پاورپوینت کامل عیسی بن سَرّی کرخی قمیابوالحسن ربّانی سبزواری ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عیسی بن سَرّی کرخی قمیابوالحسن ربّانی سبزواری ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عیسی بن سَرّی کرخی قمیابوالحسن ربّانی سبزواری ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل عیسی بن سَرّی کرخی قمیابوالحسن ربّانی سبزواری ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

>

پیام دین، برداشتند.

در این نوشتار، به یکی دیگر از این
ستارگان حرم اهل بیت علیهم السلام پرداخته می شود.

سیمای راوی

در اوائل سده دوم در خطّه دانش پرور قم،
کودکی دیده به جهان گشود که نام عیسی
برایش برگزیده شد. نام پدرش سَرِّی^(۱) است. از
زندگی نامه سرّی اطلاع چندانی در دست
نیست.

کنیه عیسی، ابوالیَسَع و چون زادگاهش، قم
بود، به قمی اشتهار دارد. مقطعی از عمر خویش
را در بغداد و محله کرخ سپری کرده، به عنوان
بغدادی کرخی نیز از او نام برده شده است.^(۲)

قمی

بیشتر ترجمه نویسان قمی بودن عیسی بن
سری، را، یادآور شده اند. این محدّث، بیشتر به
لقب کرخی مشهور است؛ فقیه و رجالی برجسته
شیعی در سده پنجم هجری قمری، شیخ
طوسی، در اثر گرانسنگ خود می نویسد:

عیسی بن سرّی، قمی است و چون در
محّله کرخ بغداد زندگی می کرد به او کرخی
بغدادی می گویند.^(۳)

محدّثِ والامقامِ روزگار اخیر، شیخ عباس
قمی می گوید:

این راوی، اهل قم است و در کرخ بغداد
ساکن شده، بدین سبب به او کرخی بغدادی
گفته می شود.^(۴)

از اصحاب امام

نکته دیگری که پرداختن به آن شایسته
است، این است که دانسته شود این محدّث، از
یاران کدامین امام از امامان شیعی به شمار
می رفته است؟ شیخ طوسی او را از یاران امام
جعفر صادق علیه السلام به شمار آورده است.^(۵)

نجاشی نیز می گوید:

عیسی بن سرّی از امام صادق علیه السلام روایت
می کند بدین ترتیب این محدّث بزرگوار،
محضر مقدّس آن پیشوای معصوم علیه السلام را
درک نموده و از دانش بی کران آن حضرت
بهره مند شده است.

چگونگی شخصیّت

بعد از اینکه دانستیم این راوی، در جرگه
یارانِ پیشوایِ شیعیان قرار دارد، لازم است
جایگاه فضل و دانش او مورد بررسی قرار گیرد.
یاران امامان علیهم السلام از منظر خصلت ها، رفتارها و
حرکت در راه اهل بیت علیهم السلام تا آخرین لحظه
عمر، گوناگون بودند؛ ولی هنگامی که شخصیّت
عیسای قمی را در آیینه سخنانِ
زندگینامه نویسان به نظاره می نشینیم،
می نگریم که همگی، او را ستایش کرده اند.

باز هم به سخن نجاشی باز می گردیم که
پیرامون منزلت این راوی می گوید:

عیسی بن سرّی از چهره های موجّه و
برجسته تاریخ شیعی است.^(۶)

این سخن در گفتار تمام کسانی که در
ساحتِ دانش رجال، فعّالیت و تلاش علمی
دارند به نیکی بازتاب داشته است. علاّمه حلی
و ابن داوود و صاحب وسائل الشیعه از همین
دسته اند. فیلسوف، رجالی و محدّث پرآوازه
شیعه در سده یازدهم هجری قمری میرداماد
در اثر نفیس خود، در شأن این محدث چنین
نگاشته است:

عیسی بن سرّی بی تردید، چهره و
شخصیّت موجّه شیعه است که هیچ گونه نقطه
تاریک و منفی در زندگی و رفتار او وجود ندارد؛
بلکه از بزرگان اصحاب حضرت امام صادق۷
است. ^(۷)

خاندان

در بررسی شرح زندگی برخی از محدثان،
گاهی مشاهده می شود که جمعی از اعضای
یک خاندان، در راه یک آرمان و انگیزه قدسی
به تلاش مشترک می پردازند. عیسی بن سرّی
قمی از این گروه است، چون وی، طبق آنچه
ظاهر است دو برادر داشته^(۸) که هر دوی آنان
مانند عیسی، از راویان نُخبه، صاحب نامِ شیعه
هستند. بدین مناسبت به شرح زندگی آنان
اشاره کوتاهی خواهیم داشت.

حسن بن سرّی

نام یکی از آنان حسن و دیگری علی است.
علامه حلّی در معرفی حسن بن سرّی می گوید:

حسن بن سرّی کاتب کرخی از چهره های
موجه است.^(۹)

شیخ طوسی چنین می نگارد: حسن بن
سرّی کرخی یکی از یاران امام صادق علیه السلام
است.^(۱۰) و ضمناً حسن بن سری یکی از
مؤلفان اخبار و روایات شیعه و دارای کتاب
است.^(۱۱)

علی بن سرّی کرخی

پیرامون این راوی، استاد بزرگ شیعه، شیخ
طوسی در کتاب رجال، او را همانند برادرش،
یکی از اصحاب امام صادق علیه السلام به شمار
می آورد.^(۱۲)

علاّمه حلّی در مورد منزلت او می نویسد:

علی بن سرّی کرخی از یاران امام جعفر
صادق علیه السلام و از محدثان باوجاهت شیعه
است.^(۱۳)

در رجال کشّی روایتی است که در آن بنابه
گفته شهید دوم به گونه ای بسیار روشن، امام
صادق علیه السلام علی بن سری کرخی را مورد عنایت
ویژه قرار داده است. گروهی از اصحاب، در نزد
امام صادق علیه السلام حضور داشتند که سخن از علی
بن سرّی شد. امام فرمود:

علی بن سرّی از غیر از شیعه روایت
نمی کند؛ بلکه از هر شیعه ای هم، روایت
نمی کند؛ مگر اینکه از منظر منزلت بسیار به
امامان شیعه نزدیک و پیوند ژرفی با آنان
داشته باشد.^(۱۴)

استادان

عیسی بن سرّی گرچه در جرگه راویان
شیعه است و بالطبع در حوزه فراگیری روایات،
استادانی داشته است. ولی از استادان او در
زندگینامه ها، نامی برده نشده، جز اینکه گفته اند
او از محضر پرفیض امام ابوعبدالله جعفر بن
محمّد علیه السلام بهره وافی برده است.

شاگردان

جمعی از بزرگان و چهره های پرآوازه شیعه
گرچه شمار آنان اندک است ـ از دانش این
محدث بزرگ بهره مند شده اند. در اینجا به
گونه ای گذرا، به معرّفی آنان می پردازیم.

۱. صفوان بن یحیی

اوّلین شاگرد برجسته این استاد حدیث،
صفوان بن یحیی بَجَلّی است. نام و شخصیت
ارزنده او چنان روشن است که ما را از ترجمه
گسترده او بی نیاز می کند، بنابراین فقط به این
سخن شیخ طوسی بسنده می کنیم که می گوید:

صفوان بن یحیی، که یکی از یاران امام
کاظم و امام رضا علیهماالسلام است از موجّه ترین و
قابل اعتمادترین، محدثان روزگار خود بود.
وی در زهد، وفای به عهد و پرواپیشگی، و
گریز از ریاست طلبی، الگو و نمونه بود. او
یکی از اصحاب اجماع است که در حوزه
روایت از اهمیّت شایانی برخوردارند.^(۱۵)

۲. حمّاد بن عیسی

حماد بن عیسی یکی از اصحاب اجماع و از
جمله راویان عالی قدر حوزه روایتی شیعه است
که نامش در جای جای کتاب های روایی به
چشم می خورد. وی از یاران موجّه و قابل اعتماد
حضرت صادق علیه السلام است. او در سال ۲۹۰ق. در
شهر کوفه دیده از جهان فروبست.^(۱۶)

۳. عبدالله بن محمد نهیکی^(۱۷)

نجاشی در ترجمه اش در مورد عبدالله بن
محمد نهیکی که به ابن نهیکی نیز مشهور
است، می گوید:

او یکی از محدّثان صاحب وجاهت است؛
امّا در حوزه نقل روایت، اخبار کمی نقل
نموده. کتاب او که مجموعه ای از روایات
پراکنده و گوناگون است به دست ما رسیده
است.^(۱۸)

۴. محمد بن سلمه بن ارتبیل^(۱۹)

محمد بن سلمه برازنده ترین محدّثان
شیعی است. نجاشی در ترسیمی از سیمای او
می گوید:

کنیه اش: ابوجعفر و لقب او یشکری است،
که نام قبیله ای از عرب های کوفه است. او از
بزرگان اصحاب شیعه در کوفه بود. وی
صاحب جایگاه بلند، فقیه، قاری قرآن،
لغت شناس، و محدّث بسیار بزرگی است.^(۲۰) او
برای پژوهش و شناخت واژه ها و لغات، به
میان مردم بادیه و صحرانشین می رفت.
جمعی از عرب ها از او دانش فراگرفتند