پاورپوینت کامل بر غدیر چه گذشت ؟ ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بر غدیر چه گذشت ؟ ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بر غدیر چه گذشت ؟ ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بر غدیر چه گذشت ؟ ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۲

در غدیر حدود صدهزار تن از مسلمانان حضورداشتند و مشاهده کردند که پیامبر با جملاتی رسا و بدون کمترین ابهام
علی(ع) راهدایتگر امت، سرپرست و زمامدار مسلمانان و جانشین خود معرفی فرمود. نخستین تبریک گویان به علی(ع)
عمربن خطاب و ابوبکربودند ^(۱) . پس از رحلت پیامبر(ص) در حالی که هنوز پیکر مقدس رسول خدا(ص) دفن نشده بود
مردم در پایمال کردن حق علی(ع) پیش تاختند که گویا پیرامون منزلت علی(ع) کمترین سخنی از هیچ کس نشنیده اند و
پیامبر آن سخنان را در تاکید بر جایگاه علی(ع)بیان نکرده است.

امروز نیز این کج روی برای بسیاری باقی است.اما آیا می توان در کوشش پیامبر برای معرفی جایگاه علی(ع)تردید کرد؟
آیا رسول خد(ص) از بیراهه روی مردم پس از خود باخبر نبود؟ در صورت اطلاع، چه تدابیری اندیشید تا رویدادهایی
که می دانیم پیش نیاید؟این وقایع به چه سبب تحقق یافت؟

شک نیست که رسول خدا(ص) از همه آن مسایل با خبر بود. او حتی در روزهای پیش از رحلت، فرمود: بزودی فتنه ها
همچون امواج تاریک شب (به سوی امت من) روی می آورد.

آن حضرت پیش بینی های فراوان دیگری نیز کرده که منافقان بیشتر آن را خنثی ساختند.چه بسا به سبب همان تاکیدها
و پیش بینی ها بود که منافقان ورزیده ^(۲) مدینه بیشتر از قبل مانع اجرای فرمانهای حضرت شدند.

بدین ترتیب، باید به فراموشی سپردن غدیر را به عواملی دیگرمربوط دانست که این گفتار بدان می پردازد.

پیشگیری از انتشار فضایل علی(ع)

۱- حقیقت آن است منافقانی که پیرامون پیامبر را احاطه کرده بودند و گاه خویشتن را به پیامبر منسوب می دانستند، از
دیربازهرگاه رسول خدا(ص) می خواست از فضایل علی(ع) حقیقتی نقل کند به شیوه های مختلف از انتشار آن جلوگیری
می کردند. در صحیح بخاری ومسلم دهها روایت نقل شده که در همه آنها چنین آمده است: چون سخن پیامبر بدینجا
رسید عده ای فریاد کردند یا تکبیر گفتند ونگذاشتند حضرت سخنش را به پایان برساند. ^(۳) این توطئه ها چنان نیرومند
بود که در باز گشت از حجه الوداع چون آیه «یاایهاالرسول » نازل شد، رسول خدا(ص) نخست در ابلاغ آن به مردم درنگ
کرد. زیرا بیم داشت که ریاست جویان فرصت طلب با اعتراض،مانع پذیرش عمومی شوند یا توطئه ای علیه وی به اجرا
گذارند. ^(۴) بدین منظور، نوید الهی بر پیامبر نازل گردید که:«والله یعصمک من الناس » تو ماموریت خویش را به انجام رسان
ودر هر حال خداوند تو را از (شر توطئه های) مردم حفظ خواهد کرد.

با این حال، پس از ابلاغ پیام، چهارده تن از همراهان حضرت باهم پیمان بستند که هرطور شده نگذارند خلافت پس از
رسول خدا(ص) به علی(ع) برسد. آنگاه طرح ترور پیامبر را قبل از رسیدن به مدینه به اجرا گذاشتند که بی نتیجه ماند. ^(۵)

دستهای توطئه

۲- شمار حاضران در غدیرخم حدود صد هزارتن یاد شده است. عددافرادی که در آن واقعه حضور داشتند و به مدینه
بازگشتند بسیارکمتر از این رقم بود. در این میان، برخی زن و عده ای سالخورده بودند و در هیچ یک از صحنه های
اجتماعی حضور نداشتند تا نقشی ایفا کنند. گروهی نیز منافقان و ریاست طلبانی بودند که عهدبسته بودند بکوشند
زمامداری پس از پیامبر(ص) به علی بن ابی طالب(ع) منتقل نشود. بخوبی معلوم است که این گروه فرصت طلب به طور
طبیعی می کوشیدند تا آنجا که ممکن است با تبلیغ،توطئه، تهدید یا تطمیع، شاهدان ماجرای غدیر را به سوی
خویش جلب کنند و یا دست کم به بی طرفی وادارند. چنانکه حوادث پس ازرحلت رسول خدا نشان داد اغلب شاهدان
غدیر طرفدار خلفا شدند یادست کم بی طرف ماندند.

با همه اینها، از آنجا که خفقان آن ایام بسیاری از حوادث آن روزها را پنهان داشته یا دگرگون ثبت کرده است، بعید نیست
عده ای سر به مخالفت برداشته و سرکوب شده باشند. چنانکه شواهدی نیز این امر را تایید می کند. وقتی نقل حدیث
پیامبر پیرامون مسایل اخلاقی و احکام برای مدت صد سال ممنوع باشد، طبیعی است که اخبار سیاسی و اجتماعی آن
دوران همه به سختی به نسل بعد منتقل شود و چه بسا گروههایی از مردم مدینه با یاد آوری غدیر به مخالفت با غاصبان
حق علی بن ابی طالب(ع) پرداخته، سرکوب شده باشند.

موضع گیری مردم

۳- اهالی مدینه در برابر منزلت الهی و سیاسی علی بن ابی طالب چند گروه بودند. کسانی چون مقداد و سلمان وابوذر تا
پایان ازجانبداری خود دست بر نداشتند و تا امام با مخالفان خود بیعت نکرد تن به بیعت ندادند. بعد از آن نیز پیوسته زیر
نظر بودندو گاه با شکنجه به سکوت واداشته می شدند.

گروهی سازمان یافته دیگری بود که به دلایلی که بر خواهیم شمرد در انتظار رحلت پیامبراکرم(ص) به سر می بردند تا
حکومت را به دست گیرند.

جمعی نیز مسلمانان عادی بودند که چندان به امور سیاسی و اجتماعی کاری نداشتند و ایمان به اسلام نزد آنها جز ترک
برخی گناهان وانجام بعضی واجبات مفهوم دیگری نداشت. اینان اغلب از مقام شامخ امامت و وجوب پیروی از امام- بدان
حد که ما امروز معتقدیم- چیزی نمی دانستند. چنانکه گاه به فرمانهای رسول خدا (ص) نیز کم توجهی می کردند و
چنین می پنداشتند که تخلف از فرمانهایی که در بردارنده حکمی از احکام شرع نیست، بی مانع است. ^(۶)

بر این اساس، نمی توان سهل انگاری این گروه از مردم را به عمد و از روی عناد دانست. وقتی گروهی بتواند در کمتر از
چند ساعت به حکومت دست یابد و بر اوضاع مسلط شود، آرام کردن و همراه ساختن این مردم با خود برایش دشوار
نیست.

حرکتهای مرموز

۴- روز رحلت پیامبر در مدینه را باید شدیدترین ایام حزن وحیرت مسلمانان یاد کرد. در آن روز، جز عده ای که در کمین
چنین فرصتی به سر می بردند، بقیه سخت گرفتار ماتم و بهت گشته،بیمناک آینده خود و اسلام بودند. آن روزها عده ای
ادعای پیغمبری کرده، در پی فرصتی برای حمله به مدینه بودند. گروهی از قبایل غیر مسلمان شبه جزیره یا کشورهای
همسایه نیز با این فرصت طلبان، هم انگیزه و هم رای بودند.

در این زمان، عاقلانه ترین کاری که به ذهن مردم ساده اندیش می رسید این بود که در مقابل ناآرامیهای احتمالی شهر،
آرامش و انزوا اختیار کنند و نامطمئن از پیروزی کسی، به مخالفت با دیگری برنخیزند. این مردم هنوزسابقه جنگهای
داخلی عرب را از یاد نبرده بودند که گاه برای به دست آوردن چراگاه حیواناتشان سالها به کشتار یکدیگرمی پرداختند.

سر در گمی مردم مدینه در آن روز وصف نشدنی است. وفات پیامبر برای بیشتر مردم کاملا در باور نمی گنجید; تا آنجاکه
انکار وفات او ممکن می نمود. در این موقعیت، برای فرصت طلبان، بهترین زمان برای نیل به بزرگترین مقاصد سیاسی
فراهم بود، به خصوص اگر از سالها پیش در اندیشه این روز به سرمی بردند و برایش نقشه داشتند.

جز توطئه گران هیچ مسلمانی باورنمی کرد که عده ای در آن ساعات، پیکر مطهر پیامبر(ص) را بی غسل و کفن رها کرده،
به دنبال اخذ رای و بیعت برای ریاست خودباشند. شاید هم می اندیشیدند اگر کسی در پی این مقاصد باشد،
جزشرمساری و شکست چیزی به دست نمی آورد. افزون بر این، آن گونه هم دورنگر و چاره اندیش نبودند تا حرکتهای
مرموز را بزودی شناسایی کنند و برای جلوگیری از آن، تصمیم فوری گیرند.

برای آنها نیز که به منزلت اهل بیت(علیهم السلام) و امیرمومنان(ع)آشنایی داشتند باور اینکه عده ای اندک بخواهند بر
مناصب آنان تکیه زنند، بسیار دور و دشوار بود; حتی تا مدتها کسانی نمی توانستند بپذیرند که فرزند ابوقحافه زمامدار
مسلمانان شده است و فرزند ابوطالب عزلت نشین خانه. یعقوبی می نویسد: چون جنجال بیعت با ابوبکر بالا گرفت، «براء
بن عازب » با تعجب وحیرت به خانه بنی هاشم آمده، گفت: باابوبکر بیعت شد! آنان گفتند: مسلمانان در غیاب ما چنین
نخواهند کرد. ما به محمد(ص)سزاوارتریم. پس عباس گفت: به خدای کعبه، چنین کردند! ^(۷) ابن ابی الحدید می نویسد:
در همان روزهای سقیفه کسی از بستگان علی(ع) اشعاری در مدح او سرود که ترجمه آن چنین است: هرگز فکرنمی کردم
رهبری امت را از خاندان هاشم واز امام ابوالحسن سلب کنند… ^(۸)

ترفندها برای همراه سازی مردم

۵- از آنجا که رویدادهای پس از رحلت پیامبر اغلب از طرف مخالفان شیعه نگاشته شده است و پس از آن نیز بیشتر
تاریخ نگاران، عناصر وابسته به دربار خلفا بودند، کشف حقایق ازلابه لای آن اخبار امری دشوار است و بر همین اساس،
به درستی نمی توان دانست که بعد از رحلت رسول اکرم(ص) آنها که حکومت رابه دست گرفتند، کردار خویش را چگونه
توجیه کردند و به مردم چه گفتند! آیا مردم بیعت خود با علی بن ابی طالب(ع) در غدیر رافراموش کرده بودند؟ آیا با خود
نمی گفتند چگونه آن بیعت را نقض می کنند؟ مگر نه این است که عرب برای بیعت و عهد خود بیش ازچیزهای دیگر
اهمیت قائل بود؟ بنابراین، رفتار خود را چگونه توجیه کردند؟ آیا ابوبکر و عمر از اولین کسانی نبودند که درسرزمین
غدیر با علی(ع) بیعت کردند؟ با این حساب در انظار عموم چگونه توانستند رفتار خود را تا این حد قانونی نمایش دهند
یادست کم بر خلاف سفارش پیامبر ندانند؟! انصار چه فکر می کردند؟آنها برای اقدام خود چه بهانه ای داشتند؟!

آنچه می توان گفت این است که از هجدهم ذی حجه تا ۲۸ ماه صفر سال یازدهم هجری رخدادحوادث حاکی از آن است که
عده ای زمینه های به خلافت رسیدن علی بن ابی طالب(ع) را ناهموار ساختند و چه بسا در این باره با گروهی به گفتگوهای
سری پرداختند. هرچه هست، وقتی رسول خدا(ص) وفات کرد، دست کم برخی از مردم، حتی آ