پاورپوینت کامل تفسیرامام حسن (ع) از نگاه بزرگان ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تفسیرامام حسن (ع) از نگاه بزرگان ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تفسیرامام حسن (ع) از نگاه بزرگان ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تفسیرامام حسن (ع) از نگاه بزرگان ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۰۴

تعارض ها و دوگانگی ها

برجسته ترین محققی که به شیوه و مضامین تفسیر منسوب به امام حسن عسکری (علیه
السلام) انتقادهای
مفصلی دارد، مرحوم محمد جواد بلاغی صاحب تفسیر آلاءالرحمن است. بر اساس بررسی های
وی این تفسیر به لحاظ روش تبیین مطالب، نگارش ادبی و سبک و سیاق روایت های آن، ضعف
و کاستی های غیر قابل اغماضی دارد و از این جهت به کلام امام معصوم (علیه السلام) شباهتی ندارد
و نمی توان آن را به امام یازدهم منتسب کرد. مرحوم بلاغی برخی مباحث کتاب را
ارزیابی و تناقض و آشفتگی های کتاب را مشخص کرده است.۱ عده ای نیز به سخنان بلاغی
انتقاد کرده و گفته اند که این لغزش ها در عبارت راویان تفسیر است و نه متن روایات
و با توجه به اینکه آنان عرب زبان نبوده اند آشفتگی های نقل های آنان طبیعی به نظر
می رسد. همچنین استنساخ متعدد از کتاب در قرون متوالی و اشتباه کاتبان و کمی سواد
برخی محررّان، می تواند در متن و محتوای کلمات تغییرات آشکاری پدید آورد.۲

سید محمد هاشم خوانساری می گوید:

«احتمال وضع در مورد فقه الرضا ضعیف است؛ چون آثار صدق و حقیقت از آن واضح است، ولی
نسبت کتاب مصباح الشریعه به امام ششم و نسبت تفسیر امام حسن عسکری (علیه السلام) به آن
بزرگواران بسیار ضعیف است؛ چون کوچک ترین امعان نظر و دقت در سیاق کلام حقیقت را
روشن می سازد.۳

آیت اللّه خوئی در اثر معروف خود و در چند جا از این تفسیر سخنی به میان آورده ۴ و
نظر خود را چنین ابراز داشته: تفسیر منسوب به امام حسن عسکری (علیه السلام) به روایت (محمد بن
قاسم) ثابت می شود. او این اثر را از دو مرد که هویت مجهول و ناشناخته دارند، روایت
کرده است. به اعتقاد آیت اللّه خوئی روایت آن دو فرد از شخص امام علامت ارجمندی شان
نزد امام نیست. اقامت آنان نزد امام یازدهم و به خواست ایشان به منظور دانش آموزی
آنان بود و نشانه وثاقت آنان نیست.۵

اما آیت اللّه خوئی در جای دیگر نکاتی را مطرح می کند که از تأیید این تفسیر حکایت
دارد:

«محمد بن قاسم استرآبادی از مشایخ صدوق بود و او خود این مطلب را در کتاب مشیخه باب
تلبیه ذکر کرده و در کتاب من لایحضره الفقیه (ج ۲، حدیث ۹۶۷) نیز یاد کرده و در
عیون اخبارالرضا جزء یک باب ۲۸ حدیث ۱۹، از او نام برده است و برای او رضای الهی را
خواسته است».۶

و چون علامه حلی خواسته است به پیروی از غضائری تفسیر عسکری را ضعیف و مجعول
قلمداد کند و از مفسر استرآبادی به عنوان ابن ابی القاسم یاد کرده است، آیت اللّه
خوئی آن را لغزشی آشکار می داند و می گوید: نام محمد بن قاسم در روایات صدوق فراوان
تکرار شده است و در هایچ یک از موارد یاد شده، تعبیر محمد بن ابی القاسم دیده
نمی شود. پس معلوم نیست چرا علامه حلی او را ابن ابی القاسم می گوید.۷

علامه محمدتقی شوشتری عقیده دارد مطالبی در کتب یاد شده آمده که از حیث محتوا
آشکارا قابل نقد و ایراد است و گاهی به هایچ وجهی نمی تواند منسوب به امام باشد. او
چهل مورد از این گونه اشکالات را در اثر معروف خود ارائه داده است.۸

آیت اللّه شعرانی در تعلیقاتی که در آخر تفسیر مجمع البیان به قلم خود تحریر کرده،
یادآور می شود: مصنّف (صاحب تفسیر مجمع البیان) از تفسیر منسوب به امام حسن عسکری
(علیه السلام)
مطالبی نقل نکرده است و علامه حلی در ذیل عنوان محمد بن قاسم استرآبادی گفته که آن
تفسیر مجعول است و مرحوم شعرانی ضمن ذکر یک اشتباه درباره دستگیری حجاج می افزاید:

«واضع و جاعل این تفسیر به تاریخ آشنا نبوده است و شگفت است که آنچه از تفسیر
(عسکری ددر مورد مختار) نقل کردیم، در بحارالانوار موجود است و علامه مجلسی به ردّ
آن نپرداخته است».

شعرانی می گوید:

«در تفسیر آیه: )فان کنت فی شک مما انزلنا…( مطالبی آمده که شرم، از نقل آن با
زمان می دارد و آدمی از خواندن آن مطالب مشمئز می شود».۹

اما مرحوم شعرانی در تعلیقه کتاب وسائل الشیعه مطلبی دارد که مؤید اعتبار این
تفسیر است. او می نویسد:

«محمد بن قاسم استرآبادی مفسر و راوی تفسیر امام عسکری (علیه السلام) شیخ (راوی) مصنف (مرحوم
صدوق) است. شیخ صدوق در کتاب های خود از او روایات فراوان نقل کرده و برای او رضایت
و رحمت الهی را خواسته است».۱۰

شگفت آن که رساله ای از استاد شعرانی در تفسیر قرآن به خط ایشان در اختیار علامه
حسن حسن زاده آملی است که مؤلف در موارد متعددی به تفسیر امام حسن عسکری (علیه
السلام) استناد
جسته و وی ذیل تفسیر آیه بیستم از سوره بقره و در توضیح عبارت )لعلکم تتقون( مطالب
نسبتاً مفصلی را به نقل از تفسیر عسکری در رساله خود درج کرده است. در تفسیر آیه ۲۴
از سوره دوم قرآن ذیل )قالوا هذاالذی رزقنا من قبل( این تفسیر را مأخذ قرار داده و
از آن برای صحت بحث های تفسیری خود نمونه هایی ارائه داده است.۱۱

استاد هاشم معروف الحسنی در انتقاد به دکتر مصطفی کامل شیبی در دو کتاب خود:
«الفکرالشیعی» و «النزعات الصوفیه» و«الصله بین التصوف و التشیع» (که هردو به فارسی
ترجمه شده اند) خواسته است تا انحرافات و بدعت های صوفیان را به تشیّع نسبت دهد.
می گوید: «شیبی از آن رو تفسیر قمی و تفسیر منسوب به امام عسکری (علیه السلام) را از میان ده ها
تفاسیر شیعه برگزیده که دریافته در آنها چیزهایی است که باب طبع اوست و می تواند با
آنها تشنگی خود را فرونشاند و مقصود خود را برآورد و امکان پیدا کند که گفته های
غالیان و مفتریانی که خود را در میان مسلمانان جا زدند تا آثار و نشانه های اسلام
را مخدوش سازند و میان آنان اختلاف ایجاد کنند، به شیعه بچسباند».۱۲

وی در جای دیگر یادآور می شود که شیعه بیشتر روایات این دو تفسیر را تأیید نمی کند
و حتی اکثر عالمان شیعی این دو تفسیر را قبول ندارند؛ زیرا تفسیر منسوب به امام حسن
عسکری (علیه السلام) را تنها محمد بن قاسم استرآبادی روایت کرده و چنان که نویسندگان کتب رجال
در شرح احوال وی بیان کرده اند و به تعبیر شیخ محمد طه در کتاب اتقان المقال و
احوال الرجال، وی وضّاع (حدیث ساز) بوده و به هایچ روی بر او اعتمادی نیست. وی
همچنین ادامه می دهد که:

«میرزا محمد در منهج المقال و بهبهانی در کتاب رجال خویش این موضوع را تأکید کرده
و برخی نویسندگان افزوده اند که سزاوار نیست چنین تفسیری به امام نسبت داده شود و
به نظر می آید غالب مؤلفان رجالی، راوی این تفسیر از امام عسکری (علیه السلام) رابه وضع حد