پاورپوینت کامل امام خمینی(ره) در محضر معصومان علیهم السلام ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام خمینی(ره) در محضر معصومان علیهم السلام ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام خمینی(ره) در محضر معصومان علیهم السلام ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام خمینی(ره) در محضر معصومان علیهم السلام ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

>

سخن از پروانه هایی است که گرد شمع وجود امام جمع شدند و ازگرمی ولایت و پرتو انوار خورشید درخشان
حضرتش بهره ها بردند واز یار سفرکرده و خاطرات جاودان پیوندش با ساحت مقدس عترت سخن گفتند تا همه
نسلها با پیروی از حضرتش در شمار ارادتمندان اهل بیت: جای گیرند. در این بخش به فرازهایی از آن خاطرات
اشاره می شود. باشد تا از سیره عملی این اسوه علم و عمل جرعه ای برگیریم و مشعلی فرا روی نسل جوان بر
افروزیم. ان شاءالله.

زیارت امام رضا(ع)

آقای سیدحمید روحانی می گوید:

یکی از علما برای من نقل می کرد که یک سال تابستان به اتفاق امام و چندتن دیگر از روحانیون به مشهد مشرف
شدیم و خانه دربستی گرفتیم. برنامه ما چنین بود که بعد از ظهرها، پس ازیکی دو ساعت استراحت، از خواب
بلند می شدیم و به طور دسته جمعی روانه حرم مطهر می شدیم و پس از زیارت و نماز و دعا به خانه مراجعت و در
ایوان باصفایی که در آن خانه بود، می نشستیم و چای می خوردیم. برنامه امام این بود که با جمع به حرم
می آمدند، ولی دعا و زیارتشان را خیلی مختصر می کردند و تنها به منزل برمی گشتند; و آن ایوان را آب و جارو
می کردند، فرش پهن می کردند، سماور را روشن می کردند و چای را آماده می ساختند; ووقتی که ما از حرم باز
می گشتیم، برای ما چای می ریختند.

یک روز من از ایشان سوال کردم که این چه کاریه، زیارت و دعارا به خاطر آنکه برای رفقا چای درست کنید
مختصر می کنید و باعجله به منزل باز می گردید؟ امام در جواب فرمودند: من ثواب این کار را کمتر از آن زیارت
و دعا نمی دانم.

زیارت قبر حضرت علی(ع)

آقای سید حمید روحانی می نویسد:

امام در آن حدود پانزده سالی که در نجف می زیستند، جز در موارداستثنایی، هر شب ساعت ۳ بعد از نصف شب
در کنار قبر حضرت علی(ع) بودند; و حتی وقتی حکومت نظامی اعلام می شد و رفت و آمددر خیابانها ممنوع
بود، به پشت بام می رفت و از دور امام خود رازیارت می کرد.

زیارت مرقد مطهر امام حسین(ع)

آقای سید حمید روحانی می نویسد:

«… در اغلب ایام زیارتی در کنار قبر امام حسین(ع) بودند،در دهه عاشورا هر روز زیارت عاشورای معروفه را با
صدمرتبه سلام و صدمرتبه لعن می خواندند.» ۲مرحوم آقای املائی می فرمود:۲ روزی در حرم مطهر امام
حسین(ع) امام خمینی را دیدم که در میان انبوه زوار گیر کرده و قدمی نمی تواند پیش بگذارد. به جلو دویده به
کنار زدن مردم و بازکردن راه پرداختم. امام با تعرض و تغیرمرا منع می کردند. ومن بی توجه به منع ایشان به کار
خود ادامه می دادم. یکباره متوجه شدم که امام از مسیری که من برای ایشان بازکرده ام نیامده و تغییر مسیر
داده، در لابه لای جمعیت به راه خود ادامه می دهد.

انس باحرم مطهر امیر المؤمنین(ع)

آقای سید حمید روحانی می گوید:

در سحرگاه وحشتزای آخرین شبی که امام در نجف بودند، خدمت امام رسیدم که دستور العملی از ایشان
بگیرم.

یک حالت تاثری به من دست داده بود از اینکه می دیدم ایشان نجف را ترک می کنند; و او پس از خدا و حرم
مطهر امیرالمومنین(ع)تنها پناهگاه ما بود.

عرض کردم: آقا، نمی شود از این سفر صرف نظر کنید؟! شما الان دارید تشریف می برید کویت و آنجا جای امنی
نیست، سوریه جای امنی نیست، ایران وضعش آنچنان است; کجا می خواهید بروید؟! امام فرمودند: «ناگزیر از
اینجا باید بروم.» سپس فرمودند: «من در اینجا با حرم مطهر امیرالمومنین ماءنوس بودم.»

نحوه تشرف امام به حرم مطهر حضرت علی(ع)

آقای سید حمید روحانی در این باره می نویسد:

در تشرف امام خمینی به حرم مطهر امیرالمومنین(ع) با آن آداب خاص زیارت آن حضرت، باز شایان توجه
است:

باکمال ادب و متانت اذن دخول می خواندند. سپس از طرف پایین پاوارد حرم می شدند و مقید بودند که از
بالای سرمطهر حضرت امیرالمومنین(ع) عبور نکنند. چنانکه در روایات وارد شده است. و هنگامی که مقابل
ضریح مطهر می رسیدند، زیارت امین الله یا زیارت دیگری را بانهایت اخلاص می خواندند، بعد دوباره به طرف
پایین پا بر می گشتند و در گوشه ای از حرم نماز، زیارت،دعا نشسته می خواندند; باز دو رکعت نماز و سپس بلند
می شدند وبا رعایت آداب و اخلاص تمام از حرم مطهر خارج می شدند.

زیارتهای امام(ره)

آقای محمد علی انصاری، یکی از اعضای دفتر امام خمینی(ره)،می گوید:

علاقه امام به اهل بیت علیهم السلام وصف ناشدنی است; امام عاشق آنهااست. عاشقی که تا صدای یاحسین بلند
می شود، او بی اختیاراشک می ریزد. امام با اینکه در برابر مصیبت ها صابر است و حتی در برابر مشکلاتی چون
شهادت حاج آقا مصطفی اشک نمی ریزد اما به مجرد اینکه یک روضه خوان بگوید: «السلام علیک یا اباعبدالله »،
قطرات اشک از دیدگانش فرو می چکد; و این واقعا علاقه کمی نیست; ودر همان مواقعی که بسیاری از
شبه روشنفکران قبل از انقلاب به عزاداری و سینه زنی می تاختند و اگر این فرهنگ رشد پیدا می کرد،آثاری از
شعائر اسلام باقی نمی ماند و ما را از درون بی محتوامی کرد. امام شدیدا به ترویج همان سنت های دیرینه
عزاداری می پرداخت و مردم را به برگزاری هرچه باشکوهتر عزاداری های اهل بیت علیهم السلام سفارش می کند.

شرکت در روضه حضرت زهرا(س)

آقای محمدعلی انصاری می گوید:

یک روز که روز شهادت حضرت فاطمه(س) بود، از امام تقاضا شد که در جمع برادران دفتر، که به همین
مناسبت تشکیل داده بودند،حاضر شوند. امام آمدند و نشستند، به مجرد اینکه یکی ازبرادران دفتر شروع به
خواندن مصیبت کردند، امام با صدای بلندگریه کردند که ایشان برای ملاحظه حال امام مصیبت را کوتاه کردند
و قطرات اشک هم چون دانه های مروارید برگونه هایشان فرومی غلتید و با اینکه دنیا وتبلیغات روی گریه امام
تفسیرهای مختلف می کنند، امام باکی ندارند که حتی در صفحه تلویزیون نیزبه خاطر ابی عبدالله(ع) گریه
کنند و اشک بریزند.

علاقه امام به آقا امام زمان (عج)

آقای محمدعلی انصاری در این باره می گوید:

یک روز یکی از طلاب در مدرسه رفاه به امام عرض می کند که: شماچرا در بین صحبتهایتان از امام زمان کمتر
اسم می برید؟

امام به محض شنیدن این سخن درجا ایستادند و فرمودند:

چه می گویی؟ مگر شما نمی دانید ما آنچه داریم از امام زمان است و آنچه من دارم از امام زمان(عج) است و آنچه
از انقلاب داریم از امام زمان است.

شرکت در مجالس روضه

آیه الله سید حسن طاهری خرم آبادی می گوید:

امام شبهای محرم، مجالس روضه، که در محلات قم برگزار می شد،شرکت می کردند. برای اینکه مردم را
تشویق کنند، هم گرم نگه دارند.

آن شب که ایشان را می خواستند دستگیر کنند، ولی هیچ کس خبرنداشت; تلفنها را قطع کرده بودند، تلفن
منزل ایشان قطع شده بود. نزدیک غروب بود من آمدم منزل ایشان، آقای صانعی به من گفت: تلفن منزل امروز
قطع است. فکر می کردیم تلفن عیبی پیداکرده است. فکر نمی کردیم که می خواهند ایشان را دستگیر کنند.

مجلس روضه هم صبحها در منزل امام منعقد بود. به من گفتند: که فردا صبح بیایید منبر بروید. من هم قبول
کرده بودم که فرداآن جا منبر بروم.

آن شب امام رفتند مجلس روضه ای در یکی از محله های قم. ماهم رفتیم و مردم استقبال خیلی عجیبی از ایشان
کردند و ما آن شب را خدمت ایشان در مجلس بودیم و ایشان برگشتند.

دوستان به ما گفتند که: همان نزدیکیها که منزل یکی از رفقابود، بیایید و شب را بخوابید.

گفتم: نه، می روم منزل.

رفتم منزل. صبح بود که من داشتم آماده می شدم که به منبر بروم که خبر آوردند که امام را نزدیکیهای طلوع
فجر آمده اند ودستگیر کردند.

ذکر صلوات

آقای محمدحسن رحیمیان می نویسد:

روزهای ملاقات عمومی در حسینیه جماران، که مردم از یکی دوساعت قبل تدریجا جمع می شوند، گاه و بیگاه
صدای صلواتشان بلند می شدو طبعا صدای این صلواتها در داخل به گوش امام می رسید.

یک وقتی متوجه شدیم که امام باشنیدن صدای صلوات و نام مبارک پیغمبراکرم(ص) آهسته صلوات
می فرستند; و مدتها دقت داشتم وهیچ گاه ندیدم که ایشان صدای صلوات را بشنوند و صلوات نفرستند.

احترام به ائمه اطهارعلیهم السلام

مرحوم آقای مصطفی زمانی می نویسد:

هرکجا روایتی از امام(ع) به میان می آمد و یا نام راوی، ازآنان احترام می کرد. در مورد امامان علیهم السلام
می فرمود: «سلام الله علیهم اجمعین » و در مورد راوی با کلمه «رحمه الله علیه » یا «رضوان الله علیه » نام او را بیان
می داشت. عشق به خاندان عصمت و طهارت بود که برای دفاع از حریم آنان، کتاب کشف اسرار را نوشت و برای
زیارت خانه خدا و کربلای امام حسین(ع)

کتابهای خود را فروخت. بارها شد که ضمن بیان روایات ائمه اطهارعلیهم السلام از حالات آنان هم نقل
می فرمود که مسائل اسلامی به صورت فرمولی عرضه نشود بلکه روح معنوی شاگرد هم تکامل یابد.

توسل به اهل البیت علیهم السلام

آقای مرتضی تهرانی می گوید:

ویژگی دیگر ایشان شدت اتصال و ارتباطشان و توسلشان به اهل بیت صلوات الله علیهم اجمعین و خاندان
عصمت و طهارت صلوات الله علیهم اجمعین است. به نحوی که در تمام زمان تشرفشان به نجف اشرف و حضور
مولی المتقین صلوات الله علیه همه شب به حرم مقدس مشرف و از ارواح طیبه آن بزرگواران
استمدادمی نمودند.

احترام به عزاداری امام حسین(ع)

آقای محمد حسن رحیمیان می نویسد:

حضرت امام مدظله در یک مراسم ملاقات در حسینیه جماران بطوراستثنایی به جای آنکه در جایگاه روی
صندلی بنشیند… روی زمین نشستند، آن هم روز عاشورا و به احترام عزاداری امام حسین(ع)

بود.

شرکت در دعای توسل

آقای محمدحسن رحیمیان در این باره می گوید:

یک روز به مناسبت یکی از وفیات ائمه علیهم السلام چندنفری، به عنوان خواندن دعای توسل، به اتاق امام رفتیم.

همه رو به قبله نشستند و شروع به دعا کردند. بعد از شروع،امام وارد شدند و صف نشستند و همراه با همه دعا
خواندند.

در اثنای دعای توسل، یکی از آقایان ذکر مصبیت مختصری کرد. باآنکه ذاکر روضه خوان ماهر نبود و با حضور
امام دستپاچه شده بودو صدایش هم مرتعش و بریده بریده بود، همین که شروع به روضه کرد با آنکه هنوز
مطلب حساسی را بیان نکرده بود، امام چنان به گریه افتادند که شانه هایشان به شدت تکان می خورد و بنده
وقتی زیر چشم به سیمای امام نگاه کردم، دانه های متوالی اشک را که از زیر محاسن معظم له روی زانویشان فرو
می افتاد، دیدم.

تشکیل مجلس ذکر مصیبت

آقای محمدحسن رحیمیان می نویسد:

امام در مدتی که در نجف اشرف بودند، در تمام شبهای شهادت معصومین علیهم السلام در منزلشان ذکر
مصیبت داشتند و به مناسبت رحلت حضرت زهرا(س) این برنامه سه شب ادامه داشت; و آن گریه کردن و اشک
ریختن بدون استثناء در همه این روضه خوانیها مشهودبود.

توجه امام به زیارت عاشورا

آقای سیدعلی اکبر محتشمی می گوید:

از جمله حوادثی که در فرانسه اتفاق افتاد در رابطه با آن حالت خلوص و علاقه و محبتی که امام به ائمه اطهار
داشتند، ما روزهاکه می شد کلیه گزارشهای شب گذشته را که به وسیله تلفن از ایران رسیده بود، می نوشتیم و
احیانا آنهایی که لازم بود عین صدا راامام بشنوند، جمع آوری می کردیم و خدمت امام می رسیدیم و این گزارشها
را خدمتشان تقدیم می کردیم و ا