پاورپوینت کامل تربیت اجتماعی نوجوان از دیدگاه علوی ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تربیت اجتماعی نوجوان از دیدگاه علوی ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تربیت اجتماعی نوجوان از دیدگاه علوی ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل تربیت اجتماعی نوجوان از دیدگاه علوی ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۷

بایسته های تربیت اجتماعی نوجوانان

از سیره و گفتار امیرمؤمنان علی علیه السلام به خوبی استنباط می گردد که حضرت به
معاشرت با جمع و جماعت معتقد بوده و گوشه گیری و عُزلت کلّی از مردم را روانمی
دانستند؛ ولی برای معاشرت و برخورد با مردم، توصیه ها و اصولی را گوشزد می نمودند.
از مجموع سفارشاتی که آن حضرت به فرزندانشان داشته اند، سه محور کلّی به دست می
آید؛ کیفیّت معاشرت شایسته با مردم، ارتباطات سازنده با برخی اقشار و بالاخره راه
های کسب محبوبیّت اجتماعی.

الف) کیفیّت معاشرت شایسته با مردم

امیرمؤمنان علیه السلام به پیروی از دستور جامع قرآنی و بنا به آیه «محمّد رسول
الله والّذین معه اشدّاء علی الکفّار رحماء بینهم»(۱) اصولی را بر معاشرت و برخورد
مناسب با مردم بیان نموده؛ از جمله:

۱. خوش اخلاقی با مردم

امام علی علیه السلام می فرماید:

و حسن الخلق خیر قرین (۲)؛ خوش خلقی بهترین همدم (برای انسان) است.

حضرت راه سلامت ماندن در میان مردم را، اخلاق نیکو برشمرده و می فرماید:

تسلم من النّاس بحسن الخلق (۳)؛ با خوش اخلاقی، خود را از شرّ مردم نگه دار!

۲. نیکو سخن گفتن با دیگران

حضرت به امام حسین علیه السلام می فرماید:

اعلم ای بُنَیّ انّه من لانت کلمته و وجبت محبّته (۴)؛ ای فرزندم! بدان هرکس که
سخنش نرم باشد، مهر و محبّتش به دیگران ضرورت یابد.

حضرت در فراز دیگری در کیفیّت سخن گفتن با مردم چنین آورده است:

و لا تقل ما لا تعلم بل لا تقل کلما تعلم و لاتقل ما لا تحبّ ان یقال لک (۵)؛ آنچه
نمی دانی نگو! بلکه هر آنچه می دانی، اظهار مکن! نیز حرفی را که نمی خواهی به تو
بگویند، مگو!

۳. خیرخواهی برای دیگران

حضرت علی علیه السلام به امام حسن علیه السلام می فرماید:

وامحض اخاک النّصیحه حسنه کانت او قبیحه و ساعده علی کلّ حال (۶)؛ خالصانه برای
برادرت خیرخواهی کن، بپسندد یا نپسندد، و در هر حال با او مساعدت کن!

۴. رعایت ادب

امام علی علیه السلام به امام حسین علیه السلام می فرماید:

الأدب خیر میراث (۷)؛ ادب، بهترین ارث از گذشتگان است.

در جای دیگر می فرماید:

دل و جان خود را با ادب روشن و فروزان کن!(۸)

از اینجا معلوم می شود که رعایت «آداب اجتماعی» اثر زیادی بر روح و روان آدمی دارد.

۵. عزّت نفس

خداوند، عزّت را مخصوص خود، پیامبر و مؤمنان قرار داده است: «ولله العزّه و لرسوله
و للمؤمنین»(۹).

امیرمؤمنان علیه السلام راه رسیدن به عزّت را، بی نیازی از مردم بیان کرده و به
امام حسین علیه السلام می فرماید:

اَی بُنَیّ! عزّ المؤمن غناه عن النّاس؛(۱۰) فرزندم! عزّت مؤمن به بی نیازی از مردم
است.

۶. عفو و گذشت

یکی از اصول «تربیت اجتماعی» گذشت از خطاهای دیگران است؛ زیرا هر انسانی (غیر از
معصومان علیهم السلام) در زندگی مرتکب خطاهایی می شود و چه بسا پس از فهمیدن خطای
خود، از آن پشیمان شده و قصد تکرار آن را نداشته باشد.

حضرت به امام حسن علیه السلام می فرماید:

و اقبل عذر من اعتذر الیک و خذ العفو من النّاس؛(۱۱) هرکس پوزش طلبد، عذرش را بپذیر
و گذشت از مردم را، پیشه خود ساز.

در جای دیگر می فرماید:

فانّ العدل مع العفو اشدّ من الضّرب لمن کان له عقل (۱۲)؛ همانا عدالت همراه با عفو
برای خردمند، از کتک زدن سخت تر است.

۷. حفظ اسرار

در معاشرت با دیگران، گاهی متوجّه برخی نکات می شویم که آنان دوست ندارند برای عموم
افشا شود؛ اینجاست که «حفظ اسرار دیگران»، یک وظیفه اجتماعی خواهد شد.

امیرمؤمنان علیه السلام به امام حسین علیه السلام می فرماید:

و من هتک حجاب غیره انکشف عورات بیته (۱۳)؛ هرکس پرده آبروی دیگران را پاره کند،
عیب های خانواده اش (نیز) بر ملا و آشکار می گردد.

از این کلام استفاده می شود که افشای عیب های پنهانی دیگران، موجب آشکار شدن عیوب
خانوادگی انسان نیز می گردد و بین این دو، نوعی رابطه علّت و معلول برقرار است.

۸. امر به معروف و نهی از منکر

انسان مؤمن نباید تنها به سلامت خویش خرسند باشد؛ بلکه می بایست نسبت به محیط زندگی
و جامعه خود احساس مسؤولیت کند و با زشتی های آن مبارزه نماید و برای زندگی معنوی و
اخلاقی جامعه در تلاش باشد.

حضرت به فرزندش امام حسن علیه السلام می فرماید:

وأمر بالمعروف تکن من اهله و انکر المنکر بلسانک و یدک (۱۴)؛ به نیکی امر کن تا از
اهل آن باشی و ناپسند را با دست و زبان انکار (و جلوگیری) کن.

ب) ارتباطات سازنده

از دیدگاه حضرت امیر علیه السلام ارتباط و همنشینی با برخی از اقشار و اصناف، تأثیر
شگرفی بر رشد و پیشرفت معنوی و فرهنگی انسان دارد. از این رو، ارتباط با آنان لازم
است. آن افراد و اقشار عبارتند از:

۱. دانشمندان

حضرت به امام حسین علیه السلام فرمود:

و من خالط العلماء وقّر(۱۵)؛ هرکس با دانشمندان معاشرت داشته باشد، باوقار گشته و
مورد تکریم قرار می گیرد.

و در جای دیگر، به فرزندش محمد بن حنفیه می فرماید:

یا بُنَیّ اقبل من الحکماء مواعظهم و تدبّر احکامهم (۱۶)؛ فرزندم! پندهای حکیمان را
بپذیر و در اندیشه های آنان بیندیش.

۲. خویشاوندان

صله رحم و یا ارتباط عاطفی و صمیمی با بستگان، یکی دیگر از تأکیدات امام علی علیه
السلام در «عرصه تربیت اجتماعی» است. با این دستور، همبستگی فامیلی استحکام یافته و
اختلافات جزئی تبدیل به بحران و درگیری نخواهد شد.

حضرت به امام حسین علیه السلام می فرماید:

و من التّکرّم صله الرّحم و من یرجوک او یثق بصلتک اذا قطعت قرابتک (۱۷)؛ ارتباط با
بستگان، نشان از بزرگی است. اگر از خویشانت بریدی، دیگر چه کسی می تواند به تو
امیدوار و یا به پیوندت اطمینان داشته باشد؟

حضرت گاهی سفارش فرموده است:

در صورتی که آنها از تو بریده اند، تو ارتباطت را با آنان حفظ کن!

و نیز می فرماید:

و اکرم عشیرتک فانّهم جناحک الّذی به تطیر و اصلک الّذی الیه تصیر و بهم تصول و هم
العدّه عندالشّدّه فاکرم کریمهم و عد سقیمهم واشرکهم فی امورهم و تیسّر عند معسور
لهم (۱۸)؛ خویشانت را عزیز شمار، آنان بال و پر تو اَند که با آنها پرواز می کنی و
ریشه تو اَند که به آنها باز می گردی و به آنها بر دشمن چیره می شوی. خویشان، ذخیره
روز مبادا هستند؛ کریمشان را گرامی شمار، بیمارشان را عیادت کن، در کارها شریکشان
ساز و در مشکلات بر آنها آسان گیر.

۳. مؤمنان

ارتباط مؤمنان با یکدیگر، علاوه بر زمینه سازی حلّ مشکلات آنان، موجب تقویت دین و
آیین می شود؛ چرا که در عمل، این مؤمنان هستند که بارِ حمایت از دین و حاکمیت آن را
به دوش می کشند.

حضرت به امام حسن علیه السلام می فرماید:

اطع اخاک و ان عصاک و صله و ان جفاک (۱۹)؛ از برادرت اطاعن کن، گرچه او از تو
نافرمانی کند و با او ارتباط داشته باش، هرچند به تو جفا کند!

همچنین می فرماید:

احمل نفسک مع اخیک عند صرمه علی الصّله و عند صدوده علی اللّطف والمسأله و عند
جموده علی البذل و عند تباعده علی الدّنوّ و عند شدّته علی اللّین و عند جرمه علی
الاعتذار حتّی کانّک له عبد و کانّه ذو نعمه علیک (۲۰)؛ آنگاه که برادرت از تو
برید، خود را به پیوند وادار و چون اعراض کرد، بر مهربانی و درخواست و چون دریغ
کرد، بر بخشش و چون روی کرد، بر نزدیکی و چون درشتی کرد، بر نرمی و چون خطا کرد، بر
پوزش، چنان که گویی تو بنده ای و او ولی نعمت.

۴. همسایگان

همسایه، نعمت بسیار خوبی است در صورتی که انسان قدر و منزلت آن را بداند و به حقوق
و وظائف نسبت به آنان پایبند باشد.

حضرت به امام حسن علیه السلام می فرماید:

مِن حُسن الجوار تفقّد الجار(۲۱)؛ از خوش همسایگی، احوال پرسی از همسایه است.

۵. اهل خیر

برخی از مؤمنان، پیوسته با امور خیر سر و کار دارند و مشکلات مردم را با سر پنجه
همّت خود رفع می نمایند. آنان جسم خود را به سختی می اندازند تا مردم آسوده خاطر
زندگی نمایند. امام علی علیه السلام به فرزندش امام حسن علیه السلام فرمود:

و لقاء اهل الخیر عماره القلوب (۲۲)؛ دیدار با اهل خیر، موجب آبادی دل ها می شود.

ج) راه های کسب محبوبیّت اجتماعی

هر انسانی علاقه مند است که در جامعه محبوب دیگران باشد و مردم او را عزیز بشمارند؛
ولی مهم، پیدا کردن راه های مشروع و مفید برای این نیاز روحی است. از مجموع سفارشات
امام علی علیه السلام به فرزندش امام حسین علیه السلام دو راه برای کسب «محبوبیّت
اجتماعی» به دست می آید:

اوّل: نرمی در گف