پاورپوینت کامل قیام توابین(بخش دوم) ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قیام توابین(بخش دوم) ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قیام توابین(بخش دوم) ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قیام توابین(بخش دوم) ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

>

سالهای آمادگی برای قیام

انگیزه ی قیام

عصر عاشورا با شهادت امام حسین(ع)و ۷۲ نفر از بهترین انسانهای تاریخ بشریت، به غروب انجامید. کوفیان سست اراده
وپیمان شکن نه تنها امام حسین(ع)را به کوفه دعوت کرده بودند،سفیرش را تنها گذاشتند و او را یاری نکردند، بلکه به
کربلاآمدند و در کشتن آن حضرت شرکت کردند. کوفیان مست زر و زوربودند، اما فریادهای آتشین امام سجاد(ع)و
حضرت زینب(س)در کوفه،آنان را از مستی به هوش آورد. امام سجاد(ع)که همراه کاروان اهل بیت پیامبر(ص)به اسارت
لش(ص)ریزید درآمده بود، در دروازه شهر کوفه خطاب به مردم کوفه گفت:

«هل تعلمون انکم کتبتم الی ابی وخدعتموه واعطیتموه من انفسکم العهدو المیثاق و البیعه و قاتلتموه.»

آیا می دانید که شما به پدرم نامه نوشتید(و او را به کوفه دعوت کردید)، ولی خدعه کردید و عهد و پیمان و بیعت خود را
رهاساختید و او را به قتل رساندید؟ حضرت زینب(س)نیز خطاب به مردم کوفه، فریاد برآورد:

«یا اهل الکوفه! یا اهل المکر و الغدر و الخیلاء»
وقتی حضرت زینب(س)خطابه ایراد کرد، مردم کوفه به یاد خطبه های آتشین امام علی(ع)افتادند. زینب دختر علی بود و
اینک حلقوم علی(ع). پدرش به کوفیان گفته بود: «یا اشباه الرجال » و اینک فریاد حضرت زینب(س)، آنان را با طنین فریاد
امام علی(ع)تداعی گرشد.

شیعیان کوفه از پیمان شکنی خود پشیمان بودند. در اندیشه ی جبران گناه و اشتباه خود بودند. آنان مخفیانه با یکدیگر
صحبت می کردند و نقشه ی انتقام را می کشیدند.

عصر قیام

حجاز و عراق پس از شهادت امام حسین(ع)دوران پرحادثه ای راگذراند. عبدالله بن زبیر از احساسات مردم نسبت به
شهادت امام حسین(ع)به نفع خود سود جست و علیه یزید طغیان کرد. روز به روزبر شمار هواداران او افزوده شد. مردم
مکه و مدینه از هواداران او بودند. عبدالله بن زبیر با تبلیغات فراوان توانست محبوبیت فراوانی در بین مردم حجاز و عراق
پیدا کند. مردم مدینه در سال ۶۳ ه .ق فرماندار آنجا را که از سوی یزید انتخاب شده بود، عزل کردند و با عبدالله بن زبیر
بیعت کردند. اندک اندک دامنه ی نفوذعبدالله بن زبیر گسترش یافت. بسیاری از کارگزاران یزید،مخفیانه با او بیعت
کردند. عبدالله بن زبیر فرماندارانی برای شهرهای حجاز، عراق، یمن، خراسان و مصر گسیل داشت.

یزید در سال ۶۳ ه ق، لشکری تا دندان مسلح را برای بازپس گیری مدینه گسیل داشت. لشکر یزید چنان جنایتی در حجاز
انجام دادندکه تاریخ پراست از اعمال وحشیانه آنها. سه روز اموال، ناموس وجان مردم حجاز برلشکر یزید حلال شد.
هزاران نفر کشته و به صدهازن مسلمان تجاوز شد. جنایت یزید به نام واقعه «حره » در تاریخ مشهور است. فسق و فجور یزید
نیز باعث شد تا مردم نفرت بسیاری به او پیدا کنند. با مرگ یزید(۶۴ ه.)و آغاز خلافت مروان،درگیری های شدیدی بین
لشکرهای مروان و عبدالله بن زبیر درگرفت. مرگ یزید پایه های حکومت اموی را سست کرده بود. مروان اقتداریزید را
نداشت. عبدالله بن زبیر پس از شکست در واقعه ای حره به دنبال تدارک قوا بود و این فرصت با مرگ یزیدی فراهم شد.
مردم کوفه شورش کرده بودند و فرماندار آنجا که از سوی یزید انتخاب شده بود، را عزل کردند.

آغاز قیام

شیعیان کوفه در اندوه شهادت امام حسین(ع)و پشیمان از گناه بزرگ خویش، چاره جویی می کردند تا بتوانند اشتباه
خود را جبران نمایند. شماری از رهبران قبایل و سرشناس ترین شیعیان در منزل سلیمان بن صرد گرد آمدند تا راهی
برای انتقام بیابند. سلیمان بن صرد دراجتماع آنان گفت:

«ما وعده ی یاری به اهل بیت پیامبر(ص)دادیم، ولی یاریشان نکردیم و به انتظار فرجام کار ماندیم تا آن که فرزند
پیامبرمان کشته شد. خدا از ما راضی نخواهد شد مگر این که با قاتلان او بجنگیم. شمشیرها را تیز کنید و هرچه
می توانید نیرو و اسب تهیه کنید تافراخوانده شوید.»

مسیب بن نجبه پس از حمد و ثنای خداوند، گفت:
«ماگرفتار عمرطولانی شدیم و در معرض انواع آزمایشهای الهی قرار گرفتیم. از خداوند می خواهیم ما را در زمره ی
افرادی قرارندهد که به آنها گفته می شود: مگر شما را به اندازه ای عمر ندادم که پندگیرید. امیرمومنان علی(ع)هم فرمود:
مقدار عمری که خداونددر آن بر فرزند آدم اتمام حجت می کند، ۶۰ سال است. در میان ماکسی نیست که به این سن
نرسیده باشد. ما به تزکیه ی خود مغروربودیم و حال آنکه خداوند ما را در تمام اموری که مربوط به پسردختر پیامبرش
بود، دروغگو یافت.

نامه ها و فرستادگان امام حسین(ع)به ما رسید و برما اتمام حجت شد. از ماخواسته شد که از آغاز تا پایان، در نها و آشکار
او رایاری دهیم ولی ما از بذل جان در راه او بخل ورزید، تا این که امام حسین(ع)در کنار ما کشته شد. نه با دست خود او را
یاری دادیم و نه با زبان خود از او دفاع کردیم و نه با اموال و قوم و قبیله خود.

عذر ما در پیشگاه خداوند، به هنگام دیدار پیامبر(ص)چیست که فرزند محبوبش، همراه فرزندان و خاندانش، در بین ما
کشت شد؟! به خدا سوگند، هیچ عذری نداریم مگر این که قاتل او را و کسانی که بر ضد او قیام کردند، را بکشیم و یا آن که
در این راه کشته شویم. شاید خداوند از ما خشنود شود.

من هنگامی که خداوند را ملاقات می کنم از عقوبت و عذاب او درامان نیستم. ای مردم! از میان خود فردی را به رهبری
انتخاب بکنید تا قیام را آغاز کنیم.»

رفاعد بن شداد پس از مسیب به سخنرانی پرداخت و گفت:
«خداوند تو را به بهترین سخنان راهنمایی کرد. بهترین کار راکردی که دعوت به جهاد با تبهکاران بود که راه توبه از
گناه بزرگ است. اگر خودت رهبری ما را بپذیری، ما همه قبول خواهیم کرد و اگر نپذیری، پیرمرد شیعه صحابی رسول
خدا(ص)و فردی که درقبول اسلام پیشگام بود، سلیمان بن صرد خزاعی را به رهبری برمی گزینیم که به شجاعت و
دوراندیشی مشهور و مورد اعتماد است.»

عبدالله بن وال و عبدالله بن سعد نیز سخنرانی کردند و ازسلیمان بن صرد و مسیب بن نجبه به نیکویی یاد کردند.

سرانجام سلیمان بن صرد خزاعی به رهبری قیام برگزیده شد.

شیعیان، همگی بر این باور بودند که تنها راه پاک شدن لکه ی ننگ پیمان شکنی آنان، کشتن قاتلان امام حسین(ع)و
یارانش است.

آنان هم پیمان شده بودند که این بار پیمان نشکنند و تا آخرین قطره خون، بر سر پیمان خویش بایستند. شیعیان از
عملکرد گذشته ی خویش توبه کرده بودند و آماده ی انتقام از قاتلان امام حسین(ع)ویارانش بودند.

اهداف قیام توابین

۱- انتقام از قاتلان امام حسین(ع) و یاران او.
۲- سپردن خلافت به اهل بیت پیامبر(ص).

خونخواهی امام حسین(ع)هدف اصلی توابین بود. آنان تنها راه برای تاوان اشتباه خویش را در کشتن فرمانده هان لشکر
یزید درکربلا می دانستند. آنان همچنین در صدد بودند پس از پیروزی، یزیدرا از خلافت خلع کنند و کارگزاران او در
شهرها را عزل کنند وسپس خلافت را به اهل بیت پیامبر(ص)واگذار کنند.

متاسفانه برخی از نویسندگان در ارزیابی اهداف قیام توابین،دقت لازم را به خرج ندادند. آنها اگر به علت عدم همکاری
توابین با فرماندار کوفه که کارگزار عبدالله بن زبیر بود، پی می بردند،می یافتند که توابین تنها در صدد بودند تا خلافت را
به اهل بیت پیامبر(ص)واگذار کنند.

توابین از ابتدای قیام، در صدد بودند تا انتقام شهادت امام حسین(ع)و یارانش را از عاملان اصلی این جنایت بگیرند.
آنهامی خواستند پس از پیروزی، حکومت را به خاندان پیامبر(ص)واگذارنمایند. این مطلبی است که بارها توسط توابین
بیان شد. درشعارهای توابین در مراحل مختلف قیام، از نخستین نشست تا آخرین روز قیام، بارها عنوان شده است که
حکومت را به اهل بیت پیامبر(ص)خواهند سپرد. باتوجه به این که امام سجاد(ع)تنهابازمانده ی خاندان امامت در آن
عصر بود، بنابراین می توان گفت توابین می خواستند آن حضرت را به خلافت انتخاب کنند.

عبیدالله بن عبدالله در یکی از سخنرانی هایش درجمع توابین می گوید:

«من شما را به کتاب خدا، سنت پیامبر(ص)، انتقام خون اهل بیت و جهاد با منکران دین و مارقین دعوت می کنم. اگر
کشته شدیم،آنچه خداوند برای نیکان قرار داده است، خیر است و اگر پیروزی شدیم، حکومت را به خاندان اهل بیت
پیامبر(ص)می سپاریم. »

سالهای آمادگی برای قیام

شیعیان کوفه هرگاه درکوچه و خیابان همدیگر را می دیدند، ازیاری نکردن امام حسین(ع)خجل بودند. آنان همواره
پنهانی بایکدیگر درباره ای قیام صحبت می کردند، زیرا بسیاری از آشنایان آنان که هر روز آنها را در مسجد، بازار، کوچه و…
می دیدند،افرادی بودند که در روز عاشورا، علیه امام حسین(ع)شمشیر کشیده بودند. جاسوسان حکومت یزید نیز در
صدد شناسایی کانون های مخالفت با حکومت بودند. شیعیان از سال ۶۱ هجری، از نخستین ماه های پس از شهادت
امام حسین(ع)، در جلسات مخفیانه باهم در ارتباط بودندو پنهانی دیگران را به قیام دعوت می کردند.

شیعیان حدود چهارسال انتظار کشیدند تا روز قیام فرار رسد.

جلسات هفتگی توابین که پنهانی برگزار می شد، با سخنرانی سلیمان بن صرد و دیگر سران توابین آغاز می شد. شیعیان
در این جلسات درباره چگونگی عضوگیری، تهیه ی تدارکات نظامی، بررسی شیوه های شروع قیام، تعیین زمان و مکان و
بررسی اولویت ها در مراحل قیام به بحث می پرداختند.

نام قیام

برخی از نویسندگان براین باورند که اسم قیام توابین ازاین آیه الهام گرفته بود:

(فتوبوا الی بارئکم فاقتلوا انفسکم ذلکم خیرلکم عندبارئکم فتاب علیکم انه هوالتواب الرحیم.

پس توبه کنید(بازگشت کنید)به سوی پروردگارتان. پس بکشیدخودتان را. این کار، نزدخداوند برای شما بهتر است. پس
آنهاتوبه کردند و خداوند توبه آنان را پذیرفت. به درستی که خداوندتوبه پذیر(قبول کننده توبه)و رحیم است.

این آیه درباره ی قوم بنی اسرائیل نازل شده است که در غیاب حضرت موسی(ع)، آن هنگام که آن حضرت برای عبادت به
کوه رفته بود، به گوساله پرستی روی آورده بودند و از توحید به شرک گراییدند. خداوند به آنان دستور داد که یکدیگر را
بکشند تا بااین کار توبه نمایند.

برخی از نویسندگانی که می گویند نام قیام توابین از این آیه گرفته شده است و به همین خاطر، نیز می گویند توابین،
قصد خودکشی داشتند; آنان به شان نزول آیه و حکم شرعی آن در اسلام توجه