پاورپوینت کامل گزارشی از عتبات عالیات (۵) – در حریم احرار اسوه آزادگان و توبه کنندگان ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گزارشی از عتبات عالیات (۵) – در حریم احرار اسوه آزادگان و توبه کنندگان ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گزارشی از عتبات عالیات (۵) – در حریم احرار اسوه آزادگان و توبه کنندگان ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گزارشی از عتبات عالیات (۵) – در حریم احرار اسوه آزادگان و توبه کنندگان ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۷۴

گرچه سر تا قدمم غرقه تقصیر و خطاست
لیک چشمم سویت ای خسرو اقلیم وفاست
گر ببخشی تو گناه من دل خسته رواست
لنگر حلم تو ای کشتی توفیق کجاست
که در این بحر کرم غرق گناه آمده ایم

سرداری که فرمانروای هزار سرباز جنگی است و از اشراف و بزرگان کوفه در زمان جاهلیت و اسلام به شمار می رود، به
دستور عبید الله بن زیاد در منزل ذو حسم راه را بر کاروان حسینی بست و او را ازادامه مسیر به طرف شهر کوفه باز
داشت; ولی در این بازداشتن ومقابله، جانب ادب فرو نگذاشت تا آنجا که حتی نماز جماعت رانیز به امامت امام حسین(ع)
اقامه و سربازانش را نیز بدین نمازفرا خواند.

در ادامه مسیر زندگی، لطف الهی این اولین مهاجم و اولین دشمن را فرا گرفت و جذبه عشق حسینی از عمق جهنم به
اوج بهشتش برکشید. نگاه آکنده از عاطفه و زبان سرشار از خیرخواهی ونصحیت حسین از برده ای یزیدی آزاده ای
حسینی ساخت و بدین گونه حر در حقیقت در عاشورا متولد شد; همراه فرزندش با نردبان شهادت به محضر حقیقت بار
یافت و در بزم عشق از دست ساقی ازل می باقی نوشید.

آری حر با یک توبه و برداشتن چند گام به صف همراهان ابا عبد الله(ع) پیوست و نام خویش را برای همیشه بر بلندای
تاریخ آزادی و انسانیت و ایمان درج کرد. زائران حرم حر بطور طبیعی همه به فکر توبه می افتند و با خود می گویند اکنون
که خدا راه بازگشت را چنین گشوده است و بدین سادگی می توان خطاهای بزرگی مانند بستن راه بر امام حسین(ع) را
جبران کرد، چرا سستی وسهل انگاری؟!

همه شهدای کربلا در یک نقطه دفن شده اند، اما حر ازاین قافله بازمانده است. در باره علت اینکه چرا حر از این قافله دور
مانده است، می گویند: پس از شهادت حر افراد تحت فرماندهی وی و خویشانش، که در لشکر ابن زیاد باقی مانده بودند، از
عمر سعد خواستند که به پاس احترام حر در قبیله اش ونیز خدمات گذشته اش، اجازه دهد پیکر حر بر زمین نماند.
عمراجازه داد. آنان بدن حر را از صحنه نبرد دور کرده، در محل کنونی به خاک سپردند.

حرم زیبای حر دارای گنبدی کاشی کاری است. گفته می شود اولین کسی که حرم حر را بنیاد نهاد، شاه اسماعیل صفوی
بود. آنگونه که کاشی های حرم حکایت می کند، این حرم به همت حسین خان شجاع السلطان در محرم سیصد و بیست و
پنج هجری ساخته شده است.

(موسوعه العتبات، ج ۸، ص ۱۸۳.)

برخی از مورخان نوشته اند: چون شاه اسماعیل صفوی به زیارت کربلا آمد; خواست به زیارت حر مشرف شود، گروهی بر او
خرده گرفتند و گفتند: چرا به زیارت حر می رودبا آن که معلوم نیست توبه اش پذیرفته شده باشد.

شاه اسماعیل با شنیدن این انتقاد تصمیم گرفت قبر حر رابشکافد; زیرا معتقد بود اگر توبه حر پذیرفته شده، باید
بدنش سالم مانده باشد.

از این رو، فرمان داد قبر حر را بشکافتند، بدن وی بطور کامل سالم مانده بود. بر سر حر دستمالی خون آلود بسته شده
بود. شاه اسماعیل تصمیم گرفت آن را به عنوان تبرک بردارد; ولی نتوانست.

پس از این جریان، قبر را دوباره ترمیم کرد، فرمان داد حرم رابسازند و فردی را با حقوقی درخور به عنوان خادم حرم حر
معین کرد.(ابصار العین، ص ۱۲۷.)

زیارت عون بن عبد الله

در همین مسیر، که برای زیارت حر و طفلان مسلم پیمودیم، بارگاه با شکوه امامزاده ای به نام عون بن عبد الله قرار دارد
که مردم عراق به وی اعتقادی راسخ دارند و معتقدند قبر شریفش محل برآمدن حاجتها و استجابت دعاست.

در باره نسب صاحب این بارگاه مطهر سخنان گوناگون گفته می شود;

ولی میان مردم عراق چنان، مشهور است که وی عون بن عبد الله بن جعفر است; یعنی فرزند حضرت زینب(س) نوه
دختری امیر المؤمنین(ع)و نوه پسری جعفر طیار برادر امیر مومنان(ع) است.

به نوشته مورخان، در حادثه عاشورا دو فرزند از عبد الله بن جعفر طیار به شهادت رسیدند. یکی از آنان از فرزندان
حضرت زینب بود و دیگری فرزند همسر دیگر عبد الله. (ابصار العین، ص ۲۹.)

برخی از مورخان دلیلی برای جدا بودن قبر فرزند حضرت زینب ازسایر شهدای کربلا نمی بینند و معتقدند که این
امامزاده محترم ازفرزندان امام حسن مجتبی(ع) است. عون حرمی بسیار با صفا و زیبادارد که در میدانی وسیع زئران را
به خود فرا می خواند. به مناسبت مقام، از حضرت زینب(س) و مصائبش که بر این بانوی بزرگ وارد آمده، است، سخن
می گویم. پس از زیارت این امامزاده بزرگوار و خواندن چند رکعت نماز، حرم مطهر وی را ترک می گوییم تا برای نماز
جماعت، دیگر بار خود را به بارگاه ملکوتی حسین(ع) برسانیم.

هنگام اذان ظهر مجددا توفیق زیارت حرم مطهر حسینی(ع) می یابیم وارد حرم می شویم، نماز ظهر و عصر را به
جماعت می خوانیم و پس از عرض ارادتی و زیارتی به هتل بازمی گردیم.

روضه های مجسم

هزاران کاروان دل، در اینجا می کند منزل
اگر اهل دلی،ای دل، بیا اینجا، بیا اینجا
«مجاهدی »

پس از صرف نهار و استراحتی مختصر، ما را به دیدار از برخی ازاماکن متبرک و تاریخی شهر کربلا فرا می خوانند. خدای
را سپاس که در این دیدار به اتوبوس نیاز نداریم و قرار است پیاده برویم.

فرصتی است تا بیشتر در کربلا گام زنیم و با این شهر آرمانها وآرزوها آشنا شویم.

از هتل که بیرون می آییم، در فاصله حدود هفتصدمتری گنبدی کاشی بسیار کوچکی به چشم می خورد که روی
استوانه ای کاشی کاری شده جای گرفته و گفته می شود محل قطع شدن دست چپ سالار سرافراز وسقای عطشان
کربلاست. این مکان در سمت قبله حرم حضرت ابو الفضل(ع) و تقریبا مقابل باب الفرات حرم مطهر واقع شده است. در
فاصله حدود سیصد یا چهارصدمتری، ستون مشابه دیگری قرار دارد که گفته می شود محل قطع شدن دست
است حضرت ابو الفضل(ع) است. مردم این دو مکان را به نامهای «چف العباس الایمن والایسر» می شناسند که به معنای
کف و دست راست و چپ ابوالفضل العباس(ع) است.

شاید این دو مکان سند تاریخی محکمی نداشته باشد، اما هر چه هست از ستونهای یادبود و بناهای باشکوهی که به یاد
حوادث گوناگون ساخته می شود، کمتر نیست. این بنا یادآور حادثه ای شگرف است;

رادمردی که با تشنه کامی وارد دریای آب می شود; ولی با یادآوری تشنه کامی مقتدای خویش حاضر نمی شود آب بنوشد و
سرانجام هنگام حمل آب دستهایش را از کف می دهد و شهید می شود.

زائران ستون سنگی یادگار دستان قطع شده ولی دستگیر و پرتوان ابو الفضل(ع) را می بوسند و به طرف دومین مکان
دیدار امروز حرکت می کنند.

تل زینبیه

ای پرچم کربلا به دوشت زینب
قربان تو و خشم و خروشت زینب
تا موی سرت سپید شد از غم دوست
شد کعبه دل سیاه پوش زینب
(جواد شفق)

برای رسیدن به تل زینبیه، حرم ابو الفضل(ع) را دور می زنیم وآنگاه در طرف راست قبله حرم امام حسین(ع) به سالنی
کوچک می رسیم که بر فرازش گنبدی کاشی کاری شده و آبی رنگ سر برآسمان می ساید. برای ورود به این سالن که تقریبا
از تمامی ساختمان های اطراف بلندتر است، باید چند پله را طی کرد و بالارفت. اینجا کجاست؟! اینجا رصدخانه کربلا و
عاشورا است. آنجا که زینب منظومه نور حسین(ع) در شط جاری شب ستم را رصد کرده است.

اینجا دیده بانی جبهه عاشوراست. آنجا که زینب(س) صفهای حق وباطل را و نبرد نور و ظلمت را به نظاره نشسته است.

زینبیه روضه مجسم کربلاست. از این رو، تا شروع به سخن کردم، سیل اشکها جاری شد و ناله ها به آسمان رفت. شاید این
محل به دقت درطول تاریخ حفظ شده باشد; زیرا موقعیت جغرافیایی آن بارویدادهای تاریخی و گفته های مورخان دقیقا
تطبیق می کند. حرم مطهر حسینی(ع)