پاورپوینت کامل اخلاق نبوی در نگاه شهید مطهری ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اخلاق نبوی در نگاه شهید مطهری ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اخلاق نبوی در نگاه شهید مطهری ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اخلاق نبوی در نگاه شهید مطهری ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

>

پیغمبر اکرم حضرت محمدبن عبدالله صلی الله علیه وآله وسلم که نبوت به او پایان یافت، در سال ۵۷۰ بعد از میلاد متولد شد . در
چهل سالگی به نبوت مبعوث گشت; سیزده سال در مکه مردم را به اسلام دعوت کرد و سختی ها و مشکلات فراوان متحمل شد، و
در این مدت گروهی زبده تربیت کرد و پس از آن به مدینه مهاجرت نمود و آن جا را مرکز قرار داد . ده سال در مدینه آزادانه دعوت
و تبلیغ نمود و با سرکشان عرب نبرد کرد و همه را مقهور ساخت . پس از ده سال همه جزیره العرب مسلمان شدند . آیات کریمه
قرآن تدریجا در مدت بیست و سه سال بر آن حضرت نازل شد، مسلمین شیفتگی عجیبی نسبت به قرآن و هم نسبت به شخصیت
رسول اکرم نشان می دادند . رسول اکرم در سال یازدهم هجری یعنی، یازدهمین سال هجرت از مکه به مدینه، که بیست و سومین
سال پیامبری او و شصت و سومین سال از عمرش بود، در گذشت، در حالی که جامعه ای نوبنیاد و مملو از نشاط روحی و مؤمن به
یک ایدئولوژی سازنده که احساس مسئولیت جهانی می کرد، تاسیس کرده و باقی گذاشته بود .

آنچه به این جامعه ی نو بنیاد روح و وحدت و نشاط داده بود، دو چیز بود: قرآن کریم که همواره تلاوت می شدو الهام می بخشید و
دیگر شخصیت عظیم و نافذ رسول اکرم که خاطرها را به خود مشغول و شیفته نگه می داشت . اکنون درباره ی شخصیت رسول
اکرم اندکی بحث می کنیم:

دوران کودکی

هنوز در رحم مادر بود که پدرش در سفر بازرگانی شام در مدینه در گذشت . جدش عبدالمطلب کفالت او را بر عهده گرفت . از
کودکی آثار عظمت و فوق العادگی از چهره و رفتار و گفتارش پیدا بود . عبدالمطلب به فراست دریافته بود نوه اش آینده ای
درخشان دارد .

هشت ساله بود که جدش عبدالمطلب درگذشت و طبق وصیت او، ابوطالب عموی بزرگش عهده دار کفالت او شد . ابوطالب نیز از
رفتار عجیب این کودک که با سایر کودکان شباهت نداشت، در شگفت می ماند .

هرگز دیده نشد مانند کودکان همسالش نسبت به غذا حرص و علاقه نشان بدهد، به غذای اندک اکتفا می کرد و از زیاده روی
امتناع می ورزید . ^(۱) بر خلاف کودکان همسالش و برخلاف عادت و تربیت آن روز، موهای خویش را مرتب می کرد و سر و صورت
خود را تمیز نگه می داشت .

ابوطالب روزی از او خواست که در حضور او جامه هایش را بکند و به بستر رود، او این دستور را با کراهت تلقی کرد و چون
نمی خواست از دستور عموی خویش تمرد کند، به عمو گفت: روی خویش را برگردان تا بتوانم جامه ام را بکنم . ابوطالب از این
سخن کودک در شگفت شد، زیرا در عرب آن روز حتی مردان بزرگ از عریان کردن همه قسمت های بدن خود احتراز نداشتند .
ابوطالب می گوید: «من هرگز از او دروغ نشنیدم، کار ناشایسته و خنده بی جا ندیدم، به بازی های بچه ها رغبت نمی کرد، تنهایی و
خلوت را دوست می داشت و در همه حال، متواضع بود .»

تنفر از بیکاری و بطالت

از بیکاری و بطالت متنفر بود، می گفت: «خدایا! از کسالت و بی نشاطی، از سستی و تنبلی و از عجز و زبونی به تو پناه می برم .»

مسلمانان را به کار کردن تشویق می کرد و می گفت: «عبادت هفتاد جزء دارد و بهترین جزء آن، کسب حلال است .»

امانت

پیش از بعثت، برای خدیجه – که بعد به همسری اش درآمد – یک سفر تجارتی به شام انجام داد، در آن سفر بیش از پیش لیاقت و
استعداد و امانت و درستکاری اش روشن شد . او در میان مردم آن چنان به درستی شهره شده بود که لقب محمد امین یافته بود .
امانت ها را به او می سپردند . پس از بعثت نیز قریش با همه دشمنی ای که با او پیدا کردند باز هم امانت های خود را به او
می سپردند . از همین رو پس از هجرت به مدینه، علی علیه السلام را چند روزی بعد از خود باقی گذاشت که امانت ها را به صاحبان
اصلی برساند .

مبارزه با ظلم

در دوران جاهلیت، با گروهی که آن ها نیز از ظلم و ستم رنج می بردند، برای دفاع از مظلومان و مقاومت در برابر ستمگران هم
پیمان شد، این پیمان در خانه عبدالله بن جدعان از شخصیت های مهم مکه بسته شد و به نام حلف الفضول نامیده شد، او بعدها در
دوره ی رسالت از آن پیمان یاد می کرد و می گفت: «حاضر نیستم آن پیمان بشکند و اکنون نیز حاضرم در چنین پیمانی شرکت کنم
.»

اخلاق خانوادگی

در خانواده مهربان بود، نسبت به همسران خود هیچ گونه خشونتی نمی کرد، و این برخلاف خلق وخوی مکیان بود . بد زبانی
برخی از همسران خویش را تحمل می کرد تا آن جا که دیگران از این همه تحمل، رنج می بردند . او به حسن معاشرت با زنان توصیه
و تاکید می کرد و می گفت: همه ی مردم دارای خصلت های نیک و بد هستند، مرد نباید تنها جنبه های ناپسند همسر خویش را در
نظر بگیرد و همسر خود را ترک کند، چه هرگاه از یک خصلت او ناراحت شود خصلت دیگرش مایه ی خشنودی اوست و این دو را
باید با هم به حساب آورد . او با فرزندان و با فرزندزادگان خود فوق العاده عطوف و مهربان بود، به آن ها محبت می کرد، روی دامن
خویش می نشاند، بر دوش خویش سوار می کرد، آن ها را می بوسید; و این ها همه برخلاف خلق و خوی رایج آن زمان بود . روزی در
حضور یکی از اشراف یکی از فرزندزادگان خویش (حضرت مجتبی علیه السلام) را می بوسید، آن مرد گفت: من دو پسر دارم و
هنوز حتی یک بار هیچ کدام از آن ها را نبوسیده ام! فرمود: «من لایرحم لایرحم » ; کسی که مهربانی نکند، رحمت خدا شامل حالش
نمی شود .

نسبت به فرزندان مسلمین نیز مهربانی می کرد، آن ها را روی زانوی خویش نشانده دست بر سر آن ها می کشید . گاه مادران،
کودکان خردسال خویش را به او می دادند که برای آن ها دعا کند، اتفاق می افتاد که احیانا آن کودکان روی جامه اش ادرار می کردند،
مادران ناراحت شده و شرمنده می شدند و می خواستند مانع ادامه ی ادرار بچه شوند، او آن ها را از این کار به شدت منع می کرد و
می گفت: مانع ادامه ی ادرار بچه نشوید . این که جامه ی من نجس بشود اهمیت ندارد، تطهیر می کنم .

با بردگان

نسبت به بردگان فوق العاده مهربان بود، به مردم می گفت: این ها برادران شمایند، از هر