پاورپوینت کامل سیستم نظارتی علی علیه السلام ۷۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیستم نظارتی علی علیه السلام ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیستم نظارتی علی علیه السلام ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیستم نظارتی علی علیه السلام ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

>

نظارت بر کارگزاران سیاسی

از نامه های امیرالمؤمنین علیه السلام در نهج البلاغه چنین برمی آید که آن حضرت برنظارت و مراقبت از امور بسیار تأکید داشت، به گونه ای که آن را رکن مهم در حکومت اسلامی می دانست.

امام علی علیه السلام نظارت را برای تقویت و ثبات نظام و ایجاد عدل و داد در بین مردم می خواست. نظارت آن حضرت به صورت مستقیم و غیر مستقیم برهمه چیز و همه افراد (کارگزاران، بازاریان، بیت المال، عامه مردم و خانواده و
فرزندان خود) بود.

امیرمؤمنان علیه السلام از روش و عملکرد حکومت های پیشین رنج می برد. بدین جهت در آغاز خلافت خود، نظارت را از بیت المال شروع کرد و برهمه جا این سیستم را توسعه داد و بسیاری از مسائل را تحت پوشش قرار داد. آن حضرت
با ایجاد این سیستم نظارتی قوی، عملکرد اجرایی کارگزاران خود را به دقت زیر نظر گرفت، تا همانند حکومت های قبل، آنان احساس آزادی مطلق ننمایند و کارها را طبق سلیقه خود انجام ندهند. این نوشتار کوتاه به بیان این
سیستم و دستگاه های نظارتی حضرت علی علیه السلام می پردازد:

۱ ـ نظارت از طریق نامه نگاری

نامه های فراوانی از حضرت علی علیه السلام برجای مانده است. برخی از آن ها نامه هایی است که آن حضرت به کارگزاران اجرایی خود نوشته است.

الف ـ تقدیر از عملکردهای اجرایی

سعد (سعید) بن مسعود ثقفی، عموی مختار بن أبی عبیده ثقفی، یکی از کارگزاران علی علیه السلام و حاکم «مداین» بود. او از یاران خوشنام و با سابقه علی علیه السلام بود.(۱) حضرت علی علیه السلام با نظارت دقیقی که برکار وی داشت، برای تقدیر و
تشکر از او، در نامه ای به وی چنین می نویسد: تو مالیات خودت را (از محل فرمانروائیت) ادا کرده (و فرستادی) و فرمان پروردگارت را به جای آوردی و امامت را از خود راضی و خوشنود گردانیدی… پس خدای گناهت را در اثر این
کار بخشید و سعی و کوشش و تلاش تو را قبول فرمود و سرانجامِ نیکی خداوند برای تو فراهم کرد.(۲)

ب ـ هوشیاری دربرابر نقشه های دشمن

بازار فرار و پناهندگی برخی از مسؤولان خائن در اواخر حکومت حضرت علی علیه السلام گرم بود. حضرت علی علیه السلام برای بیداری مسؤولان و کارگزاران از نقشه خائنانه معاویه، به زیاد بن ابیه ـ که فرمانروای بلاد فارس بود.ـ نامه ای نوشته و
این مسأله را به او چنین گوشزد کرد:

آگاه شدم که معاویه نامه ای به تو نوشته است و می خواهد دلت را بلغزاند و در تیزی و تندی تو رخنه کند؛ پس از او برحذر باش و بترس. او شیطانی است که از هر طرف به سراغ انسان می آید، تا ناگهان در هنگام غفلت و بی خبری او
در آید و عقلش را برباید.(۳)

امیرمؤمنان علیه السلام با این که می دانست زیاد بن ابیه سرانجام به معاویه ملحق می شود، هرگز از هوشیار کردن وی در برابر اتفاقات و جریانات و نقشه های خائنانه دشمنان خودداری نکرد.

ج ـ موعظه و ارشاد

کارگزاران حکومت اسلامی برای کنترل خود و زیرمجموعه شان نیاز به راهنمایی و ارشاد دارند. امیرمؤمنان علیه السلام به یکی از کارگزاران خود می نویسد:

پس از ستایش خدا و درود بر پیامبراکرم صلی الله علیه و آله ، کشاورزان شهری که تو در آن حکمفرماهستی، از درشتی و سخت دلی و خوارداشتن و ستمگری تو شکایت نموده اند و من (در شکایت ایشان) اندیشه نمودم، آنان را شایسته نزدیک شدن
تو (اکرام ومهربانی زیاد) ندیدم؛ به جهت آن که مشرک هستند و نه درخور دور شدن و ستم کردن؛ به جهت آن که (با مسلمانان) پیمان بسته اند، پس لباسی از نرمش همراه کمی شدت برای آنان بپوش، با رفتاری میان شدت و
نرمش با آن ها معامله کن، اعتدال را در رفتار با آنان رعایت نما، نه زیاد آن ها را نزدیک کن و نه زیاد دور.(۴)

حضرت علی علیه السلام در نامه ای به زیاد بن ابیه ـ که جانشین عبداللّه بن عباس در بصره بود.ـ می نویسد: پس (در صرف مال) زیاده روی مکن، میانه رو باش، در امروز به یاد فردا باش و به اندازه نیازمندی خود از دارایی پس انداز نما و
زیاده (بر آن) را به جهت روز نیازمندیت پیش فرست. آیا امیدواری که خدا پاداش
صدقه دهندگان را برتو واجب و لازم گرداند، در حالی که تو در عیش و خوشگذرانی
غلطیده ای و ناتوان، بیچاره، بیوه زن و درویش را از آن بهره نمی دهی؟ و جز این نیست که مرد پاداش داده می شود به آنچه از پیش فرستاده و به آنچه که قبلاً برای خود نزد خدا ذخیره کرده است.(۵)

امام علی علیه السلام هنگامی که عبداللّه بن عباس را جانشین خود در بصره گردانید، درنامه ای به او چنین نگاشت: با مردم گشاده رو و هم مجلس و درستکار باش و از خشم نمودن با مردم پرهیزکن، که انگیزه ای از شیطان است و بدان
هرکاری که تو را به خدا نزدیک گرداند، از آتش دورت می نماید و هرکاری که تو را از خدا دور سازد، به آتش نزدیکت می گرداند.(۶)

د ـ گلایه از عملکردهای نادرست

برخی از کارگزاران با این که سوابق زیادی در امرحکومت داشتند و سخت مورد احترام امیرالمؤمنین علیه السلام بودند، گاهی که مبتلا به لغزش هایی می شدند، از طرف آن حضرت مورد گلایه ونکوهش قرار می گرفتند.

حضرت علی علیه السلام برای نظارت و کنترل بر عملکرد این گونه افراد با سابقه ـ که از یاران رسول اللّه صلی الله علیه و آله بودند و به خوبی برزندگی حضرت آگاهی داشتند و برای این که آن ها از کارگزاران حکومت وی بودند و باید خط و مشی رهبر و
رئیس حکومت اسلامی را پیشه می کردند.ـ در نامه هایی به آنان گلایه خود را به آن ها اظهار می داشت، تا از تکرار رفتار ناپسند خود، خودداری کنند. ازجمله این افراد، عثمان بن حنیف(۷)، کارگزار علی علیه السلام در بصره بود. به حضرت
علی علیه السلام گزارش داده بودند که وی در یکی از میهمانی های ثروتمندان شرکت کرده بود و مستمندان از حضور در آن میهمانی محروم بودند. امیرمؤمنان علیه السلام با شنیدن این گزارش، کار ناپخته عثمان را تقبیح و از حضورش در آن
میهمانی گلایه کرد. در بخشی از نامه آن حضرت به عثمان بن حنیف چنین آمده است:

ای پسر حنیف! به من خبر رسیده که یکی از جوانان اهل بصره تو را به طعام عروسی خوانده است و به سوی آن طعام شتابان رفته ای و خورشت های رنگارنگِ گوارا برایت خواسته و کاسه های بزرگ به سویت آورده می شد و گمان
نداشتم تو به میهمانی گروهی بروی که نیازمندشان را برانند و توانگرشان را بخوانند. پس نظر کن به آنچه دندان برآن می نهی و می خوری و چیزی که به تو آشکار نیست بیفکن و آنچه را که به پاکی راه های به دست آوردن آن
دانایی، بخور. آگاه باش! هرپیروی کننده را پیشوایی است که از او پیروی کرده، به نور دانش او روشنی می جوید. بدان که پیشوای شما از دنیای خود به دو کهنه جامه و از خوراکش به دو قرص نان اکتفا کرده است و شما برچنین
رفتاری توانا نیستید ولی مرا به پرهیزکاری و کوشش و پاکدامنی و درستکاری یاری کنید. به خدا سوگند! از دنیای شما طلا نیندوخته و از غنیمت های آن مال فراوانی ذخیره نکرده ام و با کهنه جامه ای که دربردارم، جامه کهنه
دیگری آماده ننموده ام… .(۸)

۲ ـ فرستادن هیئت های بازرسی

دومین برنامه ای که حضرت علی علیه السلام در راستای سیستم نظارتی برکارگزاران به کار برد، گماشتن نمایندگان ویژه ای بود که به عنوان هیئت های بازرسی نظارت برکار والیان، به بعضی مناطق اعزام می فرمود. امام علی علیه السلام به کعب بن
مالک(۹) که از والیان آن حضرت بود، مأموریت می دهد تا به کوره السواد(۱۰) و بهقیاذات(۱۱) برود و کارگزاران را از نزدیک بررسی و رسیدگی کند. در حکم امیرالمؤمنین علیه السلام به وی چنین آمده است:

شخص دیگری را به جای خود بگمار و به همراه جمعی از یارانت از محل خود خارج شو تا به سرزمین کوره السواد برسی. پس در آن جا از گماشتگانم که ما بین دجله و عذیب هستند، بپرس و نیز در روش وکردار آنان بنگر و تحقیق
نما. سپس به بهقیاذات برگرد و اداره امور آن جا را به عهده بگیر و به طاعت و فرمان پروردگار خود عمل کن. البته در آنچه که او به تو ولایت داده است. و بدان که هریک از اعمال فرزند آدم برای او ذخیره شده و در برابرش، جزا و
پاداش داده خواهد شد. پس تا می توانی کارخیر انجام بده تا خداوند برای ما و شما خیر بخواهد و در پایان این بازرسی نتیجه تلاش با صداقت خودت را برایم گزارش کن.(۱۲)

۳ ـ ارسال تراز مالی

بسیاری از کارگزاران حضرت علی علیه السلام می دانستند که امیرمؤمنان علیه السلام سخت مراقب عملکرد آنان می باشد. اما برخی به خیال این که فاصله زیاد محل فرمانروایی آنان با مرکز حکومت اسلامی مانع رسیدن اخبار به حضرت علی علیه السلام
می شود، به حیف و میل و اختلاس در اموال مسلمانان می پرداختند. اما بلافاصله با نامه شدید اللحن امیرمؤمنان علیه السلام مواجه می شدند. زیرا پس از این که گزارشی از عملکرد ناصواب برخی کارگزاران می رسیده حضرت علی علیه السلام با
فرستادن نامه ای از آن ها می خواست تا فوراً آخرین وضعیت مالی خود را ارسال نمایند و دریافتی های بیت المال و مقدار هزینه ها و موجودی فعلی آن را مشخص کنند.

حضرت علی علیه السلام به یکی از والیان خود نامه ای می نگارد و از او درخواست فرستادن تراز مالی می نماید، آن حضرت پس از حمد و درود برپیامبراکرم صلی الله علیه و آله می نویسد: درباره تو به من جریانی گزارش شده است که اگر انجام داده باشی،
پروردگارت را به خشم آورده ای، امامت را عصیان کرده ای و امانت (فرمانداری) خود را به رسوایی کشیده ای. به من خبر رسیده که تو زمین های آباد را برهنه و ویران کرده ای و آنچه توانسته ای تصاحب نموده ای و از بیت المال که زیر
دستت بوده است به خیانت خورده ای، فوراً حساب خویش را برایم بفرست و بدان که حساب خداوند از حساب مردم سخت تر است. والسلام.(۱۳)

۴ ـ احضار به مرکز

منذر بن جارودعبدی(۱۴) که از طرف علی علیه السلام حاکم بربعضی از شهرهای بلاد فارس و ایران کنونی بود، نسبت به بعضی وظایف محوله و کارها خیانت کرده بود. حضرت علی علیه السلام در نامه ای به وی، ضمن نکوهش کار او، جهت روشن شدن
وضعیت، او را نزد خود طلبید. در این نامه چنین آمده است:

پس از حمد خدا و درود برپیامبراکرم صلی الله علیه و آله نیکی پدرت مرا فریب داد و گمان کردم از روش او پیروی می کنی و به راه او می روی. پس ناگاه به من خبر رسید که خیانت کرده ای و فرمانبری از هوای نفس خود را رها نمی کنی و برای
آخرتت توشه ای نمی گذاری، دنیای خویش را با ویرانی آخرتت آباد می سازی و با بریدن از دینت، به خویشانت می پیوندی و اگر آنچه که از تو به من خبر رسیده است، راست باشد، شتر (بارکش) خانواده ات و بند کفشت ازتو بهتر
است و کسی که مانند تو باشد، شایسته نیست به وسیله او رخنه ای بسته شود، یا امری انجام گیرد، یا مقام او را بالا برند، یا در امانت شریکش کنند، یا برای جلوگیری از خیانت و نادرستی بگمارندش. پس هنگامی که این نامه ام به تو
می رسد، نزد من بیا، اگر خدا خواست.(۱۵)

از نامه ای که یعقوبی در تاریخ خود آورده است چنین به دست می آید که منذر بن جارود فردی عیّاش و خود خواه و گردنکش و هوسران، و به فرموده امیرمؤمنان علیه السلام ، کسی بود که به خاطر شکار و سگ بازی و گردشگری خود، بارها
و بارها محل کار خود را ترک می کرد.(۱۶)

۵ ـ هشدار و تهدید

گاهی برخی از گزارش های رسیده از بعضی کارگزاران به حدی ناراحت کننده بود که حضرت علی علیه السلام را وا می داشت تا نامه هایی شدیداللحن برای برخی فرمانروایان بنویسد. به حضرت علی علیه السلام خبر رسید که یکی از فرمانداران به
نماینده ویژه علی علیه السلام دشنام داد و اهانت کرد و در حضور مردم چیزی می گوید اما در عمل، کار خلافکاران را مرتکب می شود. نیز به آن حضرت گزارش رسید که «زیاد» در اموال مسلمانان خیانت می کند و تصرف ناحق می نماید. نیز
به آن حضرت خبر رسید که «ابوموسی» نه تنها از بسیج مردم کوفه برای رفتن به بصره و مقابله با شورشیان خودداری می کند، بلکه با ایراد برخی خطبه ها مردم را دلسرد می کند. حضرت علی علیه السلام با فرستادن نامه های شدیداللحن،
این گونه خلاف ها را پی گیری می کرد. اینک به چند مورد از این نامه ها اشاره می نماییم:

نامه امام عل

 اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی، به دوستانتان معرفی کنید.

  راهنمای خرید:

• همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
• ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
• در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.