پاورپوینت کامل جلوه های دانش علی علیه السلام ۹۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جلوه های دانش علی علیه السلام ۹۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جلوه های دانش علی علیه السلام ۹۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل جلوه های دانش علی علیه السلام ۹۲ اسلاید در PowerPoint :

>

در این جا سخن از دانش علی علیه السلام است. دانش انسانی برگزیده، انسانی که هیچ بیان و قلمی را یارای توصیف او نیست; زیرا
او برتر از هر اندیشه و فکر و والاتر از جوهر کلام است و اندازه علم او را تنها خدا و رسولش می داند. پیامبراکرم صلی الله علیه و آله
فرمود: خداوند آن قدر از فهم و دانش به او (علی علیه السلام) عطا فرمود که اگر فهم و دانش او (علی علیه السلام) را بین زمینیان
تقسیم کنند، همه را در برخواهد گرفت (و همه دانا می شوند). ^(۱) سخن گفتن از جلوه های دانش آن حضرت به منزله آب دریا را در
کاسه کردن است، ولی:

آب دریا را اگر نتوان کشید

هم به قدر تشنگی باید چشید

گستره علم علی علیه السلام

علی علیه السلام خزانه علم الهی ^(۲) و عتبه و درگاه بلند علم بی کران پیامبراکرم صلی الله علیه و آله ^(۳) و سینه او، محل جمع علوم
فراوان است. ^(۴) او امام مبینی است که پیامبراکرم صلی الله علیه و آله در وصفش فرمود: «امام مبین » همین علی علیه السلام است.
او امامی است که خداوند تبارک و تعالی دانش همه چیز را در او نهاده است.» ^(۵)

علم آن حضرت از سه جهت گذشته، حوادث فعلی و آینده گسترش دارد. او از گذشته، آینده و حوادث عصر خود آگاهی کامل و
کافی داشت. ^(۶)

کلیات دانش ها و اصول علوم و جزئیات و فروع آن ها نزد حضرت حاضر بود. مفضل می گوید: روزی امام صادق علیه السلام به من
فرمود: ای مفضل! آیا کنه معرفت محمد صلی الله علیه و آله، علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام را می دانی؟

عرض کردم: ای آقای من! کنه معرفت آن ها چیست؟

فرمود: ای مفضل! هرکس کنه معرفت آن ها را بشناسد، در برترین مراتب ایمان خواهد بود.

عرض کردم: ای آقای من! آن را به من بشناسان؟

فرمود: ای مفضل! بدان که آن ها، می دانند که خداوند عزوجل چه چیزهایی را خلق کرده است; بدان که آن ها کلمه تقوا و
خزینه های آسمان ها، زمین ها، کوه ها، بیابان ها و دریاها هستند; بدان که آن ها می دانند که چند ستاره و فرشته در آسمان است و
وزن کوه ها چه قدر است و حجم آب دریاها، و نهرها و چشمه ها چه قدر است و هیچ برگی (از درختی) نمی افتد، مگر آن که آن ها
می دانند و هیچ دانه ای در ظلمات زمین و نیز هیچ رطوبت و خشکی که درکتاب مبین آمده است، نیست مگر آن که آن ها (همه)
را می دانند. ^(۷)

علی علیه السلام هم به ظاهر اشیاء و مخلوقات آگاه بود و هم نسبت به باطن و ملکوت آن ها اطلاع کافی و احاطه علمی کامل
داشت. مؤید این مطلب، روایات فراوانی است که در این مورد وارد شده است. ^(۸)

علی علیه السلام اعلم است

شیخ عباس قمی (ره) اعلمیت آن حضرت را از جهاتی مورد اثبات قرار می دهد:

الف – دارای نهایت فطانت و قوت حدس و شدت ذکاوت بودن.

ب – مرجع نهایی در تمام شبهات و مشکلات علمی بودن.

ج – مفاد حدیث نبوی صلی الله علیه و آله: «اقضاکم علی علیه السلام » که مستلزم اعلمیت است. زیرا قضا مستلزم علم است.

د – جامعیت در علوم مختلف، مانند تفسیر، نحو، فقه، کلام و… ^(۹)

منابع علمی علی علیه السلام

دانش و آگاهی آن حضرت دارای منابع متعدد است. آن حضرت دانش خود را از آن ها تحصیل کرده است:

الف: اتصال با حقیقت نبوت:

آن حضرت به واسطه استعداد ذاتی، توفیقات و تاییدات الهی و مراقبت و کوشش دائمی، با علوم نبوی رسول اکرم صلی الله علیه و
آله اتصال برقرار کرد و تحت تربیت آن حضرت قرار داشت; همان طوری که خود حضرت به این حقیقت چنین اشاره می فرماید:
«شما قرب ومنزلت مخصوص مرا نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله می دانید. در کودکی مرا در دامن خویش می گذاشت و به
سینه اش می چسبانید و در بسترش می خوابانید. بدنم به جسد مبارکش می رسید و از بوی معطر او استفاده می نمودم. لقمه را
می جوید و در دهانم می گذاشت. هیچ گاه دروغ از من نشنید. خطا و اشتباهی ندید. یکی از فرشتگان بزرگ الهی همواره از وی
مراقبت می نمود و به کارهای نیک و اخلاق پسندیده هدایتش می نمود. من همانند ناقه شتر که دنبال مادرش می رود، از آن
حضرت پیروی می کردم. در هر روز دری از علم به رویم می گشود و از اخلاق و آداب نیک چیزی برایم آشکار می کرد. دستور می داد
تا از او پیروی کنم. در هرسال مدتی در کوه «حراء» به سر می برد. جز من و خدیجه علیها السلام، کسی آن حضرت را نمی دید. در آن
هنگام خانه ای در اسلام تاسیس نشده بود، جز خانه رسول اکرم صلی الله علیه و آله و خدیجه علیها السلام; و من سومین فرد آن
خانواده بودم. نور وحی و رسالت را مشاهده می کردم و بوی نبوت را استشمام می نمودم.» ^(۱۰)

علی علیه السلام می فرماید: «رسول خدا صلی الله علیه و آله هزار در از علم را به روی من گشود که از هر دری، هزار در باز شد. پس
هزار هزار در علم به روی من گشوده شد. به طوری که از گذشته و آینده خبر دارم و از مرگ ها و پیش آمدها و راه های قضاوت
خبردارم.» ^(۱۱)

ب – قرآن کریم:

از روایات متعدد به دست می آید که یکی از منابع و مدارک علمی آن حضرت، قرآن کریم است. آن حضرت چون از اسرار و رموز
کلام الهی اطلاع کامل داشت و با شان نزول، ناسخ و منسوخ، خاص و عام، مطلق و مقید و محکم و متشابه آیات آشنا بود،
می توانست احکام و قوانین دین و معارف اسلام را از عمق آن کتاب آسمانی استخراج نماید و در اختیار مسلمانان قرار دهد. آن
حضرت در این مورد می فرماید: «قرآن را به سخن آورید، ولی قرآن برای شما سخن نمی گوید. من می توانم از آن خبر بدهم. علوم
گذشته و آینده در آن کتاب آسمانی موجود است. احکام ومسائل مورد احتیاج شما و تفسیر موارد اختلافتان در آن کتاب وجود
دارد. اگر از من بپرسید، به شما یاد می دهم.» ^(۱۲)

ج – ارتباط با عالم غیب (الهام)

از جمله منابع علمی آن حضرت، ارتباط داشتن ایشان با جهان غیب می باشد. همان طور که از روایات متعدد به دست می آید، علی
علیه السلام و سایر معصومین علیهم السلام با پروردگار جهان و عالم غیب ارتباط داشتند و از این راه حقایقی را دریافت می کردند.
خداوند به واسطه بعضی از فرشتگان به آن ها الهام می کرد. و بدین وسیله علوم و کمالات و حقایق را بر آن ها افاضه می کرد.

امام باقر علیه السلام فرمود:

«علی علیه السلام به کتاب و سنت پیامبر صلی الله علیه و آله عمل می کرد و هنگامی که مساله تازه ای پیدا می شد که در کتاب و
سنت وجود نداشت، خدا حق را به آن حضرت الهام می کرد.» ^(۱۳)

از جمله اوصاف علی علیه السلام و سایر ائمه علیهم السلام «محدث » بودن است. محدث به این معناست که فرشته ای از ناحیه
خداوند برای آن حضرت حدیث می کرد. ^(۱۴)

سؤال: اگر امام نیز باعالم غیب ارتباط دارد و به وسیله الهام، حقایقی را دریافت می کند، پس بین پیغمبر و امام چه فرقی است؟
علاوه برآن، دربعضی از روایات وارد شده است که با مرگ پیامبر صلی الله علیه و آله وحی منقطع گشت، پس این گونه روایات با
سخنان گذشته ناسازگار است.

جواب: گرچه در روایات فراوان، الهام و ارتباط باجهان غیب برای ائمه علیهم السلام اثبات شده است، ولی در همان روایات فرق
بین پیامبر و امام بیان شده است:

فرق اول این است که امام تشریع کننده نیست. و احکام و قوانین شریعت و حلال و حرام بر او وحی نمی شود بلکه آن ها بر پیامبر
صلی الله علیه و آله نازل می شد و آن حضرت آن ها را به علی علیه السلام تعلیم داد و علی علیه السلام آن ها را به امام بعدی تعلیم
داد.

فرق دوم که از احادیث استفاده می شود، این است که گرچه به امام نیز الهام می شود و امام با عالم غیب ارتباط دارد، ولی وحی و
الهام آن ها باوحی انبیاء فرق دارد، زیرا پیامبر رسما با عالم غیب تماس می گیرد و فرشته وحی را مشاهده می نماید و ملکوت جهان
هستی را رؤیت می کند ولی امام چنین نیست.

حارث بن مغیره می گوید: امام باقر علیه السلام فرمود: علی علیه السلام محدث بود.

عرض کردم: می فرمایید، پیغمبر بود؟

امام علیه السلام دست خود را این چنین (به بالا) حرکت داد. سپس فرمود: بلکه مانند همدم سلیمان یا همدم موسی یا مانند
ذوالقرنین بود، مگر به شما خبر نرسیده است که پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «در میان شما هم مانند ذوالقرنین هست. ^(۱۵) (و
او او علی علیه السلام است.)»

محمد بن مسلم می گوید: نزد امام صادق علیه السلام صحبت از «محدث » به میان آمد. آن حضرت فرمود: محدث صدای فرشته را
می شنود، ولی او را نمی بیند. عرض کردم: از کجا می فهمد کلام فرشته است؟ فرمود: به واسطه آرامش خاطر و وقاری که در آن
حال پیدا می کند. ^(۱۶)

بنابراین بدون آن که امام، پیامبر باشد و براو وحی شود، علوم و اخبار آسمانی به وسیله الهام، یا با صدای فرشته به وی می رسد،
امام شخص فرشته را نمی بیند اما پیامبر او را می بیند. امام محدث است و محدث در لغت به معنای کسی است که برای او حدیث و
خبر تازه گویند. در لسان اخبار، امام را «محدث » می گویند.

تعدد معلومات علی علیه السلام

معلومات آن حضرت را می توان به دو دسته تقسیم نمود:

دسته ای از آن ها معلوماتی هستند که از شرایط امامت هستند و امامت به وسیله آن محقق می شود. این معلومات عبارت است از:
علم به احکام و قوانینی که برای سعادت دنیوی و اخروی مردم ضروری می باشد، علم به اخلاق نیک و بد، علم به عقاید صحیح و
ناصحیح و به طور کلی، علم به هرآن چه که برای ارشاد و هدایت انسان ها و اداره امور دنیوی و اخروی مردم لازم است; اعم از
قوانین و احکامی که از ناحیه خداوند برای سعادت بشر نازل شده است.

دسته دوم معلوماتی هستند که شرط امامت نیستند و متخصص بودن در آن علوم، شرط امامت نیست. ولی از مطالعه در روایات
وارده از ائمه علیهم السلام و روایات اهل سنت و منابع تاریخی به دست می آید که ائمه علیهم السلام نسبت به علوم مختلف آگاهی
کامل داشتند. گاه دیگران را از آن دانش ها بهره مند می کردند; مانند گیاه شناسی، زمین شناسی، حساب، ستاره شناسی، فلسفه،
نحو، تاریخ، داروشناسی، طب، زبان شناسی، حیوان شناسی و…

دانستن این امور به منزله آن نیست که ائمه علیهم السلام از تخصص خود استفاده می کردند و خود را بی نیاز از دیگران
می دانستند. بلکه ائمه علیهم السلام همانند سایر مردم شیوه رایج و عادی زندگی را طی می کردند، مثلا با این که قیمت اجناس را
می دانستند، برای تعیین قیمت اجناس به اهل خبره مراجعه می نمودند و با این که از خواص گیاهان وداروها ونحوه درمان خبر
داشتند، برای معالجه بیماری ها به طبیب مراجعه می کردند.

اینک نمونه هایی از دریای بی کران معلومات امام علی علیه السلام در قالب علوم مختلف، به طور اشاره ذکر می شود:

۱- فلسفه

از تحقیق در فلسفه اسلامی و مطالعه سخنان حضرت علی علیه السلام به دست می آید که آن حضرت اولین کسی از امت اسلام
بود که برای بیان معارف حقه الهی از استدلال های منطقی، برهان ها و اصول فلسفه الهی استفاده کرد. آن حضرت برای بیان
مقاصد فلسفی، الفاظی را استخدام و از معانی مادی و طبیعی خود مجرد ساخت. کلمات «منذ» ، «قد» و «لولا» ، نمونه ای از این
کلمات هستند.

«لایشمل بحد و لا یحسب بعد و انما تحد الادوات انفسها و تشیرالالات الی نظائرها منعتها منذ القد میه و حمتها قدالازلیه و
جنبتها «لولا» التکمله » ^(۱۷)

(خداوند) محدود به حدی نیست. (زیرا محدودیت از خواص ممکنات است، نه واجب الوجود بالذات.) و قابل شمارش نیست.
(زیرا او واحد حقیقی است که دومی برایش فرض نمی شود.) و اشیاء محدود به حدود هستند و به یکدیگر اشاره دارند. (زیرا جسم
هستند و اجسام یکدیگر رامحدود و مورد اشاره دارند.) کلمه منذ (که برای ابتدای زمان وضع شده است.) اشیاء را از قدیم بودن
منع می کند و کلمه «قد» (که اگر برسرفعل ماضی داخل شود، زمان گذشته را به حال نزدیک می کند و اگر بر سر فعل مضارع درآید،
به معنای کمی و قلت کار و فعل و به معنای «گاهی » است.) موجودات را از ازلیت و همیشه بودن به دور می کند و کلمه «لولا» (که
برای ربط امتناع جمله دوم به جمله اول وضع شده است.) از کامل بودن آن ها جلوگیری می کند.

در زمان خلافت آن حضرت، دو فیلسوف یونانی و یهودی به خدمت حضرت رسیدند و پس از اندکی صحبت، از نزد آن حضرت
مرخص شدند. حکیم یونانی درباره حضرت علی علیه السلام گفت: او فلسفه را از سقراط و ارسطو بهتر می داند. فیلسوف یهوی
گفت: او به تمام جهات فلسفه احاطه دارد. ^(۱۸) ابوعلی سینا می گوید: فیلسوفی جز علی علیه السلام وجود ندارد. ^(۱۹)

بهترین مدرک برای به دست آوردن مبانی فکری و آرای فلسفی آن حضرت، نهج البلاغه است. کتابی که حاوی سخنان فصیح و بلیغ
و ناشی از معارف الهی می باشد. در آن سخنان افکاری نهفته است که جویندگان حقیقت را در اقیانوس بی کران الوهیت به منتهای
اوج می رساند. اینک به طور خلاصه، به بعضی از مطالب، مسائل و اصطلاحات فلسفی موجود در نهج البلاغه اشاره می شود:

کیف، توحید، مثل، تشبیه، صمد، وهم، مصنوع، معلول، فاعل، قضاء، قدر، غنی، وجود، عدم، ابد، ازل، شعور، ضد، نور، ظلمت،
تباین، حد، حرکت، سکون، حدوث، ذات، غیریت، نهایت، غایت، قدیم، ظاهر، باطن، سبق، مساوی، انشاء، اختراع، ابداء، کائن،
معیت، عالم ماده، عالم مجردات، عینیت صفات باذات، صفات ثبوتی و صفات سلبی، حکیم، هستی، هدف مند است، تمام کمالات
مال خداست، مرکب نیست، جسم نیست. قابل تشبیه نیست، ذاتش قابل توصیف نیست، قابل شناخت نیست. قابل تغییر نیست،
عینیت پذیر نیست، معلول نیست، محیط برهمه چیز است، منزه از نقص است و… . ^(۲۰)

۲- علم نحو

علی علیه السلام بنیانگذار علم نحو می باشد ابوالاسود دؤلی می گوید: خدمت علی علیه السلام رسیدم، او را در حال تفکر و اندیشه
دیدم، گفتم: ای امیرالمؤمنین! درچه چیزی تفکر می کنی؟ فرمود: شنیده ام در دیار شما کلمات را اشتباه تلفظ می کنند. از این رو
خواستم کتابی در اصول عربیت بنویسم. عرض کردم: اگر این کار را بکنید، لغت عرب را زنده و حفظ نموده اید. بعد از ۳ روز، به
خدمت ایشان رسیدم. حضرت صحیفه ای را به من داد که در آن آمده بود:

«بسم الله الرحمن الرحیم، الکلام کلمه اسم و فعل و حرف، فالاسم ما انبا عن المسمی و الفعل ما انبا عن حرکه المسمی و الحرف
ما انبا عن معنی لیس باسم و لا فعل »

سپس به من فرمود: این را پی گیری کن و هر آنچه برایت رخ داد (از قواعد) در آن بیاور و بدان ای ابااسود که اشیاء برسه گونه
هستند: ظاهر، مضمر و چیزی که نه ظاهر است و نه مضمر.

ابوالاسواد می گوید: من چیزهایی را جمع کردم و