پاورپوینت کامل مرزهای حضور اجتماعی زنان ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مرزهای حضور اجتماعی زنان ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مرزهای حضور اجتماعی زنان ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مرزهای حضور اجتماعی زنان ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

>

«فَاَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنیفاً فِطْرَتَ اللّهِ الَّتی فَطَرَالنّاسَ عَلَیها…»۱

پس [در هر حال] روی خود را متوجه آیین خالص پروردگار کن. این فطرتی (سرشتی) است که خداوند انسان ها را بر
آن آفریده است.

آغاز

یکی از احکام و قوانین اسلام، مرزهایی است که حدود فعالیت انسان ها را در محدوده های مختلف، از جمله در
اجتماع معیّن می کند. اسلام برای حضور اجتماعی زنان هم مرزهایی معیّن کرده، که مطابق با فطرت سالم انسانی و
سرشت پاکِ زن است. برای شناختن پاورپوینت کامل مرزهای حضور اجتماعی زنان ۵۶ اسلاید در PowerPoint باید آن را از شرع مقدّس اسلام آموخت، که چیزی
جز آنچه فطرتِ انسان می پسندد و تأیید می کند، نیست.

اسلام برای انسان عزّتی خاص قائل است. «لَقَدْ کَرَّمْنا بَنی آدَم»۲ تا آن جا که او را خلیفه اللّه قرار داد: «اِنّی جاعِلٌ
فیِ الاَرْضِ خَلیفَه»۳ اما فطرت او را چنان سرشت که به تنهایی نتواند زندگی کند و به حیات خود ادامه دهد.

بقای نسل، که عالی ترین کمال و هدف فطری هر موجود زنده ای است، به تنهایی ممکن نیست. انسان کمال خود را با
تشکیل خانواده می بیند و این همان نیاز فطری و خواسته درونی اوست. هر مردی بدون زن و هر زنی بدون مرد، خود را
ناقص می بیند و خود را محتاج به طرف دیگر می داند. به خاطر همین نقص و نیاز فطری است که هر یک به سوی
دیگری میل می کند و فطرتاً به سوی او حرکت می کند و چون به او رسید، آرامش و سکونت می یابد و بخشی از سعادت و
کمال فطری را می یابد و خود را کامیاب و کامل می بیند؛ چون هر ناقصی مشتاقِ کمال است و هر محتاجی مایل به زوالِ
حاجت و فقر خویش است. و این حالت همان شوقِ فطری و میلِ درونی است که در زن و مرد به ودیعت نهاده شده است.
این است معنای آیه «فِطْرَتَ اللّهِ الَّتی فَطَرَالنّاسَ عَلَیها…».

خداوند فرمود: «وَ مِن آیاتِهِ اَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِن اَنفُسِکُم اَزْواجاً لِتَسْکُنُوا اِلَیْها وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّهً وَ رَحْمَه»۴

از نشانه های حکمت الهی و فطری بودن دین، این است که از جنس خود شما همسرانی برایتان آفرید تا با میل به
سوی او، به آرامش برسید. نیز بین شما مودت و رحمت قرار داد که این مهرورزی و عشق و محبت عملی نیز از نیازهای
اساسی و فطری انسان است. در این موهبت الهی برای اهل اندیشه عبرتی بزرگ و نشانی از عظمت خداست.

بدین گونه خداوند حیکم یکی از نیازهای فطری انسان را در قالب یکی از احکام زیبای اسلام، یعنی قانون ازدواج
عرضه داشته است. تمام قوانین و مرزهای «ازدواج» دقیقاً مطابق همان نیازها و ذوق فطری زن و مرد است. «خانواده»
که سنگ بنای اجتماع است، با مرزهای مشخصِ فطریِ ساخته می شود. خانواده که کوچک ترین واحد اجتماعی و هسته
اولیه اجتماعات بشری است، نیازها و استعدادهایی فطری دارد که دائماً در تلاش و حرکت به سوی برآمدنِ آن خواسته ها
و به شکوفایی و فعلیت رساندن آن استعدادهاست از این رو به حدّ و مرزهایی نیاز دارد که شرع مقدّس اسلام ـ مطابق با
فطرت او ـ این حدّ و مرزها را معیّن کرده؛ یعنی راه رسیدن به کمالات فطری در نظام اجتماعی خانواده نیز همان احکام
شرع مقدّس است که ریشه در سرشت و فطرتِ زن و مرد دارد.

زن و مرد دو عضو یک اجتماع زیبا به نام خانواده و هردو به حکم فطرت، جویای کمال بیشتر و هرچه بهتر این واحد
اجتماعی کوچک هستند، و به نسبت استعدادهای فطری، برای خود وظایف و حقوقی قائل اند. شریعت مقدّس اسلام بر
اساس استعدادهای درونی زن و مرد و با توجه به توانمندیهای خاصّ آنان، قانون احکام خانواده و مرزهای حضور
اجتماعی و وظایف و حقوق زن و مرد را دقیقاً معیّن کرده و عمل کردن به آنها را، ضامن به کمال رسیدن و به سعادت
رسیدن خانواده و اجتماع دانسته است.

شرع مقدّس برای زن و مرد، نسبت به استعدادهای فطری و توانمندیهای درونی و روحی و جسمی آنان، وظایفی
مخصوص و حدّ و مرزهایی قائل شده که حفظ و رعایت این مرزها، ضامن بقا و امنیت و آرامش و بالندگی خانواده است.

مرزهای حضور اجتماعی زن، پاسخگویی به ندای فطرت سالم و سرشت انسان و میل باطنی او به داشتن خانواده ای
دارای امنیّت و آرامش و بالنده و است.

در بیان احکام خانواده یا اجتماع و حدّ و مرزهای آن، که ضامن سلامت و کمال اجتماع می باشد، نهایت تناسب
حکمت و فطرت به کار رفته است. در تشریع احکام مرزهای حضور زن و مرد در اجتماع، چگونگی و تفاوت ها و
استعدادهای خاصّ آنان لحاظ شده و مناسب با آن، برای هریک از آنان وظایف و حدود ویژه ای معیّن گردیده است. زن و
مرد به دلیل همین تفاوت های فطری، هریک نقشی خاص و متفاوت با دیگری را عهده دار می شوند.

«به همین جهت، اسلام در وظایف و تکالیف اجتماعی که قوامش به تعقّل یا احساس است، میان زن و مرد فرق
گذاشته است. ولایت، قضاوت و جنگ را که احتیاج مبرم به تعقّل و صلابت دارد، به مردان و پرستاری، پرورش نوباوگان
و تدبیر خانه را به زنان واگذار نموده است.»۵

گرچه زن و مرد به لحاظ انسان بودن، در پیشگاه خداوند هیچ امتیازی بر یکدیگر ندارند. (تساوی در حقوق معنوی) اما
به لحاظ عمل به وظیفه، هریک به نسبت توانمندی خاصّ خود وظایفی خاص بر عهده دارند و ملاک برتری هریک به
دیگری در عمل کردن وظیفه، یعنی حفظ حدود و مرزهایی است که خداوند برای آنان معیّن کرده است؛ «انَّ اَکْرَمَکُمْ
عِندَاللّهِ اَتْقیکُم».۶

اسلام به بهترین وجه، به ندای وجدان و فطرت انسان در تمامی ابعاد آن پاسخ گفته است.

«استقلالی که زن در دارایی خود دارد و فقه (شیعه) از ابتدا آن را «محترم» شناخته است، در یونان و روم و ژرمن و تا
چندی پیش هم در غالب کشورهای جهان وجود نداشت؛ یعنی مثل صغیر و مجنون از تصرّف در اموال خود، ممنوع بود!
در انگلستان که سابقاً شخصیّت زن در شخصیت شوهر (محو) بود! دو قانون، یکی در سال ۱۸۷۰ م. و دیگری در سال
۱۸۸۲ م. به اسم مالکیت زن شوهردار از زن رفع (حجر) نمود!»۷ همین قانونِ اخلاق مسیحی را کارخانه داران مجلس
عوام وضع کردند تا بتوانند زنان انگلستان را به کارخانه ها بکشانند و از نیروی کار ارزان آنها جیب های خود را پرکنند! اما
تساوی حقوق زن و مرد، «برای اوّلین بار در اعلامیه جهانی حقوقِ بشر، که پس از جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۸ م. از
طرف سازمان ملل متّحد منتشر گشت، تساوی حقوق زن و مرد صریحاً اعلام شد.»۸

اما در عمل ثابت شد که این تساوی تنها برای سوء استفاده از جنس زن بود.

«ویل دورانت، فیلسوف و نویسنده معروف تاریخ تمدّن می گوید:… بزرگ ترین حادثه قرن بیستم، دگرگونی وضع زنان
بوده است. تاریخ چنین تغییر تکان دهنده ای در مدتی به این کوتاهی، کمتر دیده است. خانه مقدّس که پایه نظم اجتماعی
ما بود، شیوه زناشوئی که مانع شهوت رانی و ناپایداری وضع انسان بود، قانون اخلاقی که ما را از «توحّش» به «تمدن» و
آداب معاشرت رسانده بود، همه آشکارا در این انتقال پرآشوبی که همه رسوم و اشکال زندگی و تفکّر ما را فرا گرفته است،
گرفتار شده!

هنوز هم ناله متفکّران غربی از به هم خوردن نظم خانوادگی و سست شدن پایه ازدواج، از شانه خالی کردن جوانان از
قبول مسؤولیت ازدواج، از منفور شدن حسّ مادری! از کاهش علاقه پدر و مادر، خصوصاً مادر نسبت به فرزندان! از ابتذال
زن دنیای امروز و جانشین شدن هوسهای سطحی به جای عشق (محبّت و مودّت)، از افزایش روز افزون طلاق و… به
گوش می رسد!»۹

اسلام با توجه به ندای فطری و نیازهای درونی زن و مرد، کاملاً عادلانه و با حفظ عزّتمندی هریک از آنان، مرزهای
فعالیت و حقوق هر کدام را دقیقاً رعایت کرده است. «انّی لا اُضیعُ عَمَلَ عامِلٍ مِنْکُمْ مِنْ ذَکَرٍ اَو اُنْثی».۱۰؛ یعنی عمل هیچ
عمل کننده ای ضایع نمی شود. زن و مرد در مقابل حقوق انسانی، کاملاً مساوی هستند و اجرشان محفوظ است. از طرف
دیگر، با توجّه به اختلاف روحی و جسمی و خواسته و نیاز فطری آنان، می فرماید: «اَلرِّجالُ قوّامُونَ عَلیَ النِّساءِ بِما فَضَّلَ
اللّهُ بَعْضَهُمْ عَلی بَعضٍ و بِما اَنفَقُوا مِنْ اَمْوالِهِم»۱۱؛ مردان سرپرست زنان اند، به سبب برتری هایی که خداوند برای بعضی
نسبت به بعض دیگر قرار داده است و به دلیل هزینه مالی که انجام می دهند

اسلام حضور اجتماعی زنان را به سه دسته تقسیم می کند:

۱. ممنوع؛ ۲. واجب؛ ۳. مباح.

۱. اموری که اسلام از شرکت و حضور زنان منع کرده است و با طبع و فطرت زنان سازگار نیست؛ همچون: حکومت،
قضاوت، جنگ و کارهای سنگین و طاقت فرسای دیگر.

۲. اموری که اسلام نه تنها از حضور زنان با رعایت و حفظ حجاب و حقّ خانواده منع نکرده، بلکه (در صورت ضرورت
و نیاز اجتماع) واجب کرده است؛ چون: تحصیل علوم و معارف الهی، تعلیم و تعلّم، پرستاری از بیماران و مجروحان،
پزشکی مخصوص زنان، آموزش و پرورش دختران و نوباوگان و تمام کارهای خاصّ زنانه و هریک از ضرورت های
اجتماعی دیگر.

اسلام نه تنه