پاورپوینت کامل قم در نگاه روایات ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قم در نگاه روایات ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قم در نگاه روایات ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قم در نگاه روایات ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۷

در فضلیت شهر قم و اهل آن، روایات بی شماری وجود دارد. علامه بزرگوار شهید قاضی نورالله شوشتری در این زمینه
می گوید:«اخباری که درفضلیت قم و اهل قم از رسول خدا(ص) و ائمه اطهار (علیهم السلام) روایت شده، فراوان است.» از
این رو به ذکر گزیده ای از آنها می پردازیم:

۱- روی علی بن محمد العسکری عن ابیه عن جده عن امیرالمؤمنین (ع) قال: قال رسول الله (ص): «لما اسری بی الی
السماء الرابعه، نظرت الی قبه من لولولها اربعه ارکان و اربعه ابواب کانها من استبرق اخضر.

قلت: یا جبرئیل، ما هذه القبه التی لم ارفی السماء الرابعه احسن منها؟

فقال: یا حبیبی محمد، هذه صوره مدینه یقال لها قم، یجتمع فیها عبادالله المومنون. ینتظرون محمدا و شفاعته للقیامه
و الحساب. یجری علیهم الغم و الهم و الاحزان و المکاره…»

پیامبر(ص) فرمود: هنگامی که به آسمان چهارم برده شدم، به گنبدی از لولو که چهار رکن و چهار در داشت و گویا از
حریر سبز بود، نگریستم. گفتم: جبرئیل، این گنبدی که بهتر از آن را در آسمان چهارم ندیده ام، چیست؟

جبرئیل گفت: محبوبم محمد، این صورت شهری است که بدان قم گویند.در آن بندگان مؤمن خدا جمع می شوند و
منتظر محمد و شفاعتش در روز قیامت و حسابرسی هستند. بر آنان غم و اندوه و ناراحتیها و ناخشنودیها وارد می شود…

در صورتی که مقصود از ایمان ذکر شده در روایت بالا، ایمان واقعی و مومنان راستین باشد، نمی توان برداشت کرد که
تمامی افرادی که در شهر قم هستند، همگی بنده مؤمن خدا می باشند. چون افراد بی قید وبند همیشه از صدر اسلام
تاکنون در این شهر بوده اند و به سبب گناه و معصیت خویش، اسباب نزول بلا بر این مکان مقدس را فراهم می کرده اند. در
روایتی به فراهم بودن اسباب بلا بر اهل قم در زمان امام رضا(ع) اشاره شده است. در این روایت می خوانیم: شخصی به
نام زکریای قمی عرض کرد: مولای من، می خواهم از محلی که خاندانم در آنجا هستند، به جایی دیگر بروم; چون مردم
سفیه بسیار شده اند.

امام فرمود: این کار را نکن زیرا بلاها به واسطه تو از اهل قم دفع می شود، چنانکه بلا از مردم بغداد به وسیله ابوالحسن
کاظم(ع) دفع می گردد.

سرزمین نجیبان

۲- عن حماد الناب قال: کنا عند ابی عبدالله (ع) و نحن جماعه اذ دخل علیه عمران بن عبدالله القمی فساله و بره و بشه
فلما ان قام، قلت لابی عبدالله (ع) من هذاالذی بررت به هذا البر؟

فقال: «من اهل البیت النجباء یعنی اهل قم ما ارادهم جبار من الجبابره الا قصمه الله »

شخصی به نام حماد ناب گفت: به همراه جماعتی در حضور امام صادق (ع) بودیم که عمران بن عبدالله قمی وارد شد.
امام از او احوالپرسی کرد و خوشحالش نمود. وقتی او برخاست و رفت به ابی عبدالله (ع) عرض کردم: این چه کسی بود
که با او این گونه خوشرفتاری کردید؟

امام فرمود: او از جمله خاندان نجیبان یعنی اهل قم است. هیچگاه هیچ گردنکشی از طاغیان نسبت به آنان سوء قصد
نمی کند مگر اینکه خداوند او را در هم می شکند.

به فرض آنکه روایت فوق از امام صادق(ع) صادر شده باشد، مسلما منظور ایشان این نبوده که هیچ حاکم و ظالم و
گردنکشی گرچه برای مدتی کوتاه بر قم مسلط نشده و حکمرانی نکرده است. شاید مقصود امام این بوده که به اصطلاح
مقتضی برای نابودی جبارانی که نسبت به قم سوء قصد داشته ولی موانعی چون گناه که از سوی عده ای از اهالی قم صادر
شده، باعث گردیده که حکام ظالم بر آنجا تسلط پیدا کنند. و اصولا با توجه به آنکه خداوند سرنوشت هیچ ملتی را تغییر
نمی دهد مگر اینکه خود آنان بخواهند. می توان استنباط کرد که علت اصلی سلطه بیگانگان و ستمگران بر مردم قم و نیز
بر ایران و دیگر کشورهای اسلامی، چیزی جز کردار ناشایست آن یاجمعی از آنان و به فراموشی سپردن دستورات الهی
نبوده است. خداوند در این باره فرموده است: «… ان الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم…» یعنی خداوند سرنوشت
هیچ ملتی را دگرگون نمی کند مگر اینکه آنان آنچه را که در خودشان هست، تغییر دهند.

حجت بلاد

۳- عن ابی عبدالله (ع) قال: «ان الله احتج بالکوفه علی سائر البلاد و بالمؤمنین من اهلها علی غیرهم من اهل البلاد و
احتج ببلده قم علی سائر البلاد و باهلها علی جمیع اهل المشرق و المغرب من الجن و الانس و لم یدع الله قم و اهله
مستضعفا بل وفقهم و ایدهم… و سیاتی زمان تکون بلده قم واهلها و حجه علی الخلائق و ذلک فی زمان غیبه قائمنا(ع)
الی ظهوره و لولا ذلک لساخت الارض باهلها. و ان الملائکه لتدفع البلایا عن قم و اهله، و ما قصده جبار بسوء الا قصمه
قاصم الجبارین عنهم بداهیه او مصیبه او عدو. و ینسی الله الجبارین فی دولتهم ذکر قم و اهله کما نسوا ذکرالله.»

امام صادق (ع) فرمود: خداوند به شهر کوفه بر دیگر شهرها احتجاج کرده و به مومنان آن سامان برغیر آنان از ساکنان
شهرها. و خداوند به شهر قم بر سایر شهرها به واسطه اهالی آن بر تمامی ساکنان مشرق و مغرب از جن و انس اجتجاج
کرده است. خداوند اهل آن را مستضعف (در دین) نمی گذارد بلکه توفیقشان می دهد و تاییدشان می کند… زمانی می آید
که شهر و اهل قم بر دیگر مردم حجت اند و آن در زمان غیبت قائم ماست تا ظهور او. اگر چنین نباشد، زمین ساکنان
خود را فرو می برد. مسلما ملائکه دشواریها را از قم و ساکنانش دفع می کنند. هیچگاه گردنکشی نسبت به قمیان سوء قصد
نمی کند مگر آنکه درهم شکننده جباران او را نابود و به مصیبت یا درد سر یا دشمنی مشغولش می نماید. خداوند قم را از
یاد سرکشان در زمان حکومتشان می برد همانگونه که آنان یاد خدا را به فراموشی سپردند.

معدن علم و فضل، قائم مقام حجت

۴- عن الصادق (ع) انه ذکرکوفه و قال: «ستخلو کوفه من المؤمنین و یازر عنها العلم کما تازر الحیه فی حجرها، ثم یظهر
العلم ببلده یقال لها قم و یصیر معدنا للعلم و الفضل حتی لا یبقی فی الارض مستضعف فی الدین حتی المخدرات فی
الحجال، و ذلک عند قرب ظهور قائمنا، فیجعل الله قم و اهله قائمین مقام الحجه و لولا ذلک لساخت الارض باهلها و لم
یبق فی الارض حجه فیقیض العلم منه الی سائر البلاد فی المشرق و المغرب، فیتم حجه الله علی الخلق حتی لا یبقی احد
علی الارض لم یبلغ الیه الدین و العلم، ثم یظهر القائم (ع) و یسیر سببا لنقمه الله و سخطه علی العباد; لان الله لا ینتقم
من العباد الا بعد انکار هم حجه.»

زمانی امام صادق(ع) شهر کوفه رایاد کرد و فرمود: در آینده کوفه از مومنان خالی می شود و علم و دانش بدان پشت
می کند همچنانکه مار در لانه خویش پشت می کند. آنگاه علم در شهری به نام قم ظاهر وآنجا معدن علم و فضلیت
می شود به طوری که دیگر به روی زمین کسی که به امور دینی آگاه نباشد، پیدا نمی شود. در آن زمان حتی زنان پرده
نشین هم از مسایل دینی آگاهی دارند. و این هنگام نزدیک شدن ظهور قائم ماست.

در آن هنگام خداوند قم و ساکنانش را قائم مقام حجت قرار می دهد. واگر چنین نباشد، زمین ساکنان خود را فرو می برد
و دیگر بر روی آن حجتی باقی نخواهد ماند. در آن عصر علم از قم به دیگر نقاط جهان در شرق و غرب جاری می شود. لذا
حجت خدا بر مردم تمام می گردد به گونه ای که دیگر کسی یافت نمی شود که دستورهای دینی و علم الهی بدو نرسیده
باشد. آنگاه قائم (ع) ظهور می کند و وسیله انتقام و خشم خداوند بر بندگان می گردد; چون خداوند از مردم انتقام
نمی گیرد مگر بعد از آنکه حجت را انکار کنند.

استراحتگاه مومنان، ماوای فاطمیان

۵- عن محمد بن جعفر عن ابیه الصادق(ع) قال: «اذا اصابتکم بلیه و عناء فعلیکم بقم، فانه ماوای الفاطمیین و مستراح
المؤمنین. و سیاتی زمان ینفر اولیاءنا و محبونا عنا و یبعدون عنا و ذلک مصلحه و لهم لیکلا یعرفوا بولایتنا و یحقنوا بذلک
دماوهم و اموالهم و ما اراد احد بقم و اهله سوءا الا اذله الله و ابعده من رحمته.»

امام صادق(ع) فرمود: هرگاه بلا و ذلتی به شما رسید، به قم بروید. چون آنجا پناهگاه فرزندان فاطمه و استراحتگاه
مومنان است. زمانی فرا می رسد که اولیا و دوستدارانمان ازما می گریزند و دور می شوند تا به دوستی با ما شناخته نشوند
و خون و داراییشان محفوظ بماند. این به نفعشان است.

کسی نسبت به قم و ساکنانش سوء قصد نمی کند، مگر اینکه خداوند او را خوار و از رحمت خویش دور می نماید.

بخش عمده این روایت مربوط به دوران خفقان آلودی است که بر فرزندان فاطمه(ع) وشیعیان علی (ع) در زمان خلفا و
پادشاهان ستمگر غیر شیعی خصوصا سفاکان اموی و عباسی پیش از انقلاب اسلامی گذشت.

محل باز شدن در بهشت

۶- عن صفوان بن یحیی بیاع السابری قال: کنت یوما عند ابی الحسن(ع) فجری ذکر قم و اهله و میلهم الی المهدی(ع)
فترحم علیهم و قال «رضی الله عنهم ».

ثم قال: «ان للجنه ثمانیه ابواب و واحد منها لاهل قم وهم خیار شیعتنا من بین سائر البلاد. خمرالله تعالی و لایتنا فی
طینتهم.»

صفوان یحیی فروشنده پارچه های شاپوری گوید: روزی نزد امام کاظم (ع) (یا امام رضا(ع)) بودم که نام قم و ساکنانش
و تمایل آنان به حضرت مهدی (ع) به میان آمد. در پی آن امام رحمتشان فرستاد و فرمود: خداوند از آ