پاورپوینت کامل امام باقر(ع) و فضای فرهنگی ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام باقر(ع) و فضای فرهنگی ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام باقر(ع) و فضای فرهنگی ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام باقر(ع) و فضای فرهنگی ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۹

جهان اسلام در عصر امام باقرعلیه السلام

در عصر امامت حضرت باقرالعلوم علیه السلام که نوزده سال طول کشید، جهان اسلام به
لحاظ گسترش قلمرو، حوادث سیاسی و اجتماعی، مبارزات فکری، رونق مباحث کلامی و فقهی
موقعیت جغرافیایی، سیاسی و فرهنگی ویژه ای دارد.

در میان این تیرگی ها و آشفتگی ها عظمت امام باقرعلیه السلام چون خورشید درخشانی
بود که جهان اسلام از پرتو پرفروغش بهره می گرفتند. مهابتِ معنوی حضرت زبانزد خاصّ
و عام بود. هرجا سخن از والایی هاشمیان، عَلَویان و فاطمیان به میان می آمد آن وجود
مقدّس را یگانه وارث آن همه کرامت، بزرگواری و شجاعت می شناختند، راستگوترین اشخاص،
جذّاب ترین چهره ها، بخشنده ترین انسان ها و قوی تر از همه به لحاظ معرفت، بصیرت به
همراه هاله ای از معنویت قدسی، از مختصّات پنجمین پیشوای شیعیان در میان جوامع
اسلامی بود.

غاصبان و متجاوزان هماره به مقام والای امامت رشک می بردند و چون این همه مهابتِ
ملکوتی را با خود مقایسه می کردند، در باتلاقی از حقارت فرو می رفتند و به رغم آن
که هیچ صلاحیتی برای زمامداری مسلمانان را نداشتند، برای غصب و تصرّف حکومت از هیچ
گونه حیله و جنایتی ابا نمی کردند. اما عظمت معنوی امام در چنان حدّی بود که گاهی
حتّی همین دشمنان و مخالفان در برابر آن حضرت به تواضع و تکریم برمی خاستند؛ ولی به
رغم این رویدادهای مصیبت زا «تشیّع» خصوص در مناطق دور از مرکز خلافت همچون ایران،
یمن و عراق در حال گسترش بود، شخصیت معنوی، طهارت بی نظیر، پارسایی و پایداری
رهبران الهی و بخصوص شهادت دلخراش امام حسین علیه السلام به این امر کمک بسزایی
کرد. از این رو در عصر امام باقرعلیه السلام شیعیان از اطراف و اکناف قلمرو اسلامی
سیل آسا و مشتاقانه در مدینه به حضور امام می آمدند و با رهنمودهای حضرت خود را
برای مبارزه با عوامل ستم و مقاومت در برابر خلاف کاری ها مهیا می ساختند. امام با
در نظر گرفتن مقتضیات زمان، گنجینه گرانبهایی از حقایق ملکوتی و علمی را از خویشتن
برجای نهاد که در حراست از حریم اسلام و نشر تعالیم قرآنی طیّ اعصار و قرون تأثیر
بسزایی داشت. از سوی دیگر امام باقرعلیه السلام و نیز فرزندش امام صادق علیه السلام
با بیان نظر اسلام درباره امامت و خلافت و ذکر ویژگی های رهبر اسلامی به تصحیح
فرهنگ سیاسی جامعه پرداخته و مُدام شایستگی غاصب زمان را در نظر مردم، زیر سؤال می
بردند. از این رو حکّام غاصب همیشه از وجود آن بزرگواران بیمناک بودند. وجود رهبری
آسمانی چون امام باقرعلیه السلام در میان امّت مسلمان سبب ایجاد وحدت و همبستگی در
میان آنان بود و انسجام خاصّی بدانان می بخشید.

حجاز، کانون جهان اسلام

حجاز مهد نبوت، مرکز طلوع وحی و بستر جغرافیایی تلاش های رسول اکرم صلی الله علیه
وآله وسلم، ائمّه هدی و مسلمانان صدر اسلام، صحابه و برخی تابعین می باشد. مکه و
مدینه، حرم امن الهی و نبوی بوده است. آن حضرت شهر مدینه را به عنوان مرکز علمی و
سرچشمه معارف الهی قرار داد(۱) و شهرت علمی امام تا بدانجا رسید که علمای بلاد
اسلامی از مدینه دیدن نمی کردند جز این که به خدمت حضرت شرفیاب شده و از دانش آن
وجود مقدّس استفاده کنند. دانشگاه امام باقرعلیه السلام در شهر مدینه و در مسجد نبی
اکرم و در جوار مرقد مطهّر آن حضرت جوشیدن گرفت و جویبارهای با طراوتش به نقاط دیگر
جهان اسلام جاری گشت، در اعصار بعد نیز تشنگان فضیلت جرعه هایی از آن نوشیدند.

در زمان امام باقرعلیه السلام، مدینه رو به رونق و آبادانی نهاد، مسجد پیامبر توسعه
یافت و بخشی از اماکن مجاور جزو مسجد گردید، کسب، صنعت و تجارت رواج یافت. آسایشگاه
هایی برای نگهداری معلولین و مجذومین در این شهر احداث گردید. و تلاش هایی برای
مراقبت از جُذامیان، سالخوردگان، افراد نابینا و کودکان یتیم و افراد بینوا صورت
گرفت.(۲)

مردمان مدینه بر اثر افشاگری اهل بیت با امویان سرسازش نداشتند و چون ولید بن
عبدالملک به این شهر آمد و در مسجدالنّبی سخنرانی کرد، اهالی را تهدید نمود و خطاب
به آنان گفت: شما اهل مخالفت و نافرمانی هستید.(۳)

در این زمان فدک (۴) به عترت بازگردانیده شده و سبّ حضرت علی علیه السلام متوقّف
گردید و علویان مدینه تا حدودی از تعرّض و فشارهای امویان و مروانیان مصون
ماندند.(۵)

اما مهمترین حرکت علمی که باید آن را یک نهضت فرهنگی ریشه دار نامید، دانشگاه مدینه
است که در جلسات آن همواره صدها تن از نقاط مختلف برای فراگیری فقه، حدیث، فلسفه،
تفسیر و لغت و دیگر علوم حضور می یافتند و صدها نفر از این مکتب دانش آموختند.
کوفه، بصره، واسط و حجاز جوانان خود را به این دانشگاه اهل بیت گسیل می داشتند و
علما و محدّثین بزرگی در آنجا به شکوفایی فکری و علمی رسیدند. حسن بن علی الوشا(۶)،
راوی مشهور، نهصد شیخ را درک کرد که در مسجد کوفه به درس و بحث اشتغال داشتند و
همگی از امام باقر و امام صادق علیهما السلام نقل حدیث می کردند. این دانشگاه به
هنگامی در مدینهالنّبی بنیان نهاده شد که امویان از هر سو دچار خطر شده بودند.
خداوند متعال چنین مقدّر نمود که مرکز علوم اهل بیت در محیطی نسبتاً امن به تلاش
های فکری و علمی خود مشغول باشد.(۷)

در واقع شیعه در عصر امام باقرعلیه السلام فشار و تضییقاتی که قبلاً به خود دیده
بود، احساس نمی کرد و کاروان های جویای معارف اهل بیت از نقاط دور به مدینه روی می
آوردند. حدیث باقری در اقصی نقاط جهان اسلام انتشار یافت و روایت منقول از امام
پنجم به میزان معتنابهی نسبت به احادیث قبلی رو به فزونی گرفت تا جایی که جابر
جُعفی که از موثّقین راویان و اعاظم ناقلین احادیث می باشد، تنها هفتاد هزار حدیث
نقل نموده است. به علاوه در حوزه علوم باقری، دانشورانی از رجال حدیث به ظهور
رسیدند که تکیه گاه شیعه در آن زمان و اعصار بعدی بودند. امام بر ایشان با نظر
عطوفت و رأفت برخورد می نمود و به تکریم آنان می پرداخت.(۸)

تسخیر فضای فرهنگی جامعه، عمده ترین خطّ مشی سیاسی – اجتماعی امام پنجم به شمار می
رود که این برنامه در زمان امام صادق علیه السلام به اوج خود رسید و نام، پیام و
اندیشه ائمّه را برای همیشه در میان امّت اسلامی زنده نگاه داشت.

امام باقرعلیه السلام در دانشگاه مدینه از تحکیم بنیادهای تفکّر شیعی لحظه ای غافل
نبود بلکه با برنامه ریزی دقیق و حساب شده به رهبری تفکّر امامیّه و پیروان مسیر
امامت اهتمام می ورزید. امام باقرعلیه السلام در بیانات خود از کلام خداوند شاهد می
آورد و می فرمود: هر مطلبی مطرح کردم، بپرسید در کجای قرآن است تا آیه اش را مشخّص
نمایم.(۹)

عبدالله بن عطاء که از دانشمندان بزرگ جهان اسلام در عصر امام پنجم بود، می گوید:
هرگز مشاهیر مسلمان را در هیچ محفل به اندازه محفل محمدبن علی علیه السلام از نظر
علمی حقیر ندیدم. حکم بن عُیینه را که در علم و فقه مشهور آفاق بود، دیدم که در
خدمت امام چون کودکی زانوی ادب بر زمین زده، شیفته و مجذوب کلام و شخصیت او گردیده
بود.(۱۰)

جلوگیری از انحراف سیاسی و فکری

در عصر امام باقرعلیه السلام انحرافات سیاسی در قالب مقاصد فکری خودنمایی می کرد و