می کند و مزار شیخ جعفر کبیر، کاشف الغطا، را به من
می نمایاند. این مقبره مربوط به خاندانی است که شهرتش را از این مرد بزرگ به یادگار برده است. شیخ جعفر کاشف
الغطا، که از شاگردان برجسته سید بحرالعلوم و وحید بهبهانی به شمار می رود و شاگردان باعظمتی چون صاحب جواهر
و سید جواد عاملی صاحب «مفتاح الکرامه » و شیخ محمد تقی صاحب «هدایه المسترشدین » پروریده است، در سال ۱۱۵۶
چشم به جهان گشود و در سال ۱۲۲۷ هجری قمری در این مکان مقدس به خاک سپرده شد.

در همین مقبره، آرامگاه دانشمند برجسته، انقلابی مشهور، نویسنده توانا و سیاستمدار ارجمند شیعه شیخ محمد
حسین کاشف الغطا به چشم می خورد. او دانشمندی زمان شناس و سرشار از شور و حماسه دینی بود و در عصر خویش
در صحنه های علمی و سیاسی کشورهای عراق، ایران، پاکستان و چند کشور اسلامی دیگر حضوری سازنده داشت. برخی
از کتابهای او به فارسی نیز ترجمه شده است. سال وفات وی را۱۳۷۳ هجری قمری نگاشته اند.

در کنار این بقعه ها، یکی دو بقعه دیگر با گنبد کاشی دیده می شود که در این جستجوی شتابزده نمی توانم آنها را بشناسم
و در برخی از آنها بسته است.

در بقعه صاحب جواهر و کاشف الغطا کارگران مشغول کارند. به گفته برخی از دست اندرکاران هزینه این تعمیر از طریق
کمکهای مردمی تامین می شود.

ظهر نزدیک است; خود را شتابان به حرم مطهر می رسانم; زائران همگی، طبق قرار قبلی، خود را به حرم رسانده اند.
نماز جماعت را برگزار می کنیم. پس از نماز، در برابر ضریح مطهر می نشینم و به زائران اعلام می کنم که این آخرین دیدار
است. صدای هق هق گریه همه بلند می شود و دانه های درشت اشک پهنه صورتها را شستشو می دهد.

به راستی اینان چه در دل و جان دارند؟! علی چه رشته ای با روان اینان دارد که هنگام خداحافظی از حرمش چنین
می گریند؟!

در گرمای نسبتا تند نجف، با زمزمه و گریه زیارت وداع می خوانیم و آنگاه با اصرار فراوان