پاورپوینت کامل الگوی غیرت دینی ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الگوی غیرت دینی ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الگوی غیرت دینی ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الگوی غیرت دینی ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

>

مطلع

نیمه اوّل قرن دوم هجری از دوره های کم نظیر تاریخ شکوهمند شیعه است. در این دوره برای امامان شیعه مجالی
فراهم شد تا بتوانند حقایق تابناک و سازنده اسلام ناب را به مردم مسلمان که ده ها سال از سرچشمه زلال و موّاج معارف
و آموزه های دینی دور افتاده بودند، معرفی کنند.

از مشخّصه های این مقطع تاریخی، ضعف و افول حکومت استبدادی و اشرافی بنی امیّه و ظهور حکومت بنی عباس
بود. بنی عباس با شعارهای فریبنده دفاع از حقوق ضایع شده اهل بیت علیهم السلام به میدان مبارزه با خاندان بنی امیه آمده بودند.
و در این بحبوبه که جنگ بر سر قدرت استمرار داشت، امامان بزرگوار شیعه فرصت را قدر دانستند و به نشر معارف شیعی
پرداختند. امامان باقر و صادق علیهماالسلام در مدینه بر کرسی تدریس و تعلیم قرار گرفتند و جان های تشنه که برای فراگیری
معارف دینی پروانه وار دور شمع فروزان آنان گرد آمده بودند را از سرچشمه گوارای آن سیراب کردند.

چهار هزار نفر از دانش طلبان در زمینه های گوناگون از محضر امام صادق علیه السلام بهره های فراوانی بردند. محدّث فرزانه،
حریز بن عبداللّه سجستانی یکی از این شاگردان است که در این نوشتار به معرفی او می پردازیم.

نام، کنیه و لقب

نامش حریز، کنیه اش ابومحمد۱ یا ابوعبداللّه۲، لقبش ازدی و منسوب به سجستان و کوفه است.۳ تاریخ ولادت او
معلوم نیست. پدرش عبداللّه در جرگه عالمان دینی قرار داشت و در ناحیه سیستانِ آن عصر، سمت قضاوت داشته
است.۴

از یاران امام صادق علیه السلام

او که در زمره نخبگان و محدّثان برجسته شیعه است، یکی از یاران حضرت صادق علیه السلام به شمار می رود؛ تمامی رجال
شناسان شیعه و سنّی بر این سخن اتفاق دارند.

در کهن ترین کتابی که در شرح حال اصحاب و راویان نگاشته شده و تألیف احمد بن محمد بن خالد برقی (متوفّای
۲۷۴ یا ۲۸۰ ه .ق.) است؛ حریز بن عبداللّه از اصحاب امام صادق علیه السلام شمرده شده است.۵ شیخ طوسی نیز او را از
اصحاب امام صادق علیه السلام دانسته است.۶ ابن حجر عسقلانی می نویسد: «کان مِنَ الرواه عَن جعفرالصّادق».۷

در مصنّف معجم البلدان آمده است: «حریز بن عبداللّه کان صاحب ابی عبداللّه جعفر بن محمد الباقر.»۸

از منظر امام علیه السلام

امام صادق علیه السلام به او اعتماد داشت؛ یکی از روایات بسیار مشهور که در کتب حدیثی شیعه ذکر شده، روایتی است که
بنابرآن، امام صادق علیه السلام کیفیّت نماز خواندن کامل و صحیح را با تمام واجبات و مستحباتش به یکی از یاران معروف خود،
به نام حمّادبن عیسی عملاً یاد داده است. حمّاد می گوید: روزی امام جعفر صادق علیه السلام به من فرمود: آیا می توانی یک نماز
درست و کامل بخوانی؟ عرض کردم: مولایم! من کتاب حریز بن عبداللّه را که در باب نماز نوشته است، حفظ کرده ام.
حضرت در پاسخ فرمود: باکی بر تو نیست! بلند شو و نماز بخوان!۹

از روایت فوق بر می آید که کتاب حریز بن عبداللّه مورد استفاده اصحاب امامان علیهم السلام قرار می گرفت. امام معصوم علیه السلام
نیز عمل حمّاد به این کتاب را، به اصطلاح دانشمندان فقه، تقریر فرمود و رد نکرد.۱۰

رفع توهّم

کشّی می گوید: روزی یکی از اصحاب امام صادق علیه السلام به نام فضل از آن حضرت اجازه خواست که حریز به خدمت امام
مشرّف شود، ولی امام اجازه نداد. او دوباره درخواست کرد. این بار هم امام نپذیرفت. فضل می گوید: به امام عرض کردم:
چرا او را نپذیرفتید؟ امام فرمود: چون حریز آشکارا دست به سلاح برد و با خوارج درگیری پیدا کرد.۱۱

بزرگان شیعه در توجیه این روایت، سخن های متفاوتی گفته اند.

علامه حلّی می گوید: این حدیث ابداً باعث مذمّت حریز نمی شود، چون راز و رمز عمل امام بر ما مشخّص نیست.۱۲

بعضی گفته اند: برخورد امام با حریز، نه با وثاقت او منافات دارد و نه با عدالت او.۱۳

آیه اللّه سیدموسی شبیری زنجانی، مرجع تقلید، مدرّس حوزه و رجالی بزرگ می گوید:* «حریز در مبارزه اش علیه
خوارج دست به سلاح برد؛ این کار برای شیعیان خطر داشت. در آن زمان مصلحت نبود که چنین قدمی برداشته شود،
چون شیعه آن چنان نیرومند نبود. حریز نیّت خوبی داشت اما اشتباه کرد. او نمی خواست قیام کند. بنابراین، رفتار امام با او
نه تنها با وثاقت او در تعارض نیست، بلکه با عدالت او هم تضاد ندارد.»

نویسنده این نوشتار نیز بر همین باور است. حریز بن عبداللّه بارها برای تجارت به سجستان ـ سیستان فعلی ـ رفت و
با توهین خوارج و نواصب به حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام رو به رو شد. حریز به عنوان یک شیعه غیرتمند و شجاع
نمی توانست این جفا و ستم آشکار را تحمّل کند. او این سخن امامان معصوم را شنیده بود:

«الناصب لنا اهل البیت شرّ من الیهود و النصاری… انّه تعالی لم یخلُق خلقاً اَنجَس من الکلب و انّ الناصب لنا اهل
البیت لاَنْجَسُ منه؛۱۴ ناسزاگویان به ما اهل بیت، از یهودیان و مسیحیان بدترند… خداوند متعال مخلوقی را نجس تر از
سگ نیافریده؛ دشمن ما اهل بیت، از سگ نجس تر است.»

این روایات بود که خون او را به جوش آورد. او باید برای حفظ جان خود و دیگر شیعیان تقیّه می کرد. براثر این اشتباه
بود که او به اتفاق جمعی از یارانش در سیستان به دست همان دشمنان حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به شهادت رسید.

شیخ مفید می گوید: حریز بن عبداللّه اهل کوفه بود، او از عراق هجرت کرد و به سیستان رفت و در آنجا شهید شد. او
در آنجا به عنوان رهبر گروهی از شیعیان مطرح بود. در همان روزگار ـ قرن دوم هجری ـ خوارج در سیستان جمعیت
زیادی را تشکیل می دادند. پیروان حریز ناسزاهای خوارج به ساحت مقدس امیرالمؤمنین علیه السلام را به حریز خبر دادند و از او
درخواست کردند دستور دهد تا هرکس را که مرتکب این کار زشت بشود، بکشند. حریز اجازه کشتن آنها را صادر کرد. آنها
چند بار خوارجی را که به حضرت علی علیه السلام ناسزا می گفتند، کشتند. خوارج فکر نمی کردند که شیعیان این کار را انجام دهند؛
چون شیعیان در آن روزگار از جمعیت زیادی برخوردار نبودند، لذا گروه «مُرْجِئه» را متّهم به این قتل ها کردند و آنها را
کشتند. این کار استمرار داشت تا این که فهمیدند که قاتلان چه گروهی هستند. آنها حریز و یارانش را که در مسجدی جمع
شده بودند، محاصره کردند و مسجد را بر روی آنان خراب کردند و همه آنان را به شهادت رساندند. خداوند آنها رارحمت
کند.۱۵

از نگاه بزرگان

شخصیت برجسته و والای حریز چنان در اوج قرار دارد که تمام پژوهشگران اسلامی او را عمیقاً ستوده اند. از مجموع
سخنان آنان به دست می آید که حریز از پیش قراولان علم حدیث شیعه است.

شیخ طوسی می نویسد: حریز بن عبداللّه محدّثی است موثّق، اهل کوفه و ساکن اقلیم سیستان.۱۶

کشّی می نویسد: حریز اهل کوفه است، به سیستان هجرت کرد و در آنجا شهید شد. خداوند رحمتش کند.۱۷

علاّمه حلّی می نویسد: ابومحمد ازدی اهل کوفه بود و مسافرت های زی