پاورپوینت کامل مرگ و زندگی در نگاه علوی ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مرگ و زندگی در نگاه علوی ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مرگ و زندگی در نگاه علوی ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مرگ و زندگی در نگاه علوی ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

>

مرگ فرهنگی و مرگ فیزیکی

«مرگ» انتقال روح از بدن دنیوی به بدن اخروی و به عبارت دیگر، انتقال از نشئه دنیا به نشئه برزخ است. گاهی مرگ به
معنای نداشتن قوه عاقله، انحراف، ضلالت و عدم هدایت الهی استعمال می شود؛ همان طور که در قرآن کریم، «موت» به
معنای ضلالت، کفر و گمراهی و لفظ «حیات» به معنای هدایت و ایمان آمده است: «او من کان میّتاً فاحییناه و جعلنا له
نوراً یمشی به فی الناس کمن مثله فی الظلمات لیس بخارج منها»۱؛ آیا کسی که مرده بود و ما او را زنده کردیم و به او
روشنی دانش و هدایت دادیم تا به وسیله آن روشنی، میان مردم سرافراز رود، مَثَل او مانند کسی است که در تاریکی ها
فرو شده و از آن به در نتواند شد.

مرگ به معنای اول، مرگ جسم است و مرگ به معنای دوم، مرگ دل. اولی «تن مردگی» است و دومی «دل
مردگی». اولی در آخر زندگی محقّق می شود و دومی در متن زندگی. اولی شامل مؤمن و کافر می شود و دومی مختص به
کافر است. اولی شامل رهیافته و گمراه می شود و دومی مختص به گمراه است. فرد مرده در مرگ جسم، ساکن و
بی حرکت است و در مرگ دل، جاندار و متحرّک.

مرگ قلب ها

از دیدگاه معصومین علیهم السلام مرده واقعی شخص دل مرده است؛ شخصی که از هدایت الهی بی بهره است و گرفتار
ظلمت، کفر، ضلالت و فسق شده است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرماید: «لیس من مات فاستراح لمیت انّما المیت میت
الاحیاء»۲؛ مرده واقعی کسی نیست که از دار دنیا رحلت کرده و در دیار آخرت سکونت گزیده، بلکه مرده کسی است که
در بین زندگان است، می خورد، می آشامد، راه می رود و حرکت می کند ولی از هدایت الهی بی بهره است و گرفتار فسق و
کفر شده است. اینان مرده هایی متحرّکند، زنده های دل مرده اند، مرده های نه در قبرستان، بلکه در متن اجتماع هستند.

مردگان متحرّک کیانند؟

۱. دروغ پردازان

یکی از مرده های متحرّک، شخص دروغ پرداز است. انسان کذّاب، انسان مرده است. دل و قلب دروغگو، مرده است.
تفاوت بین انسان مرده با انسان زنده در وجه اطمینان به شخص زنده است. کسی که اهل دروغ است و دروغ گویی وصف
ثابت او شده است، هیچ اطمینانی به او نیست. علی علیه السلام می فرماید: «الکذّاب والمیّت سواء لانّ فضیله الحیّ علی المیّت،
الثقه به فاذا لم یوثق بکلامه فقد بطلت حیاته۳؛ دروغ گو و مرده مساویند، برای این که امتیاز شخص زنده بر شخص
مرده، اطمینان داشتن به شخص زنده است. بنابراین، اگر به گفتار او اطمینان نباشد، پس حیات او تباه و باطل شده است.»

۲. تارکان امر به معروف و نهی از منکر

یکی دیگر از مرده های متحرّک، کسی است که نسبت به مسائل اجتماعی بی تفاوت است و به وقوع منکرات در جامعه
از خود هیچ گونه عکس العملی نشان نمی دهد؛ نه با زبان خود در رفع منکر کوشش می کند و نه با دست خود و نه در دل
از وقوع آن اظهار انزجار می کند. علی علیه السلام فرمود: «کسی که انکار منکر را به وسیله دل و دست و زبانش ترک می کند، او
همان مرده در بین زندگان است.»۴

نیز فرمود: «برخی از ناهیان از منکر کسانی هستند که به وسیله دست و زبان و دل خود، منکر را انکار (نهی) می کنند،
که آنها تمام خصلت های نیکو را کامل کرده اند و بعضی از آنها کسانی هستند که به وسیله زبان و دل خود منکر را انکار
می کنند، نه به وسیله دست، که آنان به دو خصلت نیکو چنگ زده و دیگری را (انکار به وسیله دست) تباه ساخته اند و
بعضی از آنان به دل، منکر را انکار (نهی) می کنند نه به وسیله دست و زبان، که آنها دو خصلت را ـ که شریف ترین خصلت
بین آن سه خصلت است ـ تباه ساخته و به یک خصلت چنگ زده اند و بعضی منکر را به وسیله دل و زبان و دستان انکار
نمی کنند، که اینان مرده زندگانند.»۵

۳. جاهلان

یکی دیگر از مرده های متحرّک، شخص جاهل است؛ شخصی که از علوم لازم انسانیت و اسلامیت بی بهره است.
شخصی که از آنچه که او را به رستگاری و سعادت می رساند، محروم است، گرفتار جهل و جهالت است و جهل و جهالت،
مرگ است۶؛ میراننده زندگان۷. علی علیه السلام فرمود: «الجاهل میّت بین الاحیاء۸؛ شخص جاهل مرده ای است در بین
زندگان» نیز فرمود: «الجاهل میّت و ان کان حیاً۹؛ شخص جاهل مرده است گرچه (جسمش) زنده باشد.»

آن گاه که جامعه از این مردگان پر شود، همچون قبرستانی خاموش و بی حرکت و ساکت خواهد شد. عالمی که دارای
دانش های سعادت بخش است، در بین جاهلان مثل زنده در بین مردگان است. پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرماید: «شخص
عالم در بین جاهلان مثل شخص زنده است در بین اموات.»۱۰

۴. مرفّهان بی درد

ثروتمندان بی درد و طغیانگر، مرده ای متحرّک اند که جز زیاد کردن اموال و دارایی در دنیا، به چیز دیگری
نمی اندیشند. آنان به جای آن که مال و ثروت خود را در جهت رشد و تعالی روحی خود قرار دهند، در راه حیوانیّت به کار
می گیرند و روح و قلب خود را می میرانند. پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرماید: «از هم نشینی با مردگان بپرهیزید.» عرض شد: ای
رسول خدا! مردگان کیانند؟ فرمود: «هر ثروتمندی که ثروتش او را به طغیان وادارد.»۱۱

علی علیه السلام می فرماید: «هلک خزّان الاموال و هم احیاء۱۲؛ خزانه داران اموال هلاک شدند و حال آن که آنها (در دنیا)
زنده هستند.» پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرماید: «چهار چیز قلب را می میراند: گناه پشت سر گناه، زیاد مناقشه کردن با زنان،
مجادله کردن با شخص احمق و هم نشینی با مردگان.» در این هنگام عرض شد: ای رسول خدا! مردگان کیانند؟

فرمود: «ثروتمندان بی درد.»۱۳

۵. فقیران بی ایمان

گرچه «فقر» برای اهل ایمان، نوعی راحتی و مایه سلامتی آنها می باشد و نبودِ مال و مکنت برای مؤمنین به منزله
نبودِ مانع در راه کمال و ترقّی معنوی است، ولی همین فقر برای افراد بی ایمان و ناتوان از رشد فکری و عقیدتی، نوعی
عذاب، بلکه مایه هلاکت و مرگ قلبی و درونی آنها می باشد. از این رو امام صادق علیه السلام می فرماید: «الفقر هو الموت
الاکبر۱۴؛ فقر همان مرگ بزرگ تر است.» علی علیه السلام برای فقیر چهار خصلت می شمارد که مجموع آنها در مرگ دل انسان
مؤثر هستند، که عبارتند از: ضعف در یقین، نقصان در عقل، کم رنگی تدیّن و کم حیایی.۱۵

از جمله خصلت های فقرای ضعیف الایمان، ظلم پذیری است. کسی که ظلم پذیر است و نسبت به ظلم و ستم از خود
حرکتی نشان نمی دهد، با مرده هیچ تفاوتی ندارد. از این رو علی علیه السلام در وصف مردمان آخرالزّمان می فرماید: «اهل آن
زمان چون مردگان و پادشاهانش درنده خو، مردمان متوسط و ضعیف الحال طعمه های ستمگران و فقیران (از سختی و
رنجوری در حکم) مردگان می باشند.»

۶. کفار و بی دینان

از مرده های متحرّک در بین زندگان، شخص کافر و بی دینی است که اعتقادی به توحید و یگانگی خداوند ندارد. اگر
حیات و زندگی فرهنگی انسان به توحید است، جان کافر از آب حیات توحید بی بهره است. علی علیه السلام می فرماید: «التوحید،
حیاه النفس»۱۶؛ توحید، زندگی جان است.» هَمّ و غمّ کافر، دنیاست و کوشش او برای دنیا؛ هدف او، شهوت اوست و
شهوات دنیا، خدای اوست و هرکس شهوت و دنیا خدای او باشد، او مرده ای است در بین زندگان.

۷. گمراهان

یکی دیگر از مرده های متحرّک، فرد گمراه و منحرف از راه حق است. کسی که در بین جامعه اسلامی زندگی می کند و
به جای آن که هدایت را از قرآن و روایات معصومین علیهم السلام و از علمای ربانی و خداترس فرابگیرد، در صدد یافتن هدایت از
هدایت ـ نشدگان است. هدایت جستن از غیر خدا و دین خدا، به منزله ضلالت است و گمراهی مساوی با مرگ جان و دل
انسان است. پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: «چهار چیز قلب ها را فاسد می کند: خلوت با زنها، گوش دادن به آنها، قبول رأی زنان
و هم نشینی با مردگان.» در این هنگام سؤال شد: هم نشینی با مردگان چیست؟ پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: «هم نشینی با هر
گمرا