پاورپوینت کامل در حریم احرار ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در حریم احرار ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در حریم احرار ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در حریم احرار ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۷۷

گزارش عتبات عالیات (۶)

دوشنبه شانزدهم شهریور «آخرین ساعات در شهر عشق »

دیشب فرصت خوبی بود تا زائران، پس از آنهمه تلاش روزانه، به استراحت کافی بپردازند. از این رو، امروز آماده تر از
همیشه قبل از اذان صبح در سالن انتظار جمع می شوند. طبق مقررات همگی باید با هم به حرم مشرف شویم. دقایقی را
منتظر می مانیم تا عقب ماندگان هم به جمع ما بپیوندند. آنگاه عازم حرم می شویم. طبق معمول تا اذان صبح همه متفرق
می شوند تا راز دل رابا خدای مهربان گویند و نافله و مناجاتی داشته باشند. با برخاستن صدای دلنشین اذان همه درایوان
گرد می آیند تا نماز جماعت بگذاریم.نماز جماعت اقامه می شود و آنگاه شروع می کنیم به زیارت و دعا;زیرا این آخرین
دیدار و آخرین زیارت ماست.
راستی چقدر وداع با حرم حسینی سوزناک و رقت بار است. این شورو سوز و ناله و گریه را فقط باید ببینی و بشنوی تا
بخوبی درک کنی. این زائران هرگز جمال دل آرای حسینی را ندیده اند و سخنش را نشنیده اند; تنها و تنها حوادث کربلا را
شنیده یا خوانده اند.ولی با این همه تاب فراق و جدایی از حرم او را ندارند، چنین ناله می کنند و فریاد می کشند. پس آنان
که هر صبح خورشید جمال او را می دیدند، دیده بر چهره اش می گشودند و گوش به صدای آرامش بخش و حکمت آمیزش
می سپردند، چگونه جدایی و فراق وی را تحمل کردند.
به راستی آن هنگام که خواهر مظلومش و هشتاد و چهار زن و فرزندبازمانده شهدای کربلا می خواستند از حسین دل
بردارند، چه شور وغوغایی بوده است. اگر حسین(ع) دست بر دل دریایی و طوفانی زده خواهرش نمی گذاشت و بدان
آرامش نمی بخشید، زینب چه می کرد؟!
سخن با گریه آغاز می شود و با ناله پایان می پذیرد. هر کس در گوشه ای به ضریح پناه می برد و دیگر نمی شود اینان را جدا
کرد. قبلابارها تذکر داده شد و اکنون نیز بارها تذکر می دهند تا سرانجام کم کم همگی، با چهره های خیس و چشمان
سرخ از اشک، بغض درگلو و گرفته جمع می شوند. ناگزیر دل در حرم یار گذاشته، پای ازکویش بیرون می نهیم.
چون نیست چاره می روم و می گذارمت
ای پاره پاره تن به خدا می سپارمت
پس از وداع با امام حسین(ع) و شهدای کربلا، به حرم مطهرابو الفضل العباس(ع) مشرف می شویم تا با پرچمدار سرافراز
و باب الحوائج قمر بنی هاشم وداع کنیم.
بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد وقت وداع یاران
قصه وداع با ابو الفضل(ع) همان قصه وداع با امام حسین(ع) است;ولی چاره ای نیست.لحظات سنگینی و اندوهبار پایانی
به سرعت می گذرد. از حرم مطهرابو الفضل(ع) نیز بیرون می آییم و به هتل بر می گردیم.
پس از صرف صبحانه همه بسته ها و ساکهای خود را می آورند و به اتوبوس تحویل می دهند تا کم کم به سوی بغداد حرکت
کنیم. فرصتی است تااز مسؤول هتل و کارمندان آن، که با نهایت عشق و ارادت در این مدت به زائران خدمت کرده اند،
سپاسگزاری کنم. به برخی از آنان یادآوری می کنم که شما در کنار دریای رحمت الهی قرارگرفته اید از ما دورافتادگان نیز
یاد کنید. آنان نیز متقابلامی گویند شما نیز در کنار حرم امام رضا(ع) و حضرت معصومه(س) به یاد ما باشید و سلام ما را
به امت قهرمان ایران ابلاغ کنید که دلهای ما در این دیار به عشق آنان می تپد.
کم کم همه سوار می شوند. اتوبوس حرکت می کند و گریه ها دوباره اوج می گیرد. تا جایی که ممکن است، همه سعی
می کنند به حرم مطهرحسین(ع) و ابو الفضل(ع) بنگرند و از این دیار توشه بردارند.هیچ کس نمی داند آیا دوباره این
دیدار تازه خواهد شد و حسین عزیز ما را به پابوس خویش خواهد طلبید یا نه؟!
از شهر کربلا خارج می شویم.در بیرون شهر، مدتی طولانی می ایستیم تا همه اتوبوسهای ایرانی گرد آیند و همگی به
طرف بغداد حرکت کنیم. حاکمان بغداد به شدت تمامی زائران و اتوبوس ها را کنترل می کنند تا مطمئن شوند حتی یک
ایرانی در کربلا باقی نمانده باشد. زیرا یک ایرانی یعنی یک جرقه مبارزه و انقلاب و قیام.
سرانجام پس از توقفی طولانی، همراه همه اتوبوسها به راه می افتیم. در مسیر حرکت دوباره از فرات می گذریم و باز
زائران تقاضا می کنند اتوبوس آرامتر حرکت کند تا از این رود مقدس که هماره در دل و ذهن شیعیان جاری است توشه
بیشتر برگیرند.

به سوی کاظمین آستانه دو امام

ساعتی از ظهر گذشته است که وارد بغداد می شویم. برای صرف ناهارما را به جزیره گردشگران (الجزیره السیاحیه)
می برند. قبلا درابتدای سفر نیز یکبار دیگر به همین مکان آمده ایم. در ابتدای ورود در پی جایی برای نماز هستیم. در این
جزیره مصنوعی وتفریحی سالنهای قمار و رقص و ورزش و رستوران بسیار است; امادریغ از یک جایگاه کوچک برای نماز.
وضو می گیریم و زیر سایه درختهای سر به فلک کشیده اش برای نمازجماعت صف می کشیم و نماز را در صفای سایه
درختان و کنار آبهای فراوان اطراف جزیره اقامه می کنیم.
پس از اقامه نماز، به صرف ناهار می پردازیم و بعد از آن، به طرف هتل «یمامه » در وسط شهر بغداد حرکت می کنیم.با
بی نظمی بسیاری که در کار عراقی ها هست تا به هتل برسیم واتاقها تقسیم و زائران جا به جا شوند، آفتاب به غروب
نزدیک شده است. بناست همین امروز قبل از غروب به کاظمین و زیارت امام موسی کاظم(ع) و امام محمد تقی جواد
الائمه(ع) مشرف شویم.زائران اندک استراحتی کرده، چای را در رستوران هتل صرف می کنندو جمع می شوند تا به
طرف کاظمین حرکت کنیم; ولی اتوبوس نیست.گروههای دیگر همه رفته اند و حتی اتوبوس دیگری که مربوط به کاروان
ماست نیز حرکت کرده است. تنها ما به سبب خرابی اتوبوس،باقی مانده ایم.با طولانی شدن انتظار، پرخاش زائران شروع
می شود و ماموران عراقی به دست و پا می افتند. به آنها پیشنهاد می کنیم اتوبوس باهزینه خودمان کرایه کنند تا ما را به
کاظمین برساند; ولی آنهامی گویند چنین حقی ندارند.آنها حتی از خروج زائران از هتل نیز جلوگیری می کنند و
می گویندزائران نباید وارد شهر شوند یا به خیابانهای اطراف بروند. این انتظار کشنده حدود دو ساعت طول می کشد. در
همین گیر و دار کم کم وقت نماز مغرب می رسد. به عراقی ها می گویم: پس دست کم در سالن هتل مکانی را آماده کنید تا
نماز بخوانیم. این کار را می کنند،مبلها را جا به جا می کنند، موکتی می گسترند و در سالن انتظارهتل نماز جماعت اقامه
می کنیم.
پس از پایان نماز عشا، در حالی که دیگر از زیارت امشب ناامیدشده ایم، ماشین می رسد و زائران شتابان سوار می شوند و
به طرف کاظمین حرکت می کنیم.
در این گیر و دار، با مسؤول گروه، که از ماموران عراقی است،صحبت می کنم و ضمن اعتراضی شدید، به او پیشنهاد
می کنم که به گونه ای اتلاف وقت امروز را جبران کند; و او قول می دهد که دربرنامه فردا، که دیدار از سامراست، جبران
کند; و این بسیارامیدوارکننده است. از بغداد تا کاظمین راهی نیست و اکنون کاظمین بخشی از شهر بغداد به شمار
می رود ولی تا رسیدن به کاظمین، بد نیست از شهر بغداد بگویم:
بغداد، پایتخت جمهوری عراق، در وسط کشور و در کنار رود بزرگ دجله واقع شده است.
ساکنان بغداد را در سال ۱۹۸۰ میلادی دو میلیون و پانصد هزار تن نگاشته اند. بی تردید این رقم اکنون بسی بیشتر است.
این شهر به دست منصور عباسی ساخته شده، قرنها تعیین کننده سیاست دنیای پهناور اسلام بود و خلفای عباسی از این
شهر بر دنیای بزرگ اسلامی حکم می راندند. در این دوران، بغداد به چنان عظمتی رسیدکه می گویند:
محمد بن ادریس شافعی به فردی گفت: آیا بغداد را دیده ای؟
گفت: نه
شافعی گفت: پس تا کنون دنیا و نیز مردم دنیا راندیده ای!
خطیب بغدادی از احمد بن ابی طاهر چنین نقل می کند:
مردی را گفتند بغداد را چگونه دیدی؟ گفت تمام دنیا را خرابه دیدم که بغداد تنها بخش آباد آن است. اکنون نیز بغداد، به
سبب اینکه پایتخت عراق است، از سایر شهرهای عراق آبادتر می نماید ووضعیت بهداشتی بهتری دارد. رود بزرگ دجله با
شکوه تمام از وسط این شهر می گذرد و در برخی از مناطق، مناظری بسیار بدیع و دل انگیز می آفریند. زائران ایرانی حق
دیدار از بغداد را ندارند وما هر چند دو شب در بغداد به سر بردیم، این شهر را تنها ازپنجره اتوبوس دیدیم و هیچ یک از
اماکن متبرک آن را زیارت نکردیم.
پس از صرف ناهار، هنگامی که به هتل مورد اقامت خود می رفتیم چند صد متر به هتل مانده با ازدحام ماشینها رو به رو
شدیم، به طوری که مسیر حرکت بکلی بسته شد. ما تصمیم گرفتیم این مسیرکوتاه را پیاده طی کنیم تا از گرمای درون
ماشین آسوده شویم;ولی ماموران عراقی ممانعت کردند و گفتند: حتی اجازه همین چندصد متر پیاده روی شما را نیز به
ما نداده اند. البته، با طولانی شدن انتظار، به ممانعت عراقیها توجه نکردیم و پیا