پاورپوینت کامل اسلام در میانمار ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اسلام در میانمار ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اسلام در میانمار ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اسلام در میانمار ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

>

تاریخ گسترش پاورپوینت کامل اسلام در میانمار ۵۹ اسلاید در PowerPoint به قرن اول هجری برمی گردد. بعد از ظهور اسلام و گرایش اعراب و ایرانیان به اسلام،
دریانوردان عرب و ایرانی مسافرت های دریایی خود را به طریق قبل ادامه می دادند و در مسیر خود احیانا دست به تبلیغ و
دعوت مردم به اسلام می زدند.

بعدها بازرگانان مسلمان از مسیرهای زمینی که از منطقه غربی میانمار و ایالت آراکان این کشور می گذشت به مناطق
غربی چین سفرمی کردند. بسیاری از این افراد در منطقه حاصلخیز و مستعد ساحلی آراکان، رحل اقامت افکندند و اولین
مناطق تجمع مسلمانان راایجاد کردند. سیاحان چینی در نوشته های خود از مناطق ایرانی نشین در مرزهای بین میانمار
و یونن(ایالتی در جنوب غربی چین)در قرن سوم میلادی یاد کرده اند.

رافائل ایزرائیلی می نویسد: تاجران عرب در قرن اول هجری درناحیه آراکان واقع در غرب برمه و در نقطه مرزی با
بنگلادش اقامت گزیده و اسلام را در این سرزمین انتشار دادند. اما گفته می شود در سال ۵۸۸ هجری مطابق با ۱۱۹۲
میلادی، اسلام در این سرزمین گسترش یافت و در قرن نهم و دهم میلادی بازرگانان ایرانی و عرب دراین مکان استقرار
یافته و به نشر اسلام پرداختند. مسلمانان ساکن هند نیز در این سرزمین به گسترش اسلام اقدام نمودند و مسلمانان
برمه در سطح وسیعی باهند به تجارت پرداختند. در سال ۱۸۷۰ م عده ای از مسلمانان «یون نان » موسوم به پانتای که در
قیام این ناحیه شکست خورده بودند به صورت پناهنده از چین به برمه آمدند. برخی مسلمانها هم در شرایط عادی به
عنوان بازرگان، چین را به قصد برمه ترک گفتند و لذا حرکت مهاجرین مسلمانان به سوی برمه گسترش یافت.

از بین مسلمانان برمه، آنان که منشا هندی دارند برخی، ازاعقاب مردمی هستند که در اواخر قرن هیجدهم از شمال
هند به برمه آمدند تا به خدمت واحدهای ارتش بزرگ «آلومپرا» در برمه علیادرآیند. با فتح هند در سال ۱۸۲۴ م به دست
انگلیسی ها، مهاجرت وسیع مسلمانان هند به برمه شدت یافت و بسیاری از آنان در رانگون مرکز برمه در تجارت و سایر
فعالیت های اقتصادی شرکت داشتند. در رانگون و مناطق وسیع دیگر، سنی های بنگالی و جوامعی ازشیعیان در کنار
یکدیگر زندگی می کنند و هرکدام مراسم ویژه خودرا دارند.

مسلمانان برمه با مسلمانان چین نیز ارتباط خوبی دارند که پیوند اساسی آنان توسط «پانتاهای » که قومی پرتوان و
مهاجم بودند و در راههای تجاری «یون نان » و گذرگاههای خطرناک وکوهستانی برمه با شغل کاروان داری در رفت و آمد
بودند. مربوطمی شود.

مائونگ تان لویی از محققین بودایی میانمار نوشته است: در ۶۸۰میلادی(۶۹ هجری)، محمد حنفیه فرزند امام علی(ع)
پس از عدم توفیق نسبت به خونخواهی امام حسین(ع)از بنی امیه، همراه با طرفداران ونیروهای خود به شرق کوچ کرد تا
بالاخره درسواحل آراکان به میانمار رسید و در آنجا کایاپوری ملکه قبیله منطقه را شکست داده او را به دین اسلام در آورد
و آنگاه ملکه را به زنی گرفت وبه ترویج اسلام در آن منطقه پرداخت. در حال حاضر دو مزار درآراکان وجود دارد که به
حنفیه تونکی(مزار حنفیه)و کایاپوری تونکی معروف هستند. آن دو مزار همراه با «عرب شاه پارا» (منطقه فتح حنفیه
برمیانماری هااست.)به صورت زیارتگاه مسلمانان این منطقه در آمده است.

باگسترش ممالک اسلامی در هند و ترویج اسلام در بنگال و تبدیل آن منطقه به یک مملکت و سلطان نشین اسلامی،
منطقه عربی میانمار(ایالت آراکان)تحت نفوذ مسلمانان بنگال و هند قرارگرفت، بسیاری از امرای مسلمان مانند «عیسی
تهو» و«امیرحمزه » برآن دیار حکومت کرده اند.

در ۱۴۰۶ میلادی،(قرن هشتم هجری)، «تارامینگ هلا» فرمانروای آراکان به دربار سلطان «نصیرالدین غوری » ، پادشاه
بنگال گریخت و مدت ۲۲ سال در دربار او به سر برد و بالاخره به کمک نیروهای سلطان بنگال مجددا به قدرت رسید. وی
در مدت اقامت دربنگال مسلمان شده بود و عنوان «سلیمان شاه » را اختیار نموده و پس از به قدرت رسیدن دوباره در
آراکان دربار خود را به اقتباس از دربار بنگال و دهلی سازمان داده و داد و ستدمسلمانان و ترویج دین اسلام را در قلمرو
خود آزاد کرد. وی زبان فارسی را زبان رسمی سرزمین آراکان قرار داد، که تا ۱۹۳۶ میلادی که انگلیس بر میانمار مسلط
گردید، زبان رسمی این ایالت بود.

بعضی از منابع تاریخی حکایت از آن دارد که در ۱۵۳۱میلادی،(۹۰۸ هجری)، پادشاه وقت ایران یک هیات سه نفره مذهبی
رابه آراکان اعزام داشت، که به ساختن مساجد و تبلیغ اسلام همت گماشتند و عده ای از علمای آراکان را جهت سفر به
ایران دعوت کردند. زبان فارسی که زبان رایج اهالی غرب میانمار بود در زبان میانماری نیز تاثیر گذاشت. هنوز هم لغات و
اصطلاحات متعددفارسی بویژه اصطلاحات دریانوردی مانند «بندر» ، «شاه بندر» ، «ناخدا» و غیره در زبان میانماری دیده
می شود.

بعد از تسلط کامل انگلیس بر سراسر میانمار در ۱۸۸۶ میلادی،پای «هندی » ها من جمله مسلمانان بنگالی جهت اداره
کردن مزارع برنج و امور بازرگانی به میانمار گشوده شد و در ۱۹۲۱ تقریبابیش از نیم میلیون نفر مسلمان هندی در
میانمار ساکن شده بودند. مهاجرت هندی ها من جمله مسلمانان هندی به میانمار و متمکن شدن آنها در اثر کار و کسب
و بازرگانی و به دست گرفتن مشاغل عمده تجاری باعث نارضایتی مردم میانمار شد، درسالهای ۱۹۳۰ و ۱۹۳۸اغتشاشات
گسترده ای علیه مهاجرین هندی صورت گرفت. درجنگ جهانی دوم، در خلال خروج نیروهای انگلیسی از میانمار، ورود
سربازان ژاپنی به آن کشور افراد قوم «ماگ » (بودایی مذهب)، به محله های مسلمان نشین در آراکان حمله ور گردیده،
هزاران نفر از مسلمانان را که غافلگیر شده بودند، هلاک کردند و در نتیجه مسلمانان ازسایر نقاط حملات خود را علیه
«بودایی » ها آغاز کردند و این امر موجب اختلافات دامنه داری بین دو قوم ماگ و روهین گیا(مسلمان) درآراکان گردید.

بعد از استقرار «ژاپنی » ها در آراکان مسلمانان آن منطقه برعلیه «ژاپنی » ها وارد عمل گردیدند و به عنوان عوامل اطلاعاتی
و شناسائی و خرابکاری با «انگلیسی » ها همکاری می کردند. انگلیس نیز در قبال این همکاری وعده نوعی خود مختاری به
مسلمانان آراکان را داده، برای تشویق بیشتر مسلمانان طبق انتشار بیانیه ای منطقه مزبور را یک منطقه ملی مسلمان
نشین اعلام کردند. حتی بعد از تسلط مجدد نیروهای انگلیس بر آراکان در ۱۹۴۵تا ۱۹۴۸ که میانمار به استقلال رسید.
اداره امور منطقه عمدتا به مسلمانان سپرده شده بود، حتی مسلمانان آراکان از «محمدعلی جناح » رهبر مسلمانان هند،
خواسته بودند که آراکان را نیز به عنوان قسمتی از پاکستان بپذیرد. این پیشینه سبب شد که دولت مستقل میانمار، پس
از آنکه در ۱۹۴۸ به قدرت رسید به آزار واذیت مسلمانان بوپژه مسلمانان ناحیه آراکان بپردازد، به همین خاطر روابط
پاکستان و میانمار نیز برسرمساله مسلمانان به تیرگی گرایید. دولت میانمار از ۱۹۵۹ به آیین بودایی ارج و بهای رسمی
داده ودر ۱۹۶۱ با تصویب قانونی آیین مزبور را به صورت دین رسمی میانمار درآورد.

دولت جنرال «نوین » پس از سرکار آمدن در ۱۹۶۲ رفتن مسلمانان به حج را ممنوع اعلام کرد تا آنکه در ۱۹۸۰ پس از
گذشت ۱۸ سال به هفتاد نفر از مسلمانان اجازه داده شد، جهت انجام فرایض حج به مکه مشرف شوند و متعاقب آن عده ای
از مسلمانان نیز جهت شرکت درکنفرانسهای مختلف اسلامی اعزام شدند.

اما متاسفانه در اثر فشارهایی که بر مسلمانان وارد می آمدموجبات آواره گشتن آنهادر کشورهای مختلف فراهم شده و
گفته می شود، بیش از نیم میلیون مسلمان میانماری به کشورهای بنگلادش،هند، پاکستان، مالزی، تایلند، سنگاپور،
امارات متحده عربی وممالک دیگر مهاجرت نموده اند که هزار مسلمان میانماری نیز درعربستان سعودی سکونت
گزیده اند.

در ۱۹۷۸ سیاستهای دولت میانمار باعث شد که بیش از سیصد هزارنفر از مسلمانان منطقه آراکان به بنگلادش مهاجرت
نمایند و چون این مساله تبلیغات وسیعی را در سراسرجهان به دنبال داشت، دولت میانمار با دولت بنگلادش وارد مذاکره
شد و با امضای موافقت نامه ای اسکان مجدد پناهندگان مسلمان میانماری و همچنین پیمان مرزی توسط دو کشور،
مساله پناهندگان فیصله پیداکرد و بسیاری از آنها به آراکان مراجعت نمودند.

دولت میانمار کنترل شدیدی برفعالیتهای مساجد اعمال می کند،حتی آمار ازدواج و تمایل مردم جهت انجام قربانی
گوسفند درمراسم عیدقربان و نیز آمار افرادی که در مساجد به آموختن قرآن کریم مشغول می شوند، به دولت گزارش
داده می شود.

اکثریت مسلمانان میانمار سنی بوده ولی ۶ الی ۱۰ هزار نفرشیعه نیز در میانمار زندگی می کنند. شیعیان یک مسجد
بزرگ و چند«امام باره » (حسینیه)، آستانه و مسجد کوچک دیگر در رانگون،در سایر شهرها هم مساجد و حسینیه بنا
نموده اند. شیعیان میانماردارای اصلیت هندی یا ایرانی هستند، ایرانیان در ایام گذشته ازشهرهای شیراز، کاشان، بهبهان
و یزد به میانمار مهاجرت نموده اند. شیعیان میانمار دارای انجمنهای مختلفی نیز هستند،مهمترین آنها انجمنهای
«مغولیه » ، «عباسیه » ، «حیدریه » است. جوانان شیعه در ۱۹۰۹ سازمان اتحاد جوانان ایرانی را تشکیل داده بودند، بعد از
آنکه تعداد کثیری از شیعیان در میانمار به عضویت آن درآمدند، نام آن را به اتحادیه ایرانیان تغییر دادند،بعدها نام آن به
باشگاه ایرانیان مبدل گردید.

از ۱۹۶۱ فعالیتهای باشگاه مزبور به حالت وقفه درآمده است.

در سراسر میانمار ۵۰۰۰ مسجد وجود