پاورپوینت کامل حضرت مریم(س)، نماد نیایش ۸۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حضرت مریم(س)، نماد نیایش ۸۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حضرت مریم(س)، نماد نیایش ۸۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حضرت مریم(س)، نماد نیایش ۸۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۲

مریم(س) تندیس جاویدان دعاست و شکوفه های عبودیت بر شاخسار وجود او روئیده و شکوفا می شود. پیشانی بر خاک
ساییده اش «مهری » است که «اجابت » را بر صحیفه هستی به نمایش در می آورد و او را در زمره «قانتین » قرار می دهد.
عظمت این پاکبانوی محراب بدانگونه است که خداوند سبحان: «سوره ای » بلند در وصف والا و با نام بالای او بر گستره
هستی فرود می آورد. و نیز در قرآن آنگاه که برای مؤمنان، مردان، زنان مؤمن، «آیه ای » و نشانه ای و اسوه ای معرفی
می کند با کلام آسمانی خود می فرماید، «و جعلناها و ابنها آیه للعالمین »(انبیاء/۹۱) و نیز همراه با آسیه همسر مؤمن
کافرترین مرد بشریت، و خدیجه(س)، بانوی احسان، و فاطمه(س)، عصاره نبوت و مادر ولایت، به عنوان یکی از بانوان
کامل و انسانهای برجسته بهشتی شناخته می شود.

آری، مهر آفرین آفرینش، در میان بندگان خویش «راز»ی نهاده است که رمز آشکار شدن آن «نیاز» است و «دعا». رازی که
حلقه اتصال زنجیره هستی است و پاسخی برای همه سؤالهای بشر و دعا کلیدی است برای بسته درهای بی انتهاء:

و بزرگ راهی است برای رهایی از بن بستهای انزوا، و پنجره ای است برای اتصال به دنیای نیایشگران و بندگان خوب و
محبوب خدا. و اینک مریم که خود، دعای مستجاب شده مادر است آموزگار درس عبودیت و دعا و اتصال است که برای
استفاده از آموزه های آسمانی وی باید در مقابل سفیر سعادت، پیامبر اسلام(ص) زانو زده و دل به گلواژه های قرآنی او
بسپاریم تا مریم را در آینه قرآن بشناسیم.

پیشینه ای روشن

قبای تابناک مریم(س) گویای طهارت و پاکی ذاتی آن بانوی بنی اسرائیل است. او در خانواده ای چشم به دنیا گشود که
دارای مقام شامخ نبوت بود و مورد تکریم و احترام مردم زمان خویش بودند. و در قرآن کریم به طهارت و شایستگی
خانواده مریم تصریح شده است آنجا که مردم خطاب به او می گویند:«یا اخت هارون ماکان ابوک امرا سوء و ماکانت امک
بغیا». (مریم/ ۲۸)

ای خواهر هارون پدر تو انسان بدی نبود و مادرت هم بدکاره نبود.

یعنی خانواده تو در میان مردم با نام و عمل نیک شناخته شده اند و از آنها گناه و فحشاء مشاهده نشده است.

پدر بزگوار مریم «یوقیم » نام داشت که او را «ادکیم » نیز می خواند و به زبان عربی «عمران » می گفتند به نقل از بیشتر
مورخان او یکی از پیامبران بنی اسرائیل بود همانند زکریا، شوهر خاله مریم، که از انبیاء بود. دهخدا در فرهنگ لغت نامه
خود می نویسد:

(مادر عیسی، دختر عمران و از نسل داووداست و بر طبق قرآن کریم مادر او پیش از ولادت کودک نذر کرده بود که او را
به صومعه به خدمت بگمارد سپس زکریا تکفل او را عهده دار شد و چون به ۱۸ سالگی رسید روح القدس بر او ظاهر شد و
مریم را به عیسی باردار ساخت).

بنابراین مریم از نسل داوود است و در خانه ای برجسته و برگزیده به دنیا آمد. درباره تاریخ تولد حضرت مریم در برخی از
کتب می نویسند:

«ولادت مریم(ع) ۵۵۷۰ سال بعد از هبوط آدم(ع) بوده و تولد حضرت مسیح با توجه به تواریخ دول و ملل روی زمین در
آن زمان ۵۵۸۵ سال بعد از هبوط حضرت آدم(ع) بوده است ».

پس با توجه به اینکه سال تولد حضرت مسیح در انجیل «لوقا» و «متی » حدود سه سال قبل از میلاد ذکر شده است، و
بنابه نقل صاحب ناسخ التواریخ فاصله تولد حضرت مریم و حضرت عیسی(ع) ۱۵ سال بوده است و حضرت مریم از سن ۱۳
سالگی به عیسی باردار شده است: می توان تاریخ تولد مریم، پاکبانوی نیایش را شانزده سال قبل از میلاد تخمین زد.

اگر چه بین سخن دهخدا که بارداری مریم را در سن ۱۸ سالگی ذکر می کند با سخن صاحب ناسخ التواریخ اختلاف
زیادی وجود دارد ولی با اندکی مطالعه در تاریخ آن زمان به نظر می رسد قول دوم که بارداری او در سن ۱۳ سالگی باشد
قوی تر است.

مریم در شهر «ناصره » به دنیا آمده و در صومعه بنا به نذر مادر بزرگوارش حنه به خدمت مشغول بود و همواره به عبادت
و نیایش با خدای متعال می پرداخت.

اگر چه اناجیل تحریف شده اند و در مورد اعتقادات مسیحیت تضادها و خرافات زیادی در کتب مسیحی دیده می شود
ولی در مورد کیفیت تولد حضرت مریم در بیشتر کتب جریان ویژه ای نقل شده است که در مضمون یکسان هستند اگر
چه تعابیر متفاوتی دارند.

ذکر این نکته ضروری است که هو ۴ انجیل که امروزه در دست جوامع مسیحی وجود دارد پس از مرگ (یا عروج) حضرت
مسیح نوشته شده است و آن دوران را دوره رسالت می گفتند در کتاب تاریخ تمدن نوشته هنری لوکاس آمده است که:

(دوره رسالت یا دوره حواریون با پایان زندگی عیسی آغاز شد چون حواریون کار «رسولان » را می کردند و تعالیم عیسی را
در بسیاری از بخشهای امپراطوری روم پراکنده می ساختند.)

از این رو در کتاب «قاموس مقدس » آمده است که:

(به هیچ وجه مریم باکره بیش از پنج مرتبه در کتاب مقدس جدید مذکور نیست.)

در حالی که در قرآن کریم نام «مریم » ۳۴ بار تکرار شده است و سوره ای به نام او وجود دارد که جزئیات تولد حضرت مریم
و حضرت مسیح در آن ذکر شده است.

در سفری تبلیغی که یک راهبه مسیحی(مبلغه) به گونه ای اتفاقی همسفر شده بودم با او در مورد شخصیت حضرت مریم
در قرآن صحبت کردم و او می گفت: ما خودمان تا این حد اطلاع از زندگانی مادر مقدس نداریم چگونه کتاب قرآن به این
زیبایی زندگینامه مریم را نوشته است؟!!

سخن این است که با توجه به تحریفات عهدین تاریخ تولد حضرت مریم را اناجیل کنونی شاید صحیح ذکر کرده باشند.
اکنون به چگونگی تولد حضرت مریم(س)، تندیس نیایش، می پردازیم.

تولد مریم، دعای مستجاب

حنا(آنا)، مادر مریم و همسر عمران، یکی از شخصیتهای برجسته بنی اسرائیل، واز طرفی خواهر اشیاع، همسر زکریا، بود
که به گفته تاریخ و اخبار اسلامی هیچ یک صاحب فرزند نشده بودند. روزی «حنا» زیر درختی نشسته بود پرنده ای را دید
که به جوجه های خود غذا می داد مشاهده این محبت مادرانه آتش عشق فرزند را در دل او شعله ور ساخت و از صمیم دل
از درگاه خدا تقاضای فرزند کرد و چیزی نگذشت که دعای خالصانه وی به اجابت رسید و باردارشد.

آنچه بیش از هر چیز، در داستان فوق مورد توجه است شخصیت معنوی مادر مریم است که در زندگی ناامید نشده و
درخواست از خالق می کند زمانیکه انقطاع برای انسان حاصل می شود به یقین مقدمات اتصال به منبع فیاض فراهم
خواهد شد، از سوی دیگر توجه عمیق به مسایل پیرامون خود نگرش به آفاق و آیات آفاق چیزی است که همواره مورد
نظر ادیان الهی بوده است و این توجه عمیق در وجود «حنا» مشهود است در واقع او با دیدن پرندگان و غذا دادن پرنده
مادر به جوجه ها، قدرت بی انتهای الهی را می بیند و از چنین خدای قدیر با توجه به باورهای خویش طلب فرزند می کند
و خدا نیز دعای او را به اجابت می رساند.

بر در شاهم گدایی نکته ای در کار کرد
گفت بر هر خوان که بنشستم خدا رزاق بود

در دوران بارداری حنا در مورد آینده فرزندش فکر می کند و چون او را با «دعا» از خدا خواسته است برای خدمتگزاری
خانه خدا نذر می کند و می گوید: «رب انی نذرت لک ما فی بطنی محررا فتقبل منی انک انت السمیع العلیم » (آل
عمران/۳۵)

(همسر عمران گفت) پروردگارا آنچه در شکم خود دارم نذر تو می کنم (کردم) تا آزاد شده تو باشد پس از من بپذیر که تو
شنوای دانایی. «محرر» در لغت به معنای «آزاد ساختن » است و در اصطلاح آن زمان به فرزندانی گفته می شد که برای
خدمت در معبد تعیین می شدند تا نظافت و خدمات معبد را بعهده گیرند و هنگام فراغت مشغول نیایش شوند و آنها را
محرر می گفتند چون از هرگونه خدمت به پدر و مادر آزاد بودند.

مادر پس از تولد و نامگذاری مولود او را به کنیسه(معبد) برده و خطاب به علمای یهود گفت:

[این کودک هدیه بیت المقدس است، سرپرستی او را یک نفر از شما به عهده بگیرد. در میان آنها گفتگو شد و هر کسی
می خواست افتخار کفالت و سرپرستی او را به عهده داشته باشد. طی مراسم خاصی زکریا به عنوان کفیل و عهده دار وی
انتخاب شد.]

آنچه از میان تفسیرهای گوناگون به دست می آید این است که حتی کفالت زکریا برای مریم و جریان قرعه کشی را در
قرآن به خداوند متعال نسبت داده است زیرا «کفل » با تشدید آمده است.

و وقتی این ماده به صورت ثلاثی مزید باشد(باب تفعیل) به معنای انتخاب کفیل برای دیگری است و به معنای «کفالت
کسی را به عهده گرفتن » پس معنای «کفلها زکریا» این است که خداوند زکریا را به عنوان کفالت مریم انتخاب کرد.

مریم(س) تحت تربیت معنوی و روحانی زکریا، پیامبر بنی اسرائیل به رشد و بالندگی رسید. او در خانه خدا، بیت
المقدس، همراه با پیامبر خدا، زکریا، بود و جوانه های عبودیت در گلستان وجودش می رویید.

رویش عبودیت

در آیه شریفه قرآن آمده است: «کلما دخل علیها زکریا المحراب وجد عندها رزقا. (آل عمران/۳۷.)

هرگاه زکریا وارد محراب عبادت مریم می شد نزد او روزی (خاص) می دید.

به نظر می آید مریم دائما در حال عبادت بوده است و جایگاه همیشگی او محراب بوده و این دوام در عبادت به گونه ای
است که او را در زمره «قانتین » به شمار می آورند آنجایی که در قرآن می فرماید: «و کانت من القانتین » (تحریم/۱۲)

گفتنی است که قنوت به معنای مصطلح امروز نیست بلکه در کتب لغت به معنای ذکر دائم آورده شده است «قنوت » دوام
طاعت است و «راغب » آن را دوام طاعت مع الخضوع معنا کرده است. در مجمع البیان هم فرموده: اصل آن به معنی دوام
است سپس به معنی طاعت، نماز، طول قیام، دعا و سکوت می آید.»

در مجموع می توان گفت قنوت به معنای طاعت است زیرا روح نماز و قیام دعا همان اطاعت خداوند متعال است که با نام
«تعبد» مطرح می شود. در مورد «قانتین » نیز در کتب لغت آمده است که:

(قوله تعالی فی مریم: «و کانت من القانتین » ای من المطیعین لله الدائمین علی طاعته و …)

قول خداوند متعال در مورد مریم که: «و او (مریم) از قانتین است ». یعنی از اطاعت کنندگان خداست که دائما در طاعت
است. در آیه شریفه امن هو قانت آناء اللیل » (زمر/۹) نیز «قانت » به معنای مصلی و نمازگزار است یعنی «آیا کیست که
ساعات شب را به نماز و عبادت می گذراند؟» (این آیه در شان علی بن ابیطالب(ع) نازل شده است.)

پس دانستیم که هرگاه زکریا بر مریم وارد می شد نزد او روزی و غذای ویژه ای می دید که از حالت عادی خارج بود. برخی
دیگر گفته اند: رزق غیر فصل را می دید یعنی غذاها و میوه های تابستانی را در زمستان و زمستانی را در تابستان مشاهده
می کرد و برخی دیگر گفته اند که یک نوع میوه بهشتی بوده است که به فرمان پروردگار برای مریم حاضر می شده است.

در کتب تفسیری آورده اند که:

این موضوع که منظور از رزق غذای بهشتی باشد از قرائنی که در گوشه و کنار آیه هست نیز استفاده می شود زیرا اولا
کلمه «رزقا» به صورت نکره نشانه روزی خاص و ناشناس است ثانیا پاسخ مریم که: این از طرف خداست، نشانه دیگر این
مطلب است ثالثا به هیجان آمدن زکریا و تقاضای فرزند قرینه دیگر است.

مهم و قابل توجه در این جریان مقام و عظمت یک زن است که در اثر بندگی خدا و صداقت و طهارت انسان برتر و نمونه
شناخته می شود و مورد لطف خاص ربوبی قرار می گیرد.

درباره حضرت زهرا(س) نیز موارد زیادی از کرامتهای ویژه وجود دارد چنانچه گفته اند: در زمان قحطی مدینه روزی
برای فاطمه زهرا(س) از غذاهای معطر و پاکیزه بهشتی آورده شد حضرت تا آن غذا را دید فرمود: به خدا سوگند پیامبر
را بر خود مقدم می دارم و غذا را (که گوشت بریان کرده بود) برای پیامبر فرستاد. پیامبر پرسید: من این لک هذا؟! این
غذا را از کجا آورده ای؟

فاطمه زهرا پاسخ داد: هو من فضل الله ان الله یرزق من یشاء بغیر حساب.

این(غذا) از فضل و رحمت الهی است. بدرستیکه خداوند هرکس را که بخواهد بدون حساب روزی می دهد.

بینش عمیق و بصیرت مریم تا حدی است که در جواب زکریا می گوید:

«هو من عند الله ان الله یرزق من یشاء بغیر حساب » این غذا از طرف خداست و او هرکس را بخواهد بی حساب روزی
می دهد. او(مریم) همه چیز را از خدا می بیند و در خدا می بیند و این نهایت عبودیت است و کمال انسانی.

بر کرانه صداقت

از ویژگیهای والای مریم صداقت اوست که در این صفت نیز با، بانوی هر دو جهان صدیقه کبری(س) مشترک است.
صدیق معناهای گوناگون دارد که در کتب لغت معنای آن را اینگونه نوشته اند:

پیوسته راست گو و راست رفتار(چون نقل قول مستقیم بود، در عبادت تصرف نکرده بودم). صیغه مبالغه است طبرسی
آنرا بسیار تصدیق کننده حق می داند.

پس صدیقه هم به معنای راستگو است و هم درست کردار و هم تصدیق کننده حق که این صفات بتمامه در وجود حضرت
مریم(س) بوده است. در قرآن کریم حضرت یوسف(ع)، ابراهیم(ع) و ادریس(ع) و برخی دیگر از انبیاء نیز با وصف
«صدیق » آمده اند.

در قرآن به صورتهای گوناگون این صفت مریم(ع) مورد ستایش قرار گرفته است، یکی از آیات که اشاره به صداقت مریم
دارد و مصدق بودن وی را بیان می کند در سوره تحریم است که می فرماید: