پاورپوینت کامل صلح امام حسن(ع) ضامن بقای اسلام ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل صلح امام حسن(ع) ضامن بقای اسلام ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل صلح امام حسن(ع) ضامن بقای اسلام ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل صلح امام حسن(ع) ضامن بقای اسلام ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۸

زندگی سراسر افتخار امام مجتبی(ع) جلوه های زیبا و پرشکوهی داشت. او در روز پانزدهم رمضان سال سوم هجری پا به
عرصه وجود گذاشت.

هفت سال در دامن پرفیض رسول خدا(ص) از چشمه های زلال نبوت بهره برد. وحی الهی فکر و اندیشه او را شکل داد و
اعماق جانش را جهت بهره دهی به اسلام و مسلمانان آماده ساخت. سپس سی سال حوادث تلخ و شیرین بعد از رحلت
پیامبر وی را از تجربه های گران بهره مند ساخت. در سال چهلم هجرت، هدایت کشتی اسلام، در سخت ترین موقعیت، به
عهده او گذاشته شد. آن امام معصوم(ع) با کمترین آسیب و تلفات امت اسلامی را رهبری کرد، توطئه های بزرگ و
خطرناک بنی امیه را نقش بر آب ساخت، مانع نابودی اسلام و برنامه های حیات بخش آن شد و پیش بینی پیامبر
خدا(ص) را تحقق بخشید.

بر خورد زیبای امام حسن(ع) در قصه صلح افتخار بزرگی در تاریخ اسلامی بر جای گذاشت. نویسندگان و تحلیل گران
بسیاری به آن پرداخته و ابعاد گوناگون آن را بررسی کرده اند. گروهی همانند شیخ راضی آل یاسین(ره) کتابی در ۳۷۴
صفحه تدوین کرده، آن را «صلح الحسن » نامیده اند و جمعی نیز در صفحات بیشتر یا کمتر به ترسیم تلاشهای این سرور
جوانان بهشت پرداختند.

بیعت با امام مجتبی(ع)

بیعت یکپارچه مردم کوفه و نمایندگان قبیله های مختلف در مسجد کوفه در روز بیست و یکم ماه رمضان سال چهلم
هجرت بعد از شهادت مولی الموحدین(ع) وحشت بزرگی در دل معاویه و حاکمان شام پدید آورد. آنان احساس کردند
توطئه ترور آن بزرگمرد به طرفداران اهل بیت عصمت و طهارت عزمی راسخ تر بخشید و آنان را در استمرار راه خویش
مصمم تر ساخت.

توطئه های معاویه

معاویه، با شنیدن اخبار فوق، یاران و نزدیکان خویش همچون عمروعاص، قیس بن اشعث، ولید بن عقبه و عتبه بن
ابی سفیان و … را فرا خواند، نشستی تشکیل دادو درباره چگونگی برخورد با حکومت تازه پای امام حسن(ع) و براندازی
آن با آنان به مشورت پرداخت او گفت: چنانچه اندیشه ای اساسی جهت براندازی حکومت علوی نکنید، برای همیشه با
تهدید مواجه خواهیم بود. پس از سخنان معاویه شورا برگزار شد. رهاورد این نشست تصمیم های زیر بود که بتدریج جامه
عمل پوشید:

۱- فرستادن جاسوس جهت اغتشاش و آشوب و ایجاد نا امنی.

۲- تطمیع و تهدید نیروهای ارشد نظامی و لشکریان امام مجتبی(ع) مانند عبیدالله بن عباس و قیس بن سعد.

۳- ارسال گشتی های رزمی در اکیپ های کوچک و بزرگ جهت ضربه زدن و ایجاد رعب و وحشت در مرزهای حکومت
علوی مانند حمله به بسر بن ارطاه و کشتن دو فرزند کوچک عبید الله بن عباس به نامهای عبدالرحمان و قثم در
شهرهای یمن یا مکه،

۴- شایعه صلح قبل از تحقق آن و تبلیغات گسترده در این زمینه.

۵- انتشار شایعه های بی اساس چون کشته شدن قیس بن سعد بن عباده و افراد دیگر،

۶- شایعه پناهندگی بعضی از شخصیت های سیاسی، نظامی حکومت امام حسن مجتبی،

۷- جنگ روانی تمام عیار علیه کارگزاران صالح و متعهد و دلسوز آن حضرت در شهرهای مختلف.

۸- فعال شدن ستون پنجم و نیروهای وابسته اموی و افراد ناراضی در شهرهای کوفه، کربلا، بغداد، مکه، مدینه.

انگیزه های صلح

توطئه های فوق سبب شد تا حکومت تازه نفس امام مجتبی(ع) گرفتار مقابله و برخورد با آنان گردد، از برنامه ریزهای
دراز مدت و جابجایی نیروهای خسته و ناتوان و غیر علاقه مند منصرف شود و نتواند شالوده محکمی را پی ریزی کند. از
سوی دیگر، طولانی شدن معرکه صفین به مدت هیجده ماه و کشته شدن حدود ۷۰ هزار تن در لیله الهریر و فقدان
نیروهای ارزشمند و صحابه بزرگ پیامبر(ص) مانند عمار یاسر، هاشم مرقال، ثابت بن قیس، ذوالشهادتین و …، که
سابقه ای درخشان در تاریخ اسلام داشتند، و از همه مهمتر شهادت امیرمؤمنان در فرو پاشی شیرازه حکومت تاثیر بسزا
داشت.

مورخان گفته اند:۳۶ تن از رزمندگان غزوه بدر، که آخرین ستارگان تابناک ایمان و عقیده از زمان پیامبر(ص) بودند، در
نبردهای جمل، نهروان و صفین به شهادت رسیدند که ضربه ای کوبنده بر پیکر لشگریان عراق بود.

امام مجتبی(ع) فرمود: سوگند به خدا، من حکومت و خلافت را تسلیم معاویه نکردم، مگر بدان سبب که یارانی برای
نبرد با او نیافتم. چنانچه همراهانی می داشتم، شب و روز با وی(معاویه) جنگ می کردم و (آنقدر) به نبرد علیه او ادامه
می دادم تا خداوند بین ما حکم کند.

سبط اکبر رسول خدا(ص) چنان می دید که جنگ شروع شود، به شکست نظامیان عراق می انجامد و معاویه بدین بهانه
همه دوستان اهل بیت(ع) را خواهد کشت. از اینرو فرمود:

انی خشیت ان یجتث المسلمون عن وجه الارض فاردت ان یکون للدین ناعی

من ترسیدم ریشه مسلمانان از روی زمین کنده شود، خواستم، برای پاسداری و حفاظت از دین، نگاهبانی باقی بماند.
و در جای دیگر فرمود:
فصالحت بقیا علی شیعتنا خاصه من القتل، فرایت دفع هذه الحروب الی یوم ما فان الله کل یوم هو فی شان

حفاظت شیعه از نابودی و کشته شدن، مرا ناگزیر به مصالحه ساخت. پس مناسب دیدم جنگ را به روزی دیگر واگذارم.
تکلیف انسان براساس اوامر الهی هر روز به گونه ای است و باید آن را انجام دهد.

قرارداد صلح و شرطهای اساسی آن

به نوشته مورخان در سال ۴۱ ه .ق، در یکی از ماههای ربیع الاول یا ربیع الثانی و یا جمادی الاولی، معاویه به وسیله
عبدالله بن عامر و عبدالرحمان بن سمره نامه ای به عنوان قرارداد صلح، برای حسن بن علی(ع) فرستاد. این نامه کاملا
سفید بود و فقط در بالای آن یک خط نوشته شده بود، ان اشترط فی هذه الصحیفه التی ختمت اسفلها ما شئت فهو لک،
این نامه را در خصوص قرارداد صلح فرستادم. من آن را امضاء کرده ام هر شرطی را که شما می خواهید و صلاح می دانید
در آن بنویسید. مورد قبول من است.

در پایان نامه، جهت اطمینان بیشتر سوگندهای بزرگی یاد کرد، به امضای همه بزرگان دربارش رساند.

نامه فوق به دو گونه نقل شده، ما به جهت اختصار به نقل دوم می پردازیم که بندهای آن به صورت جداگانه ذکر شده
است.

بندهای قرارداد صلح

ماده اول: واگذار کردن حکومت به معاویه به شرط آن که بر اساس کتاب خدا و سنت پیامبر(ص) و سیره و روش خلفای
شایسته عمل کند.

ماده دوم: خلافت بعد از معاویه از آن حسن بن علی(ع) است و چنانچه حادثه ای برای او پیش آمد و او موفق نشد،
حکومت از آن حسین(ع) است و معاویه حق ندارد، بعد از خود جانشین تعیین کند.

ماده سوم: دشنام دادن و نفرین به امیرمؤمنان(ع) در قنوت نماز ترک شود و کسی از آن حضرت جز به نیکی یاد نکند،
ماده چهارم: همه مردم از هر رنگ و نژادی که هستند و در هر جا زندگی می کنند، باید از امنیت کامل برخوردار باشند و
آنچه در گذشته انجام داده اند، مورد عفو قرار گیرد افراد به بهانه های واهی مورد تعقیب واقع نشوند و با مردم عر