پاورپوینت کامل اصلاحات نبوی و اقدامات جاهلی ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اصلاحات نبوی و اقدامات جاهلی ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اصلاحات نبوی و اقدامات جاهلی ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اصلاحات نبوی و اقدامات جاهلی ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint :

>

اشاره

تحولی که با ظهور پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم در جامعه ی عرب به وجود آمد، انقلابی تکاملی در ابعاد اعتقادی (عقاید و
بینش ها)، اخلاقی (خوی و رفتار مردم)، سیاسی (شیوه ی حکومت)، اقتصادی، فرهنگی و نظامی بود و طی دو مرحله
«ملت سازی» و «دولت سازی» به وجود آمد.

۱. انقلاب فرهنگی، عقیدتی

از آن جاکه نهضت نبوی، انقلابی تکاملی بود، بر عکس انقلاب های انحطاطی، دگرگونی اعتقادی و اخلاقی، مقدم بر
دگرگون سازی سیاسی، نظامی و… شکل گرفت. در این انقلاب، با گرویدن تعداد اندکی از مردم، هسته ی اولیه ی جامعه ی
اسلامی به وجود آمد. این گروه به تدریج پیوندهای سیاسی، اقتصادی خود را از جامعه ی جاهلی بریدند و به پیوند
درون گروهی روی آوردند و به عناصر هجومی اعتقادی تبدیل شدند. این عده با این که در مراحل اولیه و میدان اعتقادی،
اخلاقی، علیه مشرکان اقدام نظامی نداشتند، از سوی آنان سخت ترین آزارها را دیدند و به روش های انفعالی مانند
هجرت، تقیّه و… روی آوردند و حتی شرایط سخت محاصره ی همه جانبه در شعب ابی طالب را هم به جان خریدند ولی از
پای در نیامدند. در طی چند سال نهضت اعتقادی، گروهی از مردم مدینه به صفوف آنان پیوستند و مقدمات مهاجرت به
مدینه آماده شد. پیامبر در این دوره توانست مردمی دین دار، صالح، پرهیزگار، عادل، هوشیار و مجاهد بپرورد و دوره ی
تکوین ملت، با تلاش های پیامبر در جهات تربیتی، اعتقادی و اخلاقی سامان یافت. سخنان جعفر بن ابی طالب گویای
میزان این انقلاب اعتقادی است. وی در پاسخ نجاشی به صورت مقایسه، وضع عصر جاهلی و دوران انقلاب اسلامی را
این گونه توصیف می کند:

الف ـ ارزش های جاهلی

بت پرستی، مردارخوری، فحشا و امور ناروا، گسستن پیوند خانوادگی، بدرفتاری با همسایه، ستمگری زورمندان.

ب ـ ارزش های انقلاب نبوی صلی الله علیه و آله وسلم :

فراخوانی به خدا و پرستش او، راست گویی، امانتداری، پیوند خویشی، خوش رفتاری با همسایه، دست برداری از حرام
و خونریزی، پرهیز از فحشا، دروغ گویی و بهتان، نخوردن مال یتیم وتهمت نزدن به پاک دامن ها و…

مهم ترین دشمنان نهضت در این عرصه، سران قبایل به خصوص قریش بودند که به خاطر تهدیدِ اقتدار و عشرت
خود، بیش از دیگران خصومت نشان می دادند. آنان بیشتر از دل بستگی به بت ها، به خاطر دل بستگی به وضع موجود،
ثروت، اقتدار و سلطه ی خود با وی مبارزه کردند.

در دومین مرحله در انقلاب اعتقادی، دوره «تشکیل دولت» بود که در این بعد نیز پیامبر، انقلابی عظیم ایجاد کرد و
به جای این که تأسیس دولت را از راه غلبه و قهر، آغاز کند، و آن گاه از مجموعه متضاد، حکام و مردم شبه ملتی به وجود
آورد (رسم جاهلی) بر عکس عمل کرد. یعنی ابتدا ملتی بر پایه ی جهان بینی و معتقدات مشترک ایجاد کرد و پا به پای آن،
دولت را نیز تأسیس نمود.

شهید مطهری در باره این نوع دگرگونی و وضع قبلی عرب جاهلی، می نویسد:

پیغمبر اسلام به مردم عرب چه داد؟ و اساساً… چطور شد که آن ها را از حضیض پستی به اوج عزّت رساند؟ ایمانی به
آن ها داد که آن ایمان به آن ها شخصیت داد. یک مرتبه آن عرب سوسمارخور، شیر شترخور، عرب غارتگری که دخترش
را زنده زنده به خاک می کرد، این احساس در او پیدا شد که: من باید دنیا را از اسارت و از پرستش و اطاعت غیر خدا نجات
بدهم و هیچ اهمیت نمی داد که اعتراف بکند که در گذشته چطور
بوده است. و حتّی افتخار می کرد که بگوید: من در گذشته پست بودم، آن طور فکر می کنم از شما عالی تر فکر می کنم. این
را می گویند شخصیت. آیا کلمه ای هست که از کلمه لا اله الاّ اللّه بیشتر به روح انسان حماسه و شخصیت بخشد؟
معبودی، مطاعی، قابل پرستش غیر از خدا نیست. یک جرم فلکی، یک حیوان یک سنگ، یک درخت کجا و سر تعظیم
فرود آوردن یک بشر کجا! من در مقابل غیر خدا هرچه هست، سر تعظیم فرود نمی آورم؛ من طرفدار عدالتم؛ طرفدار حق
و احسانم؛ طرفدار فضیلتم. به این می گویند، شخصیت.۱

۲. اصلاحات سیاسی در عصر رسالت

در نهضت نبوی صلی الله علیه و آله وسلم و قرآن، «حاکمیت» متعلق به خداست. قرآن، نقش ضدّ انقلابی و ضدّ توحیدی پادشاهان زمان را
به وصف درآورده و هرجا به تلاش های پیامبران در راه نشر یکتا پرستی و استقرار حاکمیت الهی اشاره نموده، پادشاهان
را در رأس مخالفین نشان داده است. سلطنت ظالمانه ی استبدادی را به لفظ «جبّارین» خواند و آن را سخت نکوهش
نمود و ساحت پیامبران را از آن رویه منزه دانسته است.

شخصیت پیامبر مقام سیاسی خود را مبرّای از حکومت و منزّه از دیکتاتوری می دانسته و آن را یک رهبری
خیرخواهانه شمرد. او تضاد مقام و حکومتش را با حکومت های متداول ثابت کرد؛ روش غاصبانه، تجاوزکارانه، تأسیس
دولت، شیوه قلدری و دیکتاتوری و خشونت، روش استبداد و خودسری، جملگی وسیله کسب و حفظ سلطه است، چیزی
که خود ابزار سوء استفاده های اقتصادی و فراهم ساختن عشرت و کام جویی به حساب تیره روزی توده های زحمتکش
است. این همه نشان می دهد که نظم سیاسی و اسلوب حکومت در سایه بعثت نبوی از سلطنت مطلقه به نبوت و رهبری
خیرخواهانه سیاسی تبدیل شد.

نخستین مقام سیاسی در جامعه اسلامی، پیامبر بود. از این روی برای شناخت حکومت و رهبری در اسلام، دو راه
وجود دارد؛ قرآن (تئوری رهبری سیاسی) و سنت (تجسّم عملی رهبری سیاسی). به این ترتیب درک مقام پیامبر و
شناختن حقیقت نبوت و اختیارات و مسئولیت های نخستین حاکم شرعی بهترین راهنما در فهم چگونگی خلافت، ولایت
یا امامت خواهد بود. چون ولایت، همان خلافت است و این همان، ادامه رهبری سیاسی است و چگونگی ادامه یک امر،
تنها با شناسایی ماهیت آن ممکن است. پیامبر یک نبی، و مسئولیت او تبلیغ وحی بود. ادای این وظیفه، عده ای را
مسلمان کرد و مسئوولیت زمامداری و اداره جامعه شکل گرفت.

درباره طرز حکومت وی باید گفت: حکومت ها غالباً با تحمیل ایجاد می شدند. به همین خاطر سلطنتی بودند و این
ویژگی باعث می شد آنان دنبال تنعّم و عیش باشند. لذا حکومت وسیله ی استثمار، استعمار و وصول به مقاصد پست شده
بود. انجام این امور چون به زیان خلق بود، حاکمان نمی توانستند با مردم مشورت کنند. در نتیجه استبداد پیش می آمد و از
سویی ماهیت تحمیلی بودن، موجب می شد هیچ نوع تعهدی را نپذیرند و اما به عکس، حکومت پیامبر، متعهد، غیر
استبدادی، خیرخواهانه، هدایتگر و مهربان بود. همین طور قانون گذاری بر پایه ملاطفت و مهربانی و طرز رفتار
حکومتی ها بر پایه درستکاری، شرافتمندی، دلسوزی و ارزش گرایی بود.

عمق انقلاب سیاسی در این بود که طرز تأسیس دولت را دگرگون کرد و از صورت تسلط یک گروه زورمند بر توده ها
درآورد و به همبستگی اعتقادی، همکاری و مبادله خدمات برپایه اصول عادلانه بنا نهاد و به این ترتیب در برابر سلطنت
استبدادی، سودجویانه، تحمیق گر، برده پرور، خشن و بیگانه وار، حکومتی خیرخواه، هدایتگر، انسان ساز به وجود آورد.

۳. اصلاحات اقتصادی

هدف اسلام، تعالی روحی انسان و ایجاد جامعه ی برین است و این هدف، مستلزم زندگی بهتر این جهانی است تا
رستگاری آن جهان فراهم آید. زندگی دنیا مزرعه ای است که ثمری متناسب دارد و کیفیت زندگی آن جهان را می سازد.
زندگی بهتر او علاوه بر تولید، به توزیع عادلانه هم مربوط می شود. از این روی، دین علاوه بر تولید، به توزیع عادلانه فرا
می خواند، امری که تنها با کوشش و رفتار اجتماعی متناسب امکان پذیر است. دین می کوشد با تحول اعتقادی و اخلاقی
در جهت پیدایش سلوک دینی کمک کند و حیات اقتصادی، سیاسی را سامان دهد، از این روی رابطه هرکس با اموالش
را، رابطه مالکیت قرار نداده بلکه رابطه تولید قرار داده است. اسلام معتقد است ثروت ها نباید تنها در دست توانگران
جریان داشته باشد؛ بلکه باید وسیله تولید و زندگی همگانی باشد. از سویی چون ملیت اسلامی مبتنی برهم کیش و اراده
آزاد آن هاست، تأدیه مالیات در آن، داوطلبانه است و برمالیات هایی که افراد مسلمان به خزانه می پردازند، نام صدقه
نهاده اند که انسان از دارایی خود با قصد قربت می دهد. زکات بر حداقل واجب صدقه اطلاق می شود و کسی که این
حداقل را با رضایت خود ندهد، به واقع فاقد ایمان عملی به خدا و رستاخیز و پیامبر است و از جرگه ملت اسلامی خارج
است و حاکم اسلامی او را مجبور به پرداخت می کند.

۴. اصلاحات در سیستم دفاعی

بخش نهایی از انقلاب همه جانبه ای که پیامبر پیگیر آن بود، تحوّل در بعد نظامی بود. ماهیت آنچه اسلام به عنوان
«جهاد» عرضه کرد، با جنگ های ملل قبلی که در منازعات تبهکارانه و… خلاصه می شد، در تضاد بود. با جهاد، مسلمانان
وارد چندین نوع مبارزه همگام اقتصادی، اعتقادی، روانی، سیاسی و نظامی می شدند. واژه «فی سبیل اللّه» هم هدف
جهاد و ماهیت آن را مشخص کرد و ضمن ممانعت از اغراض فردی، و تسلط طلبانه، آن را به یک مبارزه همگانی و
همیشگی در راه هدف مقدس و (خدا) تبدیل کرد. این هدف مقدس، جهاد را از آدمکشی و کشور گشایی عرب جاهلی
متمایز کرد ماهیت جهاد در اسلام، رفع و دفع ظلم است و دارای سه شکل دفاعی (در برابر تجاوز مسلحانه بیگانه)،
آزادی بخش (دعوت به اسلام) و داخلی (با اهل بغی) است.

در جهاد داخلی نیز هدف، مبارزه با ستم است و با جویندگان ناحق (اهل بغی) مبارزه می شود؛ عده ای که چون
نمی توانند مطلب خود را از راه مشروع کسب کنند و به دلسوزی دینداران هم اهمیت نمی دهند، به تجاوزات مسلحانه علیه
مسلمانان دست می زنند. در نتیجه از احکام و ارزش های اسلام فاصله می گیرند و از مسلمانی بیرون می روند. پیروزی در
این جهاد، مایه حفظ اعتقاد و نظم اسلامی است.

یکی از اسرار تفاوت جهاد با منازعات سایر ملت ها، در هم کیشی مسلمانان در عقیده و رفتار و نظم اجتماعی معین
است. آنان به اجبار و تصادف پدید نیامده اند. ملیت اسلامی، آنان را با اراده و آزاد آفریده است. در جهاد داخلی استناد به
قرآن و سنت، قاطع ترین حربه پیروزی بود. زیرا در جامعه ی اسلامی، حاکمیت قرآن بر امور کاملاً قطعی است.

۵. اصلاحات در روابط اجتماعی

نهضت نبوی، تحول عظیمی به وجود دارد که در آن، حکومت استبدادی به اسلامی تبدیل شد و تضادّ حاکم و محکوم، از
بین رفت. محو مالکیت مطلقه و تصرّفات استبدادی هم مناسبات جدیدی در جامعه موجب شد و یک جهان بینی که عامل
ارزندگی مقام انسان و ارتقای حیثیت و تساوی حقوقی او بود، در اذهان رسوخ داد و موجب تعدیل و تلطیف روابط شد. و
تحول تضاد واختلاف و کشمکش مسلحانه، به وحدت ایمانی و برادری، تبدیل شد. به این ترتیب ایمان افراد به اسلام،
ملتی همکیش پدید آورد که اختلافات داخلی را از طریق مراجعه به قرآن، حل کنند. بنابراین، شیوه حلّ اختلاف از نزاع
جاهلی به نقد همگانی و مراجعه به قرآن و سنت تبدیل شد و بر اثر این جریان همگانی (امر به معروف و نهی از منکر)
اختلاف ها زدوده می شد.

طبق دستور خداوند (نساء/۵۹) در دوره پیامبر «قرآن و پیامبر» مرجع حلّ اختلافات بودند و با رحلت وی، قرآن و
عترت عهده دار این مرجعیت شدند.(حدیث ثقلین).

ارتجاع از نظام نبوی صلی الله علیه و آله وسلم

حقیقت این است که انقلاب اسلامی پیامبر، طبیعت تمام حوادث و پدیده ها را داشت و آن، رویارویی با تهدیدها و خطرات
بود. آری این انقلاب نیز مانند هرپدیده دیگر با خطراتی در ابعاد مختلف رو به رو بود. رهبر انقلاب در این باره می فرماید:
«اسلام، یک پدیده است و مثل همه پدیده ها خطراتی آن را تهدید می کند… دو خطر عمده، اسلام را تهدید می کند؛ یکی
خطر دشمن خارجی و دیگری خطر اضمحلال داخلی است».۲

علاوه بر این، می دانیم که پیامبران برای هدایت بشر و مبارزه با انحرافات، نیاز به حکومت داشتند و مهم ترین رکن
تحقق اهداف آن ها، تشکیل حکومت بود. از سویی حکومت که توأم با قدرت است، می تواند ابزار سلطه جویی واقع شود.
لذا در هر نهضت اصلاحی، عده ای به دلیل جاه طلبی، خود را با نظام جدید هماهنگ و در نهایت قدرت را قبضه
می کنند.۳

عوامل ارتجاع

همیشه عوامل متنوعی گرد هم می آیند تا نهضت اصلاحی را ناکار آمد و از مسیر اصلی منحرف کنند. در نهضت اسلامی
پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم مانند هر نهضت انقلابی و پیروز، یک جنبش ارتجاعی به دنبال داشت و چون اصل نهضت چند جانبه بود،
رجعت نیز در چند جهت روی داد.

اما این قاعده که باید در هر نهضت انقلابی، منتظر مرتجعین بود، مبتنی بر این مقدمات است که:

الف) در هر انقلابی، تحول در نیروی اجتماعی (انسان) روی می دهد، هرگونه تحول، بر تحول خوی و اخلاق انسان
منوط است؛ نیروی اجتماعی تربیت شده و تحول پذیرفته، به عنوان ضامن اجرا و ادامه نظام اجتماعی است.

ب) تحول اعتقادی و اخلاقی نسبی است چون؛ تکامل اخلاقی و اعتقادی افراد نسبی است. و میزان نیروی اجتماعی
حاصل نیز نسبی است.

به عبارت دیگر، تحول اساسی اعتقادی، اخلاقی در فرد به کمال نمی رسد، همه افراد تحول نمی پذیرند؛ بقایای دوران
قبل و آثار اعتقادی، روانی، اخلاقی و فکری آن تا اندازه ای در فرد متحول شده، باقی می ماند و همین طور بعضی اصلاً
تحول نمی پذیرند. به این ترتیب گروهی هم وجود دارند که اساساً تحول ناپذیرفته اند. این ها در اسلام کافر خوانده
می شوند. و به علاوه جویباری از نسل جدید وارد استخر اجتماع می گردد که اگر آموزش و تربیت لازم را نبیند، آب زلال
اندیشه الهی به تدریج آلوده می گردد و عناصر مؤمن از گردونه جامعه، براساس سنت الهی مرگ، میدان را خالی می کنند.

گروه های واپس گرا و اصلاحات نبوی صلی الله علیه و آله وسلم

در یک تقسیم بندی دقیق و در عین حال کلی رجعت خواهان در انقلاب پیامبر را می توان به دو دسته کفار و منافقان
تقسیم کرد. کفار خصومت خود با اسلام را آشکار می کنند؛ از این روی، شناخته شده بودند و خطر آنان، قابل پیش بینی و
دفع کردن بود. ولی منافقان نقش بیشتری در بازگرداندن نظام به نظم جاهلی داشتند. چون منافقان، کافرانی اند که با
تظاهر به مسلمانی به درون جامعه رخنه می کنند و نقش ارتجاعی مهمّی بازی می کنند. به همین دلیل، خداوند ستون
بزرگی از آیات را به این گروه از دشمنان جامعه اسلامی اختصاص داده است.

علی علیه السلام در باره آنان می فرماید:

«مسلمان نشدند، بلکه فقط اظهار مسلمانی نموده و کفر در دل پروراندند و چون یارانی یافتند، کفر پنهان خود را
آشکار کردند».

رهبر انقلاب درمقایسه این دو گروه می فرماید:

«دشمنان هستند که خودشان را از نظام بیگانه می دانند و مخالف با یک نظام هستند. اینها بیرون از نظام و غریبه
هستند… دشمن دوم و آفت دوم، آفت اضمحلال درونی است که این، مخصوص غریبه ها نیست، بلکه مخصوص
خودی ها و در درون نظام است… این دشمن البته خطراتش بیشتر از دشمن اولی است».۴

سابقه مرتجعان

این که تعدادی از آیات قرآن به منافقان اختصاص می یابد، نشان می دهد که جنبش ارتجاعی از نخستین ایام نهضت
نبوی و تأسیس جامعه مدنی، به راه افتاد. لذا خداوند در مقابل، به افشای آن پرداخت. براساس آیات الهی، کفار در زمان
پیامبر برای برگرداندن مسلمانان از دینشان به آیین جاهلیت، هرچه در توان داشتند، به کار بردند و جریانی ارتدادی و
ارتجاعی به وجود آوردند. محرّکین این جریان، عبارت بودند از: مشرکان، اهل کتاب و منافقان.

منافقان خواه مشرک یاکافر و… باشند، در درون جامعه اسلامی حضور دارند و صعودشان به بسیاری از مقامات و
موقعیت ها امکان پذیر است. لذا خطرشان بی نهایت زیاد بود و پیامبر بیش از دیگر خطرها از این عامل برای آینده
حکومت و قدرت سیاسی اسلام بیمناک بود.

عامل دیگری که موجب تحوّل ناپذیری کامل شد، ماندن بقایای عقاید و خوی و عادات قدیمی و جاهلی بود که موجب
می شد تحول اخلاقی و اعتقادی مطلوب حاصل نشود و هردم به صورت منکرات و کردار ناپسند سر زند و جریان رجعت
را تقویت کند.۵

نکته مهم در مورد مرتجعان این است که نفاق یا کفر پنهان، یک امر مطلق نیست بلکه نسبی است. در نتیجه نباید
دنبال افراد منافق محض باشیم. بلکه افراد به تناسب در برخی زمینه ها دچار نفاق و کفر می شدند و در برخی دیگر، از
حداقل ایمان برخوردار بودند.

البته نهضت های انقلابی سایر پیامبران هم جنبش ارتجاعی در پی داشتند. رجعت معروف اوایل نهضت موسی
(رجعت یهود در غیبت چهل روزه موسی به گوساله پرستی)، و نیز پس از درگذشت آن حضرت هم رجعتی پدید آمد و
ظهور پیامبران جدید را الزامی کرد. عیسی در لزوم بعثت خود، به رجعت یهود از یکتاپرستی و تعالیم موسی به شرک،
استناد کرد. قرآن مجید نیز می فرماید: «اگر خدا می خواست، ترتیبی می داد تا پیروان پیامبران پس از ایشان و پس از
دریافت دلائل و تعالیم روشن با همدیگر بجنگند اما آنان باهم اختلاف پیدا کرده بعضی ایمان آورده و برخی کافر شدند.
اگر خدا می خواست که نجنگند، نمی جنگیدند اما خدا چنان می کند که می خواهد».۶

طبق این آیه، رجعت در شدیدترین مرحله خود (فراتر از رجعت شعفرا) قرار دارد، یعنی تغییر