پاورپوینت کامل با امیر المؤمنین (ع) در سایه قرآن ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل با امیر المؤمنین (ع) در سایه قرآن ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل با امیر المؤمنین (ع) در سایه قرآن ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل با امیر المؤمنین (ع) در سایه قرآن ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۵

قرآن ناطق و راز دان قرآن

رومی نشد از سر علی کس آگاه
آری نشود کس آگه از سر الله
یک ممکن و این همه صفات واجب
لا حول و لا قوه الا بالله

امام علی(ع) می فرماید: این قرآن است، پس از آن بخواهید تا سخن گوید، اما هیچگاه برای شما سخن نگوید و رازهای
نهفته اش را برون نریزد اما اگر از من بپرسید آن اسرار را برای شما از قرآن باز می گویم، زیرا من آگاه ترین شمایم… ^(۱)

در جای دیگر می فرماید:

هیچ آیه ای بر پیامبر فرود نیامد، مگر آنکه حضرت آن را بر من تلاوت و املا فرمود تا با خط خویش بنگارم و تاویل، تفسیر،
ناسخ، منسوخ، محکم و متشابه آن را به من آموخت ^(۲)

قطره ای از دریا

در این مقال برآنیم تا بخشی از سخنان گهربار حضرت علی(ع) پیرامون برخی از آیات قرآن کریم را مرور کنیم.

شروع هرکار با نام خدا

قرآن کلمات و جملات نورانی خود را با این جمله آغاز می کند:

«بسم الله الرحمن الرحیم »

مردی به علی(ع) گفت: ای امیر مؤمنان، برای ما درباره تفسیر« بسم الله الرحمن الرحیم » سخن بگو.

حضرت فرمود: براستی وقتی لفظ «الله »به زبان آوردی، بزرگترین نام از نامهای خداوند را گفتی. آن نامی است که جز خدا
بر کسی روا نیست و هیچ آفریده ای بدان نام نامیده نشده است.

مرد گفت: تفسیر«الله » چیست؟

فرمود: همان کسی است که همه آفریده ها هنگام سختی و نیاز و قطع امید از غیر او به سوی او واله و شیدا می شوند. این
بدان سبب است که هر طالب ریاست و بزرگی، با وجود طغیان و ادعای بی نیازی، هنگام بالا گرفتن حاجت زیر دستانش،
نمی تواند به تمام آنها پاسخ مثبت دهد و حتی خودش نیازهایی پیدا می کند که قادر به برآوردن آنها نیست.

در اینجاست که به سوی خدا متوجه می شود، اما وقتی به هدف رسید، دوباره به شرک خود باز می گردد، مگر قرآن
نخوانده ای که می فرماید:… هرگاه عذاب خدا شامل حال شما گردد و یا ساعت قیامت فرا رسد، آیا غیر خدا را می خوانید؟
خیر، فقط او را می خوانید… ^(۳)

خداوند به بندگانش فرموده: ای محتاجان رحمت من، براستی ذلت بندگی و نیاز را در هر حال با شما همراه ساختم، پس
در هر کاری که شروع می کنید و امید دارید که به انجام رسد، به سوی من سر تعظیم فرود آرید و باور کنید که اگر من
بخواهم به شما چیزی ببخشم، هیچ کس نمی تواند بازم دارد، و اگر بخواهم چیزی را از شما باز دارم، هیچ کس نمی تواند
به شما ببخشد. بدین جهت، من سزاوارترین کسی هستم که به آستانش گدایی و تضرع و زاری می کنند. پس در آغاز و
شروع هر کاری، چه کوچک و چه بزرگ، بگویید:« بسم الله الرحمن الرحیم » که در واقع گفته اید: در این کار، از خدا یاری
می طلبم، خدایی که پرستش و بندگی غیر او جایز نیست، خدایی که فریادرس است و هر وقت به درگاهش دادخواهی
شود، پاسخگوست. پروردگاری که «رحمان » است چون با توسعه روزی بر ما رحمت خود را شامل حالمان کرده است.

[لطفت به کدام ذره پیوست دمی
کان ذره به از هزار خورشید نشد؟]

در دنیا و آخرت بر ما« رحیم » است. خدا دین را بر ما سبک ساخته و آسان گرفته و با جدایی ما از دشمنانش بر ما رحمت
آورده است. از رسول خدا شنیدم که می فرمود: اگر کاری سبب اندوه کسی شود و با اخلاص بسم الله الرحمن الرحیم
بگوید، دو فایده برایش دارد: یا به نیاز دنیوی خود می رسد و یا بدانچه خدا برایش فراهم کرده، خواهد رسید، که البته
آنچه نزد خداست برای مؤمنان بهتر و پایدارتر است. ^(۴)

امام علی(ع) روزی این حدیث را از پیامبر اکرم(ص) نقل کرد: کل امر ذی بال لم یذکر فیه اسم الله فهو ابتر.

هر کار مهم که بی نام خدا آغاز شود، به انجام نمی رسد. آنگاه فرمود: انسان هر کاری را که می خواهد انجام دهد، باید
«بسم الله » بگوید، یعنی این کار را با نام خدا شروع می کنم، و هر عملی که با نام خدا شروع می شود، خجسته و مبارک
است.

عبد الله بن یحیی، که یکی از دوستان امیرمؤمنان است، خدمت آن حضرت رسید بی آنکه « بسم الله » بگوید، روی تختی،
که در گوشه ای بود، نشست: ناگهان تعادل خود را از دست داد، نقش بر زمین شد و سرش شکست. حضرت دست
مبارکش را بر سر عبد الله کشید و زخم التیام یافت. سپس فرمود: مگر نمی دانی پیامبر از سوی خدا برایم روایت کرد هر
کاری که بدون نام خدا شروع شود، فرجام نخواهد داشت. عبد الله شرمنده و خجلت زده عرض کرد: پدر و مادرم
دایت باد، می دانم، از این پس، «بسم الله » را در آغاز کارها ترک نخواهم کرد. حضرت فرمود: در این صورت، بهره مند و
سعادتمند خواهی شد.

امام صادق(ع) پس از نقل این ماجرا می فرماید: چه بسیار اتفاق می افتد که بعضی از شیعیان ما در آغاز کارشان «بسم
الله » نمی گویند و خداوند ایشان را دچار ناراحتی می کند تا دریابند و بیدار گردند و در ضمن، این خطا نیز از نامه
کردارشان پاک شود ^(۵)

-راه راست کدام است؟

در سوره حمد می خوانیم: «اهدنا الصراط المستقیم صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم…» امام علی(ع) که
حقیقت صراط مستقیم است می فرماید:

یعنی خدایا، ما را به راه کسانی هدایت کن که به ایشان نعمت توفیق دین و پیروی از خودت عطا فرموده ای، نه راه آنان که
نعمت مال و سلامتی به ایشان دادی، زیرا بسا می شود کسانی که از نعمت مال و سلامتی برخوردارند یا کافرند یا فاسق.

آنگاه در مورد کسانی که هدایت شده اند، می فرماید:

و آنان کسانی هستند که خدا درباره ایشان فرمود: و کسی که از خدا و پیامبر پیروی کند،(در روز قیامت) همنشین
کسانی خواهد بود که خدا نعمت خود را بر آنان تمام کرده است.( یعنی) پیامبران و صدیقان و شهدا و صالحان و آنها
دوستان خوبی( برای او)هستند ^(۶)

امام در تفسیر صراط مستقیم همچنین می فرماید:

ادم لنا توفیقک الذی اطعناک به فی ماضی ایامنا حتی نطیعک کذلک فی مستقبل اعمارنا.

خداوندا، همان طور که درگذشته توفیقات خود را شامل حال ما کردی و به برکت آن فرمانهایت را اطاعت کردیم، همین
طور به ما توفیق بده تا بقیه عمرمان را نیز در راه اطاعت تو به سر بریم ^(۷) . و می دانیم که اطاعت خدا بدون ولایت خسرانی
است بزرگ.

ای علی، هر کس که ندارد به جهان مهر تو در دل
حقا که بود طاعت او ضایع و باطل ^(۸)

-معنی وحدت حق:

قرآن می فرماید« قل هو الله احد» بگو خدا یکی است.

امام(ع) می فرماید: مقصود از این « یکی بودن » نه این است که دو تا نیست ، بلکه به این معنا است که دوم برای او فرض
نمی شود.( چون خدا بی حد و بی نهایت است)

«الاحد بلا تاویل عدد»، او یک است ولی نه یک عددی، یعنی وحدت حق، وحدت عددی نیست. ^(۹)

«کلی مسمی بالوحد- غیره قلیل »، هر چیزی که متصف به « یکی بودن » شود، کم است، جز خدا، او با اینکه یکی است، به
کمی وصف نمی شود ^(۱۰) (چون بی نهایت است).

«لا یشمل بحد و لا یحسب بعد» هیچ حد و اندازه ای او را در برنمی گیرد و با شمارش به حساب نمی آید ^(۱۱)

استاد مطهری می نویسد: این مساله که وحدت حق وحدت عددی نیست، از اندیشه های بکر و بسیار عالی اسلامی است.
در هیچ