پاورپوینت کامل فرهنگ علوی و فرهنگ اموی – سرمقاله ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فرهنگ علوی و فرهنگ اموی – سرمقاله ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فرهنگ علوی و فرهنگ اموی – سرمقاله ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل فرهنگ علوی و فرهنگ اموی – سرمقاله ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۲

«فرهنگ» روح حاکم بر زندگی افراد و جوامع انسانی است.

«فرهنگ» عامل اصلی جهت گیری های سیاسی، اقتصادی، نظامی، هنری، علمی و اخلاقی ملت
هاست.

فرهنگ هر ملت، مجموعه ای از اندیشه ها، آرمان ها، ارزش ها، عادات، اخلاق و رفتار
برخاسته از جهان بینی و انسان شناسی آن ملت است. فرهنگ با آگاهی و آزادی انسان
ارتباط تنگاتنگ دارد و اصولاً مقوله فرهنگ در زندگی موجوداتی که «علم» و «اراده»
دارند، پدید می آید و انسان شاخص ترین موجود بهره مند از این دو نعمت بزرگ الهی
است.

برخی، علم و اراده و دستاوردهای این دو گوهر آسمانی را هرچه باشد و در هر مسیری به
کار رود، در مقوله فرهنگ جای می دهند و به آن ارج می نهند و مقدس تر از «دانش و
آزادی» چیزی در جهان هستی نمی شناسند.

ولی از دیدگاه ما، علم و آزادی دو ابزار پرجاذبه و توانمند است که برای ارزیابی آن
باید دید به کجا می رود و در خدمت چه کسانی قرار دارد.

علم و آزادی اگر در خدمت اهداف بلند آفرینش و نظام هستی قرار گیرد، دو گوهر مقدس و
آسمانی است. و اگر مقصد اصلی آفرینش بشریت را به فراموشی بسپارد، تیغ دادن در کف
زنگی مست است که نه دارنده را سود بخشد و نه دیگران را.

علم و آزادی در خدمت ایمان و حرکت معنوی انسان، بزرگ ترین سرمایه است ولی بدون
ایمان و جهت گیری الهی، بزرگ ترین خطر برای جوامع انسانی است.

نبرد اصلی و همیشگی، میان این دو فرهنگ است، و هر کدام از این دو تلاش می کند، جهان
را از آنِ خویش سازد.

دانائی و توانائی، محبوب و مطلوب همه انسان هاست و گم شده همیشه تاریخ؛ در این که
این دو گوهر گرانبها را باید به چنگ آورد، مسلمان و کافر تردید ندارند ولی در این
که در چه مسیری و برای چه هدفی باید به کار گرفت، دو دیدگاه وجود دارد؛ دیدگاه
توحیدی و دیدگاه شرک آمیز.

مهم ترین دوراهی بشر

افراد و جوامع انسانی با همه تفاوت های زبانی، نژادی، علمی، اخلاقی و جغرافیایی و
تفاوت های رنگ و قیافه سرانجام به یکی از دو فرهنگ می پیوندند و در دوراهی فرهنگ ها
سرنوشت خویش را انتخاب می کنند. ممکن است مدتی حیران و سرگردان بمانند، و یا از یکی
از دو فرهنگ به دیگری روی آورند ولی سرانجام یکی از این دو فرهنگ را به عنوان راه
زندگی بر می گزینند.

برای شناخت بهتر، ویژگی ها، رهبران، آثار، تاریخ و ابعاد هر کدام باید به جدول
مقایسه ای زیر توجه کنیم:

– در یک سو، فرهنگ توحید است؛ در دیگر سو، فرهنگ شرک.

– در یک سو فرهنگ عدالت است؛ در دیگر سو فرهنگ بیدادگری.

– در یک سو فرهنگ اسلام است؛ در دیگر سو فرهنگ کفر.

– در یک سو فرهنگ ایمان است؛ در دیگر سو فرهنگ نفاق.

– در یک سو فرهنگ امید است؛ در دیگرسو فرهنگ نومیدی.

– در یک سو فرهنگ مالکیت خداست؛ در دیگر سو فرهنگ مالکیت انسان.

– در یک سو فرهنگ پیامبران است؛ در دیگر سو فرهنگ طاغوت ها و پادشاهان.

– در یک سو فرهنگ ولایت الهی است؛ در دیگر سو فرهنگ ولایت شیطانی.

– در یک سو فرهنگ تقواست؛ در دیگر سو فرهنگ فجور.

– در یک سو فرهنگ بصیرت است؛ در دیگر سو فرهنگ حیرت.

– در یک سو غیب باوری است؛ در دیگر سو حس گرائی.

– در یک سو اندیشه انسانی است؛ در دیگر سو غرائز حیوانی.

– دریک سو فرهنگ حکمت است؛ در دیگر سو فرهنگ سفاهت.

– در یک سو فرهنگ فرشتگان است؛ در دیگر سو فرهنگ شیاطین.

– در یک سو فرهنگ آرامش است؛ در دیگر سو فرهنگ اضطراب.

– در یک سو فرهنگ تسلیم است؛ در دیگر سو فرهنگ نق زنی.

– در یک سو فرهنگ فروتنی است؛ در دیگر سو فرهنگ غرور و گردنکشی.

– در یک سو فرهنگ طهارت است؛ در دیگر سو فرهنگ آلودگی.

– در یک سو نوح علیه السلام است؛ در سوی دیگر پسر نوح.

– در یک سو موسای کلیم علیه السلام است؛ در سوی دیگر فرعون ذوالأوتاد.

– در یک سو مسیح علیه السلام است؛ در سوی دیگر قیصر.

– در یک سو ابراهیم علیه السلام است؛ در سوی دیگر نمرود.

– در یک سو فرهنگ داودی و سلیمانی است؛ در سوی دیگر فرهنگ جالوت و تجاوزگری.

– در یک سو فرهنگ شجاعت و عزّت است؛ در سوی دیگر فرهنگ ترس و ذلّت.

– در یک سو استقلال است؛ در دیگر سو وابستگی.

– در یک سو کار و تولید است؛ در دیگر سو بیکاری و مصرف گرائی.

– در یک سو تزکیّه است؛ در دیگر سو فریب و نیرنگ.

– در یک سو غیرت است؛ در دیگر سو وادادگی و سازش پذیری.

– در یک سو آزادی است؛ در دیگر سو هرج و مرج و بردگی.

– در یک سو فرهنگ هدایت است؛ در دیگر سو فرهنگ ضلال و گمراهی.

– در یک سو فرهنگ فلاح و صلاح است؛ در سوی دیگر فرهنگ خسران و فساد.

– در یک سو فرهنگ ذکر و ذاکران است؛ در دیگر سو غفلت و نسیان و از خودبیگانگی.

– در یک سو فرهنگ صبر و سپاس است؛ در دیگر سو فرهنگ بی تابی و ناسپاسی.

– در یک سو فرهنگ انفاق است؛ در دیگر سو فرهنگ بخل و امساک.

– در یک سو ایثار و ساده زیستی است؛ در سوی دیگر استثمار و تشریفات.

– در یک سو فرهنگ قناعت است؛ در سوی دیگر فرهنگ مصرف زدگی و آزمندی.

– در یک سو احیای انسان هاست؛ در سوی دیگر آدم کشی و تحقیر.

– در یک سو فرهنگ عفاف است و ازدواج مشروع و قانونی؛ در سوی دیگر بی ناموسی و
انحراف جنسی.

– در یک سو فرهنگ نماز و نیایش است؛ در سوی دیگر فرهنگ رقّاصی و لودگی.

– در یک سو فرهنگ حق و وظیفه است؛ در سوی دیگر مطالبات حقوقی بدون انجام وظایف
انسانی.

– در یک سو فرهنگ صداقت است؛ در سوی دیگر فرهنگ دروغ سازی و دروغ گستری.

– در یک سو فرهنگ معروف است؛ در سوی دیگر فرهنگ منکرگرائی.

– در یک سو فرهنگ خدمت است؛ در سوی دیگر فرهنگ خیانت.

– در یک سو فرهنگ مهرورزی است؛ در سوی دیگر فرهنگ خصومت و بی تفاوتی.

– در یک سو تعالی معنوی است؛ در دیگر سو انحطاط و دنیازدگی.

– در یک سو فرهنگ حسینی علیه السلام است؛ در دیگر سو فرهنگ یزیدی.

– در یک سو پرچم حضرت عباس علیه السلام است؛ و در سوی دیگر شمر.

– در یک سو فرهنگ امّ سلمه است و در سوی دیگر فرهنگ امّ جمیل (همسر ابولهب).

– در یک سو فرهنگ غدیر است؛ در دیگر سو فرهنگ سقیفه و پیمان شکنی.

– در یک سو فرهنگ عاشوراست؛ در سوی دیگر فرهنگ عیش و عشرت.

در یک سو فرهنگ محمد و آل محمدصلی الله علیه وآله وسلم است؛ در دیگر سو فرهنگ
ابوسفیان، بنی امیه، آل زیاد، آل مروان، شمر بوش، بلر، شارون و…

عاشورا و فرهنگ نبوی صلی الله علیه وآله وسلم

ستمگران تاریخ همیشه سعی کرده اند فرهنگ شرک را به جای فرهنگ توحید بنشانند و آمیزه
ای از این دو را بر جهان حاکم سازند و از سوی دیگر، پاسداران فرهنگ علوی صدها و
هزاران قیام سرخ را رقم زده اند تا از فرهنگ اسلام ناب محمدی صلی الله علیه وآله
وسلم حمایت کنند و عاشورا برجسته ترین نماد دفاع از فرهنگ توحیدی است.

به تعبیر استاد فرزانه، محمد رضا حکیمی در قیام جاودانه: عاشورا مشرق انوار «توحید»
و «عدل» است. جهان همواره به دو خورشید نیاز دارد: خورشید روشنگر اجسام، و خورشید
روشنگر ارواح، خورشید تن، و خورشید جان. اگر تنها فضای تن روشن باشد و فضای جان
تیره و تار، همین است که می نگرید. ظلم و ستم، تفاوت و تبعیض، فساد و فحشا و کشتار.
عاشورا وجدان بیدار بشریت است در اعماق قرن ها و عصرها.