پاورپوینت کامل تاریخ تدوین سیره نبوی ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاریخ تدوین سیره نبوی ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاریخ تدوین سیره نبوی ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاریخ تدوین سیره نبوی ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

>

سیره پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ـ نخستین بار که نوشته شدـ بخشی از حدیث نبوی بود که محدثان آن را در ابوابی مستقل جمع
آوری و مرتب کردند. در میان کتب «صحاح۱» که درباره حدیث پیامبر نوشته شده، کتاب هایی درباره جهاد و سیر و یا
مغازی همراه با کتب دیگر فقه و ابواب آن می یابیم.

در کنار محدثان، برخی از مورخان نیز به تألیف سیره نبوی پرداخته و سعی خود را در جمع آوری روایات و نقل آن ها
مبذول داشتند. البته این مورخان از جمله رجال و راویان حدیث محسوب می شدند که توجه بسیار آن ها به ثبت سیره
پیامبر باعث تخصص آن ها در این زمینه شده بود.

* * *

مورخان سیره تنها از یک شهر اسلامی نبودند بلکه در اواخر قرن اول و دوم هجری بسیاری از شهرها در این امر
سهیم شده بودند. از مورخان سیره پیامبر در مدینه، أبان بن عثمان (متوفی در ۱۰۵ق)، عروه بن الزبیر (متوفی در ۹۲ق)،
شرحبیل بن سعد (متوفی در ۱۲۳ق)، عبدالله بن حزم (متوفی در ۱۳۵ق)، عاصم بن قتاده(متوفی در ۱۲۰ق)، موسی بن
عقبه(متوفی در ۱۴۱ق)، محمد بن اسحاق (متوفی در ۱۵۲ق)و واقدی (متوفی در ۲۰۷ق) را می توان نام برد. در مکه،
ابن شهاب زهری (۵۸ـ۱۲۴ق)، در بصره، کوفه، زیاد البکائی (متوفی در ۱۸۳ق) و در یمن، وهب بن منبه (متوفی در
۱۱۰ق) به تألیف سیره پیامبر پرداختند.

اولین بار سیره رسول در کتاب عبدالملک بن هشام به دست ما رسیده که او نیز آن را از سیره ابن اسحاق گرفته است.
در حال حاضر چیزی در باره اصل سیره ابن اسحاق نمی دانیم جز این که از آخرین نوشته های او درباره پیامبر بود که به
دست شاگردش ابن هشام رسید. این سیره گرچه به سیره ابن هشام معروف شده ولی نمی توان منکر فضل نگارنده اصلی
آن، ابن اسحاق شد. زیرا اگر روایت و استادی او نبود سیره رسول صلی الله علیه و آله وسلم که قدیم ترین منبع موثق درباره زندگی پیامبر به
شمار می آید، به صورت امروزی آن به دست ما نمی رسید.

* * *

این نکته قابل توجه است که نخستین مورخان و نویسندگان سیره نبوی، از همشهریان پیامبر بودند. نزدیک بودن آنها
به پایتخت اسلام ـ بعد از مکه ـ این فرصت رابه آن ها می داد تا احادیثی را که از نزدیکان پیامبر می شنیدند، روایت و نقل
کنند. آنها در روایت حدیث پیامبر، همانند راویان حدیث در شهرهای بزرگ اسلامی، از روش ذکر اسناد پیروی می کردند.

برخی از مورخان سیره از یک سو برای اختصار و از سوی دیگر به منظور پیوستن مطالب به یک دیگر، مجبور به
حذف اسناد شدند؛ ابن اسحاق و واقدی از جمله این مورخان بودند. این اقدام آن ها مورد شک و انتقاد محدثان قرار
گرفت. ابن اسحاق نیز از این حملات شدید در امان نماند ولی عده ای از مورخان حدیث به دفاع از او برخاستند و اتهامات
وارده را پاسخ گفتند. از جمله این مورخان، ابن سیدالناس الیعمری [محمد بن محمد ۶۷۱ ـ ۷۳۴ ق] مورخ اندلسی و
مولف سیره در قرن هشتم هجری را نام می بریم که در کتاب خود «عیون الاثر» به دفاع از ابن اسحاق می پردازد.

در واقع ابن اسحاق ـ با وجود دانش و وسعت معلومات خود در روایت ـ خود را ملزم به قبول شرایط محدثان نمی دید
و به همین دلیل مورد سرزنش آن ها قرار گرفت. برخلاف مردان حدیث که «شنیدن» را شرط ضروری نقل حدیث
می دانستند، او برخی از روایات را از کتب قدیمی جمع آوری می کرد. چون ابن اسحاق در این امر صادق بود، مورد
سرزنش قرار نگرفت اما توجه زیاد به جمع آوری روایات، او را از تحقیق و اصلاح آنچه جمع آوری کرده بود باز می داشت،
در حالی که لزوم تحقیق و اصلاح کاملاً ضروری بود؛ مخصوصاً در روایاتی که مربوط می شد به موضوعات علمی و ادبی ـ
مانند شعر ـ که در آن ها تخصصی نداشت. ابن اسحاق هر شعری را که مربوط به احادیث سیره نبوی می شد ـ گرچه
ساختگی هم بود ـ می پذیرفت. ابن الندیم[محمدبن اسحاق متوفای ۳۸۰ق [صاحب کتاب «الفهرست» درباره او چنین
می گوید: «عده ای اشعاری می سرودند و به او می دادند تا آن ها را در کتاب خود بگنجاند، و او آن ها را می پذیرفت تا جایی
که کتاب او حاوی اشعاری شد که نزد راویان شعر باعث رسوایی گردید.»

در واقع شاگرد و تدوین کننده سیره او، ابن هشام عاقل تر و محتاط تر از او بود و شرط امانت را در نقل روایات استاد
خود به جا آورد. وی درباره برخی از اشعار روایت شده، چنین می گوید:«این است آنچه که از این قصیده به نظرم درست
می آید، و عده ای از شعرشناسان بیشتر ابیات آن را رد می کنند.» در سیره ابن اسحاق ابیاتی به ابن قیس بن الأسلت
انصاری نسبت داده شده، ابن هشام درباره این اشعار می گوید: «روایت شده که این ابیات به امیه بن ابی الصلت نیز نسبت
داده شده است.»

ابن هشام، مورخ سیره نبوی، تنها به انتقاد از اشعار روایت شده در سیره ـ آنچه که استاد او از انجام آن غافل ماند ـ
اکتفا نکرد و چه بسیار در سیره او می بینیم که بعد از ذکر روایت استاد خود ـ برای تصحیح لفظی در عبارات ابن اسحاق، یا
برای شرح کلمه ای مبهم، یا نقل روایت دیگری که مخالف روایت اصلی است و یا ذکر شاهدی برای استعمال لغوی ـ
توضیحاتی داده است و حتی خود را مجاز می دید تا آنچه را که مناسب گنجاندن در کتاب نمی دانست، از اصل سیره حذف
کند. عبارتی که نقل می کنیم نمونه ای از گفتار او است: «مطلبی را این جا حذف کردیم چون در آن فحّاشی کرده است.»
عدالت و انصاف این مورخ در واکنش او نسبت به هجوهای زننده، ظاهر می شود که خواه این شعر را یک شاعر مسلمان یا
کافر گفته باشد، هردو را به یک چشم می نگرد و از اصل