پاورپوینت کامل امام علی علیه السلام الگوی عدالت (۱) ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام علی علیه السلام الگوی عدالت (۱) ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام علی علیه السلام الگوی عدالت (۱) ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام علی علیه السلام الگوی عدالت (۱) ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

>

مقدمه
عدالت چنان با فطرت انسانها آمیخته و باعث جلب دلهای مردمان می شود که حتی ظالمان و عدل ستیزان تاریخ هم
برای استحمار و فریب ملتها این کلمه طیبه را دستاویز قرار داده اند.
اما اسلام به عنوان دینی که از طرف خالق بشر آمده و ریشه در فطرت اصیل انسانها دارد و همه جهات نیکوی آن را
تقویت می کند، به این مسئله نیز توجه ویژه ای داشته است.
(لقد ارسلنا رسلنا بالبینات و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط)
یعنی: به راستی که پیامبران خود را با دلایل و براهین روشن فرستادیم و همراه آنان، کتابهای آسمانی و معیارهایی
هت سنجش حق از باطل، نازل نمودیم تا مردمان راه عدل و داد را بپادارند.
اگر آیات قرآن و سنت پیامبر اسلام (ص) بررسی شود، به وضوح معلوم خواهد شد که مسئله مبارزه با ستمگری و
ستم پذیری از اصولی ترین برنامه های دین مبین اسلام است.
اما چرا در این مقاله، سعی داریم این زاویه از اسلام را از دیدگاه و سیره حضرت علی (ع) بررسی نمائیم؟
هریک از محققان و علمای جهان که در باره زندگی و شخصیت آن حضرت، پژوهش نموده اند به این مسئله، اعتراف دارند
که جنبه عدالت در زندگی ایشان و مبارزه وی با ظلم و ستم و سعی و اهتمام خستگی ناپذیرش در جهت تحقق و بسط
عدالت در جامعه، از برجسته ترین جنبه های زندگی آن حضرت محسوب می شود. برخی مجسمه عدالتش نامیده اند و
دیگرانی، شهید راه عدالتش خوانده اند.
از طرف دیگر، پس از پیامبر عالیقدر اسلام (ص) علی (ع) دومین شخص عالم اسلام و برجسته ترین شخصیت است که
نمونه ای از یک حکومت کامل بر اساس اسلام ناب را ارایه کرده است. لذا در این نوشتار، سعی نگارنده بر آن بوده است تا
این منظر از اسلام از دیدگاه آن حضرت و بررسی عملکرد وی، مورد کنکاش قرار گیرد.
موضع آن حضرت نسبت به ستم، به دو بخش اصلی تقسیم می شود:
۱- مبارزه با ستمگری.
۲- مبارزه با ستم پذیری.

مبارزه با ستمگری

این جنبه از موضع حضرت نیز خود به دو بخش تقسیم می شود:
۱- التزام عملی آن حضرت به نفی ظلم.
۲- مبارزه ایشان با ظلم ظالمان.
اگر صفحات زندگی و حکومت آن حضرت را ورق بزنیم، می بینیم که سراسر زندگی آن حضرت، وقف مبارزه با ظلم
ظالمان بوده است. لذا به جهت گستردگی دامنه این بخش، پیگیری آن را به فرصتی وا می گذاریم و به بخش دیگر که
التزام عملی آن حضرت به نفی ظلم است، می پردازیم.

التزام عملی به نفی ظلم

مراد از التزام عملی، این است که آن حضرت مقید بودند هرگز از ناحیه ایشان یا کارگزارانشان، ظلمی به کسی یا به
جامعه روا داشته نشود یا حقی پایمال نگردد.
این بخش نیز به دو قسمت، تقسیم می گردد:
۱- التزام از جنبه های انسانی.
۲- التزام از جنبه های حکومتی.

التزام از جنبه های انسانی

علی (ع) به عنوان نمونه کاملی از یک انسان، دارای عواطفی بسیاری قوی و روحیات انسانی در حد اعلی بوده است;
چنین است که او را جامع اضداد و مثل اعلای انسانیت، خوانده اند.
برخی وی را به اقیانوسی تشبیه کرده اند که هیچ طوفانی آن را متلاطم نمی کند. الا آه یتیمان و مظلومان. در قسمتی از
خطبه ۲۲۴ نهج البلاغه، آمده است:
«و الله لان ابیت علی حسک السعدان مسهدا و اجر فی الاغلال مصفدا احب الی من ان القی الله و رسوله یوم القیامه ظالما
لبعض العباد و غاصبا لشی ء من الحطام »
یعنی سوگند به خدا، اگر شب را بر روی خارهای نشکن بیابانی به صبح برسانم و با غل و زنجیر روی آن خارها و سنگها
کشیده شوم، برایم دوست داشتنی تر است از اینکه در روز واپسین، خدا و پیامبرش را دیدار نمایم در حالی که به بعضی از
بندگان خدا ظلم کرده باشم…
و در فراز دیگری از همان خطبه، می فرماید:
«و الله لو اعطیت الاقالیم السبعه بما تحت افلاکها علی ان اعصی الله فی نمله اسلبها جلب شعیره ما فعلته »
یعنی: به خدا سوگند، اگر هفت اقلیم و آنچه را که زیر آسمان آنهاست، در اختیارم گذارند و در مقابل، این توقع را داشته
باشند تا خدای را به همین مقدار معصیت کنم که پوست جوی را از دهان مورچه ای به جور و بیداد بستانم، هرگز تن به
چنین کاری نخواهم داد.
گاهی هم در دستور العملهایی که به کارگزاران خود صادر می فرموده اند، آنها را به سمت این دیدگاه انسانی، هدایت نموده
و سوق می دادند. در فرازی از «عهدنامه مالک اشتر» می خوانیم:
«و اشعر قلبک الرحمه للرعیه و المحبه لهم و اللطف بهم و لا تکونن علیهم سبعا زاریا تغتنم اکلهم فانهم صنفان اما اخ لک
فی الدین او نظیر لک فی الخلق »
«ای مالک! جان خود را لباسی از رحمت و لطف و محبت به مردم بپوشان و هرگز در برابر آنان چون درنده ای خون آشام،
مباش تا خوردن آنان را غنیمت دانی زیرا آنان دو دسته اند: اگر مسلمانند، برادران دینی تواءند و اگر مسلمان هم نیستند،
انسانند و از نظر خلقت با تو یکسان »
و گاه در خطبه های عمومی، همه جامعه را از عواقب وخیم بیداد و باطن شیطانی این عمل زشت، برحذر می داشته است.
در خطبه ۱۹۲ که معروف به «خطبه قاصعه » است در فرازی می فرمایند:
«فالله الله فی عاجل البغی و آجل وخامه الظلم و سوء عاقبه الکبر فانها مصیده ابلیس العظمی و مکیدته الکبری التی
تساور قلوب الرجال مساوره السموم القاتله…»
پس خدا را خدا را بیاد آورید در بدی عاقبت بیداد که دامگاه بزرگ شیطان است و حیله عظیم او که مانند زهرهای
کشنده، دلهای مردان را می کشد…»
روح عدالت و ستم ستیزی چنان در وجود وی به تبلور رسیده بود که نمودهای بارز آن را حتی در وصیت نامه آن حضرت
به دو فرزندش امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) می توان دید. آنجا که وصیت می نماید تا همیشه یار ستمدیدگان
و دشمن ستمگران باشند:
«اوصیکما بتقوی الله … و کونا للظالم خصما و للمظلوم عونا»
و این عدالت متبلور در هنگام شهادت و بستر مرگ نیز عملا پرتو افشانی می کند که:
«یا بنی عبد المطلب لا الفینکم تخوضون دماء المسلمین خوضا تقولون قتل امیر المؤمنین الا لا تقتلن بی الا قاتلی…»
«ای پسران عبد المطلب! این گونه نباشد که پس از مرگ من میان مسلمانان افتاده و خون ریزی به راه بیاندازید به این
بهانه که امیرمومنان کشته شده است و این مطلب را دستاویزی جهت آشوب و کشتار قرار دهید.آگاه باشید که شمابه
تلافی قتل من، کسی جز قاتل مرا نباید بکشید…»

التزام به عدالت از جنبه های حکومتی

این بخش که بخش مهمی از زندگی حضرت را تشکیل می دهد، خود نیز به سه بخش مختلف، تقسیم می شود:
۱- عدالت در سیاست.
۲- عدالت در امور مالی.
۳- عدالت در امور نظامی.

عدالت در سیاست:
اگر بخواهیم این جنبه از مواضع آن حضرت را مورد بررسی قرار دهیم باید نوع دیدگاه ایشان نسبت به حکومت را مورد
مطالعه قرار بدهیم. حضرت با این دیدگاه به حکومت می نگریسته که همان گونه که حاکم نسبت به مردم، صاحب حق
می باشد، مردم هم در برابر او، صاحب حقوقی هستند. و حق، چیز یک طرفه ای نیست که همیشه به نفع کسی و به ضرر
کس دیگری باشد. در خطبه ۲۱۶ دیدگاههای خود را نسبت به حکومت، حق و مردم به صورت کامل بیان کرده است:
«اما بعد