پاورپوینت کامل یاران مکّی امام محمدباقر(ع) ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یاران مکّی امام محمدباقر(ع) ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یاران مکّی امام محمدباقر(ع) ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یاران مکّی امام محمدباقر(ع) ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۱۹

سرآغاز

پس از دست یابی بنی امیّه به قدرت و حاکمیّت حاکمان ستم پیشه و جنایت کار، این
سلسله منحوس، با به وجود آوردن جوّ فشار و خفقان، نگذاشت جریان اصیل و چهره درخشان
اسلام ناب، که در راه و روش و سخنان امامان اهل بیت علیهم السلام نماد و جلوه می
یافت، مطرح شود. آنان با تمام توان با به کارگیری ابزارهای تبلیغاتی مانند: عالم
نمایان دین فروش و جعل روایات به نام رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم، رهروان
راه ولایت علوی و آرمان های بلند آنان را سرکوب کردند. این چالش سخت با اسلام اصیل
همچنان ادامه یافت تا اینکه در اوائل سده دوم هجری به سبب ضعف و افول قدرت سیاسی
این خاندان دین ستیز، فرصت مناسبی به وجود آمد و پیشوای معصوم و حجّت خدا در زمین،
امام باقرعلیه السلام از این فرصت به خوبی بهره برد. آن حضرت برای نشر و گسترش
حقیقت دین محمّدصلی الله علیه وآله وسلم و آموزه های والای اسلام و آشنا ساختن امّت
اسلام به هدف های بلند اسلام ناب، یک حوزه علمی شیعی در مدینه بنیان نهاد. از این
رهگذر بود که صدها تن از شیفتگان آرمان های امامان معصوم علیهم السلام که سال ها از
سرچشمه های حکمت و دانش ناب بدور بودند، سراسیمه به مدینهالرسول شتافته و پروانه
وار به گرد شمع فروزان باقرالعلوم علیه السلام گرد آمدند. پیشوای پنجمین شیعه،
یاران و شاگردان فراوانی داشت؛ ولی بیشتر آنان از قلمرو عراق؛ به ویژه شهرهای کوفه،
بصره و بغداد بودند.

از سرزمین مکّه – که فاصله چندانی با مدینه نداشت – یاران اندکی در خدمت حضرت بودند
که شاید تعدادشان به اندازه انگشتان دو دست نباشد. این نوشتار پژوهشی است در همین
راستا و تلاشی است در معرّفی سیمای سه تن از برجسته ترین یاران آن بزرگوار که از
قلمرو مکه به حضور آن بزرگوار شتافته و در پرتو تربیت و تعلیم آن حجّت برحقّ خدا،
به جایگاه بلندی از دانش، کمال، ولایت مداری و فقه و فقاهت دست یازیدند.

میمون قدّاح مکّی

او یکی از راویان و یاران امام محمدباقرعلیه السلام به شمار می رود. نام پدرش اسود
است. لقب پدرش که قدّاح بوده به او نیز انتقال یافته و میمون قدّاح نامیده می شود.
از آنجا که زادگاه او و محلّ رشد و نموّش مکّه است به مکّی هم اشتهار دارد. پدرش در
آغاز، همیپمان قبیله بنی مخزوم بود؛ ولی فرزندش، پیمان خویش را با آن طائفه قطع کرد
و پیمان دوستی و پیروی از اهل بیت علیهم السلام را پذیرفت. بدین سبب است که به او
مولی بنی هاشم و یا مولی الباقرعلیه السلام گفته می شود.(۱)

میمون قدّاح قسمتی از عمر خویش را در مکّه سپری کرد؛ ولی نیک بختی و سعادت به یاری
او شتافت و از مکه به قصد فراگیری دانش دین به سوی مدینه هجرت کرد و سر بر آستان
پاک وارث تمامی دانش های پیامبران، امام باقرعلیه السلام نهاد و در شمار یاران آن
بزرگوار درآمد. وی در این راستا به درجه ای از شایستگی رسید که در زمره نزدیکان آن
حضرت قرار گرفت.(۲)

شیخ طوسی در معرّفی این راوی چنین می نگارد:

میمون قدّاح، مولی بنی مخزوم و مولی بنی هاشم، یکی از محدّثان و از یاران امام
باقرعلیه السلام و اهل مکه است.(۳)

آیهالله خویی در این راستا می نگارد:

میمون قدّاح، پیوند عمیق و ژرفی با بنی هاشم و امام باقرعلیه السلام داشته است. از
پاره ای اخبار، این حقیقت رخ می نماید که این محدّث، یکی از نزدیک ترین افراد به
حجت خدا، امام باقرعلیه السلام بود. و این پیوند و رابطه عمیق، یکی از خصلت های
والا و برجسته او به شمار می رود.(۴)

میمون قدّاح در سایه تلاش و کوشش و کسب فیض از محضر امام محمدباقرعلیه السلام به
موقعیتی دست یافت که جمعی از برجسته ترین راویان شیعی، افتخار شاگردی او را دارند و
روایات فراوانی از او نقل نموده و به میراث نهاده اند. از جمله شاگردان او عبارتند
از:

۱. ابان بن عثمان

۲. معاویه بن وهب

۳. جعفر بن محمد اشعری قمی

۴. حمّاد بن عیسی

۵. عبدالله بن میمون قدّاح (فرزند برومند و پرآوازه اش).(۵)

برای آشنایی بیشتر با سیمای پاک این راوی و اندازه وجاهت و ولایت پذیری او، به نقل
پاره ای از روایات بسنده می کنیم:

شیخ کلینی در اصول کافی داستانی جالب و آموزنده بدین صورت آورده است:

سلام بن سعید مخزومی گفت: روزی در محضر امام صادق علیه السلام نشسته بودم و میمون
قدّاح، مولی و یار ویژه امام باقرعلیه السلام نیز حضور داشت. در این هنگام، عبّاد
بن کثیر، عابد بصریان و ابن شُریح، فقیه مکّیان، بر امام صادق علیه السلام وارد
شدند. بعد از چند لحظه، عبّاد بن کثیر از امام علیه السلام پرسید: ای ابوعبدالله!
رسول گرامی اسلام را هنگامی که از دنیا رفت، با چند پارچه کفن کردند؟

حضرت فرمود: با سه پارچه؛ دو پارچه صُحاری (منسوب به صُحار، روستایی در یمن) و یک
پارچه، حِبره و یا بُرد یمنی. از آنجا که بُرد یمنی کمیاب بود، دو پارچه را صُحاری
انتخاب کردند.

عبّاد از این سخن، رُخ درهم کشید؛ گویا کمبود بُرد یمنی را قبول نداشت! امام علیه
السلام وقتی این حالت را از او مشاهده کرد، فرمود: درخت خرمایی که حضرت مریم علیها
السلام بعد از به دنیا آوردن حضرت عیسی علیه السلام از آن تناول کرد، نامش «عجوه»
بود. خرمای عجوه بهترین نوع خرما است و از آسمان نازل شده است. هر درخت خرمایی که
از او بروید و جوانه زند، عجوه خواهد بود. آنچه از این سو و آن سو گرفته و کاشته شد
خرمای پست است.

چون آن دو از نزد امام خارج شدند، عبّاد بن کثیر به ابن شُریح گفت:

به خدا، من نمی دانم این مثالی که ابوعبدالله بیان کرد، معنایش چه بود و هدف آن
حضرت از بیان این مثال چیست؟

ابن شُریح گفت: از این غلام – رو کرد به میمون قدّاح – بپرس تا تو را از راز و رمز
و حکمت این مثال، آگاه سازد؛ چون او – میمون قدّاح – از آنان (اهل بیت و رهپویان و
معتقدان به ولایت) است و به فضیلت ها و منقبت های اهل بیت علیهم السلام آشناست.

عبّاد به میمون قدّاح رو نمود و تفسیر کلام امام را از او درخواست نمود.

میمون گفت: آیا تو آنچه را ابوعبدالله علیه السلام برای شما بیان کرد، نمی دانی؟

او گفت: نه، به خدا سوگند نمی دانم!

میمون گفت: آن بزرگوار خواست با این مثال، به شما بفهماند که او فرزند رسول الله
صلی الله علیه وآله وسلم و شاخه ای از شجره پاک نبوّت است. تمام دانش رسول خداصلی
الله علیه وآله وسلم نزد آنان است. آنچه از نزد آنان بیرون آید، صواب و حقّ است و
آنچه از نزد دیگران (مخالفان ولایت اهل بیت علیهم السلام) صادر شود، از این سو و آن
سو باطل و بی ارزش است.(۶)

کلینی از ابان روایت می کند: میمون قدّاح برایم گفت: روزی مولایم امام باقرعلیه
السلام رو به من نمود و فرمود:

مقداری قرآن بخوان!

من گفتم: از کدامین سوره بخوانم؟

فرمود: از سوره مبارکه یونس.

گشتم و سوره را پیدا کردم و تا این آیه را خواندم: «للذین أحسنوا الحسنی و زیاده و
لایرهق وجوههم قَتَرٌ و لا ذلّهٌ»(۷)؛ برای کسانی که کارهای نیک انجام می دهند،
پاداش نیکی به آنان داده می شود بلکه زیادتر از اعمال نیک آنان، و هرگز به رخسار
پاکشان گرد خجلت و ذلت ننشیند.

امام باقرعلیه السلام فرمود: جناب رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم می فرمود: من
در شگفتم که چرا هنگامی که قرآن را تلاوت می کنم، پیر نمی شوم!(۸)

نیز میمون قدّاح حدیث بسیار جالبی از مولای خود امام باقرعلیه السلام نقل می کند که
آن بزرگوار فرمود:

ما مِنْ عبادهِ افضلُ مِنْ عِفَّهِ بطن و فرج؛(۹) عبادتی نزد پروردگار جهان، والاتر
از پاک داشتن شکم و دامن از آلوده شدن به حرام نیست!

چنانچه اشاره شد، این