پاورپوینت کامل انعکاس سبز ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل انعکاس سبز ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل انعکاس سبز ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل انعکاس سبز ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۲

سخن گفتن معصومان به زبانهای گوناگون

یکی از ویژگیهایی که معصومان را از دیگر مردم ممتاز می کند،سخن گفتن آنها به زبانهای گوناگون است.

شاید گروهی به چند زبان تسلط داشته باشند; اما تاکنون کسی جزمعصومان مشاهده نشده است که به تمام زبانها آگاهی
داشته، درموارد لزوم از آنها استفاده کند. این امر، یکی از دلایل محکم شایستگی معصومان(ع) برای رهبری جهان است.

ضرورت این ویژگی

شاید برخی از خوانندگان برخورداری از این ویژگی را برای امام ضروری ندانند; اما دقت در روایات روشن می سازد که
امام معصوم(ع) باید این خصلت را دارا باشد; به گونه ای که اگر آنهااز این صفت بهره نمی بردند، با مردم عادی تفاوتی
نداشتند. وقتی نصیر خادم از خود پرسید: امام حسن عسکری(ع)، که در مدینه به دنیا آمده، چگونه با غلامانش به
زبانهای خودشان سخن می گویند؟حضرت فرمود:

ان الله بین حجته من بین سائر خلقه و اعطاه معرفه کل شی ء فهو یعرف اللغات و الانساب و الحوادث و لولا ذالک لم
یکن بین الحجه و المحجوج فرق ^(۱)

خداوند حجت خود را، میان مردم،با صفات و ویژگیهایی آشکار کرد و به او معرفت همه چیز را عطافرمود. بنابراین، او از
تمام لغات و زبانها و نسبهای مردم وحوادث آگاه است; و اگر چنین نبود، هرگز بین حجت و سایر مردم تفاوتی وجود
نداشت.

امام موسی بن جعفر(ع) در پاسخ علی بن حمزه ثمالی، که از حضرتش در باره خصلتهایی که می توان با آن امام را شناخت
پرسیده بود،فرمود: به چند خصلت می توان امام را شناخت. اول آنها داشتن نص و تایید روشن از سوی پدر بر
مامت خویش است.. . و دیگر آن که از او بپرسی و او جواب دهد،… و با مردم به هر زبانی که دارند، سخن بگوید… آنگاه
حضرت وی را مخاطب قرار داد وفرمود: همین حالا، پیش از آن که از جای برخیزی، علامتی به تونشان می دهم. علی بن
حمزه می گوید: هنوز از جای بلند نشده بودم که مردی از اهل خراسان وارد شد و به زبان عربی با امام سخن گفت حضرت
به زبان فارسی به وی پاسخ داد. مرد خراسانی گفت: تنها به این علت به زبان خودم با شما سخن نگفتم، که گمان کردم آن
را نمی دانید.

حضرت فرمود: سبحان الله، اگر نتوانم به زبان خودت پاسخت بگویم، پس چه برتری بر تو دارم؟!

آنگاه به من فرمود: ای ابو محمد، گفتار هیچ کسی، حتی سخن پرندگان وچهار پایان بر امام پوشیده نخواهد ماند. پس هر
کس از این صفات بی بهره باشد، امام نخواهد بود. ^(۲)

امام حسن مجتبی(ع) نیز درهمین راستا، می فرماید: برای خداوند دو شهر است; یکی در مشرق زمین و دیگری در
مغرب و اطراف این دو شهر را دیواری آهنی گرفته است. بر هریک از این دو شهر هزار هزار لنگه در از طلاست و در آن
هفتاد هزار هزار زبان است و زبان هریک با زبان دوستش تفاوت دارد. من تمام آن زبانها و لغات را می دانم… ^(۳)

ازامام صادق (ع) نیز همین مضمون نقل شده است. البته در روایت امام صادق(ع) تفاوت اندکی دیده می شود. حضرت
فرمود:… و درهریک از آن دوشهر هفتاد هزار انسان که به زبانهای مختلف سخن می گویند، زندگی می کنند و من تمام آن
زبانها را می دانم و جز من و پدرانم و فرزندانم هیچ کسی حجتی بر آنها نیست. ^(۴)

اعجاز معصومان در سخن گفتن

گاه گروهی از ملیت های مختلف حضور امام می رسیدند و با آنکه به زبان عربی آشنایی نداشتند، اندیشه بهره گیری از
رهنمودهای امام(ع) را در سر می پروراندند. در این موارد امام(ع) چنان سخن می گفت که هریک از آنها سخن حضرت را
به زبان خودش دریابد.

ابان بن تغلب می گوید: باهدف دیدار امام صادق(ع) از خانه ام بیرون آمدم. چون به خانه حضرت رسیدم، گروهی را
مشاهده کردم که هرگزآنها را نمی شناختم و در لباس و وقار بهتر از آن ها ندیده بودم. به اتفاق هم به حضور امام صادق(ع)
رسیدیم. امام لب به سخن گشوده، برای ما سخن گفت. پس از محضرش بیرون رفتیم، در حالی که پانزده تن از ما، که
زبانهای گوناگون مانند عربی، فارسی،نبطی، حبشی و سبطی داشتند، سخن حضرت را به خوبی به زبانهای خودشان
دریافته بودند.

ابان می گوید: برخی از آنان به برخی دیگر می گفتند: این چه حدیثی بود که حضرت به ما فرمود؟! دیگری گفت: امام به
زبان خودش (عربی) بامن سخن گفت. آن که فارسی زبان بود، گفت: من که چیزی نفهمیدم جز آن که به زبان فارسی
چنین و چنان فرمود، مرد حبشی گفت: بامن جز به زبان حبشی سخن نگفت. سبطی گفت: جز با زبان سقلابی بامن سخن
نگفت. بار دیگر به محضرش رفته، ما جرا را بازگو کردند; حضرت فرمود: سخن یکی بود; اماآن را طبق زبانهایتان تفسیر و
ترجمه کردم.

مساله دیگر اینکه ندانستن دیگر لغات و زبانها برای امام نقص به شمار می آید; زیرا امام ناگزیر است، برای فهم کلام
دیگران یاتفهیم مراد خود به آنان از شخص دیگری بهره گیرد. نیاز به شخص دیگر در چنین امری، عیب است. و امام باید
از هرگونه عیب تهی باشد. فرقد می گوید: در محضر امام صادق(ع) بودم که غلامی اعجمی ^(۵) (غیر عرب) پیامی برای
حضرت آورد. چون به زبان عربی آشنایی نداشت، در رساندن پیامش سخت به مشقت افتاد و کلماتی ناموزون بر زبان جاری
ساخت. کار به جایی رسید که گمان بردم نمی تواندپیام خود را برساند. ناگهان امام صادق(ع) به وی فرمود: به هرزبانی
که می توانی سخن بگو; زیرا بر عربی تسلط نداری. سپس ادامه داد: اگر خواستی به زبان ترکی سخن بگو، من نیز آن
رامی دانم… ^(۶)

زبانهایی که ائمه (ع) استفاده کردند

تحقیق ناقصی که در این جهت انجام شد، نشان می دهد پیامبر(ص)،حضرت علی (ع)، امام زین العابدین(ع)، امام
باقر(ع)، امام صادق(ع)، امام کاظم(ع)، امام هادی(ع) و امام عسکری (ع) به زبانهای فارسی، ترکی، رومی، سقلابی،
حبشی، عبری، سریانی، نبطی و بیرمایی سخن گفته یا به سخنان مردمی که بدین زبانها سخن می گفتند، پاسخ گفته اند.

البته آوردن نام این امامان (ع) و ذکرتنها چند زبان به خاطر تبعیت از روایاتی است که در این پژوهش مورد بررسی قرار
گرفته است; و گرنه، همان گونه که گفته شد،معصومان از همه زبانها آگاهند.

روایات این موضوع

روایات در باره این مساله سه دسته است; دسته اول تنها به آگاهی معصومان(ع) از زبانها اشاره می کند; دسته دوم نام
زبان را نیز تعیین می کند و دسته سوم افزون بر نوع زبان به کلماتی که امام بیان کرده نیز می پردازد.

دسته اول:

روایاتی که از زبان مشخصی نام نبرده است، عبارت است از:

۱- امام حسن و امام صادق (ع) فرموده اند: خداوند دو شهر دارد،یکی در مشرق زمین و دیگری در مغرب و من تمام آن
لغات وزبانهای گوناگون را می دانم.

۲- امام صادق(ع) به غلامی که به زحمت می خواست به عربی با حضرت سخن گوید، فرمود: به هر زبانی که می توانی
سخن بگوی، من ازآنها آگاهم و مرادت را در می یابم. ^(۷)

دسته دوم:

روایاتی است که به نام زبان نیز اشاره می کند، مانند رومی،ترکی، سقلابی، فارسی، حبشی، نبطی، عبری و سریانی.

۱- محمد بن علی حلبی گوید: از امام صادق(ع) شنیدم که می فرمود: هنگامی که امام زین العابدین (ع) و سایر همراهان
را به سوی یزید بردند، آنها را در خانه ای نگهداری کردند. بعضی از اسرابه برخی دیگر گفتند: ما را در این خانه نگه
داشته اند تا سقف بر سرما فرود آید وهمه ما را بکشند. نگهبانان با شنیدن این سخن به زبان رومی به یکدیگر گفتند:
ببینید اینان از فرو ریختن سقف می هراسند، در حالی که فردا همه را بیرون برده، می کشند.

امام زین العابدین(ع) فرمود: در میان ماکسی جز من رطانت رابخوبی نمی دانست. همانا رطانه نزد اهل مدینه، زبان
رومیان است. ^(۸)

۲- موسی تمیری می گوید: به خانه امام باقر(ع) رفتم تا اجازه ورود بگیرم، صدای دلنشینی به گوشم رسید که به زبان
عبری چیزی می خواند. من و آن که پشت در خانه بود، گریستیم و چنین گمان بردیم که آن حضرت فردی از اهل کتاب را
فرا خوانده تا مقداری از تورات رابرایش بخواند.

امام اجازه ورود داد. نزدش حضور یافتم، ولی کسی را آن جا ندیدیم… گفتم صدایی به زبان عبری از درون خانه شنیدیم،
گمان کردیم شخصی از اهل کتاب را فرا خوانده ای تا بخشی از تورات را برایت بخواند.
فرمود: نه، به یاد مناجات الیا با خدا افتادم وگریه ام گرفت