پاورپوینت کامل یک کتاب در یک مقاله – بررسی تاریخ عاشورا ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یک کتاب در یک مقاله – بررسی تاریخ عاشورا ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یک کتاب در یک مقاله – بررسی تاریخ عاشورا ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یک کتاب در یک مقاله – بررسی تاریخ عاشورا ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۷

«سخنرانیهای دانشمند محترم مرحوم دکتر محمد ابراهیم آیتی »

کتاب بررسی تاریخ عاشورا، مجموعه ۱۷ سخنرانی است که مرحوم حجه الاسلام و المسلمین دکتر محمد ابراهیم آیتی
رضوان الله علیه در سالهای ۱۳۴۲ و۱۳۴۳ شمسی در رادیو ایران ایراد کردو بعد از رحلت ایشان، با مقدمه; تصحیح; تحقیق
و توضیحات استادگرانقدر آقای علی اکبر غفاری دامت برکاته چاپ و منتشر شد.

محتوای بسیار مفید و ارزنده این اثر را به میزان یک چهلم خلاصه کردیم که به ترتیب مباحث کتاب، با حفظ معنا و بدون
تقیدبه عبارات بیان می گردد; هر چند در برخی موارد از تعابیرنویسنده محترم بهره مند شده ایم.

مشخصات اثر:

بررسی تاریخ عاشورا

تالیف: دکتر محمد ابراهیم آیتی

ناشر: کتابخانه صدوق

چاپ ششم، بهار۱۳۶۶ ش در ۲۶۸ صفحه (وزیری)

۱- در حدود پنجاه سال پس از رحلت رسول اکرم(ص) و بیست سال بعد از شهادت امیر المؤمنین(ع) و ده سال بعد از
شهادت امام حسن(ع)، در نیمه ماه رجب سال شصتم هجری معاویه مرد. او تقریبا۴۲ سال در دمشق حکومت کرد و در
این مدت، نفوذ و تسلط بسیاری بر قلمرو حکومتش داشت. بطوری که بنا بر نقل مسعودی در مروج الذهب، در زمان رفتن
به جنگ صفین در روز چهارشنبه با مردم نماز جمعه خواند و احدی اعتراض نکرد که امروز چهارشنبه است;

نماز جمعه چرا؟!

۲- معاویه در اواخر عمرش برای خلافت یزید از مردم بیعت گرفت.

بعد از مرگ معاویه، امام حسین(ع) از بیعت با یزید خودداری کرد و به مکه رفت. چون این خبرها منتشر شد، شیعیان
کوفه مانندسلیمان بن صرد و مسیب بن نجبه و رفاعه بن شداد بجلی و حبیب بن مظهر و هزاران تن دیگر با نامه های
فراوان به امام حسین(ع)اظهار ولایت و ارادت کردند و وعده نصرت دادند و پیمان فداکاری بستند. سید الشهداء(ع) برای
ارزیابی اوضاع و آزمایش ادعای آنان، مسلم بن عقیل را به سوی کوفه فرستاد.

۳- شیعیان کوفه که می پنداشتند بی دردسر و به راحتی امام حسین(ع) پیروز خواهد شد نزد مسلم بن عقیل رفتند و با
یک دنیاخلوص اشک شوق ریختند و بنابر نظر شیخ مفید هیجده هزار نفر وبنا بر رای طبری دوازده هزار نفر با او بیعت
کردند. اما چون عبید الله بن زیاد آمد و کار را بر مردم دشوار گرفت، همان شیعیان راه عافیت پیشه کردند و راحتی و رفاه
را برگزیدند ومسلم بن عقیل را تنها گذاردند. مسلم بن عقیل به فیض شهادت نائل شد.

۴- ما کوفیان را به خاطر بی وفایی و پیمان شکنی ملامت می کنیم اما آیا براستی از خود پرسیده ایم که اگر ما به جای آنان
درچنان اوضاع و احوالی بودیم چه کار می کردیم؟! آیا واقعا راه وفاپیشه می ساختیم؟! کار اهل کوفه جای شگفتی ندارد
چه آنکه آنان همان کردند که هر شخص عادی و معمولی در روزگار سختی و هنگام امتحان می کند، باید از بزرگی و
بزرگواری روح آن قهرمانانی شگفت زده شد که با قطره قطره خون خود حماسه عاشورا را رقم زدند; بزرگانی چونان عمرو
بن قرظه انصاری که در روز عاشوراسینه اش را سپر بلا قرار داد و تا زخمهای تیرها و شمشیرها او رااز پا درنیاورد نگذاشت
صدمه ای به امام حسین(ع) برسد و چون بر خاک غلطید عرض کرد: ای فرزند رسول خدا! آیا وفا کردم؟! امام حسین(ع)
فرمود: (نعم و انت امامی فی الجنه) آری، و تو در بهشت در پیش روی من هستی… .

۵- کسانی که سرگذشت ضحاک بن عبد الله مشرقی همدانی راشنیده اند او را کم توفیق می شمارند. اما پرسیدنی است
که اگر مابه جای او بودیم همان مقدار از توفیق را نیز در همراهی و یاری امام حسین(ع) بدست می آوردیم؟ ضحاک به
همراه مالک بن نضر ارحبی به نزد امام(ع) رفتند و خبر دادند که کوفیان آماده جنگند.

امام حسین(ع) گفت:

(حسبی الله و نعم الوکیل); بعد پرسید آیا مرا یاری می کنید؟

مالک بهانه آورد که قرض دارد و در بند زن و بچه است. ضحاک گفت من نیز همین مشکلات را دارم اما حاضرم با
دشمنانت بجنگم به شرط آنکه آنگاه که یاری من دیگر سودی نداشت آزاد باشم که تو راواگذارم و بگریزم. امام(ع) پذیرفت
و او ماند و در روز عاشورادو نفر از دشمنان سید الشهداء(ع) را به هلاکت رساند و دست دیگری را برید. امام حسین(ع)
چند بار در حق ضحاک دعا کرد: (لا تشلل لایقطع الله یدک جزاک الله خیرا من اهل بیت نبیک) و سرانجام چون جز دو
تن از یاران امام(ع) باقی نماند، ضحاک با اذن امام حسین(ع) از معرکه بگریخت.

۶- وصیت نامه ای که امام حسین(ع) قبل از خروج از مدینه، برای برادرش محمد بن حنفیه نوشت به روشنی هدف و
انگیزه سید الشهداء(ع) را از قیام روشن می سازد:

(بسم الله الرحمن الرحیم، هذا ما اوصی به الحسین بن علی بن ابی طالب الی اخیه محمد المعروف بابن الحنفیه، ان
الحسین یشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له و ان محمدا عبده و رسوله جاء بالحق من عندالحق و ان الجنه حق و النار
حق و ان الساعه آتیه لا ریب فیها وان الله یبعث من فی القبور و انی لم اخرج اشرا و لا بطرا و لامفسدا و لا ظالما و انما
خرجت لطلب الاصلاح فی امه جدی، ارید ان آمر بالمعروف و انهی عن المنکر و اسیر بسیره جدی و ابی علی بن ابی
طالب; فمن قبلنی بقبول الحق فالله اولی بالحق و من رد علی هذا اصبر حتی یقضی الله بینی و بین القوم بالحق و هو
خیرالحاکمین، و هذا وصیتی یا اخی الیک و ما توفیقی الا بالله علیه توکلت و الیه انیب.)

این وصیت حسین فرزند علی بن ابی طالب(ع)به برادرش محمد معروف به ابن حنفیه است: حسین(ع) گواهی
می دهدکه خدایی نیست جز الله، او یکتا و بی همتاست و محمد(ص) بنده وفرستاده اوست، حق را آورد از جانب حق،
بهشت و جهنم حق است، وروز رستاخیز خواهد آمد و تردیدی در آن نیست، و خدا همه اهل قبور را برمی انگیزد.

من نه برای سرکشی و شرارت و نه از روی هوا و هوس قیام کردم ونه به قصد فسادانگیزی و نه تجاوز و ستمگری، بلکه
من فقط برای آن قیام کردم که امت جدم(ص) را اصلاح کنم; می خواهم امر به معروف و نهی از منکر; و سیره جد و پدرم
علی بن ابی طالب(ع) رادر پیش گیرم. پس هر کس مرا خداپسندانه بپذیرد، خدا او را به حق رساند و جزای خیر دهد و
هر کس که دعوت مرا نپذیرد پس من صبرمی کنم تا خدا بین من و این قوم عادلانه داوری نماید که اوبهترین داوران است.

برادرم! این وصیت من به توست و توفیقی نیست جز از خدا که بر او توکل کردم و به سوی او باز می گردم.

۷- چرا امام حسین(ع) بیعت نکرد و شهادت را برگزید؟ برخی ازنویسندگان چه نسنجیده جوابی داده اند:

امام حساب کرد که در هر صورت، چه بیعت کند و چه بیعت نکند،کشته می شود. پس چه بهتر که به صورت آبرومندی
کشته شود و درراه خدا شهید گردد. این پاسخ شایسته بسیاری از مسلمانان عادی نیز نیست تا چه رسد به سرچشمه نور و
فضیلت حضرت امام حسین(ع).

حقیقت آن است که امام حسین(ع) موجبات و مقدماتی را که بنی امیه از حدود سی سال پیش فراهم کرده بودند بررسی
کرد و بدرستی تشخیص داد که در آن زمان (سال شصتم هجری) انحراف امت اسلامی بقدری عمیق است که با سخنرانی
و موعظه و کتاب و خطبه علاج پذیرنیست و باید برای اصلاح دست به قیامی خونین و نهضت تند و عمیق زد تا مقدماتی
که امیر المؤمنین(ع) و امام حسن(ع) فراهم ساخته بودند ثمر دهد. امام حسین(ع) در خطبه ای که در مسجد الحرام
قبل از حرکت از مکه ایراد کرد (خط الموت علی ولد آدم مخط القلاده علی جید الفتاه …) به روشنی همین نکته را بیان
کرده است.

۸- فرزدق در جواب پرسش امام حسین(ع)که پرسید از مردم عراق چه خبر داری؟ گفت: (قلوب الناس معک و اسیافهم
علیک و القضاء ینزل من السماء و الله یفعل ما یشاء) دل مردم با توست و شمشیرشان برضد تو; و قضاء از آسمان نازل
می شود و خدا هر چه خواهد بکند.

امام حسین(ع) در پاسخ فرمود:

(صدقت، لله الامر و کل یوم ربنا فی شان ان نزل القضاء بما نحب فنحمد الله علی نعمائه و هو المستعان علی اداء الشکر، و
ان حال القضاء دون الرجاء فلم یتعد من کان الحق نیته و التقوی سریرته)راست گفتی. هرکاری به دست خداست و هر روزی
پروردگارما در کاری است. اگر قضای الهی چنان آمد که ما دوست داریم پس خدای را بر نعمت هایش سپاسگزاریم و توفیق
سپاسگزاری نیز ازهموست، و اگر قضا راه امید را مسدود کرد پس آن کس که نیتش حق است و باطنش تقوا; ضرری
نکرده است. دقت در کلام امام(ع) نشان می دهد که هدف اساسی امام حسین(ع) انجام وظیفه الهی است; نه