پاورپوینت کامل امام حسن عسکری(ع) و منحرفان فکری ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام حسن عسکری(ع) و منحرفان فکری ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام حسن عسکری(ع) و منحرفان فکری ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام حسن عسکری(ع) و منحرفان فکری ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

>

طلیعه

یکی از اهداف و برنامه های کلّی پیامبر و
معصومان علیهم السلام حراست و مرزبانی از
اندیشه های اسلامی بود که با آغاز بعثت و
دعوت پیامبر شروع شده و هریک از امامان
بزرگوار به تناسب شرایط زمانی خود به این
وظیفه مهم و خطیر پرداخته اند. چنانکه
ملاحظه می کنیم، حضرت محمد صلی الله علیه و آله وسلم با
بسیاری از گروه ها همانند: دهری ها، زنادقه،
براهمه و غیر آنان و همچنین امامان علیهم السلام با
افراد و گروه های بسیاری که به ظاهر مسلمان
بوده، اما افکار خارج از اندیشه های دینی و
اسلامی داشتند، به بحث و گفت و گو و مقابله
جدّی می پرداختند.

بدین شکل که اگر فرد یا افرادی دچار
اشتباهات یا تناقضاتی می شدند، نخست به
هدایت و روشنگری و به دور از هرگونه
موضع گیری کار خود را آغاز می کردند؛ اما
همین که احساس می شد، این فکر انحرافی
به دنبال جریانی پنهان یا آشکار، خود را نشان
داده است فوراً دست به افشاگری علیه آنان
می زدند.

و گاهی نیز همین اندیشه ها که هر روز در
لباس نویی خود را در جامعه اسلامی آشکار
می کرد، خلفای بنی عبّاس را هم به دام
انداخته و گاه می شد همان افکار غلط،
سیاست نظام را ترسیم می نمود.

مثلاً در زمان امام هادی علیه السلام مسأله
«خلق قرآن» در جامعه اسلامی بالا گرفته و
طرفداران زیادی پیدا کرده بود و چند خلیفه
عبّاسی به تبعیّت از یک دسته، گروه مخالف
را در زیر بدترین فشارها و شکنجه ها وادار به
پیروی از عقیده خود می کردند. از جمله
کسانی که در سال ۲۲۰ ق. بر سر همین
عقیده، شلاّق زیادی خورده و شکنجه
فراوانی دید و مدّتی در زندان به سر برد،
احمد بن حنبل۱ بود که از او می خواستند تا
دست از عقیده خود برداشته و با خلیفه
عبّاسی هم نظر شود.

بی شک یکی از علل و انگیزه های جدا
ساختن امامان علیهم السلام از امت اسلامی، همین
جهت بود که عدّه ای از خدا بی خبر
می خواستند با استفاده از قدرت خلافت
اسلامی، جامعه را به سمت و سویی که خود
می خواهند، بکشانند و جوانان را نسبت به
باورهای دینی سست کنند و آنها را در دامان
همان اندیشه های باطلی که از پیش طرّاحی
کرده و رواج داده بودند، بیندازند تا کسی
نتواند آزادانه در برابر این تهاجم ایستادگی
نماید.

این نوشتار، به بخش بسیار کوچکی از
این تلاش های جدّی پرداخته است.

امام و نگهبانی از اندیشه اسلامی

دوران امام یازدهم، یکی از دوران های
سخت و دشواری بود که افکار گوناگون از هر
سو «جامعه اسلامی» را تهدید می کرد. و با
اینکه امام در نهایت فشار به سر می برد، اما
وی همانند پدران خود، لحظه ای از این
مسأله غفلت نورزیده و در برابر گروه ها و
مکتب های التقاطی و اندیشه های وارداتی و
ضدّ اسلامی از جمله: صوفیان، غُلات،
مُفَوّضه، واقفیه، دوگانه پرستان و سایر
دگراندیشان، سخت موضع گرفته و با
شیوه های خاصّ خود، کارهای آنها را خنثی
نموده و نقش بر آب می کرد.

آگاه ساختن فیلسوف عراق

مورّخان نوشته اند: در زمان امام حسن
عسکری علیه السلام فیلسوفی در عراق می زیست به
نام «اسحاق کِندی». وی به خیال این که در
قرآن تناقض وجود دارد، در خانه نشست و
مشغول تدوین و تألیف کتابی در تناقض قرآن
شد. ابن شهرآشوب می نویسد:

روزی یکی از شاگردان اسحاق کِندی به
محضر امام حسن عسکری علیه السلام وارد شد. امام
به وی فرمود: آیا در بین شما فرد توانایی پیدا
نمی شود که استادتان کِندی را در آنچه که
آغاز کرده، رد کند و او را از این کار باز دارد؟!

او گفت: ما همه از شاگردان او هستیم و
چگونه می توانیم در این خصوص یا در دیگر
مسائل بر استاد خود اعتراض کنیم؟!

حضرت فرمود: آیا آنچه را که به تو
بیاموزم، به او می رسانی؟

عرض کرد: آری.

امام فرمود: به نزد او روانه شو و نخست با
وی معاشرت نیکی داشته باش و به هر چه
نیاز دارد، کمکش کن. هنگامی که با او انس
گرفتی، به او بگو: سؤالی به ذهنم رسیده
است که دوست دارم آن را از تو بپرسم. او
خواهد گفت: سؤال کن. پس به او بگو: اگر
گوینده (آورنده) این قرآن نزد تو بیاید و از تو
بپرسد: آیا احتمال وجود دارد که مقصود
خداوند از این گفتار، غیر از آن باشد که شما
پنداشته ای و در پی آن هستی؟ او به تو
خواهد گفت: آری، این احتمال وجود دارد.
زیرا انسان هنگام شنیدن، بهتر متوجّه معانی
می شود و آنها را درک می کند. چون چنین
گفت، به او بگو: شما چه می دانی شاید منظور
گوینده کلمات قرآن غیر از چیزی باشد که
شما تصوّر کرده ای و او الفاظ قرآن را در غیر
معانی خود استعمال کرده باشد.

آن مرد از حضور امام حسن عسکری علیه السلام
مرخّص شده و به سوی استاد خود، فیلسوف
عراقی، رهسپار گردید و مدّتی به دستور آن
حضرت با او به نیکی رفتار کرد و سرانجام در
فرصت مناسب، سؤال پیشنهادی امام را از او
پرسید.

کِندی گفت: یک مرتبه دیگر این سخن را
برایم بیان کن.

وی بار دیگر سخن امام را بیان نمود.
کِندی درنگی کرده و مقداری فکر کرد و
دریافت که هم از نظر لغت و هم از نظر علمی
این امر کاملاً محتمل است و در نظرش این
سخن کاملاً صحیح آمد. از این روی به
شاگردش گفت: تو را سوگند می دهم که
بگویی این سخن را از کجا آموختی و چه
کسی آن را به تو گفته است؟

راوی می گوید: گفتم: این، چیزی بود که
بر قلبم گذشت؛ لذا از شما پرسیدم.

گفت: هرگز! همانند تو محال است بر
چنین چیزی دست پیدا کند و به این مرتبه از
این سخن برسد! حال به من بگو که این
سخن را از کجا آوردی؟

گفتم: این، دستوری بود که ابومحمّد ـ
عسکری علیه السلام ـ به من یاد داده است.

گفت: درست گفتی، چرا که چنین سخنانی
تنها از همان خاندان صادر می شود.

سپس آتشی درخواست کرده و هر آنچه
را که نوشته بود، در آ