پاورپوینت کامل (بخش چهارم) گزارش از عتبات عالیات ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل (بخش چهارم) گزارش از عتبات عالیات ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل (بخش چهارم) گزارش از عتبات عالیات ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل (بخش چهارم) گزارش از عتبات عالیات ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۸۵

پایگاه آزادی

یکشنبه ۱۵ شهریور ماه ۷۷

ساعات اندک شب با سرعت سپری می شود. خستگی بسیار، لذت خواب رادو چندان می کند. هنوز از این خواب لذت
بخش و عمیق اشباع نشده ام که زنگ ساعت به صدا در می آید و از موعد دیدار خبرمی دهد. شیرینی ملاقات آن هم دیدار
سیدالشهدا(ع) هر لذت وشیرینی دیگر را از یاد می برد. شتابان حاضر می شوم، غسل زیارت ووضویی می سازم و به سالن
انتظار هتل می آیم. عده ای از زائران آماده اند. گروهی دیگر را هم صدا می زنیم و در تیرگی شب و هوای نسبتا سرد و بسیار
مناسب کربلا به طرف حرم حرکت می کنیم. بازقصه حرم همان قصه همیشگی و قدیمی سوز و ساز، آه و اشک و ناله و
نجوی و زیارت است.

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر
یادگاری که در این گنبد دوار بماند

امروز، پس از زیارت حضرت سیدالشهدا(ع) و فرزند گرامی اش و سایرشهدای کربلا، فرصت اندکی است تا حرم و اماکن
مختلف آن را به زائران معرفی کنیم. بنا بر این، آنان را فرا می خوانم ومی گویم: کربلا شهر کوچکی است که در وسط عراق
و در هشتاد و هشت کیلومتری بغداد واقع شده است. کتاب «الموسوعه المورد» که درتاریخ ۱۹۸۱ میلادی به چاپ رسیده،
ساکنان کربلا را یکصد و پنجاه هزار نفر ذکر می کند. در آغاز روستاهای پراکنده ای به نامهای غاضریه و نینوا در کنار فرات
وجود داشت. وقتی کاروان حسین(ع)به این مکان رسید و حر از حرکت آن حضرت به طرف کوفه جلوگیری کرد، امام
حسین(ع) با مشورت برخی اصحاب، آهنگ این روستاهاکرد; ولی حر امام را از حرکت به طرف این روستاها نیز بازداشت.

امام (ع) در سرزمین کنونی کربلا که هیچ آبادی در آن وجودنداشت. فرود آمد و برای همیشه در آغوش این سرزمین
مقدس غنود.

امویان و حتی عباسیان سالیانی دراز در محو آثار این قبر مطهرکوشیدند و دلدادگان حسین(ع) در راه زیارت حرمش
جانها و مالهاو آبروها فدا کردند. در کربلا کسی ساکن نبود و چنانکه درروایات آمده، زائران با ترس سیدالشهدا را زیارت
کرده; خود رابه روستاهای اطراف می رساندند. اولین کسی که کربلا را به عنوان مسکن برگزید و در کنار قبر مطهر
حسین(ع) ساکن شد، ابراهیم مجاب بود که بعدها به معرفی اش خواهیم پرداخت.

اکنون حرم مطهر حسین(ع) با گنبدی زرین و صحن و سرایی بسیارروح انگیز و روان پرور قبله آزادگان جهان است و
زیارتگاه رندان جرعه نوش ولایت. کربلا شهری است بسیار آباد و حاصل خیز و با آب و هوایی خوب و به سبب وجود آب و
درختان بسیار از نجف اشرف بسی بهتر است. ناگفته نماند که امروزه، در سایه سیاست حاکمان بغداد، به اوضاع بهداشتی و
اقتصادی کربلا به هیچ وجه رسیدگی نمی شود. از این رو، بهداشت و امکانات رفاهی که با اهمیت وجمعیت شهر و زائران
فراوانش تناسب داشته باشد، در آن به چشم نمی خورد. کربلا بازهم مغضوب ادامه دهندگان سیاست اموی و عباسی است.
حرم مطهر حسین(ع) و حرم مطهر ابوالفضل(ع) که در گذشته درانبوه مغازه ها و خانه ها فرو رفته بود، سالیان درازی
است که از آن شلوغی بیرون آمده و اطرافش تخریب شده است. حرم اکنون درمیدان وسیعی قرار دارد و تمام اطراف این
دو حرم را خیابان دورمی زند. بازار مشهور بین الحرمین، که در گذشته بین حرم حسین(ع)و ابوالفضل(ع) وجود داشت،
اکنون جای خود را به یک بلوار وسیع و سرسبز داده است. در محل حرم مطهر حسینی(ع) اماکن مقدسی است که به
اختصار معرفی می شوند:

۱ ابتدا ضریح مطهر اباعبدالله (ع) است که بر خلاف ضریحهای معمول دارای شش گوشه است:

زیرا قبر مطهر حضرت علی اکبر(ع) در پایین پای امام(ع) قراردارد و هر دو قبر در یک ضریح به صورت دو مستطیل
متصل به هم(یکی کوچک و دیگری بزرگتر)، قرار گرفته اند.

در سمت چپ قبله ضریح مطهر، مدفن آزادگان و سر فرازانی است که سر بر پای حسین(ع) نهاده و جان در راه عقیده
داده اند. اسامی آنان بر لوحه ای زرین، بر بالای ضریحی که برای همه شهدا دردیوار نصب شده است، نگاشته شده است.
البته تعداد این شهدای سرفراز به طور یقینی معلوم نیست. هرچند میان مردم مشهور است که آنان هفتادو دو نفر بودند;
ولی در این جایگاه نام یکصدو بیست نفر نگاشته شده است و به نظر می رسد چون هفتادو دو سر از کربلابه کوفه برده شد،
برخی این تعداد را عدد اصحاب امام حسین(ع)در کربلا دانسته اند. در حقیقت تعداد شهدا بیش از صد نفر است.

مرحوم محلاتی در کتاب «فرسان الهیجاء» می گوید: اصحاب امام حسین(ع) ۲۲۸ نفر بوده اند که از این گروه یک نفر در
بصره،دوازده نفر در کربلا و دویست و هفده نفر در کربلا به شهادت رسیدند. مرحوم سماوی در کتاب «ابصار العین »
می گوید: ازمجموع اصحاب سیدالشهدا پانزده تن از اصحاب حضرت رسول اکرم(ص)و پانزده نفر از موالی (مسلمانان غیر
عرب ایرانی و غیره)بودند. پنج تن کودک نا بالغ در کربلا به شهادت رسیدند و هفت پدر همراه پسرانشان شربت شهادت
نوشیدند. دو زن نیز در کناراصحاب سیدالشهدا(ع) جنگیدند و به مردان روزگار درس جوانمردی ومردانگی آموختند; و
یک زن در این دولت سرای عشق جام گوارای شهادت را یکباره سرکشید. مجموع این شهدا تقریبا در یک قسمت حرم
مطهر دفن شده اند. زائران در کنار ضریحی که به یاد همه آنان نصب شده است، آنان را زیارت می کنند. در دست راست
قبله ضریح مطهر و اندکی جلوتر از قبر مطهر حسین(ع)، ضریح حبیب بن مظاهر قرار دارد. این کهنسال با اخلاص که به
شدت مورد علاقه امام حسین(ع) بود، از صحابه رسول اکرم(ص) به شمار می رفت وامام (ع) در نامه ای او را با این کلمات
ستوده: من الحسین بن علی الی الرجل الفقیه… از حسین بن علی به مرد فقیه و دین شناس. ..

چون حبیب به شهادت رسید، حضرت کنار پیکر مطهرش قرار گرفت وفرمود: «لله درک یا حبیب لقد کنت فاضلا تختم
القرآن فی لیله واحده;» خدای پاداش خیرت دهد، ای حبیب; تو دانشمندی بودی که هر شب تمامی قرآن را تلاوت
می کردی. حبیب بن مظاهر، پس ازشهادت، جدا از دیگر شهدا دفن شد. قبلا قبر او جلو دری بود که زائران از آنجا وارد
حرم مطهر می شدند. از اینرو، گفته می شد که حبیب پس از شهادت نیز همچون نگاهبانی بر در سرای حسین(ع)ایستاده
است و زائران او را دو بار زیارت می کنند; یک بارهنگام ورود به حرم و دیگر بار هنگام خروج; ولی اکنون آن درتعویض
شده است. در کنونی حرم مطهر از ایوان به سوی خود ضریح گشوده می شود و قبر حبیب در سمت چپ زائران است که از
در واردمی شوند. بر قبر او ضریح کوچکی قرار دارد که بوسه گاه عاشقان کربلا و کربلاییان است. اندکی جلوتر از قبر حبیب،
راهروی کوچکی است که به اتاقی و ضریحی کوچک می پیوندد. این جا معراج حسینی وجایگاه بار یافتن اباعبدالله به
محضر خدای مهربان است. از سوی دیگر، اینجا محل یکی از بزرگترین فاجعه های تاریخ بشری است.

اینجا قتلگاه حسین بن علی (ع) است.

می توان قتلگاه را روضه ای مجسم خواند که اشکها را بی هیچ حرفی به صورت می کشاند و دلها را بی هیچ دستی به
سختی می فشارد. درمقابل ضریح، راهرویی است که اکنون پوشیده است و از آن می توان به سردابی که به محل اصلی
شهادت منتهی می شود، راه یافت.

در قسمت بالای سر ضریح مطهر حسینی(ع)، سنگ قرمزی است که گفته می شود سر مطهر، پس از سفر کوفه و شام،
دوباره به وسیله ای امام سجاد(ع) به کربلا برگردانده و در این مکان شریف گذاشته شد تاکنار بدن مطهر دفن شود. در
زاویه شمال غربی حرم مطهر، قبرابراهیم مجاب قرار دارد; یعنی هنگامی که بالای سر مطهراباعبدالله (ع) رو به قبله
بایستی، این قبر مطهر پشت سرت قرارمی گیرد. به نوشته سیدعبدالجواد کلید دار در کتاب «تاریخ کربلا» این قبر قبلا در
صحن حرم مطهر قرار داشت و با تعمیرات بعدی جزو رواقهای حرم شده است. ابراهیم مجاب، که در کتب تاریخی ابراهیم
ضریر کوفی معرفی شده است، از فرزندان حضرت موسی بن جعفر(ع) است. سید بحرالعلوم در کتاب رجال خود او راجد
سید رضی و سید مرتضی می داند. می گویند: از این روی او رامجاب (پاسخ داده شده) می نامند که چون به حرم مطهر
حسینی(ع)وارد شد و به حضرت سلام گفت، از قبر مقدس صدایی سلامش را پاسخ گفت او اولین کسی است که جوار قبر
مطهر اباعبدالله (ع) را به عنوان محل سکونت، انتخاب کرد و در سال ۲۷۴ ه ق در زمان منتصرعباسی در این مکان منزل
گزید. بنا بر این، می توان او رابنیانگذار شهر کربلا دانست.

سرا پرده سردار

عباس لوای همت افراشته است
وین راز به خون خویش بنگاشته است
او پرچم انقلاب عاشورا را
با دست بریده اش به پا داشته است

از حرم مطهر حسینی(ع) تا حرم حضرت ابوالفضل(ع) تقریبا سیصدمترفاصله است. گنبد و گلدسته های زرین ابوالفضل
(ع)، که سر برآسمان می سایند، یاد آور پرچمی است که روز عاشورا به ظاهر ازدست پرچمدار کربلا بر زمین افتاد، ولی
خدای آن را بر افراشت وتا قیام قیامت بر افراشته خواهد ماند.

حرم مطهر ابوالفضل از سطح زمین اطراف گودتر است. از این رو،چند پله پایین می رویم تا به صحن بسیار بزرگ حرم
مطهر واردشویم.

آنگونه که در تاریخ آمده است: حضرت اباعبدالله(ع) بدنهای مقدس تمامی شهدا را به محلی به نام خیمه دارالحرب
می برد.

از این رو، تمامی آنها نیز توسط بنی اسد در یک مکان دفن شدند.

اما حضرت ابوالفضل(ع)، برای آوردن آب، از خیمه گاه بسیار دورشده بود و هنگام شهادت، پیکر مبارکش چنان قطعه
قطعه می نمود که کسی نمی توانست آن را به خیمه ها باز گرداند. از این رو، درکنار نهر فرات باقی ماند و در همان مکان
نیز دفن شد. نهرعلقمه همان شریعه فرات است. رود بزرگ فرات در سراسر عراق به شعبه ها و نهرهای کوچکی تقسیم
می گردد.

امروزه یکی از این نهرهای کوچک به نام نهر حسینیه از کنارکربلا می گذرد و دیگری به نام مصیب نیز کمی دورتر از کنار
قبرحر و طفلان مسلم عبور می کنند. در آن روزگار نهری به نام علقمه در کربلا جریان داشت که برای برداشتن آب از آن
محلی مخصوص کنارش ایجاد کرده بودند و آن را شریعه فرات یا شریعه علقمه می نامیدند. اکنون اثری از این نهر وجود
ندارد; ولی حرم مطهرابوالفضل(ع) در کنار گذرگاه این رود قدیمی بنا