پاورپوینت کامل سیری در اسناد احادیث کافی ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیری در اسناد احادیث کافی ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیری در اسناد احادیث کافی ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیری در اسناد احادیث کافی ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۰۰

روش کلینی در بیان اسناد احادیث کافی به یک نحوه است؛ تعریف رجال سند(۱)، استفاده
از طرق متعدّد در نقل یک روایت (۲)، نقل از رجال متعدّدِ یک طبقه سند، اختصار سند و
احاله آن به اسناد سابق، نقل حدیث از غیر معصوم برای اتمام فایده، اضمار، ارسال،
تعلیق، وقف و… از اموری است که در اجزاء کافی به چشم می خورد.

کلینی، ملتزم به ذکر تمام سلسله اسناد حدیث کافی بوده و جز در موارد اندک، به این
مسلک، رفتار نموده است.

وی گاهی علاوه بر معرّفی اسم راوی، از کنیه، لقب، نسب، شهر، قبیله، صنعت، حرفه،
ارحام و مانند اینها نیز یاد کرده است.(۳) و گاهی هم در معرّفی راوی، به ذکر یکی از
آن امور اکتفا کرده است.(۴)

صیغه مورد استفاده کلینی در نقل حدیث، همان صیغه های معمول در بین محدّثان است که
مشهور و معمول ترین آنها، صیغه عنعنه است.

در کافی صیغه های اخبرنی (نا)، حدّثنی (نا) که اِشعار به سماع و قرائت دارد نیز به
کار برده شده که طبق بررسی ها، کلینی اوّلین احادیث کتب کافی را بیشتر وقت ها با
این الفاظ شروع نموده، سپس طریقه عنعنه را دنبال کرده است.۵

کلینی، گاهی احادیث کافی را از طریق سماع و قرائت، از مشایخ حدیثی خود روایت کرده
است. او گاهی نیز با مراجعه به اصول و کتب اوّلیه و اقتباس از آن کتب، این کار را
انجام داده که در این صورت، سند آن کتب را اغلب به واسطه مشایخ اجازه درج نموده
است.

کلینی، گاهی برای اجتناب از طولانی شدن سند حدیث، ناچار به اختصار سند شده و این
امر؛ به ویژه در موارد تکرار احادیث باب واحد، بسیار است. این اختصار گاهی با حذف
صدر سند و احاله آن به سندی که در سابق با متن حدیثی ذکر شده، آمده است و گاه با
احاله به سند یکی از شیوخ خود صورت گرفته که آن سند به طور کامل در سابق معرّفی شده
است.(۶)

کلینی از مصادر متنوّع، حدیث آورده؛ ولی به طور عمده احادیث کتاب او – چنانچه در
اوّل این کتاب ملتزم شده – روایات امامان معصوم علیهم السلام است.

کلینی از باب اتمام فایده و گاهی به لحاظ دیگر، از غیر معصوم نیز روایت کرده که این
عدّه شامل: صحابه، تابعان، و تابع تابعان شیعه، روات فرقه های مخالف شیعه اثنی
عشریه، و زنان راوی است.(۷) در کافی از مصادر مجهول مانند: عمّن اخبره، عمّن رواه و
… هم روایت شده که معمولاً ماهیّت آنها برای کلینی مشخّص بوده است. در مواردی از
کافی، توهّم قطع و ارسال به وجود آمده که منشأ آن غفلت از سند ذکر شده در سابق،
مشخّص نبودن افراد عدّه ها، و منقطع یا مرسل به حساب آمدن احادیثِ موصول به ائمّه
علیهم السلام نزد غیر امامی است؛ ولی واضح است که متانت و اعتبار یک یک این موارد
در جای خود ثابت شده و آنها در واقع به متّصل و مسند برمی گردد.

عدّه های معلوم در اسناد کافی

کلینی به واسطه «عدّه» با عبارت «عدّه من اصحابنا» روایات زیادی نقل کرده که به
ظاهر، افراد این عدّه ها برای وی مشخّص بوده اند. تعبیر «عدّه» به جای ذکر اسامی،
علاوه بر اینکه سبب اختصار سند است، گفته اند: اکثر افراد «عدّه»ها از مشایخ اجازه
کلینی هستند و چون کلینی در صحّت حدیث به اصالت، و درستی متن، توجّه بیشتری داشته
تا به شخصیت راوی، معرّفی اسامی این افراد نزد وی تأثیری در صحّت و یا سقم روایت
نداشته است.

«عدّه»هایی که کلینی بیش ترین روایات را به واسطه آنها نقل کرده، سه گروه هستند که
وی به واسطه آنها از احمد بن محمد بن عیسی، احمد بن محمد بن خالد برقی و سهل بن
زیاد روایت نقل کرده است.

طبق آنچه که ابوعبدالله نجاشی و علامه حلّی در کتب رجال خود ثبت کرده اند، کلینی
افراد این سه عدّه را به شرح ذیل مشخّص کرده است:

عدّه ای که به واسطه آنها از احمد بن محمد بن عیسی روایت نقل شده: محمد بن یحیی،
علی بن موسی الکمیذانی، داود بن کوره قمی، احمد بن ادریس و علی بن ابراهیم بن
هاشم.(۸)

عدّه ای که به واسطه آنها از احمد بن محمد بن خالد برقی روایت نقل شده: علی بن
ابراهیم قمی، علی بن محمد بن عبدالله، بن اذینه، احمد بن عبدالله بن امیه و علی بن
الحسن.(۹)

و عدّه ای هم که به واسطه آنها از سهل بن زیاد روایت نقل شده: علی بن محمد بن
علاّن، محمد بن ابی عبدالله، محمد بن الحسن (فروح) و محمد بن عقیل کلینی.(۱۰)-(۱۱)

صاحب معالم در منتقی الجمان گفته است:

از کلمات کلینی استفاده می شود که محمد بن یحیی العطّار قمی، یکی از عدّه هاست،
همان طور که اوّلین روایت کلینی به تعبیر «حدّثنی عدّه من اصحابنا منهم محمد بن
یحیی العطّار» را می توان مؤیّد کلام او دانست.

عدّه های مجهول در اسناد کافی

در کافی غیر از عدّه های مزبور که شناخته شده هستند، عدّه های دیگری نیز ذکر شده
است. این عدّه خواه در اوّل اسناد احادیث باشد – چنانچه غالباً چنین است – یا در
وسط اسناد و یا در آخر آنها، نه به واسطه خود کلینی معرّفی شده اند و نه توسّط
محقّقان دیگر.(۱۲)

احتمال دارد این روایات از کتاب هایی نقل شده که در آن زمان معمول بوده، و با تعبیر
«عدّه من اصحابنا» و مانند آن – که در نقل کلینی آمده – در آن زمان، این افراد
شناخته می شدند.

نیز احتمال دارد افراد این عدّه ها در کتاب الرّجال کلینی که گم شده، مشخّص بوده
است. به هر حال، افراد این عدّه ها که طبق بررسی های بعضی از محقّقان در فروع کافی
به ۲۴ مورد می رسد، نزد کسانی مجهولند که عصر کلینی را درک نکرده اند؛ اما کسانی که
در آن زمان و یا نزدیک به آن زمان می زیسته اند، این اشخاص را می شناخته اند. اگر
این چنین نباشد، معنا ندارد کلینی که موثّق ترین و دقیق ترین مردم در امر حدیث
بوده، از کسانی حدیث نقل کند که شناختی نسبت به آنها ندارد.

با توجّه به آنچه گذشت، وضع دیگر الفاظ و تعابیر مجهول در اسناد احادیث کافی مانند:
«عن بعض اصحابنا»، «عن غیر واحد»، «رجل من اهل فلان»، «شیخ فلان»، «امّ فلان» و…
نیز معلوم می شود. گفته شده: شاید عذر کلینی در مواردی که حدیث را بدون ذکر مأخذ و
با اشاره نقل نموده، این باشد که آنها را برای احادیث مسند سابق، تابع و شاهد آورده
است.(۱۳)

مشایخ حدیث و اجازه مؤلّف کافی

تردیدی نیست که شناسایی استادان حدیث و مشایخ اجازه کلینی، در میزان اعتبار احادیث
کافی، نقش به سزایی دارد و کسانی که کلینی با شیوه سماع یا قرائت از آنان حدیث
روایت کرده، مشایخ حدیثی، و آنان که به او اجازه نقل کتاب یا احادیث آن را داده
اند، مشایخ اجازه کلینی شمرده می شوند.

تاریخ و مصادر عصر کلینی، از تعداد مشایخ وی و مشخّصات آنان اطلاع دقیقی به دست
نداده است؛ ولی طبق شواهد موجود در اسناد احادیث کافی و بررسی های محقّقان، تعدادی
از این «مشایخ» شناسایی شده اند که بعضی از اصحاب تحقیق، فهرست اسامی آنها را ثبت
کرده اند.(۱۴)

مطابق آنچه که آیه الله خویی در معجم رجال الحدیث آورده (۱۵)، عدّه مشایخی که کلینی
به واسطه آنان، ۱۵۳۳۹ حدیث از روایات کافی را نقل کرده، ۳۴ نفرند.

وی از مجموع این روایات، تعداد ۱۵۲۸۴ حدیث را از طریق ۸ نفر از مشایخ؛ یعنی: علی بن
ابراهیم قمی، محمد بن یحیی العطّار، ابوعلی اشعری، حسین بن محمد، علی بن محمد، محمد
بن اسماعیل، حمید بن زیاد و احمد بن ادریس نقل کرده که پنج نفر اوّل آنان «مشایخ
قمی» هستند و در حدود ۱۳۹۲۲ حدیث نقل کرده اند.(۱۶)

البته آماری را که آیه الله خویی آورده، مربوط به غیر از مواردی است که به واسطه
«عدّه» نقل شده، و در جای خود ثابت شده که افراد و مصادیق عدّه و یا اکثر افراد
آنها «مشایخ اجازه کلینی» هستند. با این بیان، معلوم می شود که اکثر مشای