پاورپوینت کامل عملکرد یهود در برابر حکومت نبوی ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عملکرد یهود در برابر حکومت نبوی ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عملکرد یهود در برابر حکومت نبوی ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل عملکرد یهود در برابر حکومت نبوی ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۰

مقدّمه

دین یهود چند قرن پیش از ظهور اسلام در جزیرهالعرب نفوذ کرد و سبب شد که برخی مناطق
یهودی نشین در آنجا پدید آید. بیشتر یهودیان در منطقه حجاز و یمن مستقر شدند. در
میان مناطق یهودی نشین از همه معروف تر «یهودیان یثرب» – به ویژه سه طایفه بنی
نضیر، بنی قَیْنُقاع* و بنی قُریظه – بودند. در «تَیْماء»،(۱) «طائف»، «فَدَک» و
«خیبر» نیز مناطقی یهودی نشین وجود داشت. گفتنی است کیش یهود در میان برخی قبایل
دیگر نیز پیروانی داشت. یهودیان در مدینه علاوه بر بازرگانی و کشاورزی، در حرفه
هایی مانند: آهنگری، رنگرزی و ساخت اسلحه نیز مهارت یافته بودند.(۲)

احبار و دانشمندان یهود، تعالیم تورات و افکار و عقاید خویش را ترویج و به تدریس
احکام شرعی تورات می پرداختند.

آنها نفوذ زیادی بر یهودیان داشته اند؛ به گونه ای که رسول خدا صلی الله علیه وآله
فرموده بود:

«اگر ده تن از آنان به من ایمان آورند، تمامی یهودیان روی زمین به رسالتم ایمان
خواهند آورد.»

آنان رسول خدا صلی الله علیه وآله را همچون پسران خویش می شناختند. قرآن کریم در
این باره می فرماید:

«الَّذِینَ ءَاتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَعْرِفُونَهُ کَمَا یَعْرِفُونَ
أَبْنَاءَهُمْ وَ إِنَّ فَرِیقًا مِنْهُمْ لَیَکْتُمُونَ

الْحَقَّ وَ هُمْ یَعْلَمُونَ.»(۳)؛ کسانی که به ایشان کتاب [آسمانی ]داده ایم،
همان گونه که پسران خود را می شناسند، او (محمّد) را می شناسند؛ و مسلّماً گروهی از
ایشان حقیقت را نهفته می دارند، و خودشان [هم ] می دانند.

از این رو، انتظار می رفت زودتر از دیگران مسلمان شوند، اما تنها چند نفر از
یهودیان مسلمان شده و دیگران از پذیرش اسلام برتافتند:

«وَ لَمَّا جَاءَهم کِتابٌ مِن عِندِاللهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُم و کانوا مِن
قَبلُ یَسْتَفْتِحُونَ عَلی الَّذِینَ کَفَرُوا فَلَمَّا جآءَهم ما عَرَفُوا
کَفَروا بِهِ فَلَعْنَهُ اللهِ علی الکافِرِینَ»(۴)؛ «هنگامی که از جانب خداوند
کتابی، که مؤیّد آنچه نزد آنان است، بر ایشان آمد و از دیرباز [در انتظارش ]بر
کسانی که کافر شده بودند، پیروزی می جستند؛ ولی همین که آنچه [که اوصافش ]را می
شناختند، بر ایشان آمد، انکارش کردند. پس لعنت خدا بر کافران باد.

زمینه نفوذ اسلام در یثرب

یثرب که در حدود چهارصد کیلومتری شمال مکه قرار گرفته است، در آن زمان از نظر
کشاورزی و باغداری اهمیت فراوانی داشت. در شهر یثرب – که وضع اجتماعی آن با مکه
متفاوت بود – علاوه بر سه طایفه بزرگ یهودی، دو قبیله معروف «اوس» و «خزرج» نیز
سکونت داشتند و در کنار یهودیان می زیستند. زمانی که پیامبر صلی الله علیه وآله در
مکه سرگرم تبلیغ و دعوت مردم بود، حوادثی در یثرب می گذشت(۵) که زمینه هجرت پیامبر
را پس از سه سال فراهم ساخت.

شش تن از بزرگان خزرج – که از نبوّت حضرت آگاهی یافته بودند – در سال یازدهم بعثت،
پیامبر را در منا و در موسم حج ملاقات کردند. رسول خدا صلی الله علیه وآله که زمینه
مسلمان شدن آنها را مناسب دید، آنان را به اسلام دعوت کرد. آنان نیز که از پیش، از
یهودیانِ یثرب نوید ظهور پیامبری را شنیده بودند، به یکدیگر گفتند: «بدانید این،
همان پیامبری است که یهودیانْ ما را از بعثت او بیم می دادند؛ اینک بیایید در پذیرش
آیین او بر آنها پیشی گیریم.»

از این رو، مسلمان می شوند و به یثرب بازمی گردند و بدین ترتیب، «آئین اسلام» حصار
مکه را فرو ریخت و بذر اسلام در شهر یثرب کاشته شد. آنان مردم آن سامان را به دین
جدید دعوت نمودند.(۶)

پیمان نامه عمومی

پیامبراکرم صلی الله علیه وآله پس از هجرت به یثرب آشکارا می دانست که مدینه به
زودی از سوی دو دسته عوامل بیرونی و درونی، تهدید خواهد شد. «قریش و نیروهای نظامی
آنان» و نیز «تحریکهای آنها در میان بدویان متمایل به چپاولگری» را می توان جزء
عوامل بیرونی و «بروز اختلاف و منازعه میان مسلمانان، مشرکان و یهودیان مدینه»، «هم
پیمانی احتمالی یهودیان مدینه با مشرکان مکه»، «دسته بندی قومی و طایفه ای میان
مهاجران و انصار» و نیز «گسترش و جهت گیری این دسته بندی ها به اقدامات خشونت بار
علیه یکدیگر» را می توان در شمار عوامل درونی به حساب آورد.

برای سامان دادن اوضاع اجتماعی و سیاسی مدینه و برطرف کردن اختلافات دیرینه قومی و
قبیله ای اوس و خزرج و یهودیان، در همان سال نخست هجرت به ابتکار پیامبر «پیمان
نامه ای» نوشته شد که براساس آن، حقوق گروه های مختلف ساکن در مدینه معیّن گشت تا
در کنار تضمین زندگی مسالمت آمیز مردم و ایجاد نظم و عدالت، از بروز هرگونه تشنّج
نیز جلوگیری شود.

این عمل پیامبر صلی الله علیه وآله مهم ترین و بهترین اقدام سیاسی وی بود که نخست،
میان مسلمانان به عنوان «امّت واحده» همبستگی ایجاد کرد و از دیگر سو، یهودیان را
نیز در این امّت واحده جای داد تا با وحدت تمام به امر آنها رسیدگی شود.

مهم ترین موادّ این قرارداد – که نخستین قانون اساسی حکومت و تأمین کننده مصالح
ملّی امّت اسلام به شمار می آمد و مورد تصویب همگان نیز قرار گرفت – چنین است:

– امّت واحده به شمار آمدنِ مسلمانان و یهودیانِ ساکن مدینه.(۷)

– آزاد بودن مسلمانان و یهودیان در پیروی از مراسم دینی خود.

– مشخّص شدن روش پرداخت دیه.

– ممنوع بودن خونریزی در مدینه.

– تنها مرجع رفع اختلافات احتمالی در مدینه، پیامبر صلی الله علیه وآله است.

– دفاع مشترک از مدینه برعهده امضاکنندگان پیمان است.(۸)

عمده هدف های رسول خدا صلی الله علیه وآله از نظام نامه مدینه را می توان چنین
برشمرد:

۱. آسودگی و آرامش خاطر مسلمانان از درگیری احتمالی با نیروهای داخلی.

۲. جمع آوری نیرو و آماده سازی فکری و عقیدتی مسلمانان.

۳. مناسب شدن زمینه برای وحدت مسلمین.

پیمان با سه قبیله یهودی

پیامبراکرم صلی الله علیه وآله علاوه بر پیمان نامه عمومی، پیمان جداگانه ای نیز با
هریک از سه قبیله یهودی بنی نضیر، بنی قَیْنُقاع و بنی قُرَیْظَه منعقد ساخت؛ پیمان
نامه ای که نمایندگان آنان، حُیِّی بن اخطب، مخیریق و کعب بن اسد، متن آن را امضا
کردند.(۹) برخی از مفاد این قرارداد به قرار زیر است:

۱. با دشمنان مسلمانان همکاری نکنند.

۲. هیچ ضرری به پیامبر و مسلمانان نرسانند.

۳. اگر برخلاف قرارداد عمل کردند، پیامبر حقّ هرگونه مجازات آنها را دارد.(۱۰)

انگیزه های مخالفت یهود با اسلام

در اوایل هجرت، یهودیان با مسلمانان روابطی عادّی داشتند، اما پس از سپری شدن مدّت
زمانی از هجرت پیامبر صلی الله علیه وآله تغییر روش داده، کارشکنی های پنهان و
آشکار خویش را نسبت به آیین جدید مطرح کردند؛ تا آنجاکه حتی با همکاری منافقان،
دامنه فعالیت های خویش را نیز وسعت بخشیدند.

برخی از مهم ترین انگیزه های مخالفت و توطئه های یهود با اسلام را می توان چنین
برشمرد:

۱. تفکّر نژادپرستانه، و قوم خود را قوم برگزیده خدا پنداشتن.(۱۱)

۲. رو به ضعف نهادن و به خطر افتادن موقعیت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و نظامی
یهودیان:

«یا أیّها الّذینَ آمنوا إنّ کثیراً مِن الأَحبارِ و الرُّهبان لَیَأکُلونَ أموالَ
النّاسِ بالباطلِ و یَصُدُّونَ عن سبیلِ اللهِ و الّذینَ یَکنِزونَ الذَّهبَ و
الفِضَّهَ و لایُنفِقونَها فی سبیلِ اللهِ فَبَشِّرهُم بِعَذابٍ أَلیمٍ»(۱۲)؛ ای
کسانی که ایمان آورده اید! بسیاری از دانشمندان یهود و راهبان، اموال مردم را به
ناروا می خورند و [آنان را] از راه خدا بازمی دارند و کسانی که زر و سیم را گنجینه
می کنند و آن را در راه خدا هزینه نمی کنند، ایشان را از عذابی دردناک خبر ده.

۳. حسادت:

«وَدَّ کثیرٌ مِنْ أهلِ الکتابِ لو یَرُدُّونَکم مِن بعدِ ایمانِکم کفّاراً حَسَداً
مِن عندِ أنفُسِهِم مِن بعدِ ما تَبَیَّنَ لهم الحقُّ»(۱۳)؛ بسیاری از اهل کتاب –
پس از اینکه حق بر ایشان آشکار شد – از روی حسدی که در وجودشان بود، آرزو می کردند
که شما را بعد از ایمانتان کافر گردانند.

۴. مال اندوزی، دنیاطلبی و منفعت پرستی.

۵. مخالف بودن بسیاری از عقاید، احکام و برنامه های یهود با مفاهیم قرآنی.

۶. تغییر برخی دستورهای دینی یهود که از ابتدا مسلمانان بدان عمل می کردند.(۱۴)

۷. تغییر قبله از بیت المقدّس به کعبه.(۱۵)

از جمله اقداماتی که در تثبیت «حکومت اسلامی» مؤثّر بود و استقلال فرهنگی مسلمانان
را در پی داشت، مسئله «تغییر قبله» بود. پیامبراسلام صلی الله علیه وآله به امر
خداوند در تمام دوره سیزده ساله مکّی و هفده ماه پس از هجرت،(۱۶) به سوی «بیت
المقدّس» نماز گزارد؛ اما پس از آنکه یهود، دشمنی خود را آشکار ساخت و نماز گزاردن
پیامبر به سوی بیت المقدّس را دستاویزی برای تبلیغ آیین خود و ضعف دین اسلام قرار
داد و از دیگر سو، آن را شاهدی برای برتری آیین یهود بر اسلام و تقدّم یهودیان بر
مسلمانان پنداشت و با این کار، پیامبر صلی الله علیه وآله را آزرده خاطر ساخت،(۱۷)
در ذیحجّه سال دوم هجرت فرشته وحی فرمان «تغییر قبله» را ابلاغ کرد:

«قَد نَرَی تَقَلُّبَ وَجهِکَ فِی السَّماءِ فَلَنُوَلِّیَنَّکَ قِبلَهً تَرضیها
فَوَلِّ وَجهَکَ شَطرَ المَسجدِالحرامِ و حیثُ ما کُنتُم فَوَلّوا وُجوهَکم شَطرَهُ
و إِنَّ الّذینَ أُتوا الکتابَ لَیَعلَمونَ أَنّهُ الحقُّ مِن رَبِّهم و ما اللهُ
بِغافِلٍ عمّا یَعمَلون»(۱۸)؛ ما [به هر سو گردانیدن رویت در آسمان را نیک می
بینیم. پس [باش تا] تو را [به سوی ]قبله ای که بدان خشنود شوی، برگردانیم؛ پس روی
خود به سوی مسجدالحرام کن، و هر جا بودید، روی خود را به سوی آن بگردانید. در
حقیقت، اهل کتاب نیک می دانند که این [تغییر قبله ] از جانب پروردگارشان [به جا و
]درست است و خدا از آنچه می کنند، غافل نیست.

این ابلاغ، هنگامی صورت گرفت که پیامبر با مسلمانان دو رکعت از نماز ظهر را به سمت
بیت المقدّس خوانده بودند. پس از آن، ایشان در وسط نماز، جهت قبله را به سوی کعبه
برگرداند(۱۹) و نماز را بدین گونه به اتمام رساند.(۲۰) تغییر قبله برای یهودیان و
منافقان بسیار گران آمد؛ امری که فاصله میان مسلمانان و یهودیان را بیشتر کرد و از
سویی، باعث توجّه اعراب به اسلام نیز شد.

خداوند، قبله نخستین را نوعی آزمایش برای مسلمانان بیان کرده است:

«وَ مَا جَعَلْنَا الْقِبْلَهَ الَّتِی کُنْتَ عَلَیْهَا إِلّا لِنَعْلَمَ مَنْ
یَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ یَنْقَلِبُ عَلَی عَقِبَیْهِ وَ إِنْ کَانَتْ
لَکَبِیرَهً إِلّا عَلَی الَّذِینَ هَدَی اللهُ»(۲۱)؛ قبله ای را که [چندی ] بر آن
بودی، مقرّر نکردیم جز برای آنکه کسی را که از پیامبر پیروی می کند، از آن کس که از
عقیده خود برمی گردد، بازشناسیم؛ و البته [این کار ]جز بر کسانی که خدا هدایت [شان
]کرده، سخت گران بود.

شیوه های مخالفت با اسلام

پاره ای از مهم ترین شیوه های مخالفت یهود با اسلام، بدین قرار است:

۱. نپرداختن قرضها و امانات مسلمانان و در تنگنا قرار دادن آنها:

«و مِن أهل الکتابِ … مَن إن تَأمَنْهُ بِدِینارٍ لایُؤَدِّهِ إلیکَ الّا ما
دُمتَ علیه قائماً»(۲۲)؛ و از اهل کتاب … کسی است که اگر او را بر دیناری امین
شمری، آن را به تو نمی پردازد، مگر آنکه دائماً بر [سر] وی به پا ایستی.

۲. شبهه افکنی و طرح ایرادها و سؤالهای انحرافی و حرکات عوام فریبانه:

«… یا أهل الکتابِ لِمَ تَلبِسونَ الحقَّ بالباطلِ و تَکتُمونَ الحقَّ و أَنتم
تَعلَمونَ»(۲۳)؛ … ای اهل کتاب! چرا حق را به باطل درمی آمیزید و حقیقت را کتمان
می کنید با اینکه خود می دانید؟

۳. درخواست های نامعقول و غیرمنطقی:

«الّذینَ قالوا إنَّ اللهَ عَهِدَ إلینا ألّا نُؤمِنَ لِرسولٍ حتّی یأتِیَنَا
بِقُربانٍ تأکُلُه النّار …»(۲۴)؛ همانان که گفتند: خدا با ما پیمان بسته که به
هیچ پیامبری ایمان نیاوریم تا برای ما قربانی یی بیاورد که آتش [آسمانی ]، آن را
[به نشانه قبول ]بسوزاند …

«یَسئَلُکَ أهلُ الکتابِ أَن تُنَزِّلَ علیهم کتاباً مِن السّماءِ …»(۲۵)؛ اهل
کتاب از تو می خواهند که کتابی از آسمان [یکباره ]بر آنان فرود آوری …

۴. تلاش برای تضعیف پایه های ایمان مسلمانان:

«وَ قَالَتْ طَائِفَهٌ مِن أَهلِ الکِتَابِ ءَامِنُوا بِالَّذِی أُنزِلَ عَلَی
الَّذِینَ ءَامَنُوا وَجهَ النَّهارِ وَاکْفُرُوا ءَاخِرَهُ لَعَلَّهُم
یَرجِعُونَ»(۲۶)؛ جماعتی از اهل کتاب گفتند: در آغاز روز به آنچه بر مؤمنان نازل
شد، ایمان بیاورید و در پایان [روز] انکار کنید، شاید آنان [از اسلام ]برگردند.

۵ . زنده ساختن کینه های قدیم اوس و خزرج:

«قل یا أهلَ الکتابِ لِمَ تَصُدُّونَ عن سَبیلِ اللهِ مَن آمَنَ تَبْغونَها عِوَجاً
و أنتم شُهداءُ و ما اللهُ بغافلٍ عمّا تَعملون»(۲۷)؛ بگو ای اهل کتاب! چرا کسی را
که ایمان آورده است، از راه خدا باز می دارید و آن [راه ]را کج می شمارید، با آنکه
خود [به درستیِ آن ]گواهید؟ و خدا از آنچه می کنید، غافل نیست.

۶ . ایجاد تفرقه میان مهاجر و انصار.

یهودیان نزد مسلمانان انصار می آمدند و با اظهار خیرخواهی به آنها می گفتند که:
اموال خود را به مهاجران ندهید تا تنگدست و بی چیز نگردید:

«اَلَّذِینَ یَبْخَلُونَ وَ یَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَ یَکْتُمُونَ مَا
ءَاتَیهُمُ اللهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ عَذَابًا
مُهِینًا»(۲۸)؛ همان کسانی که بخل می ورزند و مردم را به بخل وامی دارند، و آنچه را
خداوند از فضل خویش به آنها ارزانی داشته، پوشیده می دارند، و برای کافران عذابی
خوارکننده آماده است.

۷. تجسّس در امور مسلمانان و جاسوسی برای مشرکان و نیز افشای اسرار نظامی و عملیاتی
مسلمانان برای اشراف قریش و مشرکان مکه.

۸ . روابط و همکاری پنهانی نظامی و اقتصادی با مشرکان و منافقان و نیز تحریک مشرکان
علیه اسلام، به ویژه قبل و در اثنای جنگ احزاب.

۹. مسخره کردن رسول خدا صلی الله علیه وآله و مسلمانان.(۲۹)

۱۰. جنگ روانی و تبلیغاتی علیه مسلمانان، به ویژه پس از شکست در جنگ احد.

۱۱. تهدید به جنگ با مسلمانان در جریان بنی قینقاع و توطئه حمله به مدینه از محلّه
خیبر.

۱۲. خیانت و پیمان شکنی.

۱۳. توطئه ترور پیامبر.

برخورد پیامبر صلی الله علیه وآله با یهودیان

پس از آشنایی با برخی انگیزه های مخالفت یهودیان و چگونگی دشمنی آنان، به تبیین
برخورد پیامبر صلی الله علیه وآله و مسلمانان با آنها می پردازیم:

۱. برخورد مسالمت آمیز

بر اساس پیمانی که رسول خدا صلی الله علیه وآله اندکی پس از هجرت خود با هدف
فراخوانی یهودیان به اسلام بسته بود، با آنها با ملایمت رفتار می نمود و همواره بر
این حقیقت تکیه می نمود که دعوت اسلام در اساس، دعوت به یگانگی پروردگار است.
یهودیان در مقابل برخورداری از امنیت و حفظ حقوق شهروندی، متعهّد شدند که: هیچ گونه
اقدامی علیه پیامبر صلی الله علیه وآله و مسلمانان انجام ندهند و از سویی، با
دشمنان پیامبر صلی الله علیه وآله نیز همکاری و مشارکت نداشته باشند و اگر برخلاف
تعهّدات خود رفتار نمودند، پیامبر صلی الله علیه وآله در هرگونه مجازات آنها آزاد
باشد.

گفتنی است: یهودیان تا زمانی که به تعهّدات خود عمل کردند، از حقوق شهروندی
برخوردار بودند و حتی کمترین ستمی به آنها نرفت.

۲. برخورد فکری و اعتقادی

شکست مسلمانان در غزوه احد، در شوّال سال سوم هجری، بر موقعیت دولت مدینه در میان
ساکنان حجاز، تأثیر نامطلوبی بر جای گذاشت. در چنین اوضاعی، یهودیان به اقدامات
تبلیغیِ وسیعی علیه مسلمانان و آیین آنان دست زدند. در مقابل، خداوند با نزول آیاتی
چند، اهل کتاب را ضمن درک مبانی وحدتِ با یکدیگر و شناخت تعارض هایشان با بت پرستان
و نیز ضرورت اتّحاد و همبستگی میان مسلمانان، یهودیان و مسیحیان حول اعتقاد مشترک،
به «کلمه واحد» و «یکتایی خداوند» فراخواند:

«قُل یا أهلَ الکتابِ تعالوا إلی کلمهٍ سواءٍ بینَنا و بینَکُم ألاَّ نَعبُدَ إلّا
اللهَ و لانُشرِکَ بِهِ شَیئاً و لایَتَّخِذَ بَعضُنا بعضاً ارباباً مِن دونِ
اللهِ»(۳۰)؛ بگو ای اهل کتاب! بیایید بر سرِ سخنی که میان ما و شما یکسان است،
بایستیم که جز خدا را نپرستیم و چیزی را شریک او نگردانیم و بعضی از ما، بعضی دیگر
را به جای خدا، به خدایی نگیرد.

اما در این راستا، هر اندازه تلاش پیامبرصلی الله علیه وآله فزونی می یافت، کوشش
های آنان به منظور بی اعتبار دانستن باورهای اسلامی نیز افزون